อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 396 โต้กลับอย่างยิ่งใหญ่ - novel-lucky

ตอนที่ 396 โต้กลับอย่างยิ่งใหญ่

อวี้เป่าเอ๋อร์เม้มปาก แม้ช่วงระยะเวลานี้เขาจะอาศัยอยู่ที่ตำหนักอ๋องซิวมาโดยตลอด และได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ จากท่านอ๋องซิวไปไม่น้อย แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังเป็นแค่เด็กคนหนึ่ง การเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้เป็นผู้ใหญ่ก็ประหม่าอย่างเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาที่เป็นแค่เด็กคนหนึ่งเท่านั้น

อวี้เป่าเอ๋อร์พยายามกลืนน้ำลายที่อยู่ในปาก จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้น กล่าวด้วยน้ำเสียงดังฟังชัด “ฝ่าบาท กระหม่อมคือบุตรชายคนเล็กของใต้เท้าอวี้เจี้ยนต๋า กระหม่อมยังมีพี่อีกสองคนคือพี่ใหญ่อวี้ชิงลั่วผู้มีบิดาและมารดาเดียวกัน และพี่รองอวี้ชิงโหรวพี่น้องต่างมารดา พี่ใหญ่แต่งงานออกเรือนตั้งแต่เป่าเอ๋อร์อายุได้สี่ขวบ นับตั้งแต่เกิดเรื่อง กระหม่อมก็ถูกแม่เลี้ยงและพี่รองกักขังไว้ในห้องโดยอ้างว่ากระหม่อมสติฟั่นเฟือน”

ทุกคนที่อยู่ในท้องพระโรงชะงักไปเล็กน้อย เมื่อครู่ตอนที่ได้ยินรัชทายาทของอาณาจักรหลิวอวิ๋นกล่าวคำพูดเหล่านั้นยังคิดว่าเป็นคำพูดอคติจากคนนอก ตอนนี้ได้ฟังคำพูดจากปากเจ้าตัว ก็เริ่มพิจารณาอวี้ชิงโหรวที่กล่าวอ้างถึงความรักฉันท์พี่สาวน้องสาวอีกครั้ง

“เป่าเอ๋อร์รักพี่ใหญ่มาก แม้ตอนที่เกิดเรื่องกับพี่ใหญ่ เป่าเอ๋อร์จะมีอายุแค่สี่ขวบ แต่ก็มีบางสิ่งที่คนเป็นเด็กกลับมองเห็นได้ชัดเจนยิ่งกว่า นิสัยของพี่ใหญ่เป็นอย่างไร เป่าเอ๋อร์ไม่เคยนึกสงสัย เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อหกปีก่อน สรุปแล้วความจริงเป็นเช่นไร รอให้เป่าเอ๋อร์โตขึ้นเมื่อใด ย่อมต้องตรวจสอบให้แน่ชัด เป่าเอ๋อร์จะทำให้เรื่องราวทั้งหมดถูกเปิดเผย คืนความบริสุทธิ์ให้พี่ใหญ่ของกระหม่อม นี่คือปณิธานตั้งแต่เด็กของเป่าเอ๋อร์พ่ะย่ะค่ะ”

อายุของอวี้เป่าเอ๋อร์ยังไม่มาก เสียงของเขายังมีความเป็นเด็ก ทว่าคำพูดที่เปล่งออกมากลับดังทรงพลังจนทำให้ผู้คนเกิดอารมณ์ร่วม แม้แต่ซ่างกวนจิ่นและคนอื่น ๆ ก็พิจารณาเด็กคนนี้มากขึ้น ตั้งใจฟังสิ่งที่เขากำลังพูดอย่างเงียบ ๆ

อวี้เป่าเอ๋อร์สูดหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง จู่ ๆ ก็ก้มหน้ามองอวี้เจี้ยนต๋าปราดหนึ่ง แล้วพูดต่อไปว่า “เป่าเอ๋อร์หาได้สติฟั่นเฟือนไม่ แต่เพราะเป็นเด็ก คำพูดจึงไร้น้ำหนัก ไม่มีใครเชื่อถือ แม้แต่ท่านพ่อก็เชื่อหมอที่พี่รองและแม่เลี้ยงหามา กักขังเป่าเอ๋อร์นานถึงหกปี ก่อนหน้านี้เป่าเอ๋อร์สบโอกาสหนีออกมา ทำให้เป่าเอ๋อร์ได้เจอกับท่านอ๋องแปดโดยบังเอิญ ท่านอ๋องแปดเป็นคนดี ช่วยเป่าเอ๋อร์ออกมาจากเงื้อมมือของคนรับใช้ชั่วร้าย และบนตัวของเป่าเอ๋อร์มีบาดแผล ท่านอ๋องแปดจึงส่งตัวเป่าเอ๋อร์ไปที่ตำหนักท่านอ๋องซิว เพราะอยากให้หมอปีศาจช่วยดูอาการให้”

“คิดไม่ถึงเลยว่า หมอปีศาจกลับมีรูปร่างหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับท่านพี่ของข้า เป่าเอ๋อร์สูญเสียพี่สาวแท้ ๆ ไปตั้งแต่เด็ก เมื่อได้เห็นท่าทางของหมอปีศาจ ก็รู้สึกราวกับท่านพี่ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง จึงขาดสติไปชั่วขณะหนึ่ง ถลาเข้าไปร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของนางเพราะทนมิไหว หมอปีศาจใจอ่อน หลังจากได้ยินเรื่องราวของอวี้เป่าเอ๋อร์ นางก็รู้สึกโกรธเคือง ทั้ง ๆ ที่เป่าเอ๋อร์ไม่ได้มีโรคอะไร แต่กลับถูกทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ เช่นนี้ นางจึงยอมรับเป่าเอ๋อร์เป็นน้องชายคนหนึ่ง บอกว่าหลังจากนี้ นางจะดูแลเป่าเอ๋อร์แทนพี่สาวของเป่าเอ๋อร์ เรื่องนี้ท่านอ๋องซิวและท่านอ๋องแปดต่างรับรู้เช่นกัน”

อวี๋จั้วหลินรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวไปทั้งกาย เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่าอวี้เป่าเอ๋อร์จะสร้างปัญหาขนาดนี้

อีกอย่าง…ตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้วว่าท่านอ๋องซิวเข้ามาร่วมอยู่ในกับดักทั้งหมดของที่นี่นับตั้งแต่แรก หรืออาจพูดได้ว่า สาเหตุที่เขาแสดงท่าทางเป็นมิตรกับตนเองในตอนแรกเป็นเพราะมีเจตนาแอบแฝง

“ฝ่าบาท หมอปีศาจเห็นเป่าเอ๋อร์เป็นน้องชายแท้ ๆ คนหนึ่ง และเพื่อให้เป่าเอ๋อร์รู้สึกใกล้ชิดกับนาง จึงบอกกระหม่อมว่าหลังจากนี้ อีกชื่อหนึ่งของนางในอาณาจักรเฟิงชางก็คืออวี้ชิงลั่วพ่ะย่ะค่ะ” ครั้นกล่าวจบ เป่าเอ๋อร์ก็คุกเข่าลงบนพื้นอีกครั้ง

เย่ซิวตู๋หัวเราะขึ้นมา ก่อนจะเหลือบมองอวี๋จั้วหลิน “ใต้เท้าอวี๋ ตอนนี้รู้หรือยังว่าเพราะเหตุใดแม่นางชิงถึงยังมีอีกชื่อว่าอวี้ชิงลั่ว? นางมีชื่อและรูปร่างหน้าตาเหมือนกับภรรยาผู้ล่วงลับของเจ้า คงต้อง…ขอโทษด้วยจริง ๆ”

อวี้ชิงลั่วย่อตัวตามลงไป พูดกับสองแม่ลูกเฉินจีซินและอวี้เจี้ยนต๋าที่ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว “ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ…ที่ดันมีชื่อและหน้าตาเหมือนกับคนในครอบครัวที่ทำให้พวกเจ้าต้องอับอาย”

มุมพระโอษฐ์ของฮ่องเต้กระตุกวูบ ก่อนจะคลึงหว่างพระขนงด้วยความรู้สึกปวดเศียร

อวี้เจี้ยนต๋าน้ำตานองหน้าด้วยความเสียใจ อวี้ชิงลั่ว…นางคือบุตรีของเขาชัด ๆ ต่อให้ทั้งสองคนคล้ายกันมากกว่านี้ แต่พวกนางจะเหมือนกันได้ถึงขั้นนี้เชียวหรือ? แม้แต่บาดแผลเล็ก ๆ ที่อยู่บนใบหูก็เหมือนกันทุกประการ

แต่ก็ดีเหมือนกัน ในเมื่อนางคือองค์หญิงเทียนฝูก็นับว่าได้รับพรแล้ว…ก็ดีเหมือนกัน

สองแม่ลูกเฉินจีซินกลับตกใจจนเนื้อตัวสั่นเทา ก่อนหน้านี้ตอนที่รู้ว่าอวี้ชิงลั่วยังมีชีวิตอยู่ พวกนางต่างก็เป็นกังวลว่าอวี้ชิงลั่วจะกลับมาแก้แค้นพวกนาง ตอนนี้เมื่อได้รู้ว่านางคือองค์หญิง เช่นนั้น…มิเท่ากับไม่เปิดโอกาสให้พวกนางได้โต้ตอบกลับไปหรอกหรือ?

เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรกัน? เหตุใดเรื่องนี้จึงกลายเป็นเช่นนี้?

เหมิงกุ้ยเฟยคว่ำมุมปากลง องค์หญิงเทียนฝู สตรีผู้นี้…มิใช่หมอปีศาจ แต่กลับเป็นองค์หญิง

เช่นนั้นเย่ซิวตู๋ก็จะยิ่งทำตัวไร้กฎเกณฑ์มากขึ้น ทั้งยังมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งขึ้นด้วยมิใช่หรือ?

บัดซบ เหตุใดในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ถึงได้เปิดเผยสถานะออกมา?

ซ่างกวนจิ่นหรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องมองไปยังอวี้ชิงลั่ว ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ในใจกลับเกิดความรู้สึกพุ่งพล่าน ข่มอย่างไรก็มิอาจข่มได้ ทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างมาก

องค์ชายรองค้อมกายลงเล็กน้อย ประคองอวี้เป่าเอ๋อร์ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นให้ลุกขึ้น “เป่าเอ๋อร์คนเก่ง เจ้ารู้ความขนาดนี้ ไม่ใช่แค่ชิงเอ๋อร์ที่ชื่นชอบเจ้า แม้แต่เราก็ชอบเจ้ามากเช่นกัน ในเมื่อตอนนี้เจ้ายอมรับชิงเอ๋อร์เป็นพี่สาว เช่นนั้นเจ้าก็เป็นน้องชายของเราด้วย จากนี้ไปเจ้าคือจวิ้นอ๋องน้อย หลังจากกลับถึงอาณาจักร เราจะขอให้เสด็จพ่อช่วยแต่งตั้งให้เจ้า หลังจากนี้จะไม่มีใครรังแกเจ้าได้อีกแล้ว”

“ขอบพระทัยองค์ชายรองพ่ะย่ะค่ะ”

“เรียกพี่รองสิ” อวี้ชิงลั่วรีบแก้คำเรียกให้เขาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

มีเรื่องให้เอาเปรียบ ย่อมต้องรีบคว้าไว้โดยเร็ว

องค์ชายรองมุมปากกระตุกวูบ จากนั้นก็ได้ยินอวี้เป่าเอ๋อร์เรียกชื่อเขาอย่างเชื่อฟัง “พี่รอง”

“เด็กดี” องค์ชายรองหันมาถลึงตาใส่อวี้ชิงลั่ว แม่สาวน้อยคนนี้ยังมีนิสัยเดิมไม่เคยเปลี่ยน

สองแม่ลูกเฉินจีซินถึงกับหน้าขาวซีดด้วยความหวาดกลัวมากยิ่งขึ้น แม้แต่อวี้เป่าเอ๋อร์ก็กลายเป็นจวิ้นอ๋องน้อยแล้ว หลังจากนี้พวกนาง…ยังจะมีชีวิตรอดอีกหรือ?

สีพระพักตร์ของฮ่องเต้ดูลำบากพระทัยเล็กน้อย ภายในอาณาจักรของพระองค์ ภายในท้องพระโรงของพระองค์ บุตรชายของขุนนางที่เป็นคนของพระองค์ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้รับการแต่งตั้งโดยอาณาจักรเทียนอวี่

“อวี้เป่าเอ๋อร์ เจ้ามานี่สิ” ฮ่องเต้โบกพระหัตถ์ ทอดสายพระเนตรมายังเด็กตรงหน้านี้ปราดหนึ่ง

อวี้เป่าเอ๋อร์ชะงัก รีบก้าวเท้าไปด้านหน้าสองก้าว ไม่กล้าเดินเข้าใกล้เกินไป ตอนที่เหลือระยะห่างจากฮ่องเต้ประมาณห้าก้าวจึงหยุดลง ทำความเคารพต่อเบื้องพระพักตร์ฮ่องเต้

“เราเห็นเจ้าอายุยังน้อยแต่มีอุปนิสัยและกิริยาไม่ธรรมดา หลายปีมานี้คงได้รับความอยุติธรรมไม่น้อย เช่นนี้…เราจะมอบของให้เจ้า หลังจากนี้จะไม่มีใครกล้ารังแกเจ้าอีก”

อวี้เป่าเอ๋อร์แอบวิตกกังวล “ฝ่าบาท เรื่องนี้…”

“เป่าเอ๋อร์ ขอบพระทัยในพระมหากรุณาธิคุณ” เย่ซิวตู๋พูดแทรก ทั้งยังเอ่ยด้วยน้ำเสียงน่าเกรงขาม

องค์ชายรองถึงกับสีหน้ามืดหม่นเอือมระอา เย่ซิวตู๋ผู้นี้อยู่กับอวี้ชิงลั่วนานเกินไปแล้ว ดูเหมือนคงเรียนรู้นิสัยเสียบางอย่างมาจากนาง คบคนพาลพาลพาไปหาผิดจริง ๆ หากหลังจากนี้คนคู่นี้ได้อยู่ด้วยกัน จะไม่กลายเป็นสามีภรรยาใจดำเลยหรือ?

อวี้เป่าเอ๋อร์ถึงกับชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงก้มหน้าขอบพระทัยในพระมหากรุณาธิคุณ ยอมรับของมาจากฮ่องเต้ เขาไม่กล้ามอง จึงทำได้เพียงแค่ถือและทำท่าจะถอยออกไปด้วยความเคารพนบน้อม

ทว่าตอนที่เขาหมุนกาย กลับได้ยินเสียงของไทเฮาที่ประทับอยู่ข้าง ๆ “ฝ่าบาท นั่นมัน…”

อวี้เป่าเอ๋อร์ประหลาดใจ ก่อนจะรับรู้ได้ว่าสิ่งนี้คงเป็นของล้ำค่ามาก

………………………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

เอาแล้ว ชิงลั่วเป็นองค์หญิง เป่าเอ๋อร์เป็นจวิ้นอ๋องน้อย คราวนี้สองแม่ลูกเฉินจีซินนั่นจะทำยังไง

ไหหม่า(海馬)