อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 190 บทลงโทษขององค์หญิงสิบ

ตอนพิเศษ 190 บทลงโทษขององค์หญิงสิบสาม

ทุกคนในห้องโถงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง มีเพียงองค์ชายเก้าเท่านั้นที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

แม้ว่าเขาจะปฏิบัติต่อสิบสามค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะตำหนินาง ตอนที่เขาอยู่ในจวนซูกั๋วกง ทั้งยังเตือนนางแล้วว่าให้นางกลับไปเปลี่ยนชุดก่อน ตอนที่อยู่ในสวนหลวง ซึ่งถือเป็นความเมตตากรุณาอย่างที่สุด

เมื่อคิดได้ เขาก็หยุดพูด เพียงก้มศีรษะลงเล็กน้อย ขณะฟังเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้เงียบ ๆ

องค์หญิงสิบสามเปลี่ยนชุดเป็นอาภรณ์งดงามแล้ว เมื่อเข้าประตูมา นางไม่แม้แต่จะเหลือบมองด้วยซ้ำ และทำความเคารพอย่างอ่อนน้อม “สิบสามถวายบังคมเสด็จพ่อและฮองเฮาเพคะ”

หลังจากพูดจบ นางก็เงยหน้าขึ้นและตกใจมาก

เหตุใดเย่ชิ่นซีจึงนั่งอยู่บนแท่นบรรทมเสด็จพ่อของนาง ส่วนฮองเฮาก็กำลังจับมือนาง เสด็จพี่ไท่จื่อยืนอยู่ข้าง ๆ ส่วนพี่เก้าถึงกับคุกเข่าลงบนพื้น

นางกะพริบตาด้วยความประหลาดใจ แล้วเผลอมองไปทางเนี่ยนเนี่ยน

ฝ่ายหลังเลิกคิ้วเล็กน้อยขณะมองนาง ในวินาทีต่อมา เสียงทรงอำนาจของฮ่องเต้ก็ดังขึ้น “สิบสาม วันนี้เจ้าไปไหนมา?”

องค์หญิงสิบสามผงะ และเกือบจะโพล่งออกมาว่านางไม่ได้ไปไหน

แต่ไม่ว่านางจะโง่เขลาเพียงใด เมื่อได้เห็นคนเหล่านี้ปรากฏต่อหน้านาง นางก็รู้เช่นกันว่าตนไม่อาจหนีไปได้ง่าย ๆ นางจึงได้แต่ก้มหน้าพูดอย่างลังเลว่า “ลูก ลูก… ลูกเบื่อที่จะอยู่ในวังแล้ว จึงให้พี่เก้าพาข้าออกไป… ไปพักผ่อนไม่ได้หรือเพคะ?”

“ไปพักผ่อนที่ไหนมา?” ฮองเฮามองนางด้วยสายตาเย็นชา ในใจนางกำลังเย้ยหยัน

พวกนางเป็นสตรีที่มีอายุไล่เลี่ยกัน หลังมองเนี่ยนเนี่ยนแล้วมองมาที่นาง ก็เห็นว่านางช่างไร้ประโยชน์จริง ๆ

“พี่เก้าบอกว่าฮูหยินเฒ่าของจวนซูกั๋วกงไม่สบาย จึงต้องการไปเยี่ยม ลูกก็เลย ลูกก็เลยไปกับพี่เก้าด้วย ข้าไม่ได้ไปไกลเกินไป คิดว่า… จวนซูกั๋วกงปลอดภัยดี จึงตามพี่เก้าไปดู… ก็คงไม่เป็นอะไรเพคะ”

คำก็พี่เก้า สองคำก็พี่เก้า จุ๊ๆ

เนี่ยนเนี่ยนมองถังอวี้เทียนด้วยสีหน้าเรียบเฉย แน่นอนว่าสีหน้าของถังอวี้เทียนกำลังบูดบึ้งยิ่งนัก

เขาไม่เคยรู้เลยว่าน้องสิบสามจะพลิกลิ้นได้ ‘เก่ง’ ถึงเพียงนี้ สุดท้ายดูเหมือนว่าเขาจะต้องรับผิดชอบความผิดทั้งหมด

โชคดีที่เนี่ยนเนี่ยนคนนั้นเพ่งเล็งไปที่สิบสามตั้งแต่แรก ไม่เช่นนั้นเสด็จพ่อจะไม่ระบายความโกรธทั้งหมดใส่เขา และโทษว่าเขาทำให้น้องสาวเสียคนหรือ?

“โอ้ พี่เก้าของเจ้าจะพาเจ้าไปเยี่ยมด้วย” รอยยิ้มของฮองเฮาเยือกเย็น “ในเมื่อเจ้าไปเยี่ยมฮูหยินเฒ่าไป๋ เจ้าได้ทำอะไรในจวนซูกั๋วกงไปบ้าง? เจ้าแสดงความเคารพต่อผู้อาวุโสหรือไม่? หรือเจ้าคิดจะทำให้สุขภาพของฮูหยินเฒ่าไป๋แย่ลงกว่าเดิม? หากมีอะไรเกิดขึ้นกับจวนซูกั๋วกง เจ้าต้องการให้ผู้คนมองราชวงศ์อย่างไร?”

“ข้า ข้า…” องค์หญิงสิบสามเม้มปาก รู้สึกขุ่นเคืองฮองเฮาเล็กน้อย

นางมองฮ่องเต้ด้วยแววตาหมองเศร้า แล้วพูดพลางน้ำตาคลอเบ้า “เสด็จพ่อ ลูกไม่ได้ทำเช่นนั้น ลูกได้ยินว่ามีคนทำลายหยกหรูอี้ที่เสด็จพี่ประทานให้ พฤติกรรมเช่นนี้เป็นการดูหมิ่นราชวงศ์อย่างชัดเจน ลูกจึงต้องการจัดการกับสาวใช้ของจวนซูกั๋วกง เพื่อเห็นแก่ชื่อเสียงของราชวงศ์เพคะ”

ฮ่องเต้เอนวรกายพิงหัวเตียงอย่างอ่อนล้า หลับพระเนตรลงโดยไม่มีใครรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่แม้แต่จะมององค์หญิงสิบสามที่กำลังร้องไห้ด้วยซ้ำ

เมื่อเห็นดังนั้น ฮองเฮาก็หรี่ตาลงอย่างเย็นชา แล้วเชิดคางขึ้นเล็กน้อย “จัดการหรือ? เจ้าค่อนข้างกล้าหาญ ถึงกับกล้าจัดการจวิ้นจู่น้อยแห่งอาณาจักรเฟิงชางเชียว”

“ลูก ลูกไม่รู้ตัวตนของนาง และนางก็ไม่ได้บอกอะไรเลยเพคะ”

ฮองเฮาเลิกพระขนง แล้วเปล่งเสียงขึ้นทันที “เจ้าไม่ถามแล้วจะบอกได้อย่างไร?”

สิบสามยิ่งไม่พอใจ นางยังต้องถามสาวใช้เรื่องสถานะหรือ? เห็นได้ชัดว่าฮองเฮากำลังเจตนาหาเรื่องติเตียนนาง

แต่นางไม่กล้าปฏิเสธ นางจะไม่โต้เถียงกับฮองเฮา

“สิบสาม” ในที่สุดฮ่องเต้ก็ลืมพระเนตรขึ้นและพูดกับนาง

องค์หญิงสิบสามใจชื้นขึ้น และมองเขาอย่างกระตือรือร้น

คาดไม่ถึงว่าคำพูดของฮ่องเต้นั้นจะเย็นชายิ่งนัก “เจ้าออกจากวังโดยไม่ได้รับอนุญาต ทั้งยังออกคำสั่งในจวนซูกั๋วกงโดยไม่ได้รับอนุญาต มันไม่สุภาพจริง ๆ หากไม่ลงโทษเจ้า ก็จะเป็นเยี่ยงอย่างให้คนอื่นทำตาม และเป็นการยากที่จะครองใจราษฎร”

องค์หญิงสิบสามหน้าซีดทันที “เสด็จพ่อ…”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะถูกกักบริเวณเป็นเวลาครึ่งปี ห้ามมิให้เจ้าก้าวออกจากตำหนักชูอัน และห้ามมิให้ผู้ใดเข้าเยี่ยม ฮองเฮา หาช่างเย็บผ้าไปฝึกให้นางปรับนิสัยให้ดีขึ้น หลังจากผ่านไปครึ่งปี ข้าจะดูผลงานการปักผ้าของนาง ส่วนคนรับใช้สองคนที่ติดตามนางออกไปในวันนี้ ต้องถูกส่งตัวไปยังห้องซักผ้า ส่วนคนรับใช้คนอื่น ๆ ต้องถูกโบยคนละยี่สิบไม้”

โดนกักบริเวณครึ่งปี ห้ามใครมาเยี่ยมงั้นหรือ? องค์หญิงสิบสามทรุดตัวลงกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง ราวกับว่าเรี่ยวแรงของนางหมดสิ้นไปแล้ว

นั่นไม่ต่างจากการติดคุกไม่ใช่หรือ? เพราะเหตุใดกัน? เสด็จพ่อทำกับนางเช่นนี้ได้อย่างไร?

แต่ฮ่องเต้โบกพระหัตถ์แล้ว ฮองเฮาขยิบพระเนตรทันที ไม่นานนัก แม่นมสองคนก็เข้ามาพานางออกไป

องค์ชายเก้าสูดหายใจเข้าลึก ๆ โชคดีที่เสด็จพ่อไม่ได้บอกว่าจะทำอย่างไรกับเขา

“พ่อค่อนข้างเหนื่อยแล้ว ฮองเฮากับเนี่ยนเนี่ยนอยู่ที่นี่ต่อ ส่วนพวกเจ้าสองคนไปได้แล้ว”

“พะยะค่ะ” ไท่จื่อและองค์ชายเก้าค่อย ๆ ออกจากโถงเฉียนคุน

จากนั้นฮ่องเต้ก็มองเนี่ยนเนี่ยน แล้วส่ายหน้าอย่างอ่อนแรง “ตอนนี้พอใจหรือยัง?”

“เสด็จตาเจ้าคะ…” เนี่ยนเนี่ยนยิ้มให้เขา และยังคงยิ้มอยู่ตลอด

ฮ่องเต้จ้องมองนาง “เจ้าช่างเหมือนแม่ของเจ้าจริง ๆ ร้ายกาจมาก”

“ข้าเชื่อในความรักของพวกท่านทั้งสองเจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนไม่ลังเล

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเราจะช่วยเจ้าแน่นอน?” ฮองเฮาบีบจมูกอันบอบบางของนาง “คราวนี้เจ้ามีเหตุผล หากเจ้าไม่มีเหตุผล พวกเราย่อมไม่ยืนเคียงข้างเจ้า ทั้งจะลงโทษเจ้าอย่างรุนแรงด้วย”

เนี่ยนเนี่ยนพยักหน้าอย่างแรง “ข้าจะยืนหยัดตามหลักเหตุผลทุกครั้งเจ้าค่ะ”

ทั้งสองรู้สึกตลกและเอ็นดูนาง ฮองเฮาถอนหายใจเบา ๆ และกุมมือนางไว้ไม่ยอมปล่อย “เห็นเจ้าแล้วก็คิดถึงแม่ของเจ้า เมื่อก่อนนางเคยเป็นคนไม่ยอมคน หากนางถูกทำร้าย ก็จะไม่ยอมให้มันเป็นเรื่องเล็กแน่นอน ทุกครั้งที่มีเรื่องที่ไม่สมเหตุสมผล ผู้คนจะเข้าข้างนางเสมอ ข้าคิดว่าเจ้าก็เหมือนกัน”

“นั่นไม่จริงเลย ข้าอ่อนโยนกว่าท่านแม่มากเจ้าค่ะ”

“…” อ่อนโยนงั้นหรือ? ไม่เลย

ฮองเฮาทรงสรวลอย่างหนัก “เจ้านี่มัน… อย่างไรเสีย ตั้งแต่นี้ไปเจ้าจะอาศัยอยู่ในวัง ข้าจะให้คนไปทำความสะอาดตำหนักที่แม่ของเจ้าเคยอาศัยอยู่ เจ้าจะได้อาศัยอยู่ที่นั่น จากนั้นข้าจะส่งสาวใช้สักสองสามคนไปคอยดูแลเจ้าให้ดี”

เนี่ยนเนี่ยนทำหน้ามุ่ยทันที “ในวังหลวงมีกฎระเบียบมากเกินไป…”

ฮ่องเต้ยกยิ้ม “เอาล่ะ อย่าทำให้นางลำบากใจเลย นางกำลังจะแต่งเข้าจวนซูกั๋วกงในอนาคต ปล่อยให้นางใช้เวลากับเสนาบดีฝั่งขวาดีกว่า”

เขาพูดจบก็ขยิบพระเนตรให้ฮองเฮา

ฮองเฮาเข้าใจทันที ใช่แล้ว ตอนนี้วังหลวงไม่ปลอดภัย ไม่ควรลากเนี่ยนเนี่ยนเข้ามาที่ตาพายุแห่งนี้ เพราะอาจตกเป็นเป้าหมายของคนอื่นได้

แต่ไม่มีใครรอบกายนางที่สามารถพูดคุยกับนางอย่างอบอุ่นเช่นนี้ได้ นางจึงรู้สึกลังเลที่จะแยกทางกับเนี่ยนเนี่ยน

“เช่นนั้นเมื่อเจ้าว่างก็เข้ามาคุยกับข้าในวัง มาเล่าเรื่องชีวิตของเจ้าในอาณาจักรเฟิงชาง แม่ของเจ้าและหนานหนาน ได้หรือไม่?”

เนี่ยนเนี่ยนตอบรับด้วยรอยยิ้ม

……………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

ดี โดนขังยาวๆ ไม่ให้ออกมาก่อความวุ่นวายเลย มันคุ้มไหมเนี่ยองค์หญิง