อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 123 นางจะควบคุมเรือนของคุณชายใหญ่หรือ

ตอนพิเศษ 123 นางจะควบคุมเรือนของคุณชายใหญ่หรือ?

ตอนพิเศษ 123 นางจะควบคุมเรือนของคุณชายใหญ่หรือ?

เมื่อเนี่ยนเนี่ยนเห็นรถม้า นางก็อยากจะหันหลังเดินจากไป

แม้ว่าจะบอกว่ามันดูสมจริง แต่ก็ไม่จำเป็นต้องสมจริงถึงเพียงนี้ก็ได้ไม่ใช่หรือ?

ได้ยินมาว่าจวนซูกั๋วกงอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ นางจึงไม่รังเกียจที่จะเดินไปที่นั่น

ไป๋อีเฟิงทำราวกับว่าเขาไม่เห็นสีหน้าของนาง แล้วดึงทั้งสองไปที่รถม้า เมื่อเห็นสัมภาระที่พวกเขาถืออยู่ เขาก็รู้สึกสงสัย “เนี่ยนเนี่ยน สิ่งที่ปูดอยู่ข้างในนั้นคืออะไร?”

เนี่ยนเนี่ยนมองเขาด้วยรอยยิ้ม “ท่านคิดว่าคืออะไรเล่า?”

ไป๋อีเฟิงตระหนักได้ทันทีว่าเนี่ยนเนี่ยนให้ความสนใจกับอะไรเป็นพิเศษ

เขารู้สึกแย่อยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลืนน้ำลายแล้วถามนางว่า “มันเป็นสิ่งที่เป็นอันตรายถึงชีวิตไม่ใช่หรือ?”

“ท่านอาไป๋ ท่านฉลาดขึ้นจริง ๆ”

ไป๋อีเฟิงสั่นสะท้านทันที เขาอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา “เนี่ยนเนี่ยน เจ้ากำลังจะเป็นสาวใช้ เจ้าจะเอาสิ่งเหล่านี้ไปทำอะไร?

“ใครบอกท่านว่ามันไร้ประโยชน์? ถ้าข้าถูกรังแกตอนเป็นสาวใช้ล่ะ? ท่านอยากให้ข้าถูกจับและถูกทุบตี โดยไม่มีทางสู้งั้นหรือ? โม่เพียว เจ้ายอมหรือไม่?”

โม่เพียวยืดหลังตรงทันที นางส่ายหน้าอย่างจริงจัง “ไม่ยอมแน่นอนเจ้าค่ะ”

ไป๋อีเฟิงเบือนหน้าหนีไปเงียบ ๆ บ่นในใจอยู่นาน จากนั้นจึงเปลี่ยนสีหน้า แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เนี่ยนเนี่ยน วรยุทธ์ของเจ้าดีมาก เจ้าได้รับการถ่ายทอดวรยุทธ์มาจากพ่อของเจ้า และมันก็สมบูรณ์แบบ จึงไม่ต้องห่วงว่าจะถูกรังแกหรอก”

จะดีมากหากนางไม่รังแกคนอื่น ตอนนี้เขาภาวนาว่า จะไม่มีใครในจวนซูกั๋วกงที่มีตาหามีแววไม่ ไม่เช่นนั้นเขาจะเห็นใจพวกเขามาก

เนี่ยนเนี่ยนพ่นลมหายใจ “ถ้ามีใครวางแผนต่อต้านข้าล่ะ? ข้านำสิ่งเหล่านี้มาเผื่อไว้”

ไป๋อีเฟิงหันหน้าหนีเงียบ ๆ อีกครั้ง เขารู้สึกว่าเนี่ยนเนี่ยนจะนำขวดยาเหล่านี้ ไปจัดการกับหลานชายของเขา

คิดดูแล้ว เขาทำสิ่งไม่ดีด้วยเจตนาดีหรือเปล่า?

ไป๋อีเฟิงถอนหายใจ และในที่สุดก็หยุดถาม เกรงว่าหัวใจของเขาจะถูกกระตุ้นอีก

รถม้าแล่นไปชั่วขณะ ในที่สุดก็จอดที่หน้าจวนซูกั๋วกง

เหวินหย่าจัดเตรียมชุดให้เนี่ยนเนี่ยนเป็นแบบเรียบง่ายและสะอาด ซึ่งนางก็เคยชินกับมันอยู่แล้ว จึงไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจ

เมื่อนางลงจากรถม้า สายตาของนางก็จับจ้องไปยังแผ่นป้ายที่อยู่เหนือหัว

คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย ความน่าสงสัยในจวนซูกั๋วกง… มีมากเพียงใด?

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ นางก็ไม่ต้องการให้จวนซูกั๋วกงเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย เพราะสุดท้าย พวกนางก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลไป๋ มีมิตรภาพที่ดีต่อกัน

ได้ยินมาว่าตอนที่แม่ของนางพาพี่ใหญ่มาที่อาณาจักรเทียนอวี่ ก็ได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลไป๋ด้วย

แม้ว่านางจะไม่เคยมาอาณาจักรเทียนอวี่กับท่านอาไป๋ แต่พี่ใหญ่ของนางก็รู้สึกดีกับตระกูลไป๋

โดยเฉพาะ…

เนี่ยนเนี่ยนมองไป๋อีเฟิงด้านข้างเงียบ ๆ นางหวังว่าท่านอาไป๋จะปลอดภัยดี

เมื่อสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของนาง ไป๋อีเฟิงก็หันมามองทันที พร้อมกับยิ้มให้นางอย่างสดใส

ในไม่ช้า ผู้รับผิดชอบก็ออกมาจากประตูอย่างรีบร้อน เขาเดินมาหาไป๋อีเฟิง แล้วคำนับเขาด้วยความเคารพ “นายท่านรอง”

“อืม พ่อบ้านไป๋ คนเหล่านี้คือคนที่ข้าบอกเจ้า อวี้ซีและโม่เพียว”

มุมปากของเนี่ยนเนี่ยนกระตุก ฮ่าฮ่า อวี้ซี… อวี้ซีก็อวี้ซี มันเป็นแค่ชื่อปลอม

พ่อบ้านไป๋หันไปมองเนี่ยนเนี่ยน หลังจากพิจารณาสักพัก เขาก็โค้งคำนับและต้อนรับไป๋อีเฟิงเข้ามา

“นายท่านรอง ข้าได้บอกไท่ฮูหยินเรื่องผู้หญิงสองคนนี้แล้วขอรับ เมื่อไท่ฮูหยินได้ยินว่าท่านเป็นคนจ้างพวกนางมาเอง นางก็ตอบตกลง ส่วนคุณชายใหญ่ อวี้ซีต้องไปแสดงตัวให้ท่านเห็นด้วยตัวเอง เพื่อจะได้รู้ว่าจะอยู่ได้หรือไม่ นายท่านรองต้องทราบว่านางต้องทำงานอยู่เคียงข้างคุณชายใหญ่ จึงต้องได้รับความยินยอมจากคุณชายใหญ่ก่อนขอรับ”

เรื่องนี้ค่อนข้างพูดยากสำหรับเขา

แม้ว่านายท่านรองจะแยกครอบครัวไปแล้ว แต่ไม่มีใครในครอบครัวไม่รู้ว่า เขาเป็นลูกชายสุดที่รักของไท่ฮูหยิน และเขายังสามารถพูดคุยกับครอบครัวนี้ได้ แม้ว่าเขาจะเป็นพ่อบ้านของจวนซูกั๋วกง แต่นายท่านรองก็เป็นเจ้านายของเขาเช่นกัน

หากเขาไม่สามารถจัดการสิ่งที่เจ้านายสั่งให้ทำได้ ก็ค่อนข้างไม่สมเหตุสมผล

“แต่นายท่านรองไม่ต้องกังวลขอรับ ถ้าคุณชายใหญ่ไม่เห็นด้วย แม่นางอวี้ซีก็ยังสามารถรับใช้ในสวนจิ่นเฟิงได้ ถ้านางทำได้ดีในอนาคต นางก็จะได้เลื่อนตำแหน่งให้เป็นหัวหน้าสาวใช้ขอรับ”

พ่อบ้านไป๋เองก็มีความคิดบางอย่าง เมื่อเห็นหน้าตาอันงดงามของแม่นางอวี้ซี และความตั้งใจของนายท่านรอง ที่จะจัดให้นางไปเป็นสาวใช้ข้างกายคุณชายใหญ่ เกรงว่าเขาจะมีเจตนาจะควบคุมเรือนของคุณชายใหญ่

แต่คุณชายใหญ่ไม่เคยสนใจเรื่องเหล่านี้มากเกินไป และเขาไม่รู้ว่าแม่นางอวี้ซีจะให้เกียรติเขาหรือไม่

ถ้าคิดจะควบคุมเรือนของคุณชายใหญ่ ก็ถือได้ว่าเป็นความทะเยอทะยานไต่เต้าไปที่สูง ต่อให้จะเป็นสาวใช้ แต่ตราบใดที่นางมีลูก ก็ยังสามารถควบคุมเจ้านายได้

อีกทั้งนายท่านรองยังเป็นคนพาคนผู้นี้มาด้วย เพื่อเห็นแก่หน้านายท่านรอง เขาไม่ได้ทำผิดใช่หรือไม่?

ไป๋อีเฟิงพยักหน้า หลานชายของเขามีความคิดเป็นของตัวเองเสมอ และเขาจะไม่ตำหนิหัวหน้าไป๋

หลังจากได้ยินดังนั้น เนี่ยนเนี่ยนก็เม้มปาก และมองไป๋อีเฟิงด้วยสายตาขุ่นเคือง คิดดูแล้ว นางจะได้เป็นหัวหน้าสาวใช้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับเขา

เมื่อไป๋อีเฟิงหันมาเห็นสายตาของนาง เขาก็เต็มไปด้วยความเศร้าและความหงุดหงิด

นี่เป็นความผิดของเขาหรือ? แบบนี้ก็ได้หรือ?

เขาเม้มปากเงียบ ๆ แล้วพูดกับหัวหน้าไป๋ว่า “ฝากสาวใช้สองคนนี้ไว้กับเจ้าด้วย ข้าจะไปทำความเคารพท่านแม่”

“ขอรับ นายท่านรอง” หัวหน้าไป๋พยักหน้า หลังจากส่งไป๋อีเฟิงออกไปด้วยความเคารพแล้ว เขาก็ยืดหลัง เชิดคางขึ้นเล็กน้อย แล้วเดินนำทั้งสองคนไปข้างหน้า

“โม่เพียวจะไปทำสวน ประเดี๋ยวแม่เฒ่าเซินจะมาพาเจ้าไปอธิบายทีหลัง ไปกับนางแล้วเจ้าจะสบาย”

“เจ้าค่ะ” โม่เพียวยังคงเงียบ และเชื่อถือได้ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ ท่าทางของนางก็นอบน้อมเช่นกัน หัวหน้าไป๋จึงรู้สึกพึงพอใจ

ไม่นานนัก หญิงชราหลังค่อมก็เดินเข้ามาคุยกับหัวหน้าไป๋สองสามคำ แล้วจากไปพร้อมกับโม่เพียวอย่างไม่เต็มใจนัก

หัวหน้าไป๋ยังคงเดินไปข้างหน้าพร้อมกับเนี่ยนเนี่ยน และอดไม่ได้ที่จะแอบมองนางระหว่างทาง

เขาเป็นคนรอบรู้เพราะได้เจอผู้คนมามากมาย หญิงคนนี้มีใบหน้าบอบบาง ถ้านางแต่งตัวใหม่ เกรงว่าจะไม่มีใครในจวนนี้เทียบนางได้

ไม่น่าแปลกใจเลยที่นายท่านรองจะกังวลเรื่องคุณชายใหญ่ นายท่านรองคิดว่าคุณชายใหญ่จะต้องชอบนางแน่นอน

หัวหน้าไป๋ส่ายหน้าเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็หยุดอยู่หน้าประตูสวนจิ่นเฟิง

เด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ดูเหมือนคนรับใช้รีบเข้ามาทักทายหัวหน้าไป๋ แล้วมองไปที่เนี่ยนเนี่ยน

หัวหน้าไป๋พูดกับนางว่า “แม่นางอวี้ซี ข้าจะส่งเจ้าถึงตรงนี้ นี่คือสวนจิ่นเฟิง อาหลู่จะพาเจ้าไปพบคุณชายใหญ่”

……………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

รอลุ้นนะคะว่าเนี่ยนเนี่ยนจะวางยาคุณชายใหญ่ของบ้านนี้หรือเปล่า

ไหหม่า(海馬)