อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนที่ 843 นางรู้เรื่องแล้วหรือ

ตอนที่ 843 นางรู้เรื่องแล้วหรือ

ตอนที่ 843 นางรู้เรื่องแล้วหรือ

ซ่างกวนจิ่นมองอวี้ชิงลั่วที่ปรากฏตัวกะทันหันอย่างประหลาดใจ ผ่านไปนานก็ยังไม่ได้สติ

ครู่ใหญ่หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มออกมา “เจ้าไปไหนมา ไม่รู้จักบอกกล่าวกันเสียหน่อย ข้านึกว่าเจ้าเกิดเรื่องอันใดขึ้นแล้ว จึงคิดจะไปตามหาเจ้า”

“อ้อ” อวี้ชิงลั่วเองก็ยิ้ม “เช่นนั้นข้าก็กลับมาแล้ว ท่านไม่ต้องออกตามหาแล้ว”

ซ่างกวนจิ่นขมวดคิ้วเล็กน้อยมองนาง “เมื่อคืนนี้เจ้าไปที่ไหนมา ข้าได้ยินข่าวลือตามท้องถนนมาเล็กน้อย เจ้ารู้เรื่องแล้วหรือ?”

“ท่านอุปราชหมายถึงเรื่องที่ท่านประมุขดินแดนเหมิงมอบบัลลังก์ให้แก่เย่ซิวตู๋ใช่หรือไม่ อืม ข้ารู้เรื่องแล้ว ดังนั้นก่อนหน้านี้จึงไปที่คฤหาสน์ประจำเผ่ามาเจ้าค่ะ” อวี้ชิงลั่วยังคงยิ้ม สีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ดูหวั่นไหวแม้แต่น้อย

แต่ซ่างกวนจิ่นได้ยินเช่นนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที ที่แท้นางก็ไปพบเย่ซิวตู๋มา

อย่างไรตอนนี้พวกเขาก็ถือว่าอยู่ที่เดียวกัน รู้ว่าเขาจะเป็นห่วงความปลอดภัยของนาง แต่นางกลับออกไปกลางดึก ทั้งยังไม่บอกกันเลยสักคำ

สีหน้าของซ่างกวนจิ่นตึงเครียด แค่นหัวเราะแล้วกล่าว “ในเมื่อเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ เหตุใดเจ้าจึงไม่อยู่ข้างกายเขาเล่า ยังจะกลับมาทำไมอีก”

เขากล่าวแล้วมองหงเย่ที่ยืนอยู่ด้านหลังอวี้ชิงลั่ว จากนั้นก็ส่งเสียงฮึดฮัด

ถึงกับพาสาวใช้กลับมาคนหนึ่งด้วย ทำไมหรือ? ดูถูกว่าสาวใช้ของเขารับใช้ไม่สบายหรืออย่างไร หรือว่าเย่ซิวตู๋ส่งมาให้คอยจับตาดูเขาเป็นพิเศษกัน

อวี้ชิงลั่วถอนหายใจ ยังจะถามอีกว่านางกลับมาทำไม ประโยคแรกที่นางกล่าวเมื่อครู่ เขาไม่ได้ยินหรืออย่างไร

“ท่านอ๋องบอกว่านี่เป็นเรื่องใหญ่ อีกอย่างข่าวนี้ก็ปล่อยออกมาอย่างกะทันหัน ในดินแดนเหมิงนี้จะต้องมีหลายคนที่ไม่สบายใจ และยังมีอุปสรรคมากมาย ข้าจะต้องช่วยเขาจัดการ” นางกล่าวอย่างมีนัย

จู่ๆ ซ่างกวนจิ่นก็นึกถึงประโยคแรกที่นางกล่าวตอนมาขวางตนเมื่อครู่ จากนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น

นางบอกว่า… เหมิงพั่วให้ผลประโยชน์อันใดแก่เขาอย่างนั้นหรือ?

นางยังมีท่าทางอันดีอยู่ เหตุใดจึงกล่าวคำพูดเช่นนั้น?

หรือว่าอวี้ชิงลั่วรู้อะไรมา หรือว่าเย่ซิวตู๋กล่าวอันใดต่อหน้านางกัน?

ซ่างกวนจิ่นหรี่ตามองอวี้ชิงลั่วอย่างครุ่นคิด แต่เมื่อพูดออกมา กลับดูสุภาพอย่างเสแสร้งมากทีเดียว “ท่านอ๋องซิวอายุยังน้อยแต่เก่งกาจ ทั้งยังเป็นคนที่มีค่ามากในดินแดนเหมิง การที่เขาสืบทอดตำแหน่งประมุขนั้นก็เป็นเรื่องเหมาะสมและสมเหตุสมผล ยังจะมีผู้ใดไม่พอใจอีก แล้วจะมีอุปสรรคมากมายได้อย่างไร?”

เขากล่าว จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมาอีก “ข้าได้ยินว่าช่วงหลายวันมานี้ ประมุขเหมิงและเหล่าผู้อาวุโสล้วนต้องการให้บุตรชายของท่านอ๋องซิวเป็นผู้สืบทอด นับประสาอะไรกับท่านอ๋องซิวเล่า”

คำกล่าวนี้ไม่จริงใจเลยแม้แต่น้อย ฟังดูเหมือนท่องหนังสืออย่างไรอย่างนั้น อวี้ชิงลั่วคิดอยู่ในใจ

แต่นางกลับพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ท่านอุปราชก็คิดเช่นนี้นี้เอง เช่นนั้นแล้ว แสดงว่าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวใช่หรือไม่”

หัวใจซ่างกวนจิ่นเต้นไม่เป็นจังหวะ ที่แท้… นางก็รู้เรื่องอันใดมานี่เอง

เขาหัวเราะออกมา “ข้าจะเข้าไปยุ่งอันใดกัน ที่นี่คือดินแดนเหมิง ไม่ใช่อาณาจักรจิงเหลยเสียหน่อย”

“ท่านอุปราชกล่าวได้ถูกต้อง เช่นนั้นแล้ว ก็อย่ามัวยืนข้างนอกอยู่เลย” อวี้ชิงลั่วเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว “ร่างกายของท่านยังไม่หายดี กลับไปพักผ่อนเถิด หากถูกลมจนเป็นไข้ จะไม่ดีกับชื่อเสียงของข้า”

ชื่อเสียงหรือ หากซ่างกวนจิ่นได้ยินก่อนหน้านี้ จะต้องส่งเสียงอย่างไม่พอใจเป็นแน่

แต่ตอนนี้เขากลับมุ่นคิ้วแน่น ไม่ได้กล่าวอันใดแม้แต่น้อย

อวี้ชิงลั่วมองตนเองอย่างมีความหมายลึกซึ้ง ไม่ได้กล่าวสิ่งใด หันหลังกลับเข้าโรงเตี๊ยม

ผู้อารักขาข้างกายเขาอดไม่ได้ที่จะสบตากัน จากนั้นก็เดินตามเขากลับไปอย่างเงียบๆ

จนกระทั่งแผ่นหลังของเขากลับเข้าโรงเตี๊ยมไปอีกครั้ง หงเย่ก็เดินมาข้างๆ อวี้ชิงลั่ว กล่าวเบาๆ “คุณหนู จะไม่เกิดเรื่องอันใดใช่ไหมเจ้าคะ

ถึงแม้ท่านอ๋องซิวจะให้นางมาติดตามคุณหนู แต่ตอนนี้ต้องมาเผชิญหน้ากับอุปราชผู้เหี้ยมโหดแห่งอาณาจักรจิงเหลย นางไม่เหลือความมั่นใจแม้แต่น้อย

อุปราชผู้นี้สนใจในตัวคุณหนูของพวกนางมากจริงๆ แต่ความคิดของบุรุษนึกอยากจะเปลี่ยนก็เปลี่ยน โดยเฉพาะพวกคนที่มีตำแหน่งสูงส่งเช่นนี้ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตนแล้ว อย่าว่าแต่คุณหนูเลย เกรงว่าแม้แต่บิดามารดาของเขาเองก็คงจะหยุดเขาไม่ได้

หากถูกคุณหนูบังคับมากเกินไป ไม่แน่ว่าอาจจะลงมือฆ่าก็เป็นได้

อวี้ชิงลั่วเหลือบมองนาง ส่งเสียงดุเบาๆ “กลัวอะไรกัน คุณหนูของเจ้าจะกระทำการใดโดยไม่เตรียมการไว้ก่อนหรือ?”

หงเย่ดวงตาเป็นประกาย ใช่แล้ว คุณหนูผู้นี้ฉลาดอย่างมาก และไม่เคยวางใจในตัวอุปราชเลย จะต้องมีการเตรียมพร้อมไว้อย่างเต็มที่เป็นแน่

หงเย่โล่งใจ เดินตามอวี้ชิงลั่วเข้าโรงเตี๊ยม

ซวงซวงเห็นซ่างกวนจิ่นออกไปแล้วกลับมาก็ประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อครู่นายท่าน… ออกไปทำธุระแล้วไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงกลับมาอีกเล่า

แต่ทว่าเมื่อเห็นอวี้ชิงลั่วที่เดินตามมาด้านหลังเขาก็เข้าใจขึ้นมาเล็กน้อย รีบโค้งคำนับและเปิดประตู

ซ่างกวนจิ่นเข้าประตูไป อวี้ชิงลั่วไม่กล่าวอันใดแล้วเดินตามเข้าไปทันที

หงเย่สับสนเล็กน้อย ท่านอ๋องซิวส่งนางมา ก็ย่อมจะสื่อว่ามีคนคอยจับตาอยู่ ที่สำคัญที่สุดก็เพื่อเลี่ยงไม่ให้อุปราชและคุณหนูอยู่ด้วยกันตามลำพัง

แต่ด้วยสถานะของนางนั้น…

หงเย่มองไปยังซวงซวงที่ยืนอยู่ข้างประตู จากนั้นก็หยุดแล้วคอยเฝ้าอยู่ตรงประตูเช่นกัน

ระหว่างนั้นก็เงียบกริบ

เพียงแต่ซวงซวงนั้นในใจนึกสงสัย และเป็นกังวลเล็กน้อยด้วย

นางเป็นคนสนิทของซ่างกวนจิ่น ซ่างกวนจิ่นทำสิ่งใด นางก็พอจะรู้มาบ้าง

เมื่อครู่นายท่านออกไป ได้รับคำสั่งให้ทำเรื่องสำคัญ ตอนนี้จู่ๆ ก็กลับมา อีกทั้งยังมีอวี้ชิงลั่วตามหลังมา คงไม่ใช่ว่า… แผนการเปลี่ยนแล้วหรอกหรือ

ซวงซวงคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองหงเย่

เห็นสีหน้าของนางนุ่มนวล ดูท่าทางยิ้มแย้ม เข้ากับคนง่าย

นางชะงักไป จากนั้นก็ถามเบาๆ “แม่นางเป็นสาวใช้ของแม่นางอวี้หรือ”

หงเย่ตอบด้วยรอยยิ้ม “เจ้าค่ะ ข้าชื่อหงเย่ เจ้าคงเป็นซวงซวง ครั้งก่อนตอนที่แม่นางซวงซวงมาส่งเทียบเชิญให้คุณหนู ข้าก็เคยพบเจ้ามาแล้ว”

“…” ซวงซวงอึ้งงัน แม่นางผู้นี้ดูจะชอบเจรจาอย่างมาก

“แม่นางหงเย่ควรอยู่ที่คฤหาสน์ประจำเผ่ามิใช่หรือ เหตุใดตอนนี้จึงติดตามแม่นางอวี้มาด้วยเล่า?”

หงเย่ตอบ “อืม เมื่อคืนนี้คุณหนูกลับไปที่คฤหาสน์ประจำเผ่า ข้าไม่ได้เจอคุณหนูนานแล้ว เห็นว่านางต้องกลับมาติดตามอาการของท่านอุปราช จึงมากับนางด้วย คิดว่ามาคอยรับใช้อยู่ข้างกายคุณหนูก็คงดี”

นางกล่าวพลางมองซวงซวง “แน่นอน คุณหนูเองก็บอกว่าทางด้านนี้มีแม่นางซวงซวงอยู่ ต้องการสิ่งใดก็ได้สิ่งนั้น ไม่ต้องกังวล แต่อย่างไรแม่นางซวงซวงก็ตัวคนเดียว ท่านอุปราชเองก็กำลังบาดเจ็บ จะต้องได้รับการดูแลอย่างดี คุณหนูเองก็ชอบทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ข้าจึงอยากตามมาเผื่อว่าจะพอช่วยได้บ้าง แต่พูดๆ ไปแล้ว ท่านอุปราชไว้ใจแม่นางซวงซวงอย่างมาก ขอเพียงข้างกายมีสาวใช้ที่ใกล้ชิดคอยรับใช้เป็นพอ”

ซวงซวงใบหน้าแข็งทื่อไป จากนั้นก็หัวเราะออกมา “จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ก่อนหน้านี้ก็มีสาวใช้อีกคนหนึ่งคอยรับใช้ เพียงแต่ไปทำให้แม่นางอวี้ขุ่นเคือง ท่านอุปราชจึงจัดการกับนางในทันที เขาหวังดีกับแม่นางอวี้จริงๆ สาวใช้ผู้นั้นรับใช้ท่านอุปราชมาหลายปีจึงตายอย่างน่าอนาถ”

หงเย่พยักหน้า ในใจก็คิด ดูท่าท่านอุปราชผู้นี้จะเห็นคุณค่าของคุณหนูจริงๆ

“จริงสิ แม่นางหงเย่ ทางด้านคฤหาสน์ประจำเผ่านั้น…”

‘ปัง’ ซวงซวงยังกล่าวไม่ทันจบ จู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากในห้อง

………………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

เจรจาเรื่องอะไรกันนะ แล้วอุปราชเกี่ยวข้องกับเหมิงพั่วจริงไหม?

ไหหม่า(海馬)