อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 229 คนที่อยู่ในมุม

ตอนที่ 229 คนที่อยู่ในมุม
ตอนที่ 229 คนที่อยู่ในมุม

“พลั่ก”

เสียงกรีดร้องของนางหยุดลงอย่างกะทันหันเมื่อถูกองค์รัชทายาทเตะเข้าที่หน้าอก จ้าวผิงกระเด็นออกไปไกลจนแผ่นหลังกระทบเข้ากับขอบเตียง เวลานั้นนางก็รู้สึกปวดแสบไปทุกส่วนของอวัยวะภายใน และอึดอัดในช่องอกจนหายใจอย่างยากลำบาก

“เจ้าคนต่ำช้า ไม่คาดคิดเลยว่าจะทำเรื่องที่ไร้ยางอายเช่นนี้” องค์รัชทายาทตัวสั่นเทิ้ม เขาก้าวไปข้างหน้าและดึงร่างชายหนุ่มที่ขดตัวอยู่บนเตียงลงมา จากนั้นหยิบกระบี่ที่แขวนไว้ข้างเอวและแทงเข้าไปที่หน้าอกของเขาทันที

ชายหนุ่มผู้นั้นร้องด้วยความหวาดกลัว แม้แต่คำแก้ตัวก็ยังไม่มีโอกาสได้เอ่ย กลับถูกแทงจนตาเหลือกและเสียชีวิตลง

จ้าวผิงตกใจจนดวงตาเบิกกว้าง โดยเฉพาะตอนที่องค์รัชทายาทถือกระบี่ชุ่มโลหิตสดไหลหยดลงมาอย่างไม่ขาดสาย ก่อนที่จะค่อย ๆ เดินเข้ามาหาตนเอง เวลานั้นนางจึงหวาดกลัวเป็นอย่างมากจนลืมความเจ็บปวดในทรวงอกไปเสียสิ้น

“องค์ องค์รัชทายาทเพคะ…” จ้าวผิงตัวสั่นสะท้าน เม็ดเหงื่อไหลซึมลงมาตามหน้าผาก “พระองค์…หม่อมฉันไม่…หม่อมฉันไม่ได้ทำ หม่อมฉันเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใดจึงทำเช่นนี้ จริง ๆ นะเพคะ พระองค์…เรื่องนี้ไท่จื่อเฟยเป็นคนทำ ไม่ใช่หม่อมฉัน…”

“ไท่จื่อเฟย?” เย่ฮ่าวหรานที่อยู่อีกฝั่งยิ้มขึ้นมาขณะยกมือทั้งสองข้างปิดตาตนเองเอาไว้ เพื่อที่จะปกป้องความบริสุทธิ์ราวกับหยกของตนเองต่อหลี่เอ๋อร์ เขาจึงไม่คิดจะมองหญิงสาวอื่นเลย เมื่อครู่ที่รีบวิ่งถลันเข้ามากลับได้เห็นไปแล้วเล็กน้อยอย่างไม่ได้ตั้งใจ กลับไปคงจะต้องล้างตาเสียแล้ว

“ตอนนี้ไท่จื่อเฟยนอนป่วยอยู่บนเตียง ข้าไปเยี่ยมนาง แม้แต่จะลุกขึ้นก็ยังลำบาก นางจะทำเรื่องนี้ได้เช่นไรกัน?”

องค์รัชทายาทได้ยินเช่นนี้จึงขมวดคิ้วขึ้นมา แต่ก็ยังพยักหน้า เรื่องราวที่แท้จริงนั้นพระองค์ก็เข้าใจเป็นอย่างดี ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ไท่จื่อเฟยบาดเจ็บนอนอยู่บนเตียงโดยที่ไม่มีสาวใช้อยู่เคียงข้าง ต่อให้มีก็คงไม่มีสาวใช้คนไหนสามารถเข้าใกล้จ้าวผิงได้และก็ไม่สามารถทำอะไรจ้าวผิงที่มีสาวใช้รายล้อมอยู่มากมายได้

ปลายกระบี่ของพระองค์ชี้ไปข้างหน้า รอยยิ้มเย็นชาผุดบนริมฝีปาก “ตกอยู่ในสภาพนี้แล้ว เจ้ายังจะโยนความผิดไปให้ไท่จื่อเฟยอยู่อีกหรือ โดยปกติแล้วข้าเองก็โปรดปรานเจ้าอยู่แล้ว แต่เจ้ากลับกล้าทำเรื่องที่อับอายขายขี้หน้าเช่นนี้”

เย่ฮ่าวหรานพยักหน้า ถึงแม้ว่าจะเห็นพระองค์เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา แต่การกระทำกลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง คาดว่าองค์รัชทายาทยังคงตัดใจจากจ้าวผิงผู้นี้ไม่ได้ เมื่อตกอยู่ในสภาพเช่นนี้พระองค์จึงไม่กล้าที่จะลงมือกับนาง

ชายหนุ่มเองก็ไม่ได้ใส่ใจกับเหตุการณ์ของจ้าวผิง นางทำเรื่องที่เกินไปแต่ก็เป็นเรื่องภายในตำหนักองค์รัชทายาท ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาเลย มากที่สุดเขาก็แค่มาร่วมสนุกที่นี่เท่านั้น

แต่เมื่อครู่นั้นเขาเห็นท่านพี่ห้าและอวี้ชิงลั่วก็อยู่ที่นี่เช่นกัน เมื่อพวกเขาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ ห้องอนุชายาขององค์รัชทายาทก็เกิดเรื่องอื้อฉาวเช่นนี้ขึ้น ถ้าจะบอกว่าทั้งสองคนนั้นมีส่วนเกี่ยวข้อง ต่อให้ตีตนเองให้ตายเย่ห้าวหรานก็ไม่มีทางปักใจเชื่อ

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ชายหนุ่มก็ต้องการจะสร้างความโปรดปรานต่อท่านพี่ห้าของตน เขาจึงตัดสินใจช่วยสักหนึ่งครั้ง

เมื่อคิดเช่นนี้แล้ว เย่ฮ่าวหรานก็ตื่นเต้นขึ้นมา เขาจึงคอยใส่ไฟอยู่ข้าง ๆ “ช่างอับอายขายขี้หน้าเสียจริง ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงข้างนอก ผู้อื่นจะมีความคิดเช่นไร เอ๊ะ และถ้าเสด็จพ่อรับรู้เรื่องนี้ เช่นนั้นเรื่องราวที่องค์รัชทายาททำขึ้นในวันนี้ คุณงามความดีทั้งหมดนั้นนั้นก็จะลดลงไปไม่น้อย และถ้าเสด็จพ่อรู้ว่าแม้แต่อนุชายา องค์รัชทายาทเองก็ยังไม่สามารถจัดการดูแลให้ดี ๆ อนุชายาผู้นี้ไม่เพียงแต่จะแอบคบชู้อย่างเห็นได้ชัด เมื่อถูกจับได้ก็ยังโยนความผิดไปให้ไท่จื่อเฟยอีก เหอะ!! เช่นนั้นแล้วเสด็จพ่อคงจะต้องผิดหวังเป็นอย่างมาก”

องค์รัชทายาทแน่นิ่งไป ก่อนพระองค์จะนึกขึ้นได้ว่าในห้องแห่งนี้ยังมีเจ้าแปดที่คอยปั่นป่วนด้วยท่าทางร่าเริง สีหน้าขององค์รัชทายาทพลันเคร่งเครียดขึ้นมาทันที ถ้าเป็นแค่บุรุษธรรมดา ถ้าภรรยาลักลอบไปมีชู้ก็คงจะถูกขังเอาไว้ในกรงหมู แต่นี่พระองค์เป็นถึงองค์รัชทายาทแห่งอาณาจักรเฟิงชางอันสง่างาม ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เกรงว่าเสด็จพ่อก็คงจะไม่ได้เห็นหน้าตนอีกเลย

ไหนเลยจ้าวผิงจะฟังความหมายในสิ่งที่ท่านอ๋องแปดเอ่ยออกมาไม่ได้ จึงจ้องมองไปที่ชายหนุ่มด้วยความหวาดกลัวและร้องไห้ออกมาด้วยความเวทนา “องค์รัชทายาท หม่อมฉันไม่ได้รับความเป็นธรรม หม่อนฉันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชายผู้นั้น ถ้าหากว่าพระองค์ไม่เชื่อก็ลองถามสาวใช้ของข้าดู พวกนางต่างก็รู้ว่าข้าไปหาไท่จื่อเฟย แต่พอกลับมาก็…”

“พอแล้ว ตกอยู่ในสภาพนี้ยังจะใส่ร้ายไท่จื่อเฟยอยู่อีก หัวหน้าพ่อบ้าน เอาตัวนางไปขัง วันรุ่งขึ้นข้าจะจัดการอีกที” ท้ายสุดองค์รัชทายาทก็ยังตัดใจไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อเห็นท่าทางที่น่าเวทนาของนาง ความรู้สึกในอดีตก็พรั่งพรูขึ้นมาทันที

จ้าวผิงรู้ดีถึงจุดอ่อนขององค์รัชทายาท เมื่อนางสงบลงก็รู้ว่าควรจะใช้อากัปกิริยาแบบใดยามเผชิญหน้าต่อพระองค์ แต่วันนี้เมื่อได้ยินว่าตนจะถูกคุมขังขึ้นมา หญิงสาวก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเลิกคิ้วขึ้นด้วยความได้ใจ ตราบใดที่องค์รัชทายาทระงับโทสะของพระองค์เอาไว้ นางก็มีหนทางที่ได้เป็นอิสระ

เย่ฮ่าวหรานรู้สึกประหลาดใจต่อการกระทำขององค์รัชทายาท เขาโดนนอกใจและโดนสวมเขานะ แต่องค์รัชทายาทผู้นี้กลับยังออมมืออยู่

เย่ฮ่าวหรานแสดงออกอย่างไม่เข้าใจ องค์รัชทายาทกับไท่จื่อเฟยต่างก็ร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน พระองค์กลับลงมือได้ถึงเพียงนี้ แต่พอเป็นจ้าวผิงกลับพยายามหลีกเลี่ยงที่จะไม่ลงมือ ตอนนี้เย่ฮ่าวหราน…เห็นใจไท่จื่อเฟยเป็นอย่างมาก ชะตากรรมนี้ช่างไม่ธรรมดาเสียจริง

หากไม่ใช่เพราะเหมิงกุ้ยเฟยกราบทูลฮ่องเต้ ไท่จื่อเฟยก็คงไม่ได้แต่งงานกับองค์รัชทายาท แต่เดิมแล้วครอบครัวของนางนั้นไร้ซึ่งอำนาจจึงถูกฮองเฮารังเกียจและไม่แยแส ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ฮองเฮาจะหมดอำนาจลง และเมื่อไม่มีแม่สามีมาค่อยกลั่นแกล้ง การที่จะได้พบลูกชายสักครั้งนั้นก็กลับเป็นเรื่องที่ยาก ตอนนี้เย่หลานเฉิงได้รับความสนใจจากฝ่าบาทเป็นอย่างมาก และองค์รัชทายาทผู้นี้กลับเปลี่ยนไปหลงรักสตรีที่ชอบสร้างความบาดหมาง เป็นเพราะจ้าวผิงผู้นี้ ไท่จื่อเฟยจึงถูกทุบตีจนเกือบเสียชีวิต

เย่ฮ่าวหรานถอนหายใจอยู่ในใจ น่าเสียดาย ดูเหมือนว่าแผนการของท่านพี่ห้าและอวี้ชิงลั่วจะไม่สำเร็จ ตัวเขาเองก็คงจะช่วยได้เพียงเท่านี้ หากเป็นเช่นนี้ต่อไป องค์รัชทายาทอาจสงสัยในเจตนาของเขา

เย่ฮ่าวหรานยักไหล่หันหลังกลับไป

ผู้ใดจะไปรู้ว่าตอนที่กำลังจะก้าวออกไปก็เห็นคนซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลนักที่มุม ๆ หนึ่ง ดวงตาของบุคคลนั้นจับจ้องไปยังชายบนเตียงซึ่งถูกกระบี่ขององค์รัชทายาทแทงจนตาย การแสดงออกของเขาดูกระวนกระวายยิ่งนัก

เย่ฮ่าวหรานประหลาดใจเป็นอย่างมาก เมื่อพิจารณามองดูรูปร่างหน้าตาของบุคคลนั้นอย่างละเอียดถี่ถ้วนอีกครั้ง เงาตรงมุมนั้นก็หายไปแล้ว ดูเหมือนว่าสิ่งที่ปรากฏออกมาเมื่อครู่นั้นจะเป็นแค่ภาพหลอนที่ตนสร้างขึ้นมาเอง

เย่ฮ่าวหรานเงียบไปสักพัก เวลานั้นก็เอ่ยขึ้นกับองค์รัชทายาท “ในเมื่อพระองค์มีเรื่องยุ่งมากมาย เช่นนั้นข้าไม่รบกวนแล้วและขอตัวลา แต่พระองค์ควรจะจัดการกับคนบนเตียงสักหน่อย นอนอยู่บนเตียงเช่นนี้มันช่างขวางหูขวางตาเสียจริง”

องค์รัชทายาทตกตะลึง หลังจากนั้นจึงพยักหน้าให้หัวหน้าคนรับใช้ลากเขาออกไป

หัวหน้าคนรับใช้เรียกคนมาสองคนและลากบุรุษเปลือยเปล่าที่ไร้ซึ่งลมหายใจนั้นลงมา

อย่างไรก็ตาม ในขณะที่ทั้งสองคนนั้นกำลังลงมือดึงได้สักพัก ก็เห็นว่ามีของบางสิ่งอยู่ในเสื้อผ้าที่คนผู้นั้นนอนทับอยู่

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ของที่ซ่อนไว้มันคืออะไรกันนะ ถ้าเกี่ยวข้องกับนังขนมผิงก็คือเกม

ไหหม่า(海馬)