อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 228 พยายาม

ตอนพิเศษ 228 พยายาม

ตอนพิเศษ 228 พยายาม

เนี่ยนเนี่ยนหยุดเดิน “มีอะไรหรือ?”

“คุณชายใหญ่กลับมาแล้ว” เหวินหย่าลดเสียงเบาลงจนแทบไม่ได้ยิน “พาคนกลับมาด้วย”

สีหน้าของนางเคร่งขรึมจนเนี่ยนเนี่ยนอดประหลาดใจไม่ได้ ไป๋หลิวอี้กลับมาแล้วในตอนนี้ ทว่าฮูหยินเฒ่าไป๋กลับไม่ได้รับข่าวใด ๆ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความลับ

พาใครกลับมาด้วย?

ฝีเท้าของเนี่ยนเนี่ยนเร็วขึ้นมากทันที นางเดินผ่านเหวินหย่าไป

ทั้งสองตรงไปยังหอหลินเยว่ที่เนี่ยนเนี่ยนอาศัยอยู่ เมื่อไปถึงประตูก็เห็นโม่เพียวออกมาต้อนรับ

ในเวลานี้นอกจากนางแล้ว ก็ไม่มีใครในหอหลินเยว่ ขณะนี้สาวใช้ทุกคนถูกส่งออกไปหมดแล้ว

เมื่อเนี่ยนเนี่ยนเดินเข้าไปข้างใน ก็เห็นไป๋หลิวอี้ยืนอยู่ด้านข้าง บนเตียงมีชายคนหนึ่งนอนจมกองเลือดอยู่

เนี่ยนเนี่ยนตกใจ “ถงเวยหลินหรือ?”

ไป๋หลิวอี้รีบจูงนางเข้ามา “เขาบาดเจ็บสาหัส เจ้าควรตรวจเขาก่อน และพยายาม… ช่วยชีวิตเขา”

น้ำเสียงของเขาหนักแน่น สำหรับคนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียง ประโยคที่เขาพูดนั้นคือสิ่งที่เขาช่วยได้มากที่สุดแล้ว

เนี่ยนเนี่ยนมองปราดเดียวก็รู้ว่าถงเวยหลินกำลังจะตายจริง ๆ บาดแผลจากคมดาบบนร่างกายของเขาดูสาหัสฉกรรจ์อย่างน่าตกใจ ไม่ต้องพูดถึงเลือดสีแดงฉานที่ไหลโซมกาย ทำให้แทบจะทนมองเต็มตาไม่ได้

เนี่ยนเนี่ยนไม่สนใจมากนัก นางรีบนั่งลงจับชีพจร แล้วป้อนยาให้เขา

นางขอให้เหวินหย่ามาเป็นผู้ช่วยเย็บแผล รักษาอาการบาดเจ็บภายในและห้ามเลือด

อาการสาหัสมาก ทำให้เนี่ยนเนี่ยนไม่กล้าเสียสมาธิแม้แต่น้อย โดยเฉพาะเมื่อยังมีมีดสั้นปักติดอยู่ที่ร่างกายของเขาโดยยังไม่ได้ดึงออกมา

เนี่ยนเนี่ยนสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วบอกให้เหวินหย่าช่วยจับเขาไว้อย่างระมัดระวัง หลังจากตั้งจิตให้มั่น สายตาแน่วแน่ของนางก็จ้องไปยังมีดสั้นที่ถูกดึงออกมา

เลือดพุ่งทะลักออกมาราวกับทำนบแตก เห็นได้ชัดว่าเลือดเสียถูกระบายออกมาแล้ว แต่ในขณะนี้ยังต้องใช้ความร้อนที่เหลืออยู่ ระบายเลือดที่คั่งอยู่ทั้งหมดออกเป็นครั้งสุดท้าย

เนี่ยนเนี่ยนรีบห้ามเลือด แล้วรีบสกัดจุดเขาอย่างรวดเร็ว เหวินหย่าบีบปากเขาแล้วป้อนยาเข้าไปอีกครั้ง

หลังจากผ่านไปหลายชั่วยาม ในที่สุดเนี่ยนเนี่ยนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และหยุดมือ

จากนั้นนางก็มีเวลาหันกลับไปคุยกับไป๋หลิวอี้ แต่นางไม่คาดคิดว่าเมื่อนางหันกลับไป นางจะเห็นเพียงอาเวินยืนอยู่ข้าง ๆ

อาเวินรีบก้าวเข้ามาพูดว่า “นายท่านพาเขากลับมาในตอนที่ไม่มีใครสนใจ ธุระที่จวนถงยังไม่เสร็จสิ้น เขาจึงจากไปอีกครั้ง เรื่องนายน้อยตระกูลถงยังมีชีวิตอยู่นั้น มีเพียงนายท่านเท่านั้นที่ทราบขอรับ”

หลังจากเข้าใจชัดเจน นางก็ล้างมือด้วยน้ำที่โม่เพียวนำมาให้

อาเวินลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเหลือบมองคนบนเตียงด้วยความกังวล แล้วถามว่า “นายน้อยตระกูลถง… เป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”

“ไม่เป็นอะไรแล้ว” เนี่ยนเนี่ยนถอนหายใจ แล้วบอกให้เหวินหย่าคอยดูแลเขาให้ดี และบอกให้โม่เพียวจุดธูปเพื่อกลบกลิ่นคาวเลือดในห้อง

จากนั้นก็เดินออกไปนั่งบนเก้าอี้ด้านข้าง หลังจากพักผ่อนสักพัก ก็เงยหน้าขึ้นถามอาเวิน “ตระกูลถง… สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร?”

อาเวินยกยิ้มฝืดเฝื่อน “ตระกูลถงน่าจะมีหนอนบ่อนไส้ขอรับ พวกเขาร่วมมือกับคนนอก ทำให้ทุกคนในตระกูลถงเดือดร้อนอย่างหนัก คนเหล่านั้นบุกเข้าไป โดยมุ่งเป้าไปที่ผู้เฒ่าถงและนายน้อย บรรดาสาวใช้และองครักษ์ในบ้านถูกสังหารทันทีที่เห็น ผู้เฒ่าถง…ถูกแทงเข้าที่ลำตัวหลายแผล ตายอย่างน่าเวทนา ถงฮูหยินถูกแทง ผู้เฒ่าถงใช้กำลังเฮือกสุดท้ายเข้าไปขวางไว้ แม้จะหมดสติไปแล้ว แต่ก็ยังช่วยชีวิตนางไว้ได้ ส่วนคุณหนูและนายน้อยคนอื่น ๆ ของตระกูลถง…ถูกฆ่าตายทั้งหมดขอรับ”

ใบหน้าของเนี่ยนเนี่ยนเคร่งขรึม ทักษะของนายน้อยและคุณหนูตระกูลถงไม่ได้ด้อยเลย พวกเขาน่าจะไม่ได้เตรียมการล่วงหน้า จึงถูกสังหารโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

ขณะที่นางรักษาถงเวยหลินเมื่อครู่นี้ นางพบว่าเขาได้รับพิษเล็กน้อย แม้จะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่มันก็สามารถลดกำลังภายในลงได้ครึ่งหนึ่ง โดยไม่ทันได้รู้ตัว

นางนึกถึงฮูหยินเฒ่าถงที่ฮูหยินเฒ่าไป๋เคยพูดถึง และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “แล้ว… ฮูหยินเฒ่าถงเล่า?”

อาเวินส่ายหน้าช้า ๆ “แม้ว่าฮูหยินเฒ่าถงจะชราแล้ว แต่นางแข็งกร้าว ไม่ยอมคน ได้ยินสาวใช้ที่คอยรับใช้นางและรอดชีวิตมาได้บอกว่า ฮูหยินเฒ่าได้ยินว่ามีคนพังประตูเข้ามา นางจึงหยิบคทาขึ้นมาโดยไม่คิดอะไรทั้งสิ้นแล้วกระโจนออกไป จึงถูกคนสามสี่คนรุมทำร้าย…หัวขาดเลยขอรับ”

เนี่ยนเนี่ยนอ้าปากค้างทันที แล้วรีบบอกเขาว่า “อย่าบอกฮูหยินเฒ่าในเรื่องนี้”

“บ่าวทราบแล้วขอรับ” อาเวินพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

“ตระกูลถง… นอกจากถงเวยหลินและฮูหยินถงแล้ว มีใครอีกบ้างที่รอดชีวิต?” คนตระกูลถงเหลือเพียงเด็กหนุ่มกำพร้าและแม่หม้ายหรือ?

อาเวินยกยิ้มเฝื่อนอีกครั้ง “คนพวกนั้นโหดเหี้ยมไร้ความปรานี นอกจากฮูหยินถงและนายน้อยถงแล้ว ก็มีคุณหนูอายุห้าหรือหกขวบเหลืออยู่คนเดียวขอรับ นางถูกแม่นมนำตัวไปซ่อนไว้ จึงรอดพ้นจากหายนะมาได้ เพียงแต่เด็กคนนั้นก็ได้เห็นเหตุการณ์นองเลือด…ข้าเกรงว่านางคงจะถูกทำร้ายสาหัสเช่นกัน และยังคงไม่ได้สติ ฮูหยินลู่จึงพากลับไปยังจวนลู่ เดิมทีนายท่านอยากจะพานางกลับมาด้วย แต่ก็เกรงว่ามันจะเป็นที่สะดุดตาเกินไป จึงขอให้ฮูหยินลู่ช่วยดูแลไปก่อน อย่างไรเสีย นางก็เป็นสายเลือดของตระกูลถงขอรับ”

เนี่ยนเนี่ยนรู้สึกหายไม่ทั่วท้อง นางหันหน้าไปมองถงเวยหลิน

อาเวินเล่าต่อ “จวนถงกำลังยุ่งเหยิง ตอนที่ข้าและคุณชายใหญ่ไปถึง ก็ไปเจอผู้เฒ่าถงกับถงฮูหยินก่อน ต่อมานายท่านไปที่ห้องของนายน้อยถง แต่นอกจากกองเลือดแล้วก็ไม่เห็นผู้ใด จึงเดินตามคราบเลือดไปอยู่นาน จากนั้นคราบเลือดก็หายไป ต่อมาคุณชายใหญ่พบนายน้อยถง นอนกอดนายน้อยถงคนเล็กอยู่ในสวนดอกไม้หลังบ้าน น่าเศร้าที่นายน้อยถงคนเล็กเสียชีวิตแล้ว เหลือเพียงนายน้อยถงที่นอนหมดสติอยู่ ในตอนนั้นยังไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขา แต่หลายคนมาถึงจวนถงแล้ว รวมถึง… คนตระกูลเจี่ยงด้วยขอรับ ตอนนั้นนายน้อยสั่งให้บ่าวพานายน้อยถงกลับมาเงียบ ๆ เพื่อให้จวิ้นจู่รักษา ดังนั้นตอนนี้คนที่จวนถง จึงกำลังตามหาร่องรอยของนายน้อยถงกันอยู่ขอรับ”

จึงมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าถงเวยหลินยังมีชีวิตอยู่

ไม่มีใครรู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร

เนี่ยนเนี่ยนถอนหายใจ ตระกูลถงเหลือเพียงเด็กกำพร้าและแม่หม้ายจริง ๆ ตอนนี้เหลือเพียงถงเวยหลินคนเดียวที่เป็นทายาทสืบสกุล ดังนั้นเขาจะต้องไม่ตาย

“อาเวิน ไปช่วยคุณชายใหญ่ของเจ้าเถิด ข้าอยู่ที่นี่ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย”

อาเวินส่ายหน้า “นายท่านสั่งให้บ่าวคอยปกป้องจวิ้นจู่ในจวนไป๋ขอรับ หากหาตัวนายน้อยถงไม่พบ บางทีคนตระกูลเจี่ยงอาจจะมาที่นี่ เมื่อถึงเวลานั้น…”

เนี่ยนเนี่ยนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วปล่อยให้อาเวินอยู่โดยไม่เอ่ยคำใดอีก

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม นางก็เข้าไปดูถงเวยหลินอีกครั้ง โชคดีที่บาดแผลไม่ได้แย่ลงและอาการยังทรงตัว

นางบอกให้เหวินหย่าดูแลเขาให้ดี แล้วลุกออกไปหาฮูหยินเฒ่าไป๋

หลิ่วซื่อยังคงอยู่ที่โถงเล่อฝู เพื่อคอยดูแลฮูหยินเฒ่าไป๋ให้พักผ่อน อารมณ์ของนางมั่นคงขึ้นมาก แต่ก็ยังมีความหวาดกลัวอยู่

เมื่อเห็นเนี่ยนเนี่ยนเข้ามา นางก็ไม่สนใจช่องว่างระหว่างพวกนางอีกแล้ว จึงรีบถามว่า “มีข่าวอะไรหรือไม่?”

ซูกั๋วกงไม่ได้ส่งใครกลับมารายงาน พวกนางจึงได้แต่รออยู่ที่นี่

เสียงพูดของหลิ่วซื่อปลุกฮูหยินเฒ่าไป๋ที่กำลังนอนหลับไม่สนิท นางลืมตาขึ้นทันที แล้วมองไปที่เนี่ยนเนี่ยน

……………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

เป็นฉากที่สยดสยองมากค่ะ โดนฆ่าหมดตระกูลเหลือรอดมาแค่สามคน แล้วต้องมาคอยลุ้นคนที่เหลืออีกว่าจะรอดจากอาการบาดเจ็บไหม

ไหหม่า(海馬)