อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 174 ข่าวลืออันน่าตกใจแพร่สะพัด

ตอนพิเศษ 174 ข่าวลืออันน่าตกใจแพร่สะพัด

ตอนพิเศษ 174 ข่าวลืออันน่าตกใจแพร่สะพัด

“คุณหนูเปี่ยวมาเยี่ยมนายท่านเมื่อเช้านี้ แต่บ่าวหยุดนางไว้ข้างนอก เพราะนายท่านต้องการพักผ่อน คุณหนูเปี่ยวอารมณ์เสียมาก หลังจากกลับถึงเรือน ข้าได้ยินมาว่านางทำแจกันใบโปรดในห้องของนางแตกสองใบขอรับ”

อาเวินไม่ชอบความเสแสร้งของหลิ่วยางยางเช่นกัน โชคดีที่คุณชายใหญ่เป็นคนที่เฉลียวฉลาด และมีสายตาเฉียบคม ทำให้ไม่ถูกคุณหนูเปี่ยวหลอก ไม่เช่นนั้นหากนางผ่านประตูเข้ามาได้ละก็ เกรงว่าคงไม่มีคนรับใช้ในสวนจิ่นเฟิงคนใด มีชีวิตที่ดีเป็นแน่

ไป๋หลิวอี้ยกยิ้มเย็นชา “อืม เข้าใจแล้ว”

อาเวินพูดอีกสองสามคำ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

คาดไม่ถึงว่าทันทีที่เขาเดินออกจากประตู เขาก็เห็นติงเซียงกำลังชะเง้อมองไปที่ห้องหลัก เมื่อนางเห็นเขาออกมาแล้ว ใบหน้านางก็ดีใจมาก แล้วรีบมาจูงเขาออกไป

อาเวินขมวดคิ้วและดึงมือตัวเองกลับมาด้วยความงุนงง

ติงเซียงดูเหมือนจะไม่สนใจ นางบอกเขาด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “อาเวิน ข้ามีเรื่องจะบอกเจ้า”

“หือ?” แค่เล่าเรื่อง เหตุใดต้องทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ด้วย?

“อวี้ซีคนนั้นไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน” ติงเซียงคิดมากมาตั้งแต่ตอนที่นางเดินกลับมา ในที่สุดนี่ก็คือข้อสรุปของนาง

เหตุใดสาวใช้ธรรมดาถึงแอบเข้า ๆ ออก ๆ โรงเตี๊ยมจวี้เป่า? เมื่อนางกลับมาเมื่อครู่นี้ นางถามเจ้าหน้าที่ดูแลแขก แต่เจ้าหน้าที่ดูแลแขกบอกว่าไม่เห็นอวี้ซีออกไปข้างนอก มันหมายความว่าอย่างไร? ก็หมายความว่านางแอบออกไปเงียบ ๆ ด้วยตัวเอง

นางแอบออกไปเงียบ ๆ และไปที่โรงเตี๊ยมจวี้เป่า และเมื่อนางกลับมา นางก็ไม่ได้กลับเข้ามาทางประตูหลัก แม้แต่หญิงที่เฝ้าประตูหลังก็ยังบอกว่าไม่เห็นนาง มันแปลกเกินไป และตอนนี้นางเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ตอนที่อวี้ซีจับงูอู่ปู้ในสวนดอกไม้วันนั้น นางเคลื่อนไหวเร็วมากจนมองไม่ชัด นางต้องมีวรยุทธ์เป็นแน่

หญิงที่มีทักษะทางการแพทย์และมีวรยุทธ์ ทั้งยังทำให้คุณชายใหญ่หลงใหลได้ อาจเป็นปีศาจที่มีเวทมนตร์คาถา

ปีศาจที่มีเวทมนตร์คาถางั้นหรือ? มุมปากของอาเวินอดไม่ได้ที่จะกระตุก เมื่อได้ยินเช่นนั้น

แต่เรื่องที่ทำให้เขากังวลยิ่งกว่าคือ…

“เจ้าบอกว่าอวี้ซีออกไปข้างนอกวันนี้หรือ?” นางไม่ได้ออกทางประตูหน้าหรือประตูหลัง ดังนั้นนางต้องปีนข้ามกำแพง

อวี้ซีมีวรยุทธ์ ซึ่งอาเวินได้เตรียมใจไว้แล้วสำหรับเรื่องนี้ เพราะโม่เพียวที่อยู่ในสวนดอกไม้ สามารถแอบเข้ามาในสวนจิ่นเฟิงยามวิกาลได้ จึงไม่น่าแปลกใจที่อวี้ซีจะมีวรยุทธ์

แต่สิ่งที่เขาสนใจคือ… นางสามารถหลบสายตาองครักษ์ที่ซ่อนอยู่ในจวนได้ ทั้งยังออกจากจวนซูกั๋วกงในเวลากลางวันแสก ๆ โดยไม่มีใครรู้เลย

ฝีมือระดับนี้… น่าจะสูงกว่าเขามาก

อวี้ซีมีความลึกลับมาก ทำให้ต้องระแวดระวังตัวจากนางให้ดี โดยเฉพาะตอนที่นางไปโรงเตี๊ยมจวี้เป่า…

โรงเตี๊ยมแห่งนั้นเป็นสถานที่ที่ผู้มีเกียรติมักจะไป ไม่ว่าจะเป็นที่พักหรืออาหาร ล้วนแต่มีราคาแพง

ทันใดนั้น อาเวินก็นึกถึงแผ่นหยกที่อวี้ซีมอบให้กับเจ้านายของเขาได้ เขาเม้มปากทันที

เมื่อเห็นว่าอาเวินไม่ตอบสนอง ติงเซียงก็กังวลเล็กน้อย “ข้าไม่ได้โกหก ข้าเห็นนางจริง ๆ แน่นอนว่าต้องเป็นนางแน่ อาเวินตอนนี้คุณชายใหญ่ไม่ฟังข้าเลย ข้า ข้าเกรงว่าเขาจะไม่ฟังสิ่งที่ข้าพูด เจ้าคือคนที่อยู่เคียงข้างคุณชายใหญ่ ความปลอดภัยของคุณชายใหญ่เป็นสิ่งสำคัญ เจ้าควรเกลี้ยกล่อมคุณชายใหญ่ให้ดี”

อาเวินกลับมามีสติ แล้วถอนหายใจยาว เขามองติงเซียง“ข้ารู้ว่าต้องทำอย่างไร เจ้าไม่ต้องกังวล”

หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกจากสวนจิ่นเฟิง

โรงเตี๊ยมจวี้เป่า… ไม่ว่าในกรณีใด ก็ให้ผู้คนไปคอยจับตาดูโรงเตี๊ยมแห่งนั้นไว้ก่อน จากนั้นก็รอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น เพราะไม่สามารถตัดสินใจได้ทันที หลังจากฟังความเห็นด้านเดียวของติงเซียง

ติงเซียงกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตอบสนอง

นางหันกลับไปด้วยความโกรธ แล้วกลับไปที่ห้องของนาง

แต่เมื่อนางคิดว่าอวี้ซีอาจจะเป็นปีศาจ นางก็เริ่มใจสั่นอีกครั้ง และรู้สึกหนาวไปทั้งตัว นางจึงรีบออกไปทำงานอีกครั้ง

เนี่ยนเนี่ยนไม่รู้ว่าตอนที่นางออกจากโรงเตี๊ยมจวี้เป่า ติงเซียงจะบังเอิญเห็นนาง

เมื่อนางกลับไปที่โถงเล่อฝู ฮูหยินเฒ่าก็กำลังสั่งให้แม่นมอวี๋ไปค้นหาพู่กัน หมึก และหินฝนหมึกที่ผู้เฒ่าไป๋เคยใช้จากห้องเก็บของ โดยบอกว่านางต้องการส่งทั้งหมดไปให้ไป๋หลิวอี้

เมื่อนางเห็นเนี่ยนเนี่ยน นางก็คลี่ยิ้มทันที “เจ้าไปไหนมา? ข้าได้ยินจากเฟิงฉินว่าเจ้าไม่ได้นอนอยู่ในห้อง ตามหาจนทั่วแล้วก็ไม่เจอ”

“ไปหาของดีมาให้ท่านเจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนวางโสมในมือลงตรงหน้าฮูหยินเฒ่า แล้วพูดว่า “ต่อไปข้าจะให้ดื่มน้ำแกงโสมนี้นะเจ้าคะ”

ฮูหยินเฒ่ามองไปที่โสมนั้น เหตุใดมันถึงดูคุ้นตา

แต่นางก็รีบมองไปทางอื่นอย่างรวดเร็ว “ข้าไม่ชอบรสชาติโสมจริง ๆ”

เนี่ยนเนี่ยนยกยิ้ม “ท่านฮูหยินเฒ่าเจ้าคะ ตอนนี้ข้าไม่อาจทำตามความชอบหรือไม่ชอบของท่านได้ ข้าเป็นหมอที่ช่วยฟื้นฟูดูแลร่างกายของท่าน ส่วนหน้าที่สาวใช้นั้นรองลงมา ดังนั้นตอนนี้ท่านต้องฟังข้านะเจ้าคะ”

ฮูหยินเฒ่าไป๋จ้องมองนาง “ข้ารู้สึกว่าข้าสร้างปัญหาใหญ่ให้ตัวเองเสียแล้ว”

เนี่ยนเนี่ยนเดินตามหลังนางด้วยรอยยิ้ม แล้วช่วยนวดให้ฮูหยินเฒ่าไป๋อีกครั้ง “อีกสักครู่ ข้าจะพาท่านไปเดินเล่นในสวน เพื่อให้ออกกำลังกายมากขึ้นเจ้าค่ะ”

“ดี” เมื่อเนี่ยนเนี่ยนนวดให้ ฮูหยินเฒ่าไป๋รู้สึกผ่อนคลายไปทั้งตัว นางหรี่ตาลงด้วยความสบาย ราวกับว่านางกำลังจะหลับในไม่ช้า

เมื่อเห็นนางเป็นเช่นนั้น สีหน้าของเนี่ยนเนี่ยนก็อ่อนโยนลงมาก

ฮูหยินเฒ่าไป๋เข้ากับคนง่ายจริง ๆ หายากมากที่ฮูหยินเฒ่าแห่งจวนกั๋วกงจะเป็นเช่นนี้

หากในอนาคต นางแต่งงานเข้าจวนกั๋วกงจริง ๆ ก็เกรงว่านางคงจะไม่มีความคับข้องใจใด ๆ เมื่อพิจารณาจากทัศนคติของฮูหยินเฒ่าไป๋ที่มีต่อแม่ของนางแล้ว นางจะยืนหยัดเคียงข้างฮูหยินเฒ่าไป๋ และจะคอยปกป้องนางในอนาคตแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เนี่ยนเนี่ยนก็ไม่ได้ต่อต้านการแต่งงานเข้าจวนไป๋เลย

นางลอบถอนหายใจ ควรทำอย่างไรดี? ความคิดเช่นนี้ดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ และไป๋หลิวอี้ก็ยังดึงดูดใจนางได้ ไม่อาจเพิกเฉยได้เลยจริง ๆ

“มีอะไรผิดปกติหรือ?” จู่ ๆ ฮูหยินเฒ่าไป๋ก็ถามขึ้น

เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกตัวทันที และรู้สึกตกใจเมื่อรู้ว่านางหยุดนวดไปแล้ว นางเงียบ ก่อนจะถามด้วยความไม่แน่ใจ “ท่านฮูหยินเฒ่าเจ้าคะ ท่าน… กำลังรอคอยการแต่งงาน ของสตรีผู้หมั้นหมายกับคุณชายใหญ่หรือเปล่าเจ้าคะ?”

ฮูหยินเฒ่าไป๋ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นนางก็ขมวดคิ้ว ลืมตาและหันกลับมาจ้องมองเนี่ยนเนี่ยน “อวี้ซี จวนไป๋ได้ทำสัญญาไปแล้ว เนื่องจากส่งจดหมายขอแต่งงานไปแล้ว ย่อมไม่มีทางคืนคำ” นางหวังว่านางจะสามารถเผชิญหน้ากับเรื่องนี้ได้ และรู้ถอยยามลำบาก

“แม้ว่าคุณชายใหญ่จะไม่ชอบหญิงคนนั้นหรือเจ้าคะ?”

ฮูหยินเฒ่าไป๋ขมวดคิ้วมากขึ้น นางกำลังเข้าสู่ทางตันหรือเปล่า?

“ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคำพูดของเจ้า หลิวอี้เป็นคนเสนอขอแต่งงานด้วยตัวเอง ในเมื่อเขาส่งจดหมายขอแต่งงาน ก็แสดงว่าเขามีใจในการแต่งงานครั้งนี้ เจ้าเข้าใจหรือไม่?”

เนี่ยนเนี่ยนหยุดพูด ไป๋หลิวอี้ตกหลุมรักนางที่เป็น… คนแปลกหน้างั้นหรือ?

ฮูหยินเฒ่าไป๋ถอนหายใจ และหวังในใจว่าตำหนักอ๋องซิวจะให้คำตอบโดยเร็วที่สุด

แต่ก่อนที่ฮูหยินเฒ่าไป๋จะได้คำตอบจากตำหนักอ๋องซิว จู่ ๆ ก็มีข่าวลือที่น่าตกใจแพร่สะพัดออกมาจากวังหลวง

………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

นี่คือเตรียมตัวแต่งงานเข้าจวนไป๋แล้วสินะคะเนี่ยนเนี่ยน

ในเมืองหลวงมีเรื่องอะไรกันนะ?

ไหหม่า(海馬)