อลวนรักหมอหญิงชิงลั่ว - ตอนพิเศษ 274 ฟื้นจากความตายหรือ?

ตอนพิเศษ 274 ฟื้นจากความตายหรือ?

ตอนพิเศษ 274 ฟื้นจากความตายหรือ?

เนี่ยนเนี่ยนกระโดดขึ้นโดยมีเยว่เอ๋อร์อยู่บนหลังของนาง หลังจากลงสู่พื้นอีกครั้ง พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังจวนเสนาบดีฝั่งขวา

ไม่นานหลังจากที่พวกเขาจากไป อู่หยวนโหวก็จัดการทุกคนในจวนท่านอ๋องเลี่ยจนหมด

เลี่ยหวางเฟยยืนหยัดต่อต้านอย่างแข็งขัน นางยังคงต่อสู้ดิ้นรนต่อไป ด้วยยังคงมีความหวังอันริบหรี่ว่ารองแม่ทัพหลิวจะพาคนมาช่วย แต่นางก็ยังไม่เห็นใครเลย จนกระทั่งมีคนใช้ดาบฟันคอนางขาดสะบั้น

ส่วนซื่อจื่อของท่านอ๋องเลี่ยและคนอื่น ๆ ได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่ก็พิการ ร่างกายของพวกเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด เรี่ยวแรงหมดลง และในที่สุดก็ถูกโค่นล้มลง

ส่วนบรรดาสาวใช้ที่กำลังจะหลบหนีก็ถูกจับกุมตัวไว้หมดแล้ว

เดิมทีอู่หยวนโหวต้องการส่งคนไปค้นจวนท่านอ๋องเลี่ย โดยส่งกองทหารไปคอยคุ้มกัน ทว่าในขณะนี้มีคนวิ่งเข้ามากระซิบบางอย่างที่ข้างหูของเขา

สีหน้าของอู่หยวนโหวเปลี่ยนไป เขาโบกมือให้ทหารทั้งหมดล่าถอยทันที

เพียงครึ่งชั่วยามหลังจากที่พวกเขาจากไป ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นมาจากจวนใหญ่ของท่านอ๋องเลี่ย เสียงนั้นกึกก้องราวกับแผ่นดินถล่ม พร้อมกับพื้นดินที่สั่นสะเทือนไปทั้งผืน

อู่หยวนโหวยังอยู่ไม่ไกล เขารีบหันไปมองทันใด และเห็นว่าจวนของท่านอ๋องเลี่ยถูกปกคลุมไปด้วยทะเลเพลิง

แต่เสียงระเบิดยังไม่หยุดยั้ง เกิดแรงสั่นสะเทือนหลายครั้งติดต่อกัน ปลุกผู้คนทั้งเมืองหลวงให้ตื่นขึ้น ก่อนที่มันจะเงียบลงในที่สุด

ท่านอ๋องเลี่ยที่ถูกจับรู้สึกตกใจกับภาพเปลวไฟที่พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า จนล้มลงกับพื้นด้วยความงุนงง พลางพึมพำว่า “เหตุใด เป็นไปได้อย่างไร? สิ่งเหล่านั้น… ระเบิดหรือ? ไม่ ไม่ได้เข้าไป…”

ไม่มีใครสนใจเขา อู่หยวนโหวตกตะลึงอยู่นานก่อนที่จะตั้งสติได้ แล้วรีบตะโกนบอกทหารที่อยู่ข้างเขา “รีบไปดับไฟ”

โชคดีที่จวนท่านอ๋องเลี่ยครอบคลุมพื้นที่กว้างมาก แม้ว่าเสียงของการระเบิดครั้งใหญ่จะดังจนน่าสะพรึงกลัว แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อจวนหลังอื่น ๆ ไม่เช่นนั้นคงจะสายเกินไปที่จะดับไฟในตอนนี้

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เหตุใดจึงมีเสียงระเบิดรุนแรงดังออกมาจากจวนท่านอ๋องเลี่ย? ผู้ใดเป็นคนทำ?

เหล่าทหารขาสั่นเล็กน้อย และใช้เวลานานกว่าจะตอบสนอง ก่อนรีบวิ่งไปดับไฟอย่างรวดเร็ว

เสียงระเบิดดังสนั่นดังกล่าว ทำให้ผู้คนทั้งจวนซูกั๋วกงและจวนเสนาบดีฝั่งขวาตื่นตระหนก

ไป๋หลิวอี้ที่กำลังหลับไหลสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที เขาลูบศีรษะที่ปวดหนึบ และรู้สึกเหมือนว่าหลับลึกไปหน่อย

มองไปด้านข้างก็พบว่าไร้วี่แววของเนี่ยนเนี่ยน

อาเวินที่ได้ยินเสียงระเบิดเช่นกันมองไปข้างนอก แล้วรีบก้าวมาหา “นายท่าน?”

“เนี่ยนเนี่ยนเล่า?”

“… จวิ้นจู่บอกว่าจะกลับไปเอาของบางอย่างที่หอหลินเยว่ขอรับ” อาเวินลังเลและรู้สึกผิดเล็กน้อยเมื่อพูดเช่นนั้น

ไปเอาของต้องใช้เวลานานถึงเพียงนี้เลยหรือ? เห็นได้ชัดว่าจวิ้นจู่โกหกเขา และต้องไปทำอย่างอื่นเป็นแน่

ไป๋หลิวอี้ไม่เชื่อ ต้องใช้เวลาจนเที่ยงคืนกว่าจะได้ของหรือ?

“ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น?”

อาเวินวิ่งไปที่หน้าต่างอีกครั้ง แล้วโผล่หน้าออกไปมอง แต่เขาก็สับสนเช่นกัน “สถานที่นั้นดูเหมือนจะเป็นจวนท่านอ๋องเลี่ย บัดนี้เปลวเพลิงโหมกระหน่ำขึ้นสู่ท้องฟ้า เมื่อครู่นี้พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับเกิดแผ่นดินไหวขอรับ”

ไป๋หลิวอี้ก้าวลงจากเตียง อาเวินรีบก้าวเข้าไปช่วยพยุงเขา

ทันทีที่เขายืนนิ่งอยู่ ก็มีเสียงฝีเท้าหลายเสียงดังมาจากข้างนอก

นายกับบ่าวมองหน้ากัน แล้วเดินออกจากห้องไปด้วยกัน จากนั้นก็เห็นเนี่ยนเนี่ยนเดินเข้ามาทางปีกซ้าย พร้อมกับหญิงสาวที่หมดสติอยู่บนหลัง ตามด้วยชายวัยกลางคนที่ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน

เมื่อเห็นไป๋หลิวอี้ยืนอยู่ตรงนั้น เนี่ยนเนี่ยนก็ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นก็แค่นหัวเราะ

ถูกต้อง การเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เช่นนี้ต้องทำให้เขาตื่น

“คือว่า… ข้าจะพาคนไปที่นั่นก่อน” นางรู้สึกผิดเล็กน้อย จึงรีบแบกเยว่เอ๋อร์เข้าไปในห้องทันที

ไป๋หลิวอี้ขมวดคิ้วและเดินตามไป จากนั้นก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ ทันใดนั้นเขาก็มองไปที่ชายวัยกลางคนที่ตามหลังเนี่ยนเนี่ยนมาโดยแทบจะไม่สนใจเขา ดวงตาของเขาพลันเบิกกว้าง “ผู้นำตระกูลถงหรือ?”

แม้ว่าถงเทียนอวี้จะเหน็ดเหนื่อยไปทั้งตัว แต่เขาก็ยังก้าวเข้าไปพูดว่า “คุณชายไป๋”

อาเวินที่ยืนอยู่ด้านข้างก็ตกตะลึงเช่นกัน เขาสูดหายใจเข้าลึก

นั่น นั่นไม่ นั่นไม่ใช่ว่าผู้นำตระกูลถงตายไปแล้วหรือ? ฟื้นจากความตาย… ได้อย่างไร? เกิดอะไรขึ้น?

เหตุใดจวิ้นจู่ถึงอยู่กับเขา แล้วหญิงที่อยู่บนหลังนางเมื่อครู่นี้คือใคร?

ในขณะที่อาเวินยังคงตกตะลึง จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเนี่ยนเนี่ยนเรียกเขาว่า “อาเวิน ไปเรียกเหวินหย่ามาให้ข้า”

อาเวินรู้สึกตัวทันใด และรีบพูดว่า “โอ้” แล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็ว

ไป๋หลิวอี้และถงเทียนอวี้มองหน้ากัน แม้ว่าพวกเขาจะงงงวย แต่ก็ระงับความรู้สึกไว้ในขณะนี้ ทั้งสองเข้าไปในห้องด้วยกัน และเห็นว่าเนี่ยนเนี่ยนกำลังช่วยเช็ดคราบเลือดบนตัวของหญิงบนเตียง

ไป๋หลิวอี้มีสายตาเฉียบคม เมื่อเขาเห็นปานแดงบนข้อมือของเยว่เอ๋อร์ รูม่านตาของเขาก็หดลง และรีบเดินไปข้างหน้าสองสามก้าว “เยว่เอ๋อร์หรือ?”

เนี่ยนเนี่ยนพยักหน้า “นางได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าเพิ่งรักษานางเบื้องต้นไปก่อนหน้านี้ไม่นาน ตอนนี้นางต้องได้รับการรักษาอีกครั้ง เจ้าไปคุยกับผู้นำตระกูลถงก่อนเถิด แล้วปล่อยให้เหวินหย่ามาช่วยข้าเมื่อนางมา”

ก่อนหน้านี้เยว่เอ๋อร์มีแรงมากกว่านี้เล็กน้อย แต่สุดท้ายนางก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเกินไป ทั้งยังได้รับความกระทบกระเทือนด้วย

ขณะที่พวกเขาออกจากจวนท่านอ๋องเลี่ย ความตึงเครียดของเยว่เอ๋อร์ก็ผ่อนคลายลง และนางก็หมดสติไป

สายตาของไป๋หลิวอี้จับจ้องไปที่ใบหน้าของเยว่เอ๋อร์ โดยเฉพาะเมื่อเขาเห็นริมฝีปากที่ถูกเย็บติดกันด้วยเข็มจนแทบจะจำรูปปากเดิมไม่ได้ เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูดขึ้นมาทันที ความเคียดแค้นพลันปะทุขึ้น

เมื่อเนี่ยนเนี่ยนรู้สึกว่าเขายังอยู่ นางก็หันมาพบกับสายตาอาฆาตของเขา

นางรู้ว่าเขาเป็นคนที่เก็บอารมณ์เก่ง และไม่ยอมแสดงออกมาง่าย ๆ แม้ว่าเขาจะโกรธจัด เขาก็มักจะยิ้มกลบเกลื่อนอารมณ์ที่แท้จริงของตัวเอง

แต่ที่เป็นอยู่ตอนนี้…

เนี่ยนเนี่ยนลอบถอนหายใจ แล้วยื่นมือออกไปบีบฝ่ามือของเขา จนกระทั่งเขากลับมารู้สึกตัว นางพูดเบา ๆ ว่า “ข้าจะรักษานางเอง”

ไป๋หลิวอี้ถอนหายใจยาว แล้วยกยิ้มให้เนี่ยนเนี่ยน พลางพยายามนวดผ่อนคลายเส้นเลือดบนหน้าผาก

เมื่อเหวินหย่าเข้ามาแล้ว ไป๋หลิวอี้ก็ลุกขึ้นและออกไปพร้อมกับถงเทียนอวี้

เนี่ยนเนี่ยนรักษาบาดแผลของเยว่เอ๋อร์ทันที เมื่อถอดเสื้อผ้าของนางออก เหวินหย่าอดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง “คุณหนู…”

บาดแผลบนร่างกายของเยว่เอ๋อร์นั้นมีหลากหลายรูปแบบ ทั้งน้ำร้อนลวก แผลจากคมมีดและแส้ ล้วนแต่เป็นประเภทที่จะไม่ทำให้ถึงชีวิต แต่จะทำให้ทรมานสุดขีด เนี่ยนเนี่ยนยังเห็นด้วยว่าเนื้อสองชิ้นที่เอวของนางถูกเฉือนออก มันเต็มไปด้วยคราบเลือบสีแดงฉานเกรอะกรัง เพียงแค่มองก็ชวนให้ขนลุก

โชคดีที่ไป๋หลิวอี้ไม่เห็น… เนี่ยนเนี่ยนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ระงับความจุกแน่นที่หน้าอก แล้วจัดการกับบาดแผลบนร่างกายของเยว่เอ๋อร์อย่างรวดเร็ว

เหวินหย่ายังไม่รู้ว่าเยว่เอ๋อร์คือใคร แต่ก็ประหลาดใจกับความทรหดอดทนของนางเช่นกัน

แสงยามอรุณรุ่งค่อย ๆ ปรากฏที่ขอบฟ้า ด้านนอกเริ่มสว่างขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดเนี่ยนเนี่ยนก็ผูกผ้าพันแผลและล้างมือ

นางถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดกับเหวินหย่าว่า “เจ้าดูแลนางให้ดี สองวันนี้คงต้องทำงานหนักหน่อย หลังจากนั้นข้าจะขอให้ไป๋หลิวอี้เรียกติงเซียง โม่เพียวและหงหยามาช่วยดูแลนาง“

พูดจบแล้วเนี่ยนเนี่ยนก็ผลักประตูออกไป

ทันทีที่เงยหน้าขึ้น นางก็เห็นไป๋หลิวอี้ยืนอยู่นอกประตูด้วยสายตาเคร่งขรึม

เนี่ยนเนี่ยนขมวดคิ้วทันใด “เจ้าได้รับบาดเจ็บ ควรพักผ่อนให้เพียงพอ เหตุใดเจ้ายังมายืนอยู่ตรงนี้ เจ้า…”

ก่อนที่นางจะพูดจบประโยค เขาก็ดึงนางเข้ามากอดไว้แน่นในอ้อมแขน จนขยับตัวไม่ได้

……………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

สงสารน้องเยว่เอ๋อร์จังเลย โดนทรมานขนาดนั้นจะต้องรักษาตัวนานเท่าไหร่เนี่ย

ไหหม่า(海馬)