อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 815 ไม่มีทางออก

ตอนที่ 815 ไม่มีทางออก

ตอนที่ 815 ไม่มีทางออก

หนานหนานเดินตามกลิ่นเข้าไปในครัวเล็ก ๆ ของเรือนไม้ ซึ่งที่นั่นกำลังปรุงอาหารอยู่ ซึ่งล้วนเต็มไปด้วยอาหารนึ่งร้อน ๆ มากมายเย้ายวนตา

ดวงตาหนานหนานเป็นประกายเจิดจ้า เขามองซ้ายมองขวา ก่อนจะรีบแอบเข้าไปหยิบขนมอบสองชิ้นซ่อนไว้ในเสื้อทันที

น่าแปลกที่ไม่มีใครอยู่ในครัวเล็ก ๆ นี้เลย

ไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่ แต่ก็ไม่สำคัญว่าใครจะอยู่ที่นี่ด้วย อย่างไรเสีย ที่นี่ก็เป็นบ้านของท่านตาทวด ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องดีที่จะบอกพ่อบ้านในภายหลัง เพราะเมื่อมีบางอย่างในครัวหายไป พ่อบ้านจะได้ไม่สั่งลงโทษคนใช้เหล่านั้น อืม เขายังคงสุภาพและประพฤติตัวเป็นเด็กดี เขาจะไม่มีทางหยิบไปเฉย ๆ แน่นอน

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น หนานหนานก็หยิบถุงกระดาษน้ำมันสองถุง ออกมาจากย่ามที่เขาพกมาด้วย แล้วใส่น่องไก่ชิ้นโตสองน่องลงไปเต็มถุง

อืม ท่านพ่อน่าจะยังไม่ได้กินข้าวเช้า เขาที่เป็นลูกกตัญญูจึงอยากนำไปแบ่งให้

หมั่นโถวชิ้นเล็กถูกยัดเข้าไปในปาก หลังจากชิมไปสองสามชิ้น หนานหนานก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจทันที แล้วเดินออกไปข้างนอก

แต่เขาครุ่นคิดอยู่ในใจ เหตุใดจึงมียามมากมายในเรือนแห่งนี้ มีไว้เพื่อปกป้องคนสำคัญบางคนหรือไม่?

น่าแปลกมาก มีคนเฝ้าเรือนของท่านตาทวดเพียงไม่กี่คน ที่นี่จึงดูค่อนข้างผิดปกติ

อืม… ทั้งคฤหาสน์ผู้อาวุโสสกุลหมิง ผู้ที่เป็นเจ้านายก็จะมีท่านตาทวด ท่านอาเหมิงจื่อเชียน เหมิงจื่อฉีและฮูหยินเหมิง

เขาคุ้นเคยกับเรือนของท่านตาทวดเป็นอย่างดี และยังรู้จักเรือนของอาจื่อเชียนและอาจื่อฉีด้วย ซึ่งไม่ได้อยู่ในพื้นที่นี้

เป็นไปได้หรือไม่ว่าเรือนนี้เป็นของ… ท่านตาหรือฮูหยินเหมิง?

หนานหนานสงสัยเรื่องฮูหยินเหมิงในตำนานยิ่งนัก เขาได้ยินอาจื่อเชียนเล่าว่าฮูหยินเหมิงอาศัยอยู่คนเดียวในเรือนของนางเมื่อหลายปีก่อน กินอาหารมังสวิรัติและสวดมนต์ไหว้พระ โดยไม่ออกไปข้างนอก ปกตินางไม่ต้องการให้ใครมารบกวนถามสารทุกข์สุกดิบและปรนนิบัตินางด้วยซ้ำ และมีสาวรับใช้เพียงหนึ่งหรือสองคนเท่านั้น โดยนางจะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคนเฉพาะในช่วงเทศกาลปีใหม่เท่านั้น

แต่นางจะปรากฏตัวเพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น เพียงแค่มาแสดงใบหน้าให้คนเห็น จากนั้นก็จะรีบกลับไปที่เรือน และอยู่หลังประตูที่ปิดสนิทดังเดิม

หนานหนานสงสัยเรื่องท่านย่าคนนี้มาก เขาได้ยินเหมิงจื่อเชียนบอกว่าท่านย่าของเขามีรูปโฉมงดงามนัก

หนานหนานกำลังคิดขณะเดินออกไปข้างนอก

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดดังมาจากระยะไกล และดูเหมือนจะมีของบางอย่างถูกเตะออกไป

หนานหนานตกใจมาก เขาคิดว่าตอนนี้ในมือของตนกำลังถือ ‘ของโจร’ อยู่ ดังนั้นเดินออกมาเช่นนี้ไม่ดีแน่

เขามองไปรอบ ๆ ก่อนจะผลักประตูด้านข้าง แล้วเดินเข้าไป

สถานที่ที่เขาอยู่คือห้องตำราที่ดูสะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย มีหนังสือมากกว่าที่หนานหนานเคยเห็น ในห้องตำราใหญ่ที่ตำหนักท่านอ๋องซิวเสียอีก

มีเสียงฝีเท้าอยู่ด้านนอกประตู หนานหนานมองไปรอบ ๆ เพื่อพยายามหาที่ซ่อน แต่ก็พบว่าการห้องตำราไม่ใช่สถานที่สำหรับซ่อนตัวที่ดีเลย

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขามีน่องไก่ที่ส่งกลิ่นหอมอยู่กับตัวด้วย ตราบใดที่คนภายนอกเข้ามา พวกเขาย่อมต้องได้กลิ่น

หนานหนานถอนหายใจ พลางคิดว่าเหตุใดตนไม่ออกไปขอโทษอย่างจริงจัง เมื่อคนอื่นเห็นว่าเขาฉลาดและน่ารัก เขาก็ไม่น่าจะถูกตำหนิไม่ใช่หรือ?

ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่นั้น ก็มีเสียงมาจากข้างนอก

“เหลวไหล นี่เป็นเรื่องในครอบครัวของคฤหาสน์ผู้อาวุโสสกุลหมิง เหมิงลู่มีสิทธิ์อะไรมายุ่งเกี่ยว?”

หนานหนานตกใจ นั่นคือเสียงท่านตาของเขา

ให้ตายเถิด ฟังจากน้ำเสียงของท่านตา ตอนนี้เขาคงกำลังโกรธท่านปู่ลู่อยู่ และตอนนี้เขาคงอารมณ์ไม่ดี ไม่ต้องพูดถึงว่าจะออกไปขอโทษ ต่อให้เขาจะคว้านท้องแสดงความสำนึกผิด ท่านตาก็อาจจะไม่ให้อภัยเขาด้วยซ้ำ

ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี?

หน้าผากของหนานหนานเต็มไปด้วยเหงื่อ

“ใต้เท้า อย่าโกรธไปเลยเจ้าค่ะ ท่านประมุขไม่ได้เพิ่งเป็นเช่นนี้ในช่วงวันสองวัน เขาคิดว่าเขายิ่งใหญ่มาก แต่มันเป็นเพราะเขาแค่ได้รับตำแหน่งประมุข หากเขาไม่มีสถานะนี้ เขาจะกล้าเข้ามาก้าวก่ายธุระของคนอื่นหรือไม่เล่าเจ้าคะ?

เสียงของหรูซือช่างนุ่มนวล แม้ขณะนี้นางจะโกรธ แต่น้ำเสียงของนางก็ยังคงออดอ้อนออเซาะ

เหมิงจื้อเฉิงชำเลืองมองนาง แล้วหรี่ตา “ต่อให้เป็นประมุขแล้วอย่างไร ก่อนหน้านี้เขาส่งคนมาปิดล้อมคฤหาสน์ ซึ่งส่งผลกระทบต่อข้าไปแล้ว และตอนนี้เขายังต้องการโจมตีจื่อเย่าอีก ฮึ่ม เขาคิดว่าตัวเองมีอำนาจสูงเทียมฟ้าหรืออย่างไร?”

“ใต้เท้า เราควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ? พวกเขาจะไม่ยอมปล่อยจื่อเย่าไป ไม่รู้ว่าจื่อเย่าจะถูกทำร้ายถึงตายหรือไม่ เขาจะต้องทนทุกข์ทรมานมากแน่นอน ไม่รู้ว่าท่านประมุขจะทำอย่างไร เช่นนั้นพวกเรา พวกเรา…” หรูซือทำเป็นสะอื้นอีกครั้งขณะพูด รู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก

เมื่อหนานหนานที่อยู่ข้างในได้ยินดังนั้นก็เม้มปาก เขาเกลียดสตรีเช่นนี้จริง ๆ โชคดีที่แม่ของเขาไม่เป็นเช่นนี้ นอกจากความไร้ยางอายเล็กน้อยแล้ว แม่ของเขาก็ยังคงมีข้อดีอีกมากมาย

“เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก จื่อเย่าจะไม่เป็นอะไร ข้าอยู่ที่นี่ แม้แต่ประมุขก็ไม่อาจทำอะไรจื่อเย่าได้ ไม่ต้องกังวล” เหมิงจื้อเฉิงสูดหายใจเข้า สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นดุร้าย

หนานหนานขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเช่นนั้น ท่านตาพูดอย่างมั่นใจมาก หากมีเขาอยู่ด้วย ท่านปู่ลู่จะไม่สามารถทำอะไรได้งั้นหรือ?

ท่านปู่ลู่เป็นประมุขแห่งดินแดนเหมิง สถานะเทียบเท่ากับเสด็จปู่ มีอำนาจมากเหลือเกิน

เขาเอียงศีรษะพึมพำเบา ๆ

“ใต้เท้าโปรดสงบสติอารมณ์ก่อนเจ้าค่ะ ข้าเชื่อในตัวท่าน เชื่อว่าท่านจะช่วยจื่อเย่าได้แน่นอนเจ้าค่ะ” หรูซือยิ้มอ่อนด้วยน้ำตาคลอเบ้า นางลูบหน้าอกเหมิงจื้อเฉิง แล้วพูดเบา ๆ ว่า “อาหารเช้าในครัวน่าจะเสร็จแล้ว ใต้เท้าอยากรับประทานอะไรหรือเจ้าคะ? ข้าจะได้ยกมาให้ ท่านยุ่งมาตั้งแต่เช้าแล้ว จะได้ไม่ต้องเหนื่อยเจ้าค่ะ”

“อืม เลือกตามใจเจ้าเลย แล้วยกมันมาให้ข้าที่ห้องตำรา”

หนานหนานผงะ ห้องตำราหรือ? สุดท้ายเขาก็ยังต้องการจะเข้ามา

จะทำอย่างไรดี?

ตอนนี้หนานหนานรู้สึกเสียใจที่ตนหยิบน่องไก่กับปลาย่างมาด้วย ถ้าเขาไม่ได้นำอาหารที่มีกลิ่นหอมเหล่านี้มาด้วย เขาก็ไม่ต้องกังวลว่าจะไปซ่อนตัวที่ไหนในตอนนี้

ให้ตายเถิด หน้าต่างที่เปิดได้ในการห้องตำรานี้ล้วนหันไปทางเดียวกับประตู จึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกระโดดออกจากหน้าต่าง

หนานหนานเกาหัวและหูของตนด้วยความกระวนกระวายใจมาก

ในที่สุดเขาก็กัดฟันซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะ

เสียงฝีเท้าที่ประตูใกล้เข้ามาอีก หนานหนานรีบกลั้นหายใจ แล้วย่อตัวลงเล็กน้อย

แต่แล้วข้อศอกของเขาก็ดูเหมือนจะกระแทกเข้ากับที่ไหนสักแห่ง ซึ่งทำให้เขาตกใจมาก

ทันใดนั้นก็มีเสียงคลิกเล็กน้อยข้างหู หนานหนานตกตะลึง และเมื่อเขาก้มหน้าลงไปดู ก็พบว่ามีช่องว่างค่อย ๆ เปิดออกใต้ร่างของเขา พร้อมกับบันไดแคบที่ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

ทันใดนั้นดวงตากลมโตของหนานหนานก็เบิกกว้างทันที

ห้องตำรา… มีทางลับหรือ?

มีเสียงกุกกักดังมาจากประตู เหมิงจื้อเฉิงกำลังจะเปิดประตูเข้ามา

เขาไม่มีเวลาคิดมากแล้ว ทำได้เพียงหลับตาปี๋เดินลงบันไดไป แล้วซ่อนตัวอย่างระมัดระวัง

วินาทีต่อมาก็ได้ยินเสียงประตูห้องตำราถูกเปิดออกช้า ๆ

หนานหนานหลับตา แล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก

……………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

เกือบไปแล้วหนานหนานเอ๊ย ถ้าไม่มีทางลับแล้วจะทำยังไงเนี่ย พิรุธเยอะขนาดนั้น

ไหหม่า(海馬)