อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 1032 ฆ่าตัวตาย

ตอนที่ 1032 ฆ่าตัวตาย

ตอนที่ 1032 ฆ่าตัวตาย

หนานหนานกลับมามีจิตใจแน่วแน่อีกครั้ง ท่านพ่อท่านแม่ของเขาล้วนอยู่ที่นี่แล้ว ยังจะมีสิ่งใดให้ห่วงให้กังวลอีกเล่า?

เขาขยับชายเสื้อคลุมไปด้านข้างแล้วคลุมเสี่ยวไป๋เหอไว้ จากนั้นก็เริ่มผ่อนคลาย

เพียงแต่ในตอนที่ชายชุดดำผู้นั้นไม่ทันระวัง ก็แตะเอาตะไคร่น้ำเล็กๆ สีเขียวตรงมุมห้องแล้ววางไว้บนหลังของเสี่ยวไป๋เหอ

“นี่ เจ้าทำอะไรน่ะ?”

หนานหนานเอียงคอ กล่าวอย่างไร้เดียงสามาก “มือข้าเลอะ เลยจะเช็ดออกน่ะสิ”

ชายชุดดำมองเขาอย่างรังเกียจ ชี้ไปยังอ่างล้างมือที่อยู่ไม่ไกลแล้วกล่าว “ทางด้านนั้นมีน้ำ ไปล้างมือเสีย”

“ข้าไร้เรี่ยวแรงไปทั้งตัว เดินไม่ได้หรอก” หนานหนานกล่าวอย่างน่าสงสาร

ชายชุดดำกัดฟัน “ใช้ห้องน้ำได้อย่างราบรื่นดีแล้วไม่ใช่หรือ? มันหนักหนาเพียงนั้นเชียวหรือไร?”

“ก็เป็นเพราะอ่อนแอไปทั้งร่างจึงได้ทำให้มือเลอะเช่นนี้ ไม่อย่างนั้นด้วยสถานะอย่างข้า คนที่รักความสะอาดสะอ้านเช่นนี้ จะทำเรื่องที่น่ารังเกียจเช่นนี้ได้หรือ ชื่อเสียงตลอดชีวิตของข้าถูกทำลายหมดแล้ว ข้าจะบอกให้นะ ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดของเจ้า หากไม่ใช่…”

“รู้แล้วๆๆ” ชายชุดดำหมดความอดทนในที่สุด โดยเฉพาะเมื่อมีคนสองคนเดินเข้ามาจากนอกห้องและเริ่มมองเขาอย่างกระวนกระวายใจ ราวกับว่ากำลังโทษที่เขาทำให้วุ่นวาย

ทันใดนั้นเขาก็อุ้มหนานหนานไป แล้วล้างมือให้เขา จากนั้นจึงได้อุ้มเดินออกมานอกห้องอีกครั้ง

ก่อนที่หนานหนานจะออกจากห้อง ก็เห็นว่าเสี่ยวไป๋เหอคลานออกจากหน้าต่างไปแล้ว มุมปากของเขาอดไม่ได้ที่จะโค้งขึ้น

คนผู้นั้นวางเขาไว้ที่มุมของห้องนั่งเล่นกลางอีกครั้ง จากนั้นก็ไม่สนใจเขาอีก

ดวงตาของหนานหนานกวาดมองอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เอียงหัวไปด้านข้างแล้วครุ่นคิด

เพียงแต่คนเหล่านี้ฝีมือต่อสู้แข็งแกร่ง เขาเพียงคนเดียวรับมือไม่ไหวอย่างแน่นอน หากอยากจะหาข้ออ้างไปหาท่านน้าโหรว คนเหล่านี้ย่อมไม่เห็นด้วยเป็นแน่ ไม่แน่ว่าจะเริ่มสงสัยว่าเขามีความตั้งใจอื่นเสียอีก

ช่างน่ากลัดกลุ้มนัก หากคนเหล่านี้เงอะงะเหมือนกับชายชุดดำที่อุ้มตนเข้ามาก็คงจะดี เช่นนั้นแม้ว่าชั่วขณะเขาอาจจะจัดการได้ไม่หมด แต่การจะวิ่งไปหาท่านน้าโหรวเพื่อปกป้องนางก็ยังพอทำได้อยู่

อีกอย่าง อดีตองค์รัชทายาทผู้นั้น… เมื่อครู่เขาได้ยินอย่างชัดเจน ชายรูปงามบอกว่าอดีตองค์รัชทายาทเป็นผู้ตัดนิ้วของท่านน้าโหรว เช่นนั้นถ้าหากเขาอยู่ข้างกายท่านน้าโหรว ก็จะเป็นปัญหาใหญ่แน่

เฮ้อ ไม่รู้ว่าพวกท่านลุงสามถูกขังเอาไว้ที่ไหน ห้องทางด้านซ้ายนั้นก็ดูเหมือนจะไม่มีร่างของสองสามีภรรยาอยู่เลย

หนานหนานย่นจมูก ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังออกมาจากข้างใน เสียงดังปึงปัง

หนานหนานตะลึง คนอื่นๆ ในห้องขมวดคิ้ว จากนั้นก็เห็นคนวิ่งออกมาจากในนั้น “ไม่ได้การล่ะ นาง นางเริ่มจะฆ่าตัวตายอีกแล้ว…”

หนานหนานเงยหน้ามอง ก็เห็นว่าคนที่เหงื่อเต็มหน้าผู้นั้นคืออดีตองค์รัชทายาท

เพียงเขากล่าวจบ ก็มีคนสองคนรีบวิ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว

หนานหนานตื่นตกใจ ฆ่าตัวตายหรือ? หรือว่าจะเป็นท่านน้าโหรว?

เขาเองก็อยากจะตามเข้าไปด้วย แต่เพียงแค่ยืดตัวขึ้น ก็ตระหนักได้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันของตนในทันที รีบถอยตัวกลับไปอีกครั้ง เพียงแต่ใช้เท้าเขี่ยชายชุดดำด้านข้างแล้วถาม “ใครฆ่าตัวตายหรือ?”

“จะมีใครอีกเล่า เฮอะ ก็มารดาของเย่หลานเฉิงสหายรักของเจ้าอย่างไรล่ะ?”

เป็นท่านน้าโหรวจริงๆ ด้วย… คิ้วเล็กๆ ของหนานหนานขมวดแน่นขึ้นอย่างแรง “เจ้าพาข้าไปดูหน่อยสิ”

“เจ้าจะไปดูอะไรกัน? หรือว่าเจ้าเป็นห่วงนาง?” ชายชุดดำส่งเสียงเยาะเย้ย

หนานหนานส่ายหัวอย่างเด็ดเดี่ยว “ข้าจะเป็นห่วงนางได้อย่างไร? เย่หลานเฉิงวางยาข้า หลอกพาข้ามา แม่ของเขาฆ่าตัวตาย ข้าก็จะไปดูความสนุกสนามน่ะสิ อีกเดี๋ยวจะได้เอาไปกระตุ้นเย่หลานเฉิง”

หนานหนานกล่าวอย่างเกลียดชังเป็นอย่างมาก ชายชุดดำผู้นั้นเลิกคิ้ว กำลังคิดจะตอบ ก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวดังออกมาจากข้างใน

“เจ้าทำได้อย่างไร? เพียงคนคนเดียวยังดูแลไม่ได้ ของมีคมทุกอย่างที่นี่ถูกยึดไปหมดแล้ว เจ้ายังทำให้นางพุ่งชนกำแพงได้อีก ขวางไว้ยังขวางไม่ได้ ช่างไร้ประโยชน์เสียจริง”

คำพูดเช่นนี้ไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย หนานหนานเงี่ยหูฟัง จากนั้นก็มีเสียงของอดีตองค์รัชทายาทดังขึ้น “เจ้าหุบปากเสีย ก็เพราะพวกเจ้ากล่าวต่อหน้านางว่าเย่หลานเฉิงหลอกพาอวี้ฉิงหนานมาเพื่อกระตุ้นนาง จึงทำให้นางคิดสั้น อีกอย่าง ข้าเป็นองค์ชาย ต่อให้ไม่ได้เป็นองค์รัชทายาทแล้ว สถานะของข้าก็ยังคงสูงส่งหาใดเปรียบ แล้วเจ้าเป็นใครกัน กล้ามาสั่งสอนข้า?”

“องค์ชายหรือ?” คนในห้องเหล่านั้นล้วนหัวเราะเยาะขึ้นมา “ข้าจะบอกให้ ในสายตาพวกข้า เจ้าไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น พวกข้ามีองค์ชายเจ็ดเป็นนายท่านเพียงคนเดียว เจ้าเป็นองค์ชายอะไรกัน? รอจนองค์ชายเจ็ดได้ขึ้นไปอยู่ตำแหน่งนั้น คนอย่างพวกเจ้าเหล่านี้ก็ไม่มีคุณค่าอะไรให้ใช้งานแล้ว เจ้ายังคิดว่าตนเป็นคนอยู่อีกหรือ เจ้ายังไม่มีค่าเท่าองค์ชายสี่เสียด้วยซ้ำ”

คำพูดนี้ไม่เพียงแต่ตบหน้าอดีตองค์รัชทายาทเท่านั้น แม้แต่องค์ชายสี่ก็ยังพลอยโดนดูถูกอีกด้วย

หนานหนานเหล่มองไปที่ชายชุดดำผู้นั้น ถอนหายใจแล้วกล่าว “จะว่าไปก็ถูก องค์ชายเจ็ดในตอนนี้จะยังมองใครอยู่ในสายตาอีกเล่า ในใจเขานั้น คนอื่นๆ ก็ล้วนแต่เป็นหมากเบี้ย”

เพียงชายผู้นั้นฟัง สีหน้าก็เคร่งเครียดขึ้นอย่างมาก เขาเป็นคนขององค์ชายสี่ ขนาดองค์ชายสี่ยังถูกดูแคลนเช่นนี้ สถานะของเขาก็คงเล็กน้อยราวกับมด

เขาถลึงตามองหนานหนานอย่างโกรธเกรี้ยว ทันใดนั้นก็กล่าว “เจ้าอยากดูไหม?”

“อืม”

“ได้ เดี๋ยวข้าพาไป” ชายชุดดำแค่นหัวเราะมองคนอื่นๆ ในห้องแวบหนึ่ง อุ้มหนานหนานขึ้นมาแล้วเดินไปยังห้องทางด้านซ้าย

แน่นอนว่าเพียงเดินไปได้สองก้าวก็ถูกขวางเอาไว้

ชายชุดดำยื่นหนานหนานออกไปตรงหน้าแล้วกล่าว “เจ้าเด็กนี่เป็นบุตรชายของหมอปีศาจ มีทักษะการแพทย์อยู่บ้าง ตอนนี้พระชายารองยังมีบาดแผลอยู่ หากนางเป็นอะไรไป เกรงว่าพวกเจ้าคงไม่สามารถรายงานองค์ชายเจ็ดได้กระมัง”

หนานหนานที่อยู่ด้านข้างพยักหน้าอย่างจริงจัง คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะมีความขัดแย้งภายในด้วย เขาจะได้ไม่ต้องมาเสียแรงใช้สมองคิดหาวิธี

“เขาหรือ? เขาก็เพียงถูกเฉิงซื่อจื่อผู้นั้นหลอกพามา เกรงว่าคงจะเกลียดมารดาของเฉิงซื่อจื่อเข้ากระดูกดำแล้วกระมัง จะยอมช่วยคนหรือ?”

หนานหนานส่งเสียงไม่พอใจ “พวกเจ้าวางใจเถิด ข้าจะไม่แตะต้องนาง ข้าจะเพียงคอยแนะนำอยู่ข้างๆ เป็นใช้ได้ อีกอย่าง ข้าเองก็ไม่ได้มีแรงจะไปลงมือช่วยเหลือด้วยตนเอง ถึงแม้ข้าจะเกลียดพวกเขาเข้ากระดูกดำเพราะถูกเย่หลานเฉิงหักหลังจริงๆ แต่ก็เป็นเพราะเช่นนั้นเอง ข้าจึงจะไม่ยอมให้พวกเขาตายไปอย่างเรียบง่ายเพียงนี้”

เขาอายุอย่างน้อย กล่าวเรื่องเหล่านี้ออกมาดูมุ่งร้ายอย่างมาก ราวกับว่าอยากจะสับพวกเขาเป็นพันเป็นหมื่นชิ้นจริงๆ อย่างไรอย่างนั้น

สองสามคนในห้องนั้นมองหน้ากัน พวกเขารู้ว่าฝีมือเด็กคนนี้ไม่เลว แต่ดูท่าทางตอนนี้ ถึงแม้จะถูกวางยาจนไร้เรี่ยวแรง แต่ก็ยังดูมีพลังอยู่

ชายชุดดำเห็นว่าพวกเขาลังเล ก็อุ้มหนานหนานเข้าห้องด้านซ้ายไปโดยไม่กล่าวอะไรทั้งนั้น

ห้องด้านในนั้นว่างเปล่า ไม่มีเครื่องเรือนใดใดแม้แต่ชิ้นเดียว แม้แต่เตียงก็ไม่มี

อดีตองค์รัชทายาทยืนอยู่ข้างกายสวีโหรว สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ในห้องยังมีคนสองคนที่เพิ่งรีบวิ่งเข้ามาเมื่อครู่ยืนอยู่ด้วย

ส่วนสวีโหรวที่พยายามชนกำแพงเพื่อฆ่าตัวตาย ตอนนี้กลับนอนอยู่ที่พื้น ท่าทางหายใจรวยริน

………………………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

ขอให้หนานหนานช่วยแม่ของหลานเฉิงให้ได้นะ

ไหหม่า(海馬)