อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 628 ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ

ตอนที่ 628 ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ

ตอนที่ 628 ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ

ทันใดนั้น ผู้อาวุโสสกุลเยว่ก็เดินลงจากบันไดมาคว้าคอเสื้อเขา แล้วถามว่า “เจ้าพูดว่าอะไรนะ? พูดใหม่สิ”

“หมอเฒ่าฉยงซานเข้ามาในเมืองแล้ว น่า… น่าจะมาร่วมในงานเทศกาลชิมสุราขอรับ”

รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของผู้อาวุโสสกุลเยว่ทันที มือของเขาสั่นด้วยความตื่นเต้น “ดี ดี นั่นเป็นเรื่องดีจริง ๆ บัดนี้หมอเฒ่าฉยงซานอยู่ที่ใด? รีบไปเชิญเขามา… ไม่สิ ข้าควรไปด้วยตัวเอง”

เมื่อเห็นดังนั้น ท่านรองอูก็เม้มปากและไม่อยากจะบั่นทอนกำลังใจของเขา แม้ว่าหมอเฒ่าฉยงซานจะมีชื่อเสียง แต่ศิษย์ที่เขาเจอครั้งล่าสุดนั้นแย่มากจริง ๆ ในฐานะศิษย์ของหมอเฒ่า… ท่านรองอูคิดว่าผู้อาวุโสสกุลเยว่ไม่เหมาะไปเชื้อเชิญด้วยตัวเอง

“ผู้อาวุโสสกุลเยว่ ข้ามีปัญหากับศิษย์ของหมอเฒ่าฉยงซาน ดังนั้นข้าจะไม่ไปกับที่นั่นกับท่าน เพื่อหลีกเลี่ยงความคลางแคลงใจ ข้าคิดว่าข้าควรออกจากคฤหาสน์ไปอยู่ข้างนอกสักสองสามวันก่อนขอรับ”

“นั่น…” ท่านรองอูและเหมิงหรงมีมิตรภาพแน่นแฟ้นต่อกัน พวกเขาเป็นสหายสนิทที่หาได้ยาก ในเมื่อมาถึงเผ่าเหมิงแล้วจะให้ไปอาศัยอยู่ข้างนอกได้อย่างไร?

แต่สิ่งที่อูเหมี่ยนเซิงพูดก็มีเหตุผล สุดท้ายเขาก็ไม่กล้าล้อเล่นกับชีวิตของบุตรชายตนเอง

“ท่านผู้อาวุโส ไม่มีอะไรต้องกังวล เราทุกคนต่างกังวลเรื่องอาการป่วยของเหมิงหรง ดังนั้นเขาย่อมเป็นสิ่งสำคัญที่สุด” ชายชุดขาวไม่ใช่สุภาพบุรุษ อูเหมี่ยนเซิงมองว่าเขาเป็นคนใจแคบที่เห็นแก่เงิน หากเขามาพร้อมกับหมอเฒ่าฉยงซานด้วย เกรงว่าความสัมพันธ์จะตึงเครียดมาก

ผู้อาวุโสสกุลเยว่ได้ยินดังนั้นก็ไม่รั้งเขาไว้อีกต่อไป จึงพยักหน้าแล้วสั่งให้คนรับใช้เก็บข้าวของ และส่งเขาไปพักที่โรงเตี๊ยมใกล้ ๆ

ส่วนตัวเขาเองก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในคฤหาสน์ แล้วนำของกำนัลไปยังโรงเตี๊ยมที่หมอเฒ่าฉยงซานพักอยู่ เพื่อไปขอให้หมอมารักษาเหมิงหรงด้วยตัวเองอย่างสุภาพ

น่าเสียดายที่คนรับของไปไม่ใช่หมอเฒ่าฉยงซาน

เมื่อมองไปยังชายชุดขาวที่อยู่ตรงหน้า ผู้อาวุโสสกุลเยว่ก็ตกใจ ก่อนที่อูเหมี่ยนเซิงจะจากไป เขาเล่าเรื่องการปรากฏตัวของศิษย์หมอเฒ่าฉยงซานให้ฟังอย่างละเอียด และดูเหมือนว่า… จะเป็นคนเดียวกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้

“เจ้ากำลังมองหาอาจารย์ของข้าอยู่หรือ? ท่านไม่ได้อยู่ที่นี่ กลับไปเสีย”

ผู้อาวุโสสกุลเยว่หน้าเสียเล็กน้อย คนผู้นี้เป็นเหมือนที่อูเหมี่ยนเซิงพูดทุกประการ ไม่มีมารยาทเลยจริง ๆ เขาเป็นถึงผู้นำอาวุโสของเผ่าเหมิง แม้แต่เสนาบดีของอาณาจักรก็ยังเคารพเขา แล้วคนผู้นี้บังอาจพูดกับเขาเช่นนี้ได้อย่างไร?

ผู้อาวุโสสกุลเยว่สูดหายใจเข้าลึก นึกถึงบุตรชายที่กำลังจะตายในคฤหาสน์ ในที่สุดเขาก็สามารถระงับโทสะในใจได้ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ทราบว่าท่านหมอเฒ่าไปไหนหรือ? ข้าได้เตรียมของกำนัลเล็ก ๆ น้อย ๆ มามอบให้ที่นี่ และต้องการเชิญท่านหมอเฒ่า…”

“ของกำนัลชิ้นนี้ช่างเล็กน้อยเสียจริง” ชายชุดขาวเหลือบมองไปข้างหลังผู้อาวุโสสกุลเยว่ แล้วเอ่ยขัดจังหวะด้วยรอยยิ้ม

ผู้อาวุโสสกุลเยว่กำมือแน่น ร่องรอยของความเป็นปรปักษ์ฉายแววในดวงตาของเขา

ชายชุดขาวไม่ได้สนใจ เขาเคาะกล่องของกำนัลในมือด้วยท่าทางเหยียดหยาม “มีคนนับไม่ถ้วนที่ต้องการขอให้อาจารย์ของข้ารักษาอาการป่วยให้ ของกำนัลที่พวกเขาให้มานั้นมากกว่า “ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ” ของเจ้าหลายเท่า ข้า…”

“หุบปาก” ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนอย่างเย็นชาดังมาจากนอกประตู

ชายชุดขาวตกตะลึง ก่อนอ้าปากค้างขณะถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วคำนับคนที่เข้ามา “ศิษย์พี่”

ผู้อาวุโสสกุลเยว่รู้สึกประหลาดใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหันไปมองชายที่เข้าประตูมา

ชายคนนั้นยิ้มให้เขาเล็กน้อย ท่าทางของเขาสงบเสงี่ยม “ผู้อาวุโสสกุลเยว่ ข้าน้อยว่านเผิงหลง เป็นศิษย์เอกของหมอเฒ่าฉยงซาน ก่อนที่ท่านอาจารย์จะมาถึงโรงเตี๊ยม ท่านได้แวะไปหาสมุนไพรก่อน แล้วอีกสามหรือสี่วันจะตามมาที่นี่ ผู้อาวุโสสกุลเยว่โปรดอภัยด้วย”

สามหรือสี่วันหรือ? คิ้วของผู้อาวุโสสกุลเยว่แทบจะขมวดเป็นปม ควรทำอย่างไรดี?

ว่านเผิงหลงมองเขาขณะครุ่นคิด แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ทราบว่าท่านผู้อาวุโสมีปัญหาอะไรหรือ ข้าน้อยสามารถช่วยท่านได้หรือไม่”

ผู้อาวุโสสกุลเยว่ได้สติอย่างรวดเร็ว ใช่แล้ว แม้ว่าหมอเฒ่าฉยงซานจะไม่อยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้ศิษย์เอกของเขาอยู่ที่นี่แล้ว แม้ว่าเขาอาจจะไม่เก่งกาจเท่าหมอเฒ่าฉยงซาน แต่เขาก็ยังเก่งกว่าหมอธรรมดามาก

คิดได้ดังนั้น เขาก็รีบอธิบายอาการของเหมิงหรงในคฤหาสน์ให้ว่านเผิงหลงฟังโดยละเอียด

ว่านเผิงหลงให้คนยกชามาให้ แล้วพยักหน้าขณะฟัง เขาดูอดทนและเคร่งขรึมมาก ซึ่งแตกต่างจากชายชุดขาวอย่างสิ้นเชิง

เมื่อเห็นเขาเป็นเช่นนี้ ผู้อาวุโสสกุลเยว่ก็อดรู้สึกสบายใจไม่ได้

หลังจากฟังจบ ว่านเผิงหลงก็กล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว อาการของคุณชายเหมิงดูเหมือนจะสาหัสมาก ตอนนี้ท่านอาจารย์ไม่ได้อยู่ที่นี่ และพวกเราไม่รู้ว่าจะไปตามหาท่านได้ที่ไหน หากผู้อาวุโสสกุลเยว่ไม่ดูถูกทักษะทางการแพทย์อันตื้นเขินของข้าน้อย ข้าน้อยก็ต้องการไปตรวจอาการของคุณชายเหมิงที่คฤหาสน์พร้อมกับท่าน”

ผู้อาวุโสผู้อาวุโสสกุลเยว่ดีใจมากเมื่อได้ยินดังนั้น เขานั่งลงแล้วพูดว่า “รบกวนคุณชายว่านด้วย”

ชายชุดขาวที่อยู่ข้าง ๆ เบิกตากว้าง แล้วยืนตัวตรง “ศิษย์พี่ ท่านจะไปจริงหรือขอรับ?”

“เจ้าก็ไปกับข้าด้วย” ว่านเผิงหลงพยักหน้า นัยน์ตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ชายในชุดขาวตัวสั่นสะท้าน เขากลืนคำพูดแสดงความไม่พอใจที่กำลังจะออกมาจากปากลงท้องไป แล้วตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ

ว่านเผิงหลงไม่รอช้า รีบจัดแจงกล่องยา แล้วออกจากโรงเตี๊ยมพร้อมกับผู้อาวุโสสกุลเยว่

ชายชุดขาวนึกเย้ยหยัน เขาไม่เข้าใจจริงเลยจริง ๆ เจ้านายของพวกเขามีชื่อเสียงไปทั่วโลก แม้แต่ฮ่องเต้ของอาณาจักรต่าง ๆ ก็ปฏิบัติต่ออาจารย์ด้วยความสุภาพ ตราบใดที่พวกเขาเอ่ยชื่อหมอเฒ่าฉยงซาน จะมีใครบ้างที่ไม่เคารพยำเกรงพวกเขา? แล้วเหตุใดศิษย์พี่จึงลดตัวลงไปพินอบพิเทากับผู้อาวุโสของตระกูลเล็ก ๆ เช่นนี้?

แต่เขาซ่อนความคิดเหล่านี้ไว้ในใจ เขาหยิ่งผยองและเจ้ากี้เจ้าการมาโดยตลอด แต่ต่อหน้าหมอเฒ่าฉยงซานและว่านเผิงหลง เขาไม่กล้าทำอะไรผิด

รถม้าเก่าประจำคฤหาสน์สกุลเยว่จอดรออยู่นอกโรงเตี๊ยมนานแล้ว เมื่อคนขับรถม้าเห็นพวกเขาออกมา เขาก็นำเก้าอี้เตี้ยมาให้ทั้งสองคนเหยียบขึ้นรถทันที

ร่างชุดขาวแวบผ่านหางตา อวี้ชิงลั่วเพิ่งเลี้ยวเข้าไปในตรอกแห่งหนึ่ง จากนั้นถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วมองไปยังรถม้าที่ทางเข้าโรงแรม

ชายชุดขาวคนนั้นดูเหมือนจะมีปัญหากับท่านรองอูระหว่างทาง และอ้างตัวว่าเป็นศิษย์ของหมอเฒ่าฉยงซาน

เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร…เป็นไปได้หรือไม่ว่าหมอเฒ่าฉยงซานมาที่เผ่าเหมิง?

อีกทั้งป้ายบนรถม้านี้ก็ดูเหมือนสัญลักษณ์คฤหาสน์ของเหมิงหรง แม้แต่ชายชราชุดสีม่วงแดงที่ยืนอยู่บนขอบรถม้า…

หากนางเดาไม่ผิด ชายผู้นี้น่าจะเป็นผู้อาวุโสสกุลเยว่

ผู้อาวุโสสกุลเยว่มาเชิญพวกเขาด้วยตนเอง เป็นไปได้มากว่าจะเป็นคนของหมอเฒ่าฉยงซาน

อวี้ชิงลั่วลูบคางของตน จากนั้นเดินออกมาอย่างเงียบ ๆ แต่ความคิดมากมายได้ผุดขึ้นในใจของนางทันที สีหน้าของนางเปลี่ยนจากจริงจังเป็นเฉยเมย แล้วก็ผ่อนคลาย ขณะเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย

เมื่อนางกลับมารู้สึกตัวและต้องการหันหลังกลับไปยังโรงเตี๊ยม ทันใดนั้นเสียงตะโกนที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

นางชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วหันหน้าไปมองตามทิศที่กลิ่นสุราโชยคลุ้งมายังปลายจมูกอย่างรวดเร็ว

!!

……………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

จะใช้หมอเฒ่าฉยงซานไหมนะ

หนานหนานไปป่วนอะไรอีกแล้วล่ะเนี่ย

ไหหม่า(海馬)