อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 831 วิธีของหนานหนาน - novel-lucky | นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย PDF

ตอนที่ 831 วิธีของหนานหนาน

ทางด้านซ้ายของโถงจิงจู๋เป็นที่ตั้งของห้องสอบสวนเล็ก ๆ ไม่มีใครรู้ว่าห้องเล็ก ๆ นี้ถูกสร้างขึ้นตอนที่ประมุขคนใดขึ้นครองตำแหน่ง

ห้องนั้นมืดมิดและเต็มไปด้วยคราบเลือด แม้จะไม่ได้ใช้การมานาน แต่ก็ยังน่าสะพรึงกลัวยิ่ง

โชคดีที่เรือนหลังนี้ค่อนข้างอยู่ห่างจากคฤหาสน์ใหญ่ มันจึงถูกทิ้งร้างอยู่ที่นี่

วันนี้ดูเหมือนว่าเหมิงลู่จะใช้ห้องสอบสวนเป็นครั้งแรก หลังจากรับตำแหน่งประมุข

ทันทีที่เย่ซิวตู๋เข้าประตูมา เขาก็เห็นคนผู้หนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

ชีเถิงเป็นคนที่เขาจับตัวมาเมื่อคืนนี้ สภาพคนดูเหนื่อยล้ามาก ร่างกายของเขาถูกมัดไว้กับเตียง ทำให้ไม่อาจขยับได้ และทั้งร่างกายของเขาก็เปื้อนเลือด

โดยเฉพาะบริเวณปาก ทุกขณะที่เขาหายใจ เลือดสีแดงสดจะทะลักออกมา

ดูเหมือนว่าเพื่อป้องกันไม่ให้เขากัดลิ้นเพื่อฆ่าตัวตาย เหมิงลู่จึงถอนฟันเขาออกทั้งปาก

เย่ซิวตู๋ก้าวไปข้างหน้าอีกสองสามก้าว และเห็นหนานหนานยืนเอามือซ้ายเท้าเอวอยู่ทางด้านขวาของชีเถิง ขณะพูดเสียงเจื้อยแจ้ว

“บอกข้ามาว่าใครสั่งให้เจ้าทำ และเจ้าทำเช่นนี้เพราะเหตุใด? เหตุใดเจ้าจึงต้องการทำให้ชื่อเสียงของท่านปู่ลู่เสื่อมเสีย จุดประสงค์ของเจ้าคืออะไร?”

ชีเถิงหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วกระอักเลือดออกมาอีกครั้งหนึ่ง

หนานหนานรีบก้าวถอยหลังทันที เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งสกปรกกระเด็นมาโดนตัว

แต่เขายังคงเกลี้ยกล่อมอย่างจริงจัง “เฮ้อ ถ้าเจ้ายังไม่ยอมสารภาพอีก ข้าก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ข้าไม่รู้ว่าท่านปู่ลู่จะจัดการกับเจ้าอย่างไร แต่ถ้าเจ้ายอมบอกข้ามา ข้าจะช่วยขอความเมตตาจากท่านปู่ให้ปล่อยเจ้าไปดีหรือไม่?”

มุมปากของเย่ซิวตู๋กระตุก ทันใดนั้นเขาก็ก้าวเข้าไปดึงตัวหนานหนานไปข้างหลังเขา ก่อนปิดตาหนานหนานและดุเบา ๆ ว่า “เจ้ามาที่นี่ได้อย่างไร? สภาพเลือดท่วมถึงเพียงนั้น เจ้าจะมาดูอยู่ตรงนี้เพื่ออะไร?”

ดวงตาของหนานหนานมืดลงทันที ก่อนที่เขาจะทันได้เอ่ยคำใด

ทันใดนั้นเย่ซิวตู๋ก็หันหน้าไปพูดกับเหมิงลู่ว่า “เหตุใดท่านประมุขจึงปล่อยให้เขาเข้ามาเล่าขอรับ? เขายังเป็นเด็กอายุห้าขวบ ไม่เหมาะที่จะเห็นภาพเหล่านี้”

เหมิงลู่ทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย เขายักไหล่ก่อนส่งแส้สั้นให้องครักษ์ด้านข้าง เช็ดมือแล้วพูดว่า “ข้าก็ช่วยไม่ได้เหมือนกัน เขาบอกว่าจะเข้ามาช่วยข้า เจ้าก็รู้… ข้ามักจะฟังสิ่งที่หนานหนานพูดเสมอ”

อีกทั้งสภาพแวดล้อมรอบตัวหนานหนาน ก็ถูกกำหนดให้เขาไม่สามารถทำตัวเหมือนเด็กธรรมดาได้ ด้านมืดเหล่านี้ทำให้เขามีความรู้เพิ่มขึ้น และไม่จำเป็นว่าต้องเป็นสิ่งไม่ดีเสมอไป

เย่ซิวตู๋พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “โชคดีที่ชิงเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ที่นี่ ไม่เช่นนั้นยาพิษที่ท่านจะโดนในครั้งนี้คงจะรักษาได้ไม่ง่ายนัก”

ในสถานการณ์เช่นนี้ เขายังไม่เห็นด้วยกับการให้หนานหนานมาอยู่ด้วย นับประสาอะไรกับอวี้ชิงลั่ว

ใบหน้ายิ้มแย้มของเหมิงลู่แข็งทื่อไปชั่วขณะ แล้วกลับมาเป็นปกติ

ส่วนหนานหนานก็ดึงมือของเย่ซิวตู๋ออกจากตาของเขาอย่างแรง “ท่านพ่อ ข้าสบายดี ข้าเคยเห็นเหตุการณ์นองเลือดมาก่อนแล้วขอรับ”

“เอ๊ะ?” เย่ซิวตู๋ขมวดคิ้ว

หนานหนานกะพริบตา “ครั้งหนึ่งท่านแม่เคยพาข้าไปเที่ยว เมื่อไปถึงช่องเขา ข้าเห็นกลุ่มโจรกำลังสังหารกองคาราวาน แม้แต่คนแก่ที่อ่อนแอผู้หญิงและเด็ก พวกมันก็ไม่ไว้ชีวิต ภาพนั้นช่างน่ากลัวจริง ๆ แล้วท่านแม่ก็โกรธมากทันที”

ต่อมาท่านแม่เริ่มฆ่าพวกโจรด้วยการใช้เข็มพิษและยาพิษที่มีจนหมด และสามารถกวาดล้างพวกโจรเหล่านั้นได้ทั้งหมด

ทว่ามันก็สายเกินไปที่จะช่วยชีวิตผู้ที่ล่วงลับไปแล้วได้ นั่นเป็นครั้งแรกที่หนานหนานได้เห็นเหตุการณ์น่าสยดสยองเช่นนี้ เขาจึงฝันร้ายไปหลายวัน

เมื่อเทียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนั้น ภาพชีเถิงที่ถูกทรมานจนทั้งปากเต็มไปด้วยเลือดจึงไม่มีผลอะไรกับเขาเลยจริง ๆ และเขาก็มีท่าทางสงบนิ่งมาก

แต่ถึงอย่างนั้น เย่ซิวตู๋ก็ยังไม่ชอบใจที่จะให้หนานหนานมาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้

เขาจ้องมองเหมิงลู่ด้วยสายตาเกรี้ยวกราดอีกครั้งจนเหมิงลู่ปวดหัว สถานะประมุขของเขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย ปกติเขาเป็นคนเข้าถึงง่ายเกินไปหรือ?

หนานหนานผละออกจากอ้อมแขนของเย่ซิวตู๋ แล้ววิ่งไปหาชีเถิงอีกครั้ง ก่อนเอียงศีรษะมองเขาขณะถามอีกครั้งว่า “เจ้าจะไม่พูดจริง ๆ หรือ?”

ชีเถิงจ้องมองเขาด้วยสายตาชั่วร้าย และหันศีรษะไปทางอื่น

เหมิงลู่ขมวดคิ้ว ชีเถิงเองก็กระดูกแข็งเช่นกัน หลังจากถูกทรมานที่นี่เป็นเวลานานแล้ว ยังไม่ยอมปริปากพูดอะไรสักคำ

เขามองเย่ซิวตู๋ และคิดว่าดูเหมือนจะไม่สามารถทำเป็นเล่นเช่นนี้ต่อไปได้อีก เนื่องจากเย่ซิวตู๋มาถึงแล้ว ดังนั้นก็เริ่มกันอย่างเป็นทางการเลยดีกว่า

เขาขยิบตาให้เย่ซิวตู๋ มันไม่เหมาะให้หนานหนานเห็นเลย

เย่ซิวตู๋นึกเย้ยหยัน แล้วพูดกับหนานหนานว่า “ปล่อยที่เหลือให้พ่อจัดการเอง เจ้าออกไปได้แล้ว”

หนานหนานทำหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็กลอกตาเผยรอยยิ้ม “ท่านพ่อ ข้ามีความคิดดี ๆ แล้วขอรับ”

“เจ้าคิดว่ามีเหตุผลใดที่จะเกลี้ยกล่อมเขาได้อีก?” เย่ซิวตู๋เลิกคิ้วมองดูเขาอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาไม่เห็นความคิดดี ๆ จากหนานหนานเลย นอกจากการใช้คำพูดโน้มน้าวใจ

หนานหนานไม่พอใจ ท่านพ่อดูถูกเขามากเกินไป เขาดูเหมือนคนที่เอาแต่เล่นตลกหรืออย่างไรกัน?

เขาพ่นลมหายใจ แล้วผลักเย่ซิวตู๋ออกไปสองสามก้าว

จากนั้นเขาก็วางกระเป๋าลงบนโต๊ะ และคุ้ยหาอยู่นาน

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบเข็มเงินสองสามเล่มออกมา อวี้ชิงลั่วใช้สิ่งนี้เพื่อป้องกันตัวเอง นางจึงย่อมทิ้งบางส่วนไว้ให้หนานหนาน

หนานหนานไม่ได้ใช้เข็มเงินเหล่านี้มานานแล้ว แต่เขาก็มักจะหยิบมันออกมาเช็ดบ้างในบางครั้ง มันจึงยังคงแวววาวส่องประกายเย็นเยียบ

เย่ซิวตู๋กับเหมิงลู่มองหน้ากันด้วยความสงสัย

วินาทีต่อมา หนานหนานก็เดินถือเข็มเงินไปข้างหลังชีเถิง แล้วยกมือขึ้น… แต่แขนเขาสั้นเกินกว่าจะเอื้อมถึง

หนานหนานหงุดหงิดเล็กน้อย เขาจึงเดินไปลากเก้าอี้ด้านข้างมาและเหยียบมันขึ้นไปจนพอใจ

เขาถอดเสื้อผ้าของชีเถิงที่ฉีกออกตั้งนานแล้ว และครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แม่บอกว่าสามนิ้วตรงนี้เป็นส่วนที่เจ็บปวดมากที่สุดในร่างกายมนุษย์ ตราบใดที่ถูกเข็มสองเล่มปักลงไป ต่อให้ร่างกายจะเป็นเหล็กก็ไม่อาจทนความเจ็บปวดได้ สามนิ้ว… สามนิ้ว… ท่านพ่อ สามนิ้วนี่ยาวเพียงใดหรือขอรับ?”

เย่ซิวตู๋เกือบเสียหลักล้มลงไปด้านข้าง

เขาตบหน้าผากตัวเองอย่างแรง แล้วไปยืนใกล้มือของหนานหนาน ก่อนจะชี้ไปยังพื้นที่สามนิ้วที่เขากล่าวถึง

หนานหนานพยักหน้า แล้วบีบเข็มเงินในมืออย่างระมัดระวัง

เย่ซิวตู๋ขมวดคิ้ว “หนานหนาน เจ้าแน่ใจหรือ?”

“ไม่แน่ใจขอรับ” หนานหนานส่ายหน้าอย่างจริงจัง “แต่ก็น่าจะใช้ได้ขอรับ”

“…หนานหนาน เจ้าจะฆ่าคนอย่างนั้นหรือ?” เหมิงลู่อดไม่ได้ที่จะถาม

มือของหนานหนานที่กำลังจะแทงเข็มลงไปหยุดกะทันหัน และรู้สึกเย็นวาบในหัวใจทันที

ใช่แล้ว จะเกิดอะไรขึ้นถ้าการฝังเข็มไม่ถูกต้อง และเผลอทำให้คนผู้นี้เสียชีวิต? คนผู้นี้เป็นพยานที่สำคัญมาก จะทำให้เขาตายไม่ได้

เย่ซิวตู๋ถอนหายใจ แล้วอุ้มเขาลงจากเก้าอี้ “วิธีนี้ใช้ไม่ได้ ลงมาเถิด”

ถ้าชิงเอ๋อร์มาฝังเข็มให้จะไม่มีปัญหาแน่นอน

หนานหนานหุนหันพลันแล่นเกินไป…

“ท่านพ่อ ข้ายังมีวิธีอื่นอยู่ วิธีนี้ได้ผลแน่นอนขอรับ ท่านแม่บอกข้าว่าแม้แต่สายลับที่เก่งกาจที่สุด ก็ยังไม่อาจต้านทานวิธีนี้ได้ขอรับ”