อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 182 ไม่เปิดโอกาสให้นาง

ตอนพิเศษ 182 ไม่เปิดโอกาสให้นาง

ตอนพิเศษ 182 ไม่เปิดโอกาสให้นาง

ไป๋หลิวอี้เดินไปอยู่ข้างเนี่ยนเนี่ยน แล้วกวาดสายตามองนาง

เมื่อพบว่าตัวนางไม่มีอะไรผิดปกติ เขาก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่อเขามองย้อนกลับไปอีกครั้ง เขาก็มองหลิ่วยางยางและองค์หญิงสิบสามด้วยท่าทางเป็นศัตรู “เหตุใดองค์หญิงจึงมาที่จวนซูกั๋วกงของข้า? ท่านกล้าใช้สถานะองค์หญิงของท่านมาจัดการเรื่องต่าง ๆ ในจวนของเราได้อย่างไร?”

บนหน้าผากของเขายังปรากฏเม็ดเหงื่อ สันนิษฐานว่าคงรีบร้อนมาที่นี่

เนี่ยนเนี่ยนเงยหน้าขึ้นมองเขา พลางเม้มปากแน่น แต่ในใจกลับมีความสุขเล็กน้อย

ทันใดนั้น นางก็ยื่นมือไปจับมือไป๋หลิวอี้ แล้วพูดว่า “ไป๋หลิวอี้”

นี่เป็นครั้งแรกที่นางเรียกชื่อเขาต่อหน้าเขา

ไป๋หลิวอี้ผงะเล็กน้อย และมองนางด้วยความประหลาดใจ จากนั้นราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ เขาจึงหัวเราะเบา ๆ “เจ้าอยากจะพูดอะไร?”

“ข้ามีเรื่องปิดบังเจ้า เจ้าจะโทษข้าหรือไม่?” อาจเป็นเพราะนางรู้ว่าตัวเองชอบเขาจริง ๆ เนี่ยนเนี่ยนจึงค่อนข้างกังวล

เมื่อก่อนนางไม่เคยสนใจเขาเลย ซ้ำยังอยากจะกำจัดเขาด้วย เมื่อต้องโกหกเรื่องใหญ่ นางจึงไม่กลัว เพราะเลวร้ายที่สุด นางก็แค่สะบัดก้นเดินจากไปเท่านั้น

แต่ตอนนี้นางเป็นห่วงเขา นางกังวลว่าหากตัวตนของนางถูกเปิดเผย นางกับเขาจะหมางเมินกันเพราะเรื่องนี้ และจะไม่มีโอกาสได้สานสัมพันธ์กันต่อแล้ว?

นางไม่อยากให้สถานการณ์กลายเป็นเช่นนั้น นางจึงเกลียดการเผชิญหน้ากัน

มีบางอย่างผิดปกติกับนาง ตั้งแต่ตอนแรก นางเข้ามาในจวนซูกั๋วกงพร้อมกับความลับที่ซ่อนเร้น ตอนนี้ถึงจุดที่ต้องเผชิญหน้าแล้ว

เมื่อไป๋หลิวอี้เห็นคิ้วของนางแทบจะขมวดเป็นปม เขาก็ทนไม่ได้และพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ว่าเจ้าจะปกปิดอะไรข้า ข้าก็จะไม่โทษเจ้า”

อันที่จริงเขาต่างหากที่ควรกังวล เขารู้ว่านางเป็นใคร และรู้ว่านางเต็มไปด้วยความผิดพลาดในฐานะสาวใช้ แต่เขายังคงแสร้งทำเป็นโง่เขลาไม่รู้อะไรเลย และค่อย ๆ ดักนางไว้ในตาข่ายที่เขาถักทอขึ้น

เขามองเนี่ยนเนี่ยนด้วยสายตาอ่อนโยนผิดปกติ อ่อนโยนจนไม่มีใครในห้องมองไม่เห็น

แม้ว่าฮูหยินเฒ่าไป๋จะเคยได้ยินซูกั๋วกงบอกว่า ทัศนคติของหลิวอี้ที่มีต่ออวี้ซีนั้นผิดปกติ แต่ตอนนี้นางได้เห็นจริง ๆ แล้วนางก็ตระหนักว่า… ดูเหมือนจะร้ายแรงกว่าที่นางคิดไว้

หลิ่วซื่อยังคงเฝ้ามองด้วยสายตาเย็นชา อย่างไรเสียวันนี้องค์หญิงก็จะจัดการกับสาวใช้ผู้ต่ำต้อย ต่อให้จะเป็นไป๋หลิวอี้ แม้ว่านางจะเอาตัวรอดได้ แต่อย่างน้อยนางก็ต้องถูกลงโทษอย่างหนัก และจะสร้างความแตกแยกระหว่างไป๋หลิวอี้กับราชวงศ์ด้วย

องค์ชายเก้าขมวดคิ้ว เขาเคยอาศัยอยู่ในจวนไป๋มาระยะหนึ่ง จึงค่อนข้างคุ้นเคยกับไป๋หลิวอี้ คนผู้นี้มักจะซ่อนความคิดเอาไว้อย่างลึกซึ้ง เขาไม่เคยเห็นอารมณ์ของเขาชัดเจน โดยเฉพาะกับสตรี

เขามององค์หญิงสิบสามด้วยความเป็นห่วง

แน่นอนว่าองค์หญิงสิบสามและหลิ่วยางยางต่างเพ่งสายตาอันร้อนแรงไปยังมือที่เนี่ยนเนี่ยนจับไป๋หลิวอี้พร้อมกัน พวกนางแทบรอไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปฉีกนางให้เป็นชิ้น ๆ

องค์หญิงสิบสามไม่อาจทนได้มากที่สุด แม้ว่าใจนางจะรักไป๋หลิวอี้ แต่หากนางต้องประนีประนอมยอมความง่าย ๆ และปล่อยให้เสี้ยนหนามอยู่ต่อ ไม่ว่าอย่างไรนางก็ทำไม่ได้

“เสนาบดีฝั่งขวาค่อนข้างปกป้องสาวใช้ในเรือนเสียจริง หญิงคนนี้ไม่แสดงความเคารพองค์หญิง แถมยังกล้าโต้แย้งองค์หญิงครั้งแล้วครั้งเล่า ซ้ำยังทำให้สาวใช้ข้างกายองค์หญิงล้มลง สาวใช้ที่โง่เขลาเช่นนี้ มีแต่จะทำให้จวนซูกั๋วกงต้องอับอาย แล้วการที่ข้าลงโทษนางนั้นจะมีปัญหาอะไร?”

“ในเมื่อมันน่าอายสำหรับจวนซูกั๋วกง ก็ควรจะถูกจัดการโดยเจ้านายของจวนซูกั๋วกง ไม่ใช่หรือขอรับ องค์ชายเก้า?” ไป๋หลิวอี้รู้สึกว่าเนี่ยนเนี่ยนต้องการจะดึงมือกลับ เขาจึงจับมือเล็ก ๆ ของนางไว้ในฝ่ามือของเขาแน่นขึ้นทันที

เมื่อถังอวี้เทียนถูกเรียกชื่อ สีหน้าของเขาก็ฉายแววลำบากใจ

ตอนนี้ไป๋หลิวอี้กลับมาแล้ว มันจึงไม่ใช่เรื่องที่สตรีจะคุยกันอีกต่อไป

เขาแอบถอนหายใจ และเป็นอีกครั้งที่รู้สึกเสียใจที่พาน้องหญิงสิบสามออกมา เขากระแอมเบา ๆ แล้วพยักหน้า “คำพูดของเสนาบดีฝั่งขวามีเหตุผล หากเป็นเช่นนั้น ก็ขอฝากเรื่องนี้ให้ฮูหยินเฒ่าจัดการด้วยขอรับ”

องค์หญิงสิบสามโกรธมาก วันนี้เกิดอะไรขึ้นกับพี่เก้า? เขาถึงได้ขัดใจนาง

“การที่นางทำให้จวนซูกั๋วกงต้องอับอายก็เป็นเรื่องหนึ่ง” องค์หญิงสิบสามแทบรอไม่ไหวที่จะพูดขึ้น นางพูดเสียงดังว่า “แต่การขัดแย้งกับข้าก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ในเมื่อเสนาบดีฝ่ายขวาพูดเช่นนั้น ก็ให้ฮูหยินเฒ่าจัดการก่อน หลังจากที่ฮูหยินเฒ่าตัดสินโทษเสร็จแล้ว ข้าก็จะลงโทษนางในความผิดฐานดูหมิ่นเหยียดหยามอีก”

หลิ่วยางยางแอบยกนิ้วให้นาง คาดไม่ถึงว่าบางครั้งองค์หญิงสิบสามก็ค่อนข้างเฉลียวฉลาด

เนี่ยนเนี่ยนทำหน้ามุ่ย อย่างไรเสียองค์หญิงสิบสามก็ต้องการจะฆ่านางให้ได้

ไป๋หลิวอี้ยังคงยกยิ้ม เมื่อเขายิ้ม ท่าทางของเขาอ่อนโยนและสง่างามเป็นพิเศษ องค์หญิงสิบสามและหลิ่วยางยางเพียงแค่มองดู หัวใจของพวกนางก็เต้นแรง

“อวี้ซีเป็นสาวใช้ในสวนจิ่นเฟิง ถ้านางทำผิด ก็ไม่ต้องรบกวนท่านย่าให้จัดการหรอกขอรับ ความจริงข้าสามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง” ดูเหมือนเขาจะครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง จากนั้นพูดว่า “แต่นิสัยของอวี้ซีนั้นเกิดขึ้นเพราะข้าเอง ข้าเป็นคนสอนให้นางทำสิ่งต่าง ๆ ตามอารมณ์ของนางเองในจวนซูกั๋วกง เมื่อเกิดเรื่องขึ้นข้าจึงต้องช่วยนางแบกรับสิ่งที่เกิดขึ้น ดังนั้นสุดท้ายก็ยังคงเป็นความผิดของข้าเอง มันไม่สมเหตุสมผลเลย ที่ข้าจะปล่อยให้คนอื่นรับผิดชอบในความผิดพลาดที่ข้าทำเอง องค์หญิงว่าใช่หรือไม่พะยะค่ะ?”

ทุกคนในที่นั้นสูดหายใจเข้าลึก ๆ ไป๋หลิวอี้ยอมรับต่อสาธารณชน ว่าความรักที่เขามีต่ออวี้ซีนั้นมาถึงจุดที่ไร้ยางอายแล้ว

“องค์หญิง คนผิดคือข้าเอง หากองค์หญิงต้องการลงโทษข้า ข้าจะไม่ปริปากแม้แต่คำเดียว”

“ท่าน…” องค์หญิงสิบสามพูดอะไรไม่ออก นางรู้สึกหงุดหงิดมาก ไป๋หลิวอี้ทำเช่นนี้เพื่อสาวใช้จริง ๆ หญิงคนนี้มีอะไรดีนักหนา? นางทำให้ไป๋หลิวอี้หลงใหลจนต่อสู้กับนางเช่นนี้ได้อย่างไร

องค์หญิงสิบสามยิ่งตระหนักได้ว่าอวี้ซีคนนี้จะต้องถูกกำจัด

แต่ไป๋หลิวอี้มาขวางทาง ส่วนพี่เก้าก็กำลังพยายามรักษาหน้าของจวนซูกั๋วกง นางต้องการใช้ข้ออ้างในการปะทะกันเพื่อฆ่าอวี้ซี แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป

ขณะที่คิดเช่นนั้น ทันใดนั้นหางตานางก็เหลือบไปเห็นหงหยาอยู่ไม่ไกล ดวงตาของนางพลันสว่างขึ้น ก่อนจะยกยิ้ม “ไม่ต้องพูดถึงอวี้ซีแล้ว เสนาบดีฝั่งขวา ข้าเกรงว่ายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ท่านยังไม่รู้ หญิงคนนี้ทำลายหยกหรูอี้ที่เสด็จพี่ประทานให้ท่าน ถือเป็นความผิดร้ายแรง เสนาบดีฝั่งขวาจะไม่ดำเนินการแทนนางใช่หรือไม่?”

อวี้ซีไม่ได้บอกว่าต้องการช่วยชีวิตนางหรอกหรือ? นางอยากจะดูว่าอวี้ซีจะปกป้องนางได้อย่างไร

ร่างกายของหงหยาสั่นสะท้านทันที ไป๋หลิวอี้ก็เหลือบมองนางเช่นกัน จากนั้นหันกลับมาหาเนี่ยนเนี่ยน “เจ้าจะทำอะไร?”

แน่นอนว่าเขารู้เรื่องหงหยาแล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เนี่ยนเนี่ยนต้องการจัดการเอง เขาจึงไม่คิดจะขัด

เนี่ยนเนี่ยนชำเลืองมององค์หญิงสิบสามด้วยรอยยิ้มอ่อน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “การทำลายหยกหรูอี้เป็นโทษที่ไม่อาจให้อภัยได้ แต่หากข้ามีสิ่งนี้… ข้าจะช่วยนางให้รอดพ้นจากความตายได้หรือไม่?”

ในที่สุดเนี่ยนเนี่ยนก็หยิบสิ่งที่อยู่ในแขนเสื้อของนางออกมา มันคือเหรียญทองที่เปล่งประกายเหรียญหนึ่ง ก่อนโบกมันต่อหน้าองค์หญิงสิบสามและองค์ชายเก้า

………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

แค่ยอมรับว่ารักเขาก็จบแล้วเนี่ยนเนี่ยนเอ๊ย รอมานานจนป่านนี้

เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับเนี่ยนเนี่ยน เตรียมหน้าแตกกันยกห้องได้เลยค่ะ

ไหหม่า(海馬)