อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 120

“พวกเราต้องทำภารกิจอะไรกันล่ะผู้อาวุโส และพวกเราจะรับภารกิจเหล่านี้ได้ที่ไหน?” ศิษย์อีกคนถามหลังจากผู้อาวุโสของนิกายหยุดพูด

“เจ้าสามารถค้นหาและรับภารกิจทุกประเภทได้ที่ห้องโถงภารกิจ ทุกภารกิจภายในห้องโถงภารกิจเป็นคำขอจากผู้คนในโลกภายนอก ดังนั้นเจ้าจะได้รับมากกว่าแค่คะแนนการมีส่วนร่วมจากนิกาย ซึ่งโดยพื้นฐานแล้ว มันนับว่าเป็นโบนัสเล็กๆน้อยๆจากนิกายด้วย” ผู้อาวุโสนิกายอธิบาย

“ข้าควรแจ้งให้เจ้าทราบด้วยว่าในฐานะศิษย์ของนิกายชั้นนอก เจ้ามีหน้าที่ต้องทำภารกิจให้สำเร็จอย่างน้อยหนึ่งภารกิจ ทุกๆสามเดือน ดังนั้นทุกๆสามเดือนการไม่ทำเช่นนั้นจะส่งผลให้ถูกลงโทษซึ่งโดยปกติจะอยู่ในรูปของการปรับ ดังนั้นเจ้าจะต้องจ่ายด้วยคะแนนการมีส่วนร่วม”

“มีภารกิจหลากหลาย และมีความยากลำบากที่แตกต่างกัน ดังนั้นเจ้าสามารถเลือกทำภารกิจง่ายๆที่ไม่ต้องใช้ทักษะ เช่นการทำความสะอาดจานสำหรับร้านอาหารบางแห่ง หรือภารกิจที่ยากกว่านั้นซึ่งทำให้เจ้าต้องล่ามอนสเตอร์วิเศษและหาวัตถุดิบของพวกมัน และแน่นอนภารกิจที่ยากขึ้นก็จะยิ่งได้รับรางวัลมากขึ้นในตอนท้าย”

“อย่างไรก็ตาม อย่าฝืนมากเกินกว่าที่เจ้าจะทำได้ เนื่องจากมีเหตุการณ์มากมายที่ส่งผลให้ศิษย์มากมายเสียชีวิต เพราะศิษย์เหล่านั้นหยิ่งผยองหรือพยายามที่จะท้าทายในสิ่งที่พวกเจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะท้าทายได้”

ในเวลาต่อมาผู้อาวุโสของนิกายกล่าวต่อว่า

“โอเค ข้าคิดว่าข้าได้บรรยายครอบคลุมเกี่ยวกับคะแนนการมีส่วนร่วมเพียงพอแล้ว ตอนนี้เรามาพูดถึงสิ่งที่นิกายคาดหวังจากเจ้าในฐานะศิษย์ของนิกายชั้นนอก”

“ก่อนอื่นเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากนิกายโดยไม่ได้รับอนุญาตจากนิกาย เว้นแต่เจ้าจะติดภารกิจ และมีเพียงศิษย์ของนิกายชั้นในขึ้นไปเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้ออกจากนิกายได้ตามที่พวกเขาต้องการ หากเจ้าจำเป็นต้องไปที่ไหนสักแห่งเจ้าต้องไปที่โถงต้อนรับ และบอกเหตุผลของเจ้าในการออกจากนิกาย หากนิกายเห็นว่าสมเหตุสมผลพวกเขาจะอนุญาตให้เจ้าออกไป “

“ถ้าเจ้าอยู่ในภารกิจ เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้เร่ร่อนมากเกินไป หากเจ้าออกจากนิกายนานเกินไปโดยไม่มีความรับผิดชอบใดๆ และเป็นเวลานานเกินสมควรนิกายจะถือว่าเจ้าเป็นผู้เร่ร่อนหรือตายแล้วและเพิกถอนสถานะศิษย์ของเจ้า ส่วนใหญ่เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้ศิษย์ของนิกายชั้นนอกหลุดจากโลกภายนอก พวกเจ้าไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแต่เป็นผู้ฝึกฝน ศิษย์ของนิกายชั้นยอด ดังนั้นเจ้าต้องเรียนรู้ที่จะแยกตัวเองออกจากโลกของมนุษย์”

“หากเจ้าพบปัญหากับผู้ฝึกฝนคนอื่นในขณะที่เจ้าอยู่ข้างนอกให้พยายามแก้ไขอย่างสงบโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าฝ่ายตรงข้ามเป็นคนของนิกายชั้นยอดอื่นๆ ในขณะที่ศิษย์จากนิกายอื่นต่อสู้กันเป็นเรื่องปกติมาก และนิกายของเราไม่ได้ห้ามการต่อสู้กับคนอื่น แต่เจ้าควรรู้ว่ามีผู้คนและสถานที่ที่เจ้าไม่สามารถรุกรานได้อยู่ โปรดจำไว้ว่าวิหารแก่นมังกรไม่ได้อยู่ยงคงกระพันในโลกแห่งการฝึกฝนอันกว้างใหญ่นี้ “

หลังจากพูดคุยเกี่ยวกับสถานะของพวกเขาในฐานะศิษย์ของนิกายชั้นนอกแล้วผู้อาวุโสของนิกายก็เริ่มพูดถึงกฎบางประการสำหรับนิกาย

“สิ่งนี้สามารถพบได้ในหนังสือกฎของเจ้า แต่ข้าจะยังคงพูดถึงเรื่องนี้เพราะมันยังคงเกิดขึ้นบ่อยมากระหว่างศิษย์จากทุกระดับ หากเจ้าไม่เห็นด้วยกับศิษย์คนอื่น และเจ้าต้องการจะโยนมันออกไปกลางนิกาย ให้หาผู้อาวุโสของนิกายเพื่อจัดการให้เจ้า หากยังไม่เพียงพอเจ้าสามารถท้าทายอีกฝ่ายเพื่อต่อสู้อย่างเป็นทางการในเวที ซึ่งเจ้ามีอิสระที่จะต่อสู้กันเอง อย่างไรก็ตามเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ฆ่าคู่ต่อสู้ของเจ้าและทำลายทรัพย์สินของนิกาย หรือทำร้ายศิษย์คนอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ”

“ถ้าเจ้าสองคนเกลียดชังกันอย่างแท้จริงจนถึงจุดที่เจ้าไม่เต็มใจที่จะอยู่ในโลกเดียวกัน เจ้าสามารถขอพิฆาตและเจ้าจะสามารถสังหารคู่ต่อสู้ของเจ้าได้ในระหว่างการประลอง อย่างไรก็ตามเมื่อเจ้าตกลงแล้ว นิกายจะไม่ปกป้องเจ้าอีกต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และเจ้าจะอยู่ในความเมตตาของฝ่ายตรงข้าม ในทางกลับกันอย่าร้องขอการต่อสู้แบบฆ่ากันตายหากเจ้ากลัวความตาย”

หลังจากพูดถึงกฎสำคัญอีกสองสามข้อที่พวกเขาไม่ควรทำผิด ผู้อาวุโสของนิกายจึงถามเหล่าศิษย์ว่า

“พวกเจ้ามีคำถามอะไรกับข้าหรือไม่ ก่อนที่ข้าจะปล่อยให้พวกเจ้าใช้ชีวิตในฐานะศิษย์?”

“ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหนผู้อาวุโส?” ศิษย์คนหนึ่งยกมือขึ้นถาม

“ป้ายประจำตัวของเจ้าจะแสดงตำแหน่งที่อยู่อาศัยของเจ้า และยังทำหน้าที่เป็นกุญแจสำคัญในนิกาย ดังนั้นอย่าทำหาย นอกจากนี้ศิษย์นอกนิกายทุกคนจะต้องมีเพื่อนร่วมห้อง แม้ว่าจะมีข้อยกเว้นบางประการ ถ้าเจ้ามาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง”

ผู้อาวุโสของนิกายมองไปที่หมินหลี่สั้นๆก่อนที่จะพูดต่อ

“มีคำถามอะไรอีกไหม?”

“เราจะเริ่มเข้าร่วมการบรรยายของผู้อาวุโสในนิกายได้เมื่อใด?” ศิษย์อีกคนถาม

“เจ้าสามารถเข้าร่วมได้ทุกเมื่อที่เจ้าต้องการ จะมีการบรรยายอย่างน้อย 2 ครั้งต่อสัปดาห์จากผู้อาวุโสในนิกายที่มีการศึกษาสูงสุดถ้าเจ้าต้องการฟังการบรรยาย หากเจ้าโชคดีเจ้าอาจได้เห็นหนึ่งในผู้อาวุโสนิกายระดับสูงที่นั่น แน่นอนพวกเขาปรากฏตัวปีละครั้งเท่านั้น”

หลังจากใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีในการตอบคำถามของเหล่าศิษย์ ผู้อาวุโสของนิกายก็ยื่นหนังสืออีกเล่มให้กับทุกคนที่นั่นและกล่าวว่า

“นี่คือหนังสือแนะนำที่กล่าวถึงสถานที่ และสิ่งปลูกสร้างทั้งหมดภายในวิหารแก่นมังกรและเป็นคำตอบที่ถูกถามบ่อยที่สุด คำถามแม้ว่าเจ้ากำลังมองหาบางสิ่งที่เฉพาะเจาะจง แต่ทุกอย่างก็อยู่ในนั้น “

“ตอนนี้ข้าได้บรรยายครั้งแรกเสร็จแล้ว ข้าจะให้พวกเจ้าได้สัมผัสชีวิตในฐานะศิษย์ของวิหารแก่นมังกรด้วยตัวพวกเจ้าเอง”

“ขอบคุณค่ะ/ครับ!”

ศิษย์ทุกคนยืนขึ้นและโค้งคำนับให้กับผู้อาวุโสของนิกาย ก่อนที่จะออกจากอาคารด้วยความตื่นเต้นและกระตือรือร้น

อย่างไรก็ตามในขณะที่หยวนเข้ามาใกล้ประตู ผู้อาวุโสของนิกายก็คว้าแขนของเขาไว้และพูดว่า

“โปรดอยู่ที่นี่ต่อไปอีกหน่อยศิษย์หยวน”

“ดะ…ได้…” หยวนพยักหน้าพร้อมกับมองหน้าเขาอย่างตกใจ