อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 1064 องค์ชายเจ็ดพ่ายแพ้

ตอนที่ 1064 องค์ชายเจ็ดพ่ายแพ้

ตอนที่ 1064 องค์ชายเจ็ดพ่ายแพ้

“ในเมืองหลวงหากรวมเหล่าทหารรักษาพระองค์ ทหาร สายตรวจแล้ว ถือว่ายังห่างชั้นจากกองกำลังขององค์ชายเจ็ดมากนัก อีกทั้งเราไม่มีกำลังเสริม ว่ากันตามเหตุผลแล้ว กองพันตะวันตกขององค์ชายเจ็ดน่าจะโจมตีเข้ามาแล้วจึงจะถูก แต่นี่ต่อสู้กันมาตั้งหลายวัน กองทัพของเราในเมืองนี้กลับไม่น้อยลงเลย เกิดอะไรขึ้น?”

จริงๆ แล้วเย่ซิวตู๋ไม่อยากบอกนางเรื่องสงคราม เพื่อไม่ให้นางต้องเป็นกังวลตลอดเวลา ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้นางยังตั้งครรภ์อีก

แต่ก็คิดว่าตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ หากบางเรื่องไม่บอกกับนางอย่างชัดเจน นางก็คงอดไม่ได้ที่จะคิดไปไกล ถึงตอนนั้นก็จะไม่ดีต่อสุขภาพของนาง

ดังนั้นเขาก็ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ยปาก “ไม่ใช่ว่าทหารของเราไม่ลดน้อยลง แต่เป็นเพราะกองกำลังของเรานั้นมากเทียบเท่ากับของน้องเจ็ด”

อวี้ชิงลั่วเงยหน้าขึ้นทันใด “เมื่อครู่ท่านว่าอย่างไรนะ? เรามีกองกำลังมากเพียงนั้นเลยหรือ มาจากไหนกัน?”

เย่ซิวตู๋ยิ้มพลางบีบแก้มนาง จากนั้นก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น แต่ก็กังวลว่าจะไม่ทันระวังไปโดนเด็กในท้อง จึงคลายกอดเล็กน้อย จากนั้นก็กล่าว “อืม จริงๆ ตั้งแต่มีการปฏิวัติที่ดินแดนเหมิง ได้รู้แผนการทั้งหมดของท่านลุง ข้าก็คิดว่าสถานการณ์ที่เมืองหลวงเปราะบางมากเช่นกัน หลังจากเหมิงกุ้ยเฟยรู้ว่าท่านลุงกับเหมิงพั่วตายแล้ว และการปฏิวัติในดินแดนเหมิงก็ล้มเหลว ไม่นานนางคงต้องเคลื่อนไหวแน่ ดังนั้นระหว่างทางกลับจากดินแดนเหมิง ข้าก็เริ่มระดมพลแล้ว”

อวี้ชิงลั่วตะลึงไป เริ่มเตรียมการตั้งแต่เนิ่นๆ เพียงนั้นเลยหรือ? แต่ว่า…

“ท่านมีความสามารถในการระดมพลขนาดนั้นเชียวหรือ ในตอนนั้นฝ่าบาทน่าจะยังไม่รู้ว่าองค์ชายเจ็ดจะก่อกบฏ ไม่มีเหตุผลที่จะให้ท่านระดมกองกำลังนี่นา”

เย่ซิวตู๋หัวเราะเบาๆ “อ้อ จริงๆ แล้วก่อนหน้านี้เสด็จพ่อได้มอบอำนาจให้ข้าอย่างหนึ่ง พระองค์โปรดปรานข้าอย่างมาก และรู้สึกได้ว่าท่าทางของเหมิงกุ้ยเฟยที่มีต่อข้าและมีต่อน้องเจ็ดนั้นแตกต่างกันอย่างมาก แต่เขาไม่เคยสงสัยในฐานะแม่ลูกของเราเลย รู้สึกว่าเป็นบุตรชายแท้ๆ ไม่ว่าเหมิงกุ้ยเฟยจะร้ายเพียงใด แต่ก็คงไม่ฆ่าข้า แต่เขาก็เป็นกังวลว่าข้าจะไม่มีที่พึ่ง ทางดินแดนเหมิงเองก็คงไม่เข้ามายุ่งเรื่องการเมืองของทุกอาณาจักร เขาจึงเป็นกังวลว่าต่อไป… ข้าจะถูกรังแก”

“ดังนั้นเสด็จพ่อจึงทรงมอบอำนาจในการปกครองกองกำลังทหารเล็กๆ ให้กับข้าอย่างลับๆ ถึงแม้จำนวนจะมีไม่กี่หมื่น แต่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนั้นก็สามารถช่วยอะไรได้อยู่บ้าง”

อวี้ชิงลั่วตะลึงอย่างมาก เมื่อก่อนนางเอาแต่คิดว่าถึงแม้ฮ่องเต้จะรักใคร่เย่ซิวตู๋ แต่ก็รู้ๆ อยู่ว่าเหมิงกุ้ยเฟยทำตัวไม่ดีกับเย่ซิวตู๋ กลับไม่เคยเตือนเหมิงกุ้ยเฟย ช่วยเย่ซิวตู๋ระบายความโกรธเลย อย่างไรเสียความรักใคร่นี้ก็มีขอบเขต

แต่ในขณะนี้นางจึงตระหนักได้ กษัตริย์ของหนึ่งอาณาจักร ราชวงศ์ที่ความรู้สึกของพ่อลูกช่างเปราะบาง ความรู้สึกที่ฮ่องเต้มีต่อเย่ซิวตู๋กลับไปถึงขั้นที่หาไม่ได้อีกแล้วในโลกใบนี้

นางจ้องมองชายข้างกายอย่างพินิจพิจารณา คนผู้นี้สามารถทำให้ฮ่องเต้ของอาณาจักรหนึ่งไว้ใจเขาได้เพียงนี้ ช่างเป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ

อวี้ชิงลั่วรู้สึกว่ามันเหลือเชื่อ อย่างไรในความคิดของนาง ฮ่องเต้เป็นคนระแวดระวัง ไม่ว่ากับใครก็มักจะระวังตนเสมอ แต่ท่าทางที่มีต่อเย่ซิวตู๋กลับทำให้นางต้องเปลี่ยนความคิด

ไม่แปลกเลย เพียงเหมิงกุ้ยเฟยทำร้ายฮ่องเต้ เย่ซิวตู๋ก็ไม่ทนอีกต่อไป

อวี้ชิงลั่วสูดหายใจลึกๆ นางคิดว่านางจะต้องพยายามอย่างที่สุดเพื่อช่วยฮ่องเต้ ให้เขาอยู่ต่อไปได้อีกหลายๆ ปี

“แล้วกองทัพนั้นของท่านเข้าเมืองมาได้อย่างไร พวกองค์ชายเจ็ดจะไม่รู้เชียวหรือ?” โนเวล-พีดีเอฟ

เย่ซิวตู๋ลูบผมของนาง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “พวกเขาแต่งตัวเป็นพ่อค้าจากที่ต่างๆ เข้าเมืองไปพลางขนย้ายเสบียงเข้ามาด้วย ตอนเข้ามาก็ไม่ได้ช้ากว่าตอนที่เรากลับมามากนัก จริงๆ แล้วช่วงเวลานั้นทั้งสี่ประตูเมืองล้วนมีคนกลุ่มใหญ่เข้ามา แต่ทหารที่เฝ้าประตูเมืองนั้นเป็นคนของข้า ดังนั้นพวกเขาก็ไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียดมากนัก และปล่อยคนเข้ามาเลย”

“ส่วนข้า ในช่วงเวลานั้นก็เริ่มหาความผิดพลาดของข้าหลวงฝั่งน้องเจ็ด น้องเจ็ดต้องการรักษาพวกเขาไว้ เมื่อเจอความกดดันอย่างมาก ถูกข้าเบนความสนใจ ก็จะไม่ทันได้สนใจทางด้านนี้แล้ว”

อวี้ชิงลั่วยังคงไม่เข้าใจ “เช่นนั้นพวกเขาอยู่ที่ใดกัน?”

“ข้ามีบ้านพักอยู่และอสังหาริมทรัพย์ในเมืองหลวงมากมาย สามารถให้คนพักได้ไม่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาเข้ามากันเป็นกลุ่มๆ มีบางคนที่เข้ามาก่อนประตูเมืองปิดสองวัน เวลาพักก็ไม่นาน ในเวลาสั้นๆ ย่อมไม่เป็นปัญหาอันใด”

“แน่นอนว่าไม่ใช่ทั้งหมดที่จะเข้าเมืองมา ก็มีบางคนที่รอฟังคำสั่งอยู่นอกเมือง อีกอย่าง จริงๆ แล้วเสด็จพ่อยังซ่อนกำลังทหารเอาไว้ที่ชานเมืองกลุ่มหนึ่งด้วย กองกำลังนั้นมีเพียงที่เสด็จพ่อที่รู้ มีไม่ถึงห้าหมื่นคน เป็นอดีตฮ่องเต้ที่ก่อตั้งเอาไว้ เป้าหมายก็เพื่อคอยคานอำนาจอวี้เฟิงถัง หลายปีมานี้อวี้เฟิงถังแผ่อำนาจไปไกล พวกเขายังมีอำนาจสนับสนุนผู้สืบทอดโดยที่ไม่ต้องฟังคำสั่งฮ่องเต้ เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้น อดีตฮ่องเต้จึงได้ฝึกฝนกองกำลังอย่างลับๆ ฮะๆ ตรงนี้มีความลับมากมายทีเดียว”

อวี้ชิงลั่วได้ฟังก็ตะลึงเล็กน้อย รู้สึกว่านอกจากกองกำลังเล็กๆ นั้นของเย่ซิวตู๋แล้ว ฮ่องเต้ยังมีกองกำลังที่ค่อนข้างใหญ่แถมยังอยู่ใกล้เมืองหลวงอีกต่างหาก

จิ๊ๆ ไม่แปลกใจเลยที่องค์ชายเจ็ดโจมตีอยู่นาน เกรงว่าหากเขารู้ถึงเหตุผลบางประการนี้คงจะโกรธเสียจนกระอักเลือดเป็นแน่

“เดิมทีหากว่าตามแผนการของน้องเจ็ดนั้น ก็น่าจะบุกเข้าเมืองได้ภายในไม่กี่วันแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะลากยาวมาหลายวันเพียงนี้ เดิมทีข้าคิดเอาไว้ว่าจะแจ้งกองกำลังนอกเมืองให้มาล้อมน้องเจ็ดเอาไว้ แต่คิดไม่ถึงว่าอวี้เฟิงถังจะช่วยพวกเขา จึงได้รู้สึกกังวลใจ และไม่ได้เคลื่อนไหวอันใด ตอนนี้เหมิงซินตายไปแล้ว อวี้เฟิงถังเองก็ยืนอยู่ข้างพวกเรา ก็คงได้เวลาจัดการพวกเขาแล้ว”

เย่ซิวตู๋กล่าวเช่นนี้ ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมา

สงครามไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ การสละชีวิตของทหารเหล่านั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่เขายินดีที่จะเห็น

ตอนนี้ถึงเวลาที่ทุกสิ่งต้องจบลงแล้ว

วันต่อมาก็เป็นไปตามที่เย่ซิวตู๋พูดจริงๆ

องค์ชายเจ็ดรู้ว่าเหมิงกุ้ยเฟยและเหมิงซินตายแล้ว ในใจก็ขุ่นเคืองมาก การโจมตีก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ส่วนองค์ชายสี่ก็เสนอแผนให้เขา ให้เขาเผยแพร่ข่าวว่าเย่ซิวตู๋ฆ่าเหมิงกุ้ยเฟยออกไป ให้คนทั้งใต้หล้ารู้ว่าเย่ซิวตู๋ฆ่ามารดาของตนเอง

แต่แผนการยังไม่ทันได้เริ่ม คนของอวี้เฟิงถังที่แฝงตัวอยู่ในกองพันตะวันตกรอรับคำสั่งเหล่านั้นก็ได้ทำลายแผนของพวกเขาเสียแล้ว

จริงๆ แล้วคนของอวี้เฟิงถังแทรกซึมเข้าไปหลายๆ ที่ ทหารของกองพันตะวันตกก็มีคนดีชั่วปะปนกัน การจะแทรกซึมเข้าไปก็ยิ่งง่ายขึ้นไปอีก

ดังนั้น เมื่อใดก็ตามที่ฝั่งองค์ชายเจ็ดมีแผนรุกโจมตี เย่ซิวตู๋ก็จะรู้ก่อนก้าวหนึ่งเสมอ

จู่ๆ เขาก็พบว่าคนเหล่านั้นของอวี้เฟิงถังช่างใช้งานง่ายมากเสียจริง

กองพันตะวันตกล่าถอยอย่างต่อเนื่อง ทหารไร้กำลังแล้ว เหล่านายพลก็แทบจะถูกฆ่าจนจะไม่เหลือ

เย่ซิวตู๋ส่งข่าวแจ้งกองกำลังนอกเมือง โจมตีกระหนาบจากสองฝั่ง ฆ่าคนของกองพันตะวันตกไม่ให้เหลือรอด

องค์ชายเจ็ดเห็นว่าสถานการณ์ไม่เข้าข้างตน ไม่มีโอกาสชนะเสียแล้ว ทันใดนั้นก็พาผู้อารักขากลุ่มหนึ่งหนีไป

เย่ซิวตู๋เปิดประตูเมือง ขี่ม้าตามไป

องค์ชายเจ็ดตระหนกจนไม่อาจเลือกทางหนี เหล่าทหารที่ปกป้องช่วยเขาออกมาก็ยังไม่ทันได้เห็นเย่ซิวตู๋ ก็มีหลายคนที่ตกลงจากม้า ถูกกีบม้าเหยียบตายทันที

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

โฮ่ ท่านอ๋องก็ไม่เบา วางแผนมานานแล้วเหมือนกัน

ไหหม่า(海馬)