อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 273 ออกไป

ตอนพิเศษ 273 ออกไป

ตอนพิเศษ 273 ออกไป

“พี่ใหญ่?” เนี่ยนเนี่ยนกระโดดเข้าไปด้วยความดีใจทันที

เย่ฉิงหนานได้ยินเสียงแล้ว จึงหันหน้าไปมองนาง จากนั้นหันไปจ้องดินปืนที่อยู่ข้างหน้าเขา “เนี่ยนเนี่ยน สิ่งเหล่านี้…”

เขาไม่เห็นเนี่ยนเนี่ยนนานแล้ว จึงมาที่นี่เพื่อดูนางด้วยความกังวล แต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบสิ่งนี้เมื่อเข้ามา

เนี่ยนเนี่ยนเดินมาหายืนเคียงข้างเขา นางรู้ว่าเขาจะพูดอะไร จึงพยักหน้าและพูดว่า “ข้าคิดจะทำลายคุกนี้ไปพร้อมกับอาวุธและดินปืนเหล่านี้”

เย่ฉิงหนานหัวเราะ แล้วเอื้อมมือไปแตะหัวของนาง “เนี่ยนเนี่ยน นั่นเป็นความคิดที่ดี ปล่อยให้ข้าจัดการเองเถิด”

เนี่ยนเนี่ยนเหลือบมองค้อนเขา ก่อนจะขยับศีรษะออกจากฝ่ามือเขา แล้วพูดว่า “พี่ใหญ่มีแผนการเช่นไร? ท่านไม่ได้ต้องการศึกษาดินปืนเหล่านี้ แล้วก็…”

“แค่ดูก็พอ” เย่ฉิงหนานไม่ปฏิเสธ “ในเมื่อท่านอ๋องเลี่ยรู้วิธีใช้สิ่งเหล่านี้เพื่อนำทัพเข้าต่อสู้ จึงยากที่จะรับประกันได้ว่าจะไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีกในอนาคต จะเกิดอะไรขึ้นหากมีใครสักคนใช้สิ่งนี้โจมตีอาณาจักรเฟิงชางของพวกเรา? ข้าต้องเตรียมพร้อมอยู่เสมอ”

น่าเสียดายที่ท่านแม้ไม่รู้วิธีสร้างวัตถุระเบิด ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ต้องศึกษาและคิดค้นสิ่งเหล่านี้ และมันก็เป็นงานหนักทีเดียว

เนี่ยนเนี่ยนเย้ยหยัน แต่สิ่งที่พี่ใหญ่พูดก็สมเหตุสมผลเช่นกัน ต้องระมัดระวังก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้น

นางสะบัดมือออก “เอาล่ะ เช่นนั้นท่านก็ลองดูมันก่อน แล้วรีบจัดการทำลายที่นี่หลังจากศึกษามันเสร็จแล้ว”

สายตาของเย่ฉิงหนานจับจ้องไปยังชนวนดินปืน เขาพยักหน้าเมื่อได้ยินเช่นนั้น จนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าของเนี่ยนเนี่ยน จู่ ๆ เขาก็นึกบางอย่างขึ้นได้ และหันไปถามนางทันทีว่า “พบเยว่เอ๋อร์แล้วหรือยัง?”

“พบแล้วเจ้าค่ะ” เนี่ยนเนี่ยนกะพริบตา จากนั้นขยับเข้าไปใกล้เขาทันที “ไม่เพียงแต่พบเยว่เอ๋อร์เท่านั้น ข้ายังพบอีกคนหนึ่งด้วย”

“ผู้ใด?”

“ผู้นำตระกูลถง”

สายตาเฉยเมยแต่เดิมของเย่ฉิงหนานพลันแข็งค้าง เขาจ้องมองเนี่ยนเนี่ยนในทันใด “เจ้ากำลังพูดถึงใคร?”

“ถงเทียนอวี้ ผู้นำตระกูลถง เขายังมีชีวิตอยู่ เขาถูกท่านอ๋องเลี่ยจับมาขังไว้ในคุกใต้ดินแห่งนี้ ท่านอ๋องเลี่ยอาจต้องการได้บางอย่างจากเขา แต่เขาถูกทรมานอย่างรุนแรง กำลังภายในของเขาถูกผนึกไว้ ร่างกายของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด”

เย่ฉิงหนานหรี่ตาลง “ไม่คาดฝันเลยว่าผู้นำตระกูลถงจะยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้เจ้าพาคนบาดเจ็บสาหัสสองคนออกไปแล้วหรือ?” เขาอดขมวดคิ้วไม่ได้ขณะพูด “เช่นนั้นเจ้าไปรอข้าข้างนอกสักครู่ แล้วข้าจะตามออกไป ตอนนี้ทั้งจวนท่านอ๋องเลี่ยอยู่ในความโกลาหล มันวุ่นวายเกินไป เจ้ายังพาพวกเขาออกไปได้ไม่สะดวก”

เนี่ยนเนี่ยนได้ยินคำพูดนั้น แล้วอดไม่ได้ที่จะหัวเราะแห้ง ๆ นางยื่นมือเล็ก ๆ ของนางไปข้างหน้า แล้วชูขึ้นทีละนิ้วจนครบสามนิ้ว ก่อนจะพูดว่า “ไม่ใช่สอง แต่เป็นสาม”

“สามหรือ?”

เนี่ยนเนี่ยนชี้ไปข้างนอก “มีท่านอ๋องเลี่ยที่ข้าทำให้หมดสติอยู่ข้างนอกอีกคนเจ้าค่ะ”

ทันใดนั้น เย่ฉิงหนานก็เดินผ่านนางและเดินออกไป แล้วเขาก็เห็นคนผู้หนึ่งถูกมัดอยู่ที่ทางเดิน แท้จริงแล้วก็คือท่านอ๋องเลี่ยที่หนีออกจากวังก่อนหน้านี้ และหายตัวไป

ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะเข้ามาในห้องลับนี้ หลังจากออกจากวังหลวง ทั้งยังได้พบกับเนี่ยนเนี่ยนด้วย

“พี่ใหญ่ ข้าจะลากเขาออกไปก่อน ท่านควรจะรีบศึกษาให้เสร็จ”

“ได้เลย”

เนี่ยนเนี่ยนวิ่งกลับมาอีกครั้ง โดยลากท่านอ๋องเลี่ยขึ้นบันได ประตูเปิดออกช้า ๆ เสียงกรีดร้องยังคงลอยมาเข้าหู กลิ่นคาวเลือดรุนแรงโชยมาแตะปลายจมูก

นางรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้น่าจะจบลงในอีกไม่นาน

เมื่อถงเทียนอวี้และเยว่เอ๋อร์เห็นนางออกมา ทั้งคู่ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ผู้เฒ่ารีบเข้าไปหานางทันที โดยไม่คำนึงว่าตนจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่

“เมื่อครู่นี้ข้าเห็นคนผู้หนึ่งเข้าไป เขาถูกเจ้าจัดการไปแล้วหรือ?”

เนี่ยนเนี่ยนส่ายหน้า “ไม่มีอะไร นั่นเป็นพี่ชายใหญ่ของข้าเจ้าค่ะ”

พี่ชายใหญ่หรือ?

“เจ้าหมายถึงหนานหนานหรือ?” ตอนที่หนานหนานยังเด็ก เขาเป็นที่สนใจอย่างมากในอาณาจักรเทียนอวี่ ถงเทียนอวี้จึงย่อมรู้จักเขา

เนี่ยนเนี่ยนพยักหน้า “พี่ใหญ่บอกให้เรารอเขาข้างนอก ไปกันเถอะ ไปพักกันตรงนั้นก่อน ข้างนอกมันวุ่นวายเกินไปเจ้าค่ะ”

ถงเทียนอวี้ตอบรับ และกำลังจะก้าวไปข้างหน้า แต่แล้วก็ตระหนักได้ว่าในมือของเนี่ยนเนี่ยนมี…เท้าข้างหนึ่งอยู่

เมื่อมองไปยังเจ้าของเท้านั้น ถงเทียนอวี้ก็พบว่าเป็นท่านอ๋องเลี่ยที่ยังไม่ได้สติ

มุมปากของเขากระตุกอย่างแรง ไปพาคนออกมา เหตุใดถึงต้องลากเท้าออกมาเช่นนี้ด้วย?

ท่านอ๋องเลี่ยผู้น่าสงสาร เพียงแค่ถูกพิษยังไม่พอ แต่ตอนนี้เสื้อผ้าบนร่างกายของเขาขาดวิ่น เผ้าผมยุ่งเหยิง และหลังของเขาก็คงจะเต็มไปด้วยเลือด

เนี่ยนเนี่ยนไม่พอใจสายตาของเขามาก “ท่านลุงถง ท่านโทษข้าไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ ท่านอ๋องเลี่ยหนักเกินไป ข้าแบกเขาออกมาไม่ได้ อีกทั้งชายหญิงไม่อาจแตะเนื้อต้องตัวกันได้ ต่อให้จะแก่แล้วก็เข้าใกล้เกินไปไม่ได้ใช่หรือไม่? ข้าทำได้เพียงลากออกมาเช่นนี้ เพื่อช่วยประหยัดแรง”

เขาไม่เห็นหรือว่าท่านอ๋องเลี่ยสบายเพียงใด

ถงเทียนอวี้แอบบ่นอยู่ในใจ แต่ก็ยังพยักหน้าอย่างจริงจังแสดงความเห็นด้วย “อืม ใช่แล้ว เขาคือผู้ก่ออาชญากรรมที่ชั่วร้าย และกำลังจะถูกตัดศีรษะ ดังนั้นไม่จำเป็นต้องอ่อนโยนเกินไป แต่… เจ้าพาเขาออกมาด้วยเพื่ออะไร?”

แน่นอนว่าทำไปเพื่อป้องกันไม่ให้เขาปลิวไปพร้อมกับอาวุธดินปืนเหล่านั้น

แต่นางไม่อาจบอกเรื่องนี้กับถงเทียนอวี้ได้

เนี่ยนเนี่ยนคิดอย่างถี่ถ้วน จากนั้นเงยหน้าขึ้นตอบอย่างจริงจังว่า “พี่ใหญ่บอกมาเช่นนั้น เขาบอกให้ข้าพาออกมา ข้าจึงพาเขาออกมา”

ถงเทียนอวี้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับคำอธิบายนี้ เห็นได้ชัดว่านางกลับไปที่คุกใต้ดินก่อนหนานหนาน เป็นไปได้หรือที่นางจะสามารถคาดเดาความคิดของในตอนนั้นได้?

เนี่ยนเนี่ยนไม่เปิดโอกาสให้เขาคิดอีก นางลากร่างท่านอ๋องเลี่ยไปยังจุดที่เยว่เอ๋อร์อยู่

บังเอิญว่าพี่ใหญ่ยังมีสิ่งที่ต้องทำที่นั่น นางจึงใช้โอกาสนี้ช่วยตรวจอาการบาดเจ็บของเยว่เอ๋อร์ก่อน

ถงเทียนอวี้ยืนอยู่ข้าง ๆ และเห็นว่านางยุ่งอยู่ตลอดเวลา เขาจึงไม่อาจถามคำถามอะไรได้อีก และได้แต่จดจ่อกับสถานการณ์โดยรอบ

เสียงการต่อสู้อยู่ไกลออกไปเล็กน้อย ทุกคนน่าจะมุ่งความสนใจไปที่ลานหน้าจวน ทว่าก็มีคนวิ่งผ่านที่นี่ไปด้วยความตื่นตระหนกเป็นครั้งคราว ด้วยความที่บริเวณนี้มืดมิด คนเหล่านั้นจึงมองไม่เห็นพวกเขา

เวลาผ่านไปทีละน้อย จากนั้นก็มีความเคลื่อนไหวที่คุกอีกครั้ง ร่างหนึ่งเดินออกมาจากข้างใน

เนี่ยนเนี่ยนเงยหน้าขึ้นและโบกมือไปทางนั้น

เย่ฉิงหนานเดินมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาเห็นถงเทียนอวี้ นัยน์ตาของเขาก็เป็นประกายด้วยความยินดี เป็นผู้นำตระกูลถงจริง ๆ คาดไม่ถึงเลยว่าจะได้มาช่วยชีวิตเขาในครั้งนี้

เขาทักทายถงเทียนอวี้ แต่ถงเทียนอวี้กวาดสายตามองหนานหนาน “ไม่ได้เจอกันนานหลายปี นิสัยของเจ้าดูสงบเสงี่ยมลงมาก”

เย่ฉิงหนานหัวเราะ “ตอนที่ข้ายังเด็กนั้นยังไม่รู้ความ จึงเป็นที่น่าขบขันของท่านลุงขอรับ”

ในความเป็นจริง ถงเทียนอวี้ไม่ได้สนิทกับเขามากนัก เพียงเคยเจอกันที่จวนลู่มาก่อนเท่านั้น แต่ก็พอจะรู้นิสัยใจคอของเขา

เนี่ยนเนี่ยนผูกผ้าพันแผลบนตัวของเยว่เอ๋อร์ จากนั้นยืนขึ้น “ไปกันเถอะเจ้าค่ะ”

“ตกลง” เย่ฉิงหนานยกท่านอ๋องเลี่ยขึ้นจากพื้น แล้วเดินนำไปยังสถานที่ที่เงียบสงบ เมื่อพวกเขาไปถึงกำแพงเตี้ย ๆ ก็สูดหายใจทันที แล้วพาท่านอ๋องเลี่ยและถงเทียนอวี้ทะยานข้ามกำแพงออกไปจากจวนท่านอ๋องเลี่ย

…………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

โล่งอก โชคดีที่เป็นหนานหนาน ไม่งั้นเนี่ยนเนี่ยนเหนื่อยอีกรอบแน่

ไหหม่า(海馬)