อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 128 จิตใจไม่เข้มแข็งพอก็จะสับสน

ตอนพิเศษ 128 จิตใจไม่เข้มแข็งพอก็จะสับสน

ตอนพิเศษ 128 จิตใจไม่เข้มแข็งพอก็จะสับสน

“ถึงเวลาอะไรแล้วหรือ?” เร็วถึงเพียงนี้เลยหรือ?

ไป๋หลิวอี้แอบถอนหายใจ ก่อนมองท้องฟ้าข้างนอก แล้วพูดกับเนี่ยนเนี่ยนอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ข้ามีเรื่องต้องออกไปทำข้างนอกสักหน่อย หากเจ้าเหนื่อย เจ้าพักที่นี่สักพักก็ได้”

เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลิวอี้ เด็กหนุ่มคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ แล้วมองเนี่ยนเนี่ยน

นี่หัวหน้าสาวใช้คนใหม่ไม่ใช่หรือ? สาวใช้จะมาพักผ่อนอยู่ในห้องเจ้านายได้อย่างไร?

“ข้าอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องราวในจวน ได้หรือไม่เจ้าคะ?” เนี่ยนเนี่ยนอดตาเป็นประกายไม่ได้ เมื่อได้ยินว่าเขากำลังจะออกไป

นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยาก นางต้องรีบตรวจสอบสถานการณ์ในจวนซูกั๋วกงให้เร็วที่สุด

ไป๋หลิวอี้คิดแล้วตอบว่า “ได้สิ”

หลังจากพูดจบ เขาก็ออกจากสวนจิ่นเฟิงไปพร้อมกับเด็กหนุ่ม

เนี่ยนเนี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เวลาเผชิญหน้ากับไป๋หลิวอี้ นางต้องใช้พลังทั้งหมดที่มี ไม่อย่างนั้นจะเสียสติได้ง่าย ๆ… และจะสับสน

บุรุษคนนั้นอันตรายเกินไป ต่อไปนางต้องอยู่เคียงข้างเขาให้น้อยลงจะดีกว่า

ทว่าติงเซียงบอกว่าคุณชายใหญ่ไม่ชอบให้สาวใช้เข้าใกล้เกินไป

“อวี้ซี!!” ขณะที่นางกำลังนึกถึงติงเซียง เสียงเกรี้ยวกราดของติงเซียงก็ดังขึ้น

เนี่ยนเนี่ยนหันกลับไปทันที เมื่อเห็นติงเซียงเดินเข้ามาด้วยความโกรธ นางก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นได้ยินนางพูดประชดประชัน “เจ้าช่างเก่งกาจเสียจริง เพิ่งมาที่สวนจิ่นเฟิง แต่ก็ทำให้คุณชายใหญ่มองเจ้าด้วยความชื่นชมได้ ไม่เพียงแต่จะได้รับใช้ข้างกายคุณชายใหญ่เท่านั้น แต่ยังได้อาศัยอยู่ที่ห้องด้านซ้ายด้วย แล้วตอนนี้เจ้าก็ต้องการให้ข้าไปทำความสะอาดห้องให้เจ้าด้วย เจ้าทำได้อย่างไร?”

“…” มันเกี่ยวอะไรกับนาง? ไป๋หลิวอี้เป็นคนสั่งให้นางทำทั้งหมดนี้เองไม่ใช่หรือ?

แม้ว่านางจะรู้สึกว่ามัน…ช่างไม่มีเหตุผลเลยที่จะให้สาวใช้ไปอาศัยอยู่ในห้องด้านซ้าย แต่ความจริงแล้ว นางไม่ต้องการอาศัยอยู่กับติงเซียงเลย และการอาศัยอยู่ที่ห้องด้านซ้าย จะทำให้นางสะดวกสบายขึ้นมาก

เมื่อนึกได้เช่นนั้น เนี่ยนเนี่ยนก็หัวเราะ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา “ข้าบอกเจ้าแล้ว ว่าข้ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับนายท่านรองมาก… คุณชายใหญ่ดูแลข้าก็เพราะเห็นแก่นายท่านรอง”

ติงเซียงขมวดคิ้วในทันใด แน่นอนว่ามีความจริงบางอย่างในคำพูดนั้น เนื่องจากนางเป็นคนของนายท่านรอง นางย่อมแตกต่างจากสาวใช้ทั่วไป

แต่เหตุใดนางต้องมาทำความสะอาดห้องให้นางด้วยล่ะ? นางแค่ต้องรับใช้คุณชายใหญ่คนเดียว หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าเช่นนี้ ไม่คู่ควรกับการรับใช้ของนาง

คิดดูแล้ว ดีที่สุดนางก็คงเป็นได้แค่อนุของนายท่านรอง ไม่สิ คนแบบนางไม่ถือว่าเป็นอนุด้วยซ้ำ สถานะของนางนั้นน่าละอายยิ่งกว่าอนุอีก นางมีคุณสมบัติอะไร ถึงจะได้รับการดูแลจากเจ้านาย ช่างน่าขันนัก

“ข้าไม่สนว่าเจ้าเป็นใคร หรือความสัมพันธ์ของเจ้ากับนายท่านรองดีแค่ไหน ในเมื่อเจ้าเป็นสาวใช้ของคุณชายใหญ่ เจ้าก็ต้องปฏิบัติตามหน้าที่ ไม่เช่นนั้น หากตัวตนของเจ้าถูกเปิดเผย ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครจะต้องทนทุกข์ทรมาน สุดท้ายแล้ว ฮูหยินของนายท่านรองก็ไม่ใช่คนที่จะยั่วยุได้ง่าย ๆ หากนางรู้เข้า เจ้าต้องทุกข์ทรมานเป็นแน่”

หลังจากติงเซียงพูดจบ นางก็แสดงท่าทางรังเกียจ ก่อนหันหลังเดินจากไป

เนี่ยนเนี่ยนกะพริบตา จากนั้นเดินออกจากห้องด้วยความขบขัน และเดินช้า ๆ ไปที่ห้องด้านซ้าย

เดิมทีห้องด้านซ้ายเป็นห้องที่เจ้านายอาศัยอยู่ การตกแต่งจึงไม่เลว แม้ว่าเมื่อครู่นี้ติงเซียงจะพูดจารุนแรง แต่นางก็ไม่กล้าขี้เกียจทำงาน นางจัดที่นี่ไว้ให้จนเรียบร้อย ไม่มีผ้านวมและหมอนตกแม้แต่ใบเดียว และทั้งหมดล้วนเป็นของใหม่เอี่ยม

เนี่ยนเนี่ยนเก็บสัมภาระในมือเข้าตู้ หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางก็หยิบกุญแจออกมาปิดตู้ไว้

จากนั้นก็รินชาใส่ถ้วยแล้วจิบ

นางเพิ่งจะได้พักหายใจ ทันใดนั้นประตูก็ถูกผลักเปิดอีกครั้ง ติงเซียงยืนอยู่ข้างนอกด้วยสีหน้าเย็นชา ขณะถือถาดในมือเดินเข้ามา แล้วยัดใส่มือของนาง น้ำเสียงของนางห้วนมาก “เจ้ายังมีเวลาว่างมานั่งดื่มชาที่นี่อีกหรือ? ไป ไปที่ห้องซักผ้า แล้วรับเสื้อผ้าของคุณชายใหญ่กลับมา”

เนี่ยนเนี่ยนจ้องมองถาดในมือ วางถ้วยชา แล้วพูดว่า ‘โอ้’ ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปที่ประตู

ติงเซียงตามนางไป แต่เมื่อนางออกไปแล้ว ก็เหลือบมองไปที่ตู้เก็บของที่เนี่ยนเนี่ยนใส่กุญแจไว้ แล้วหรี่ตาลง

ติงเซียงจงใจทำให้นางลำบาก จึงแสร้งทำเป็นลืมบอกว่าห้องซักผ้าอยู่ตรงไหน

ซึ่งนั่นคือสิ่งที่นางต้องการอยู่แล้ว นางจึงใช้โอกาสนี้เดินไปรอบ ๆ จวนซูกั๋วกง เพื่อสำรวจตำแหน่ง

ดังนั้นเมื่อนางเดินออกจากสวนจิ่นเฟิงพร้อมถาด นางก็เดินไปทางขวาโดยไม่ต้องคิด

ในตอนนั้นพ่อบ้านพานางมาจากทางซ้าย นางค่อนข้างเข้าใจแผนผังตรงนั้น ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องเลี้ยวขวา

แต่ติงเซียงมีสายตาเฉียบคมและมือที่ว่องไว จึงรีบออกไปห้ามนาง “เจ้าจะไปไหน?”

“ห้องซักผ้าไง” คนผู้นี้กำลังจ้องมองนางอยู่หรือเปล่า? คอยจับผิดอยู่ตลอดเวลาเลยหรือ?

“ทางขวา” ติงเซียงพูดอย่างไม่เต็มใจ แม้ว่านางจะไม่ได้บอกตำแหน่งที่แน่นอน แต่ก็ไม่น่าจะออกไปจากสวนจิ่นเฟิงเช่นนี้ นางไม่สามารถปล่อยให้นางเดินไปรอบ ๆ ได้ ใครจะรู้ว่านางจะก่อปัญหาอะไรหรือเปล่า ในเมื่อคุณชายใหญ่ไม่อยู่ หากนางทำอะไรลงไป คนที่ต้องรับผิดชอบก็คือติงเซียง

ติงเซียงจะไม่หาทางตันให้ตัวเอง

เนี่ยนเนี่ยนไม่พอใจเล็กน้อย นางเม้มปากเดินไปทางขวา

แต่เมื่อก้าวไปได้เพียงสองก้าว หางตานางก็เห็นใครบางคนกำลังเดินมาหาจากทางซ้าย

นางหยุดโดยไม่รู้ตัว และมองไปยังคนผู้นั้น

ดูจากเครื่องแต่งกายของนางแล้ว ดูเหมือนจะเป็นคุณหนูตระกูลใหญ่ ดูบอบบางอ่อนแอ ราวกับว่าเมื่อลมพัดแล้วจะปลิวไปกับสายลม มีสาวใช้สามสี่คนอยู่ข้างนาง ซึ่งกำลังเดินช้า ๆ เพื่อรอนางอย่างระมัดระวัง

เนี่ยนเนี่ยนหรี่ตา นี่คือใคร?

เท่าที่นางรู้ กั๋วกงไม่ได้มีลูกมาก ลูกชายของเขามีเพียงไป๋หลิวอี้และไป๋หลิวเจวี๋ย และยังมีลูกสาวอีกสองคนด้วย แต่พวกนางทุกคนเป็นลูกอนุ ด้วยอำนาจของหลิ่วซื่อผู้เป็นกั๋วกงฮูหยิน สถานะของลูกอนุทั้งสองจึงไม่สูงนัก และไม่มีเหตุผลที่จะได้เดินไปมาท่ามกลางสาวใช้มากมาย เกรงว่าคุณหนูสองคนนั้นคงจะถูกควบคุมตัวไว้นานแล้ว

คนผู้นี้จึงไม่น่าจะใช่คุณหนูในจวนซูกั๋วกง แต่เป็น…

นางยังคงครุ่นคิดอยู่ในใจ ทันใดนั้นติงเซียงก็เข้ามาใกล้หูของนาง แล้วถามด้วยความเย้ยหยันว่า “รู้หรือไม่ว่านั่นคือใคร?”

“ใคร?” เนี่ยนเนี่ยนเลิกคิ้วและเหลือบมองติงเซียง

ติงเซียงทำท่าทางหยิ่งผยองทันที “นี่คือคุณหนูเปี่ยว นางเป็นหลานสาวของฮูหยิน ฮูหยินรักและเอ็นดูนางมาก คุณหนูเปี่ยวรักคุณชายใหญ่สุดหัวใจ ทั้งสองเป็นคู่รักในวัยเด็กของกันและกัน พวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดี”

เนี่ยนเนี่ยนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นสีหน้าไม่เป็นมิตรก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้านาง คู่รักในวัยเด็กงั้นหรือ?

ช่างสมกับที่เป็นไป๋หลิวอี้ ดูแล้วก็ปรากฏว่าเขาแอบเล่นทีเผลอเสียแล้ว

“ช่างน่าเสียดาย เฮ้อ…”

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้ว “น่าเสียดายอะไร?”

“น่าเสียดายที่ตอนที่คุณชายใหญ่ยังเด็ก เขาถูกหญิงไร้ยางอายบังคับให้ทำสัญญาหมั้นหมาย ตอนนี้เขาจึงไม่อาจเลี่ยงได้ ความสัมพันธ์ระหว่างคุณหนูเปี่ยวกับคุณชายใหญ่นั้น ค่อนข้างมีอุปสรรค แต่ข้าเชื่อว่าคุณชายใหญ่จะจัดการได้ดีแน่นอน บางทีอีกไม่นาน เขาอาจจะชี้แจงให้สตรีผู้นั้นได้รับรู้ จะได้ถอนหมั้นไปเสียเลย”

……………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

โอกาสถอนหมั้นสมความต้องการมาถึงโดยไม่ต้องออกแรงแล้ว เนี่ยนเนี่ยนจะรู้สึกยังไงดีน้า

ไหหม่า(海馬)