อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 154

ตอนที่ 154 กุญแจสมบัติวิหารมังกร

ภายในหอคอยหยวนถูกถล่มด้วยการแจ้งเตือน หลังจากเสร็จสิ้นการท้าทายด้วยการเอาชนะสัตว์วิเศษ 100,000 ตัว

<ยินดีด้วย! คุณผ่านชั้นที่ 100 ของ ‘หอคอยปลาคาร์ปกระโดดข้ามประตูมังกร’ ในระดับความยากของมังกรแล้ว ล้างการท้าทาย!>

<ยินดีด้วย! คุณได้ทําเควส ‘การท้าทายมังกร’ ที่ซ่อนอยู่สําเร็จแล้ว!>

<คุณได้รับฉายา ‘นักรบมังกร’>

<ยินดีด้วยคุณสังหารมอนสเตอร์ครบ 100,000 ตัว>

<คุณได้รับฉายา ‘ผู้ฆ่ามอนสเตอร์ชั้นสูง’>

เนื่องจากฉายาของคุณ ‘ผู้ฆ่ามอนสเตอร์ชั้นสูง’ ความเสียหายทั้งหมดของคุณที่ทํากับมอนสเตอร์จะเพิ่มขึ้น 50% มอนสเตอร์จะรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นจากการโจมตีของคุณ เมื่อความเสียหายของคุณเพิ่มขึ้น>

<ความเข้าใจของคุณที่มีต่อมีดบินมาถึงระดับใหม่แล้ว

<มีดบิน>

<ระดับ: มนุษย์>

<ระดับความเชี่ยวชาญ: 3>

<คําอธิบาย: ควบคุมมีดสั้นของคุณด้วยพลังแห่งจิตวิญญาณและส่งพวกมันบินผ่านสนามรบสังหารศัตรูของคุณจากระยะไกล! ปริมาณการใช้ฉีจะแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับจํานวนมีดที่คุณควบคุมพร้อมกันและความเร็ว

“ในที่สุดเจ้าก็เอาชนะสัตว์วิเศษได้ครบ 100,000 ตัว ข้ารู้ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว แต่ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเจ้าจะเคลียร์การท้าทายได้อย่างง่ายดาย ขอแสดงความยินดีด้วย เจ้าได้กลายเป็นคนแรกที่เคลียร์การท้าทายมังกร ได้อย่างสมบูรณ์และตามที่สัญญาไว้ข้าจะมอบกุญแจห้องสมบัติให้เจ้าในตอนนี้…”

ผู้ยิ่งใหญ่ลืมตาขึ้นกว้างๆ และลําแสงสีทองก็แทงเข้าที่ศีรษะของหยวนในช่วงเวลาถัดไป

<คุณได้รับ ‘กุญแจสมบัติวิหารมังกร’>

ไม่กี่วินาทีต่อมาผู้ยิ่งใหญ่กระพริบตาทําให้ลําแสงหายไป

“ตอนนี้เจ้ามีกุญแจไปที่ห้องสมบัติแล้ว” ผู้ยิ่งใหญ่กล่าว

“ตอนนี้เจ้าต้องเข้าไปในวิหารมังกร และไปถึงห้องสมบัติซึ่งที่นั่นก็จะเป็นความท้าทายด้วย เช่นกัน”

“ชอบคุณมาก” หยวนพูด

“ไม่ข้าควรจะขอบคุณเจ้า…ขอบคุณที่มาที่นี่ และให้ความบันเทิงกับข้าข้าสงสัยว่าจะต้องรออีกกี่ปีจนกว่าคนต่อไปจะมาถึงชั้น 100 อีกครั้ง มันอาจจะไม่สําคัญสําหรับข้า เพราะข้าเป็นเพียงภาพลวงตา ดังนั้นการไหลของเวลาจึงไม่มีผลสําหรับข้า”

“อีกอย่างหนึ่ง ข้าแน่ใจว่า ‘ข้า’ คนอื่นบอกเรื่องนี้ไปแล้ว แต่ข้าอยากจะพูดซ้ําอีกครั้งข้า อยากให้เจ้าได้พบกับ ‘ข้า’ ตัวจริงในสวรรค์ชั้นบนถ้าเจ้าได้รับมรดกภายในวิหารมังกรและพบ ‘ข้า’ ที่แท้จริง เจ้าจะได้รับความมั่งคั่งและสมบัติที่คนปกติไม่สามารถจินตนาการได้”

หยวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“ไม่ต้องห่วง ข้าจะพยายามไปหาตัวจริงของท่านให้ได้ เมื่อข้าไปถึงสวรรค์ชั้นบน”

ผู้ยิ่งใหญ่กล่าวต่อ

“ดีมาก งั้นก็ไว้เจอกันนะอัจฉริยะหนุ่ม…”

<ตอนนี้คุณถูกย้ายไปที่ชั้นหนึ่ง>

ไม่กี่วินาทีต่อมาหยวนก็หายไปจากชั้นที่ 100 และกลับมาปรากฏตัวที่ชั้นหนึ่งอีกครั้ง รู้สึกราวกับว่าทุกอย่างที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน

เมื่อหยวนจากไปแล้ว ผู้ยิ่งใหญ่ก็มองไปที่ท้องฟ้าที่ดูเหมือนไร้พรมแดนและพึมพําด้วยน้ําเสียงเคร่งขรึม

“เขาจะเขย่าโลกแห่งการฝึกฝนด้วยพรสวรรค์ของเขาในอนาคตอย่างแน่นอน หากเขายังไม่ได้ทําในตอนนี้…อย่างไรก็ตามยิ่งมีความสามารถมากขึ้น เส้นทางการฝึกฝนของเขาก็จะยิ่งยากขึ้นเท่านั้นและข้าหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเขาจะสามารถอยู่รอดได้จนกว่าเขาจะได้พบกับตัวจริงของข้า…”

“ข้าไม่ควรทําแบบนี้ แต่ข้าอยากให้เจ้าได้พบกับตัวจริงของข้า ดังนั้นข้าจะขอยกเว้นและให้รางวัลพิเศษกับเจ้า”

ทันใดนั้นผู้ยิ่งใหญ่ก็เริ่มเรืองแสงและสลายตัวเป็นแสงเล็กๆเหมือนนิ่งห้อยที่กระจัดกระจายบินไปบนท้องฟ้าและหายไป

ในขณะที่หยวนเข้าใกล้ทางออก ซึ่งที่ทางออก ผนังในห้องก็เริ่มส่องแสงและมีลูกกลมสีทองเล็กๆโผล่ออกมาจากผนังก่อนที่จะบินมาหาเขา

“เกิดอะไรขึ้น?” หยวนมองดูลูกกลมสีทองที่ลอยมาหาเขาก่อนจะเข้าไปในร่างของเขา

<คุณได้ดูดซับฉีจํานวนมาก>

<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสําหรับการพัฒนา>

<คุณมาถึงนักรบวิญญาณระดับหกแล้ว>

<ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 3,500 หน่วย>

<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสําหรับการพัฒนา>

<คุณมาถึงนักรบวิญญาณระดับเจ็ดแล้ว>

<ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 4,000 หน่วย>

<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสําหรับการพัฒนา>

<คุณมาถึงนักรบวิญญาณระดับแปดแล้ว>

<ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 4,500 หน่วย>

<คุณได้ดูดซับฉีเพียงพอสําหรับการพัฒนา>

<คุณมาถึงนักรบวิญญาณระดับเก้าแล้ว>

<ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 5,000 หน่วย>

<7,451,000,000 / 19,691,520,000 ฉี>

“นักรบวิญญาณระดับ 9?!” หยวนพูดไม่ออก หลังจากรู้ว่าจู่ๆเขาก็ได้รับระดับการฝึกฝน 4 ระดับโดยที่ไม่ต้องทําอะไรเลย

ตอนนี้แม้ว่าเขาจะมียาแห่งการปกปิด แต่เขาก็ยังคงอยู่ในระดับที่2 ของนักรบวิญญาณซึ่งเป็นที่ดึงดูดความสนใจสําหรับศิษย์ชั้นนอกเท่านั้น!

“ข้าจะต้องคุยกับผู้อาวุโสซวนหรือผู้อาวุโสในนิกายเกี่ยวกับเรื่องนี้…” หยวนถอนหายใจขณะที่เขาเปิดประตูและเดินออกไปนอกหอคอย

“ฮะ?”

เหมือนกับที่ผู้อาวุโสซวนได้ยินเสียงถอนหายใจของหยวน เขาก็ยืนอยู่หน้าหอคอยและรอหยวนอยู่แล้ว และจ้องมองไปที่หยวนอย่างจริงจัง

“ผู้อาวุโสชวน…”

หยวนร้องเรียกเขา แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบผู้อาวุโสชวนก็วิ่งมาที่หน้าของเขา และคว้าเสื้อผ้าของเขาก่อนที่จะวิ่งหนีไป ในขณะที่ลากไปเหมือนของเล่นบางอย่าง

“ข้าไม่มีเวลาอธิบายตอนนี้! แค่เงียบแล้วมากับข้า!” ผู้อาวุโสซวนกล่าวกับหยวนด้วยน้ําเสียงเร่งด่วนทําให้เขาตกตะลึง

ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาก็มาถึงอาคารที่ไม่คุ้นเคยในนิกายชั้นใน และเข้าไปในอาคาร

“เกิดอะไรขึ้นผู้อาวุโสชวนทําไมพวกเราต้องวิ่งเหมือนถูกมอนสเตอร์ไล่ล่าด้วยละ?” หยวนถามเขาในภายหลัง

” ทําไมเจ้าต้องถามด้วยละ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า!” ผู้เฒ่าชวนถอนหายใจออกมาเสียงดัง หลังจากล็อคประตู

“ข้าทําอะไรผิดหรือเปล่า” หยวนถามเขาด้วยน้ําเสียงงุนงงเพราะเขาจําไม่ได้ว่าทําอะไรบ้าๆ เกินไป

“เห้อ…ถึงแม้ว่าเราจะบอกให้เจ้าอยู่ในระดับต่ำจนกว่าจะถึงดินแดนลึกลับ แต่เจ้าต้องไปอวดความสามารถของเจ้าที่หอคอยด้วยรึไงกัน?” ผู้อาวุโสชวนส่ายหัวก่อนจะนั่งลงบนโซฟา

“นั่งลง…ข้าจะอธิบายสถานการณ์ให้ฟังตอนนี้”