อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 374 ทุกคนเบียดหนานหนาน

ตอนที่ 374 ทุกคนเบียดหนานหนาน

ตอนที่ 374 ทุกคนเบียดหนานหนาน

หยางหลินเหลือบตามองหนานหนาน ก่อนจะแค่นเสียงออกมา “ข้ามิได้เลียนแบบเจ้าสักหน่อย”

แม้เขาจะพูดเช่นนี้ แต่สายตาของเขาที่มองหนานหนานกลับแฝงความชื่นชมโดยไม่รู้ตัว

การแข่งวรยุทธ์ในวันนั้น แม้ว่าแรกเริ่มเขาจะดูถูกเด็กห้าขวบคนนี้ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะพลิกสถานการณ์ได้ภายในนาทีสุดท้าย ทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึง แม้ว่าหนานหนานจะเตะเขาลงจากลานประลองจนตกรอบแรก และทำให้เขามิอาจเงยหน้าภายในตระกูลได้

ทว่าหยางหลินกลับยอมรับว่า ฝีมือของหนานหนานตอนที่รับมือกับสองคนนั้นในช่วงสุดท้ายช่างละลานตาเหลือคณา ทำให้เขารู้สึกว่าเลือดที่อยู่ในกายกำลังเดือดพล่าน เขารู้สึกชื่นชมฝีมือความสามารถของหนานหนาน ชื่นชมเลื่อมใสจากใจจริง

การคว้าชัยชนะ เหมาะสมกับคนอย่างหนานหนานแล้ว

หยางหลินไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้กลับมาร่วมมือกับหนานหนานอีกครั้ง เขาเป็นแค่เด็กจากครอบครัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง แม้ครอบครัวของเขาจะทำการค้าขายเล็ก ๆ แต่ก็เป็นเพราะเขาไม่ได้รับความโปรดปรานภายในครอบครัว การเข้าร่วมการแข่งวรยุทธ์ครั้งนี้ เขาจึงมาพร้อมกับเตรียมใจที่จะตาย หากมิอาจแสดงให้ทุกคนทึ่งภายในครั้งเดียว เขาไม่อาจได้เชิดหน้าอกผายไหล่ผึ่งภายในบ้าน เช่นนั้นก็ตาย ณ ที่แห่งนี้ ถือว่าไม่ต้องเจอกับความอัปยศอดสูแล้ว

ใคร ๆ ก็รู้ว่าพวกเขาสองคนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องต่อกัน ในใจของหยางหลินทั้งชื่นชมและขุ่นเคืองหนานหนานไปพร้อม ๆ กัน เป็นเพราะหนานหนาน ทำให้ชีวิตของเขาภายในตระกูลหยางต้องลำเค็ญมากยิ่งขึ้นแล้ว

การเผชิญหน้ากันอีกครั้งในตอนนี้ ความรู้สึกนั้นแม้แต่เขาก็ไม่เข้าใจ เป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนจนทำได้เพียงแค่เบือนหน้า ไม่หันมองหนานหนานอีก

หนานหนานก็ไม่คิดจะสนใจ หยางหลินไม่มองใบหน้าอันงดงามแสนสะดุดตาของเขา เขาก็ไม่เต็มใจที่จะดูหน้าตาขุ่นเคืองของอีกฝ่ายเช่นกัน จึงเบือนหน้าหันไปทางอื่นและเริ่มกวาดตามองหาเย่หลานเวย ทว่ากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของอีกฝ่าย

น่าแปลก เมื่อวานเสี่ยวเฉิงเฉิงบอกว่าเจ้าคนตกอับผู้นั้นก็เข้าร่วมด้วยนี่นา เจ้าตัวเล่า? ไปไหนเสียแล้ว?

“นี่ เจ้ามัวทำอะไรอยู่? การแข่งขันเริ่มแล้ว” คนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กระทุ้งเรียกหนานหนาน หนานหนานถึงกับชะงัก หันกลับมาก็พบว่าหยางหลินกำลังยืนขมวดคิ้วมุ่น

หยางหลินถึงกับกลอกตามองบน แม้ว่าคนคนนี้จะมีวรยุทธ์ยากแท้หยั่งถึง แต่ก็ดูป้ำ ๆ เป๋อ ๆ อยู่เล็กน้อย

หยางหลินถอนหายใจ ก่อนจะวิ่งไปยืนประจำตำแหน่งของตนเอง

หนานหนานหันมองซ้ายขวา ออกแรงใช้นิ้วเคาะที่ศีรษะของตนเอง น่าแปลกนัก เมื่อวานท่านพ่อบอกไว้ว่าอย่างไรนะ? ท่านพ่อบอกว่า…เขาควรยืนอยู่จุดใด?

เย่ซิวตู๋เริ่มก่ายหน้าผากเงียบ ๆ สิ่งที่เขาพูดเมื่อวานนี้ไม่ได้เข้าหูหนานหนานเลยจริง ๆ

ผู้เข้าแข่งขันภายในสนามแข่งขันเริ่มยกมือป้องปากหัวเราะออกมา ทั้งยังชี้โบ๊ชี้เบ๊มาทางหนานหนาน หยางหลินรู้สึกขายหน้ายิ่งนัก เหตุใดหนานหนานถึงได้มาอยู่ในกลุ่มเดียวกับเขาได้?

เขาพอจะมองออกตั้งแต่การแข่งวรยุทธ์คราวก่อนแล้ว เด็กที่ชื่ออวี้ฉิงหนานผู้นี้ ไม่ได้มีจิตวิญญาณของการเล่นเป็นหมู่คณะเลย เหตุใดฮ่องเต้ถึงได้อนุญาตให้คนประเภทนี้เข้าร่วมการละเล่นชู่จวีเล่า?

หยางหลินวิ่งไปด้านหน้าและดึงหนานหนานเข้ามา

ครั้นกรรมการตีฆ้องจนเกิดเสียง “เคล้ง” การแข่งขันจึงเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ

แม้ว่าจะเป็นการแข่งขันระหว่างเด็ก แต่ระดับความดุเดือดก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ใหญ่เลย

หนานหนานเอียงศีรษะมองกลางสนามปราดหนึ่ง เขาก็ตระหนักขึ้นได้ว่าที่แท้ก็เป็นเช่นนี้ แค่เตะลูกหนังให้เข้าประตูก็เรียบร้อยแล้ว ง่ายจะตายไป

หนานหนานถลกแขนเสื้อขึ้น วิ่งเข้าหาลูกหนังที่ทุกคนกำลังแย่งชิง

ร่างของเขาคล่องแคล่วอย่างมาก เพียงครู่เดียว ลูกหนังก็มาอยู่บนเท้าของเขาแล้ว เสียง ‘ปั้ก’ ดังขึ้น ทั้งยังพุ่งเข้ากลางประตูอย่างพอดิบพอดี

กลุ่มของอาณาจักรเฟิงชางได้รับชัยชนะนำไปก่อนหนึ่งแต้ม

มีคนที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์ส่งเสียงชมว่าทำได้ดี หยางหลินเผลอร้องเฮเสียงดังโดยไม่ได้ตั้งใจ เหงื่อบนหน้าผากเปื้อนผ้าโพกศีรษะ ทำให้เขาเกิดพลังที่มิอาจบรรยายได้

อย่างไรก็ตาม ผู้เข้าแข่งขันคนอื่น ๆ กลับมีสีหน้าเรียบเฉย แม้ว่าจะเตะเข้าประตูได้ ทว่าบนใบหน้าของพวกเขากลับไม่แสดงท่าทีมีความสุขแม้แต่น้อย เพียงแต่หมุนกายกลับมายืนตำแหน่งของตนเองอย่างเงียบ ๆ

หยางหลินชะงักไปเล็กน้อย เหลือบมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เข้าใจเลยจริง ๆ หนานหนานทำคะแนนให้พวกเขาแล้ว เหตุใดพวกเขากลับไม่ตื่นเต้นแม้แต่น้อย?

เขาสะบัดหน้า มองไปยังคะแนนของอาณาจักรเฟิงชางที่แขวนอยู่บนกระดานไม้ หยางหลินข่มความรู้สึกแปลก ๆ เหล่านั้นไว้ และเข้าสู่การแข่งขันต่อ

อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปได้สองสามหน เขาก็รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติ

ไม่เพียงแต่ผู้เข้าแข่งขันจากอาณาจักรจิงเหลยเท่านั้น แต่ผู้เข้าแข่งขันอาณาจักรเฟิงชางเองก็กำลังเล่นงานหนานหนาน

ถูกต้อง เล่นงานหนานหนานเพียงคนเดียวเท่านั้น พวกเขาแย่งลูกหนังมาจากหนานหนาน วิ่งเบียดหนานหนาน คิดจะยื่นเท้าออกมาเพื่อขัดขาหนานหนานครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งยังใช้มือทั้งสองข้างกระแทกแขนของหนานหนานเป็นครั้งคราว

การกระทำเช่นนี้ เลวร้ายเกินไปแล้วจริง ๆ

นัยน์ตาของหยางหลินแฝงด้วยความโกรธแค้น นี่เป็นการแข่งขัน เป็นการแข่งขันเพื่อเกียรติของอาณาจักรพวกเขา ตอนนี้ไม่มีความสามัคคียังพอทน แต่ยังคิดจะวางกับดักเล่นงานเพื่อนร่วมกลุ่มของตนเอง ทำเกินไปแล้ว

หยางหลินอดกลั้นอยู่ในใจ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาพักภายในสนาม เขาจึงพูดกับเด็กอายุสิบขวบที่ถูกเรียกว่าเป็นหัวหน้ากลุ่มของอาณาจักรเฟิงชางผู้นั้นด้วยรอยยิ้มเย็นชา “พวกเจ้าทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร?”

หัวหน้ากลุ่มกำลังดื่มน้ำ ครั้นได้ยินจึงชะงัก ขมวดคิ้วเหลือบมองหยางหลินปราดหนึ่ง “หมายความว่าอย่างไรอะไรของเจ้า?”

“อวี้ฉิงหนานเป็นเพื่อนร่วมกลุ่มของพวกเรา เหตุใดพวกเจ้าถึงคิดจะทำร้ายเขา?”

อวี้ฉิงหนาน? หนานหนานยืนอยู่อีกด้านหนึ่ง หลังจากได้ยินชื่อของตนเอง ก็รีบวิ่งกระโดดโหยงเหยงเข้ามา

เขาเพิ่งจะยืนได้อย่างมั่นคง ก็พบว่าหัวหน้ากลุ่มคนนั้นผลักหยางหลิน แค่นเสียงเยาะ “พูดจาเหลวไหลอะไรของเจ้า ข้าเคยทำร้ายอวี้ฉิงหนานตอนไหน?”

“เหอะ เจ้ายังคิดจะเล่นลิ้นอีกรึ? ข้าเห็นชัดเต็มสองตา พวกเจ้าร่วมมือกันชัด ๆ พวกเจ้าคิดจะกำจัดอวี้ฉิงหนานออกจากกลุ่มของตนเอง ทำเป็นชนทำเป็นขัดขาเขาโดยไม่ตั้งใจ ตอนนี้พวกเราคือผู้เข้าแข่งขันของอาณาจักรเฟิงชาง หน้าที่สำคัญคือสามัคคีกันเพื่อคว้าอันดับหนึ่ง ตอนนี้กลับเกิดปัญหาภายใน มิเท่ากับทำให้อาณาจักรอื่นเอาเปรียบได้หรือ?”

หนานหนานกะพริบตาปริบ ๆ ด้วยความฉงน เขามิใช่คนโง่ ย่อมมองออกว่าคนเหล่านี้คิดจะเล่นงานตนเอง เพียงแต่เขาไม่สนใจ สำหรับเขาแค่เตะลูกหนังเข้าประตูก็พอแล้ว เขาไม่สนใจว่าจะคว้าชัยได้หรือไม่ ขอแค่ได้เตะอย่างมีความสุขก็พอ

แต่คิดไม่ถึงเลยว่า หยางหลินที่ไม่ถูกชะตาและเคยเตะเขาเมื่อไม่กี่วันก่อน กลับก้าวเท้าออกมาเพื่อช่วยพูดแทนเขาในเวลานี้

เอ่อ…หยางหลินผู้นี้ ช่างรักอาณาจักรเสียเหลือเกิน

หนานหนานชี้ไปยังคู่ต่อสู้ หรือเขาควรแสดงออกถึงความรักที่มีต่ออาณาจักรสักหน่อย? ถึงอย่างไรฮ่องเต้ที่ประทับอยู่บนพระที่นั่งก็เป็นเสด็จปู่ของเขา

ดูเหมือนว่าหัวหน้ากลุ่มผู้นั้นจะถูกหยางหลินพูดแทงใจดำ จึงแค่นเสียงเยาะออกมา “ไม่ทราบว่าเจ้ากำลังพูดสิ่งใด ข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อน หากเจ้ายังตะโกนเสียงดังอีก ระวังพวกเราจะไม่เกรงใจเจ้าก็แล้วกัน”

หยางหลินเชิดคางขึ้น “ข้าเองก็อยากเห็น เจ้าจะไม่เกรงใจข้าอย่างไร?”

หัวหน้ากลุ่มผู้นั้นถึงกับกำหมัด สีหน้าดูเหี้ยมโหดในทันใด แถมยังยกหมัดขึ้นมาทำท่าจะชกใส่หน้าหยางหลิน

………………………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

เก่งมากเจ้าหนานหนาน แก้มือได้ทั้งที่ไม่ถนัดเล่นแบบทีม

หัวหน้ากลุ่มนี่แปลก ๆ นะ เป็นพวกพ้องใครหรือเปล่าถึงได้จ้องจะรังแกหนานหนาน

ไหหม่า(海馬)