อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 816 ซ่อนใครบางคนไว้
ตอนที่ 816 ซ่อนใครบางคนไว้
ตอนที่ 816 ซ่อนใครบางคนไว้
แม้ว่าทางลับจะถูกปิดลงแล้ว แต่หนานหนานก็ยังกลัวว่ากลิ่นน่องไก่จะโชยออกไปได้ ดังนั้นเขาจึงเดินลงไปอีกสองสามก้าว
หลังจากนั้นไม่กี่ก้าว แสงจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา ทำให้ห้องลับทั้งห้องดูสลัวราง
หนานหนานเอียงคอก้าวต่อไปข้างหน้า
เขาอยากรู้อยากเห็นในทุกเรื่อง และตอนนี้ก็ไม่สามารถออกไปได้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงลงไป
เมื่อย่างเท้าเข้าไปใกล้ ทางเดินก็ยิ่งสว่างขึ้น และหนานหนานก็ตระหนักได้ว่ามีไข่มุกราตรีฝังอยู่บนผนังทั้งสองด้านเพื่อให้แสงสว่าง
เขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอขณะจ้องมองไปยังไข่มุกเม็ดหนึ่งด้วยดวงตาลุกโชน แม้ไข่มุกเหล่านี้จะไม่ได้ดีที่สุด แต่ก็สามารถขายได้เป็นเงินเป็นจำนวนมาก
มือเล็กเริ่มขยับไปมา แต่… เอาไปไม่ได้!!
หนานหนานควบคุมตัวเอง เขารีบหน้าไปอีกด้านทันที เพื่อไม่ให้มองไปที่ไข่มุกราตรีอีก ทำให้คอของเขาเกือบเคล็ด
เขาเดินเข้าไปข้างในอีกสองสามก้าว และทันใดนั้นก็พบว่าบันไดข้างหน้าเขาเริ่มสูงขึ้นอีกครั้ง
หนานหนานยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความโกรธ นี่เป็นทางลับหรือเขาวงกตกันแน่? กว่าจะขึ้นลงได้มันเหนื่อยเพียงใดกัน
เขาทำหน้ามุ่ย และลังเลที่จะจากไปเล็กน้อย แต่วินาทีต่อมา เสียงแผ่วเบาก็ลอยมาเข้าหูเขา เสียงนั้นนุ่มนวลยิ่งนัก
หูของเขาขยับ ขณะที่ขยับตัวเข้าไปใกล้เสียงนั้นเงียบ ๆ
หลังจากนั้นไม่นาน พื้นที่เกือบยี่สิบตารางหมี่ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา การตกแต่งภายในนั้นเรียบง่าย แต่มีคนผู้หนึ่งนั่งหันหลังให้เขาอยู่ เป็น…สตรี
ดวงตาของหนานหนานเบิกกว้างในทันใด ก่อนจะกะพริบตาอย่างแรงสองครั้ง
สตรี มีสตรีผู้หนึ่งซ่อนอยู่ในทางลับของท่านตา
เป็นไปได้หรือไม่ว่านี่คือการซ่อนเจียวไว้ในห้องทองตามตำนาน?
* ซ่อนเจียวไว้ในห้องทอง (金屋藏娇) เป็นสำนวนหมายถึง การซุกซ่อนภรรยาหรืออนุไว้ในบ้านหรู
อ๊ะ ไม่ๆๆ ท่านแม่เคยบอกว่าด้วยฐานะของท่านปู่ เขาไม่จำเป็นต้องซ่อนหญิงใดไว้ในห้องทอง หากเขาอยากได้ผู้หญิงคนใด ก็เพียงแค่แต่งเข้าเรือนได้เลย
แล้วผู้หญิงคนนี้มาทำอะไรที่นี่?
หนานหนานอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้า แต่แล้วเขาก็บังเอิญสะดุดฝีเท้าตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ
เขารีบทรงตัวยืนบนเท้าข้างหนึ่งขณะกางมือออก และถอนหายใจเบา ๆ
“ข้าบอกไปแล้วว่าข้าไม่รู้อะไรเลย เหตุใดท่านจึงทำตัวน่ารำคาญนัก?”
ทันใดนั้นสตรีที่อยู่ข้างหน้าเขาก็เอ่ยขึ้นมา หนานหนานตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่ง จากนั้นรีบถอยหลังไปสองก้าวและซ่อนตัวอยู่หลังกำแพง
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็โผล่ศีรษะออกมาเงียบ ๆ และมองสตรีที่ยังคงหันหลังให้เขา
เมื่อสักครู่นี้นางพูดอะไรออกมา? ดูเหมือนว่านางจะพูดอะไรบางอย่าง น่ารำคาญหรือ? น่ารำคาญอะไร? หมายถึงเขาหรือ?
หนานหนานเกาศีรษะและรู้สึกค่อนข้างลำบากใจ เขาควรจะถามดัง ๆ ไปเลยหรือไม่?
“มันผ่านมาหลายปีแล้ว แต่ท่านก็ยังไม่ยอมแพ้”
หญิงคนนั้นพูดอีกครั้ง ทำให้คิ้วเล็ก ๆ ของหนานหนานขมวดมุ่น
หลังจากลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดเสียงเบาว่า “ท่านผู้นี้ ได้โปรดแนะนำตัวเองก่อนได้หรือไม่?”
หญิงที่หันหลังให้เขาตัวแข็งทื่ออยู่ครู่หนึ่ง และในวินาทีต่อมา จู่ ๆ นางก็หันกลับมามองไปที่หนานหนาน พร้อมกับผงกศีรษะเล็กน้อยด้วยความตกใจ “เจ้า… เจ้าเป็นใคร? เจ้าเข้ามาได้อย่างไร? เหตุใดเจ้าจึงมาที่นี่?”
หนานหนานตกใจเพราะการแสดงออกกะทันหันของนาง เขารีบวางท่าป้องกันตัว ขณะจ้องมองนางด้วยดวงตากลมโต เม้มปากสีชมพู แล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าว “ข้า ข้า ข้าเพิ่งบังเอิญเข้ามา ท่าน ท่านไม่ต้องกลัวข้าหรอก ข้ายังเด็ก ไม่ต้องกลัว”
หญิงคนนั้นอ้าปากค้างขณะมองเขาอยู่นาน แล้วค่อย ๆ สงบลง จากนั้นนางก็มองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ
“เจ้าบังเอิญเข้ามางั้นหรือ?” ความสงสัยฉายในแววตาของนาง และนางดูไม่เชื่อเล็กน้อย
ที่นี่คือห้องลับของเหมิงจื้อเฉิง เขาป้องกันอย่างเข้มงวดมาก ไม่ต้องพูดถึงเด็ก แม้แต่ผู้ใหญ่ที่มีวรยุทธ์แข็งแกร่งก็ไม่อาจเข้ามาได้
ยิ่งไปกว่านั้นคือในการเข้าสู่ทางลับ จะต้องเปิดกลไกก่อน
หนานหนานเอียงคอ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าดวงตาและคิ้วของคนผู้นี้คุ้นเคยมาก ราวกับว่าเขาเคยเห็นนางที่ไหนสักแห่ง
เขายื่นมือน้อย ๆ ออกไปปิดส่วนล่าง มองเพียงตาของนางแล้วส่ายหน้า จากนั้นเลื่อนฝ่ามือขึ้นมาปิดเพื่อดูเฉพาะจมูกและปากของนาง
วินาทีต่อมา ดวงตาของเขาก็เป็นประกาย แล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ข้านึกออกแล้ว จมูกและปากของท่านเหมือนของท่านอาจื่อฉี”
ท่านอาจื่อฉีหรือ? หญิงคนนั้นยืนขึ้นทันที และเดินมาข้างหน้าสองสามก้าวด้วยความตื่นเต้น
จากนั้นในวินาทีต่อมา การก้าวไปข้างหน้าของนางก็ถูกขัดขวางกะทันหัน นางหยุดยืนอยู่ห่างจากหนานหนานไปสองก้าว และไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป
หนานหนานได้ยินเสียงดังแกร๊ง เขากะพริบตาและเห็นโซ่ตรวนที่มือและเท้าของหญิงคนนั้น
ถูกล่ามเอาไว้เช่นนี้…
หนานหนานรู้สึกโล่งใจทันที หากถูกล่ามมือและเท้าไว้ย่อมไม่เป็นภัย
เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว แล้วถามด้วยความสงสัยว่า “เหตุใดท่านจึงถูกล่ามไว้ที่นี่? ผู้ใดขังท่านไว้หรือขอรับ?”
หญิงคนนั้นไม่มีใจจะตอบเขา แต่สายตาของนางจ้องมองเขาอย่างกระตือรือร้น ก่อนถามว่า “อาจื่อฉีที่เจ้ากำลังพูดถึงคือเหมิงจื่อฉีหรือเปล่า?”
“เอ๊ะ ท่านรู้จักท่านอาจื่อฉีด้วยหรือ?” หนานหนานถามนาง
เมื่อเขาเข้าไปใกล้ เขาก็เห็นว่าผิวของผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างซีดเผือด ราวกับว่านางไม่ได้เห็นดวงอาทิตย์มานาน ผิวพรรณของนางก็ดูไม่งดงามเลย อีกทั้งร่างกายยังผอมโซอ่อนแรง ราวกับว่าหากต้องก้าวไปอีกไม่กี่ก้าวก็จะต้องล้มลง
หนานหนานเม้มปากและยังคงจับมือนางไว้ และยืนกรานจะช่วยประคองให้นางนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิม “ร่างกายของท่านดูแย่มาก มาเถิด ดื่มน้ำสักแก้วก่อน เชิญขอรับ”
ขณะพูด เขาก็ยกแก้วขึ้นบนโต๊ะ แล้วรินน้ำเต็มแก้วยื่นให้นาง
หญิงคนนั้นส่ายหน้า นางไม่มีอารมณ์จะดื่มเลย “บอกข้าที เหตุใดเจ้าจึงมาที่นี่? เจ้าเรียกเหมิงจื่อฉีว่าอาหรือ? เจ้าเป็นลูกใคร?”
เท่าที่นางรู้ เหมิงจื้อเฉิงมีลูกชายสองคนและลูกสาวหนึ่งคน เหมิงจื่อเชียนก็อายุยี่สิบแล้ว ถ้าเป็นลูกของเขาจริงก็คงจะ… รุ่นราวคราวเดียวกับเด็กคนนี้
แต่ถ้า… เป็นลูกชายของเหมิงจื่อเย่าเล่า?
ยิ่งนางคิดเรื่องนี้มากเท่าไร คิ้วของนางก็ยิ่งขมวดแน่นมากขึ้นเท่านั้น
นางมองหนานหนานด้วยความหวาดระแวง ราวกับว่านางต้องการเห็นเบาะแสบางอย่างจากใบหน้าของเขา
แต่หลังจากดูมานานแล้ว นางก็ไม่เห็นความคล้ายคลึงกันระหว่างเขากับเหมิงจื่อเย่าตอนที่ยังเด็ก
ทันใดนั้นมือเล็ก ๆ ของหนานหนานก็โบกไปมาตรงหน้านาง และหญิงคนนั้นก็กลับมารู้สึกตัว
“ท่านกำลังมองอะไรอยู่? ถึงข้าจะรูปงาม แต่ท่านก็อย่าจ้องข้าเช่นนั้นสิ ข้าเขินนะขอรับ”
มุมปากของหญิงคนนี้กระตุก เด็กคนนี้ค่อนข้างหลงตัวเอง
ไม่ดีแน่ นิสัยเช่นนี้… คล้ายกับนิสัยกวนประสาทของเหมิงจื่อเย่ามาก
เด็กคนนี้อาจเป็นลูกชายของเหมิงจื่อเย่า เหมิงจื้อเฉิงอาจใช้ให้เขามาโน้มน้าวนาง เพื่อลดความหวาดระแวงงั้นหรือ?
เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ สีหน้าของนางก็เย็นชา ดวงตาเผยให้เห็นประกายเย็นเยียบ ก่อนจะหันหลังให้ “เจ้าไปเถิด ไม่ว่าเจ้าจะเข้ามาโดยบังเอิญ หรือมีคนให้เจ้าเข้ามา ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดกับเจ้า”
หนานหนานรู้สึกผิด เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย เหตุใดจู่ ๆ คนผู้นี้จึงมีท่าทางเปลี่ยนไป?
……………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
หรือว่านี่คือฮูหยินเหมิงในตำนานที่ไม่ค่อยจะเปิดเผยหน้าตาให้ใครเห็นกัน ทำไมมีชีวิตที่น่าสงสารแบบนี้
ไหหม่า(海馬)
