อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 267 รายล้อม

ตอนพิเศษ 267 รายล้อม

ตอนพิเศษ 267 รายล้อม

ขณะที่เนี่ยนเนี่ยนกำลังจะลงมือ เสียงของคนที่อยู่ข้างหลังนางก็ดังขึ้น “ข้าเอง”

มันเป็นเสียงที่คุ้นเคยนัก เนี่ยนเนี่ยนกะพริบตา ในที่สุดก็ผ่อนลมหายใจออกได้ จนกระทั่งถูกลากไปหลังมุมกำแพง

ทันทีที่หันศีรษะไป มุมปากของนางก็กระตุกอย่างแรง “พี่ใหญ่”

เย่ฉิงหนานยกยิ้มอ่อน “ว่าอย่างไร เจ้าอยู่กับไป๋หลิวอี้มานานเกินไปเสียจนจำคลื่นพลังของพี่ใหญ่ไม่ได้เลยหรือ?” นางจำเขาไม่ได้เมื่อเขาเข้าหานางตอนแรก และยังต้องการจะโจมตีเขาด้วยหรือ?

เนี่ยนเนี่ยนยกยิ้มและจับแขนของเขา “พี่ใหญ่ ท่านอิจฉาหรือเจ้าคะ?”

“เย่ชิ่นซี!!”

“พี่ใหญ่ เหตุใดท่านถึงมาอยู่ที่นี่?” เนี่ยนเนี่ยนไม่สนใจความโกรธของเขาเลย นั่นเพราะเย่ฉิงหนานไม่เคยโกรธนางจริงจัง

แน่นอนว่าทันทีที่นางเปลี่ยนเรื่อง เย่ฉิงหนานก็ปล่อยเลยตามเลยทันที เขาพ่นลมหายใจเบา ๆ แล้วตอบว่า “เจ้ามาอยู่ที่นี่เพราะอะไร แน่นอนว่าข้าก็เหมือนกัน”

เนี่ยนเนี่ยนเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ “ท่านเองก็นอนไม่หลับ จึงมาเดินเล่นที่นี่กลางดึกเช่นกันหรือ?”

เย่ฉิงหนานบีบจมูกของนาง “เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่อหรือไม่เล่า ว่าเจ้านอนไม่หลับจึงออกมาเดินเล่นกลางดึก?”

เนี่ยนเนี่ยนเจ็บปวด นางตีมือเขาอย่างแรง แล้วพ่นลมหายใจ “ก็พี่ใหญ่ไม่พูดให้เข้าใจชัดเจน”

“เถียงเก่งเหลือเกิน” เย่ฉิงหนานเหลือบมองนางอย่างเสียไม่ได้ จากนั้นหูของเขาก็กระตุกทันที และดึงเนี่ยนเนี่ยนออกไป

ทั้งสองกลั้นหายใจอยู่ครู่หนึ่ง และเห็นทหารลาดตระเวนสองคนเดินผ่านไป

ช่วงนี้มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้นหลายอย่าง ตอนนี้ทั่วเมืองหลวงจึงได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา มีทหารมากมายลาดตระเวนเข้าออกตลอดเวลา ทุกคนเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง

จนกระทั่งพวกเขาจากไปแล้ว เนี่ยนเนี่ยนก็มองเย่ฉิงหนานด้วยดวงตากลมโต แล้วถามด้วยความแปลกใจว่า “พี่ใหญ่ ท่านมาที่นี่… เพราะน้องสาวของไป๋หลิวอี้หรือเจ้าคะ?”

“อืม” เย่ฉิงหนานพยักหน้าแล้วเสริมว่า “เขาขอร้องข้า” ราวกับว่าไป๋หลิวอี้ไร้ประโยชน์จนต้องขอให้เขาช่วย

เนี่ยนเนี่ยนเย้ยหยัน แต่ว่า…

“เขาขอร้องท่านตอนไหน?” ตั้งแต่รับจดหมายจนถึงตอนออกไปข้างนอก นางอยู่เคียงข้างเขาเสมอ

“ตอนที่เจ้าไปมอบกล่องให้เป่ยเป่ย” ในเวลานั้น เขาเข้ามาในห้องโดยไม่มีเสียง ไป๋หลิวอี้รู้ตัวดีว่าคนยังบาดเจ็บอยู่ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้ เขาจึงต้องขอให้เย่ฉิงหนานช่วยเขาสืบข่าวให้

เพียงแต่เขาไม่คาดคิดว่าเนี่ยนเนี่ยนจะแอบมาที่นี่ หลังจากที่เขาหลับไปแล้ว

“ในเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว ก็เข้าไปในนั้นกันเถอะ” เย่ฉิงหนานเงยหน้าขึ้นมองกำแพงสูง

เนี่ยนเนี่ยนพยักหน้า ทั้งสองกระทืบเท้าแล้วกระโดดเข้าไปในลานบ้านพร้อมกัน

ทันทีที่พวกเขาร่อนลงมา ทั้งสองก็สัมผัสได้ถึงผู้อารักขาที่เดินขวักไขว่และการเฝ้าระวังที่นี่ มันพิเศษและเข้มงวดมาก

เย่ฉิงหนานจับมือเนี่ยนเนี่ยน “แยกทางกัน ระวังตัวด้วย”

“เจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนหันมาส่งยิ้มให้เขามั่นใจ จากนั้นมุ่งหน้าไปทางซ้าย

เย่ฉิงหนานเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วตรวจดูลานทั้งหมด ก่อนจะเดินไปทางขวาทันทีที่เขาก้าวเท้า

รูปแบบของจวนหลังนี้ซับซ้อนมาก ดูยุ่งเหยิง แต่ดูเหมือนเป็นงานเย็บปะติดปะต่อ

แบบนี้ค่อยเข้ากับนิสัยใจคอเจ้าของบ้านหน่อย

เนี่ยนเนี่ยนมองไปยังแผนที่ในมือ หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่งก็มุ่งหน้าไปยังห้องนอนของเจ้านาย

คาดไม่ถึงว่าเมื่อเข้าไปใกล้ ก็พบว่าห้องตรงนั้นยังคงสว่างไสวจนถึงตอนนี้ และมีคนพลุกพล่านวุ่นวายอยู่ข้างใน

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้ว แล้วค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้

เสียงของหญิงชราดังขึ้นเบา ๆ ในห้อง “ท่านอ๋องถูกฮ่องเต้เรียกตัวไปที่วังหลวง และยังคงไม่กลับมา เป็นไปได้หรือไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้น?”

“ท่านย่าไม่ต้องกังวล ไม่มีข้อมูลสำคัญในจดหมายที่ถูกขโมยไป เป็นเพียงการโต้ตอบกับตระกูลเจี่ยง แม้ว่าจดหมายเหล่านั้นจะตกอยู่ในมือของฮ่องเต้ เขาก็ทำอะไรท่านปู่ไม่ได้” เสียงของคนอายุน้อยกว่าดังขึ้นจากทางด้านซ้าย

“มันเป็นเรื่องงามหน้าที่นางแพศยาเยว่เอ๋อร์ทำ ข้าต้องหั่นนางเป็นพันๆ ชิ้น ให้ได้” เสียงเกรี้ยวกราดของหญิงชราดังขึ้น

เนี่ยนเนี่ยนตาเป็นประกาย เยว่เอ๋อร์หรือ?

“ไม่ต้องรอช้า” ร่างหนึ่งในห้องยืนขึ้น มองจากด้านหลังของเขาน่าจะเป็นชายวัยกลางคนร่างกำยำ น้ำเสียงของเขาดูกระวนกระวายเล็กน้อย “ก่อนท่านพ่อจะจากไป เขาบอกข้าว่าถ้าเขาไม่กลับมาภายในครึ่งชั่วยาม ให้เรียกรองแม่ทัพหลิว”

รูม่านตาของเนี่ยนเนี่ยนหดตัว นี่คือการวางแผนกบฏ

“ใครอยู่ตรงนั้น” เสียงหนึ่งดังขึ้นในหูของเนี่ยนเนี่ยน

เนี่ยนเนี่ยนตกใจมาก ให้ตายเถอะ สถานที่นี้มีการป้องกันแน่นหนาจริง ๆ แต่ละคนก็มีความสามารถที่ละเอียดอ่อน

นางรีบซ่อนตัว และเห็นว่าในห้องเต็มไปด้วยผู้คนที่ยังคงคุยกันเรื่องต่าง ๆ เมื่อประตูถูกเปิดออก คนข้างในก็หลั่งไหลออกมา

หญิงชราที่อยู่ด้านหน้าหยิบคทามาถือไว้อย่างคล่องแคล่ว มองผู้พิทักษ์ทมิฬแล้วเพิ่งพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

ผู้พิทักษ์ทมิฬโค้งคำนับทันที และคุกเข่าลงต่อหน้าหญิงชรา “กราบทูลหวางเฟย ข้าเพิ่งเห็นร่างหนึ่งเดินผ่านไปตรงนั้น ดังนั้น…”

“หาให้เจอ!!” หญิงชราโบกคทาอย่างแรงอีกครั้ง น้ำเสียงของนางน่าเกรงขาม

เนี่ยนเนี่ยนคิดว่านางเหมาะจะเป็นหวางเฟยของท่านอ๋อง ผู้ผ่านสมรภูมิรบมามากมาย เพราะตัวนางมีคลื่นพลังแห่งจิตสังหารแผ่ซ่านออกมา

ผู้พิทักษ์ทมิฬกำลังจะออกคำสั่งให้ออกไป แต่ชายวัยกลางคนร่างกำยำที่เพิ่งพูดไปก็มาห้ามเอาไว้ “ท่านแม่ ไม่จำเป็นต้องค้นหาหรอก มีเวลาเพียงแค่ครึ่งชั่วยาม พวกเราลงมือกันเลยเถิดขอรับ ส่วนพวกหนูสกปรกที่แอบเข้ามา เราไม่มีเวลาพอจะสนใจหรอก”

หญิงชราดูเหมือนจะลังเล แต่ชายวัยกลางคนผู้นั้นกังวลมาก และขยิบตาให้ลูกชายที่อยู่ข้าง ๆ

หลายคนก้าวไปข้างหน้าทันที แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าหญิงชรา “ท่านย่า ลงมือเถิด”

หญิงชราเม้มปากแน่น และพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “ก็ได้ เรียกรองแม่ทัพหลิว” หลังจากพูดจบ นางก็หยิบตราทหารออกมาจากแขนเสื้อ แล้วยื่นให้ชายวัยกลางคน “ไปแล้วรีบกลับมาเร็ว ๆ”

“ขอรับ” ชายคนนั้นรับคำสั่ง แล้วจากไปทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ราวกับว่าในที่สุดสิ่งที่เขารอคอยมานาน

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้ว ทั้งคู่กำลังจะลงมือทำอะไรกัน?

เช่นนั้นนางควรเฝ้าสังเกตการณ์ที่นี่ต่อไป หรือไปหาเยว่เอ๋อร์ก่อนดี

ฟังจากน้ำเสียงแล้ว เยว่เอ๋อร์น่าจะถูกจับตัวไว้แต่ไม่ตาย แค่ยังไม่มีเงื่อนงำ และไม่รู้ว่าจะตามหานางได้ที่ไหน

เนี่ยนเนี่ยนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ตัดสินใจอยู่ที่นี่และฟังสิ่งที่พวกเขาพูดต่อไป บางทีนางอาจจะพบเบาะแสบางอย่างเพิ่ม

แต่ปฏิบัติการระดมพลของพวกเขา… ไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะรู้ทัน และส่งข่าวไปถึงวังหลวงทันหรือไม่

เมื่อเนี่ยนเนี่ยนคิดเรื่องนี้ หญิงชราและชายวัยกลางคนตรงนั้น ก็ได้เลือกรองแม่ทัพหลิวแล้ว ทุกคนรีบปรึกษาหารือกันในห้อง รองแม่ทัพหลิวรับคำสั่งและออกไปแล้ว

ตอนนี้ทั้งจวนสว่างไสว

สถานการณ์ดูเหมือนจะเร่งด่วนขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนครึ่งชั่วยามจะมาถึง ทุกคนในจวนดูเหมือนจะเตรียมพร้อมแล้ว

เนี่ยนเนี่ยนหรี่ตา…

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องมาจากข้างนอก ราวกับว่ามีผู้คนนับไม่ถ้วนมุ่งหน้าเข้ามาทางด้านนี้ เปลวไฟพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า รายล้อมรอบจวนทั้งหลัง

……………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

มีใครในราชวงศ์เป็นคนบงการงี้เหรอ ถึงถอนรากถอนโคนแล้ว

ไหหม่า(海馬)