อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 161

ตอนที่ 161 บันไดสู่สวรรค์

“ข้าเข้าใจแล้ว….ขอบคุณที่บอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าอาจจะรีบตัดสินไปแล้วก็ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าเฟิงเฟิง ถ้าตระกูลมรดกทั้งเจ็ดเป็นคนที่น่ารังเกียจจริงๆข้าก็ควรอยู่ห่างจากพวกเขาดีกว่า”

หยวนกล่าวในภายหลัง

“สําหรับศิษย์หมิน..บางทีข้าอาจจะช่วยให้เธอบรรลุความฝันได้ โดยไม่ต้องให้ข้าเข้าร่วมกับครอบครัวของเธอ”

“จะไปยังสวรรค์ชั้นบนได้อย่างไร ข้ารู้จักบันไดสู่สวรรค์ แต่มีวิธีการอื่นที่สามารถใช้ เพื่อเดินทางไปยังสวรรค์ชั้นบนได้หรือไม่”

หยวนถามครู่ต่อมา

“อันที่จริงบันไดสู่สวรรค์เป็นเพียงหนึ่งในหลายๆวิธี และถึงแม้จะเป็นวิธีที่ยากที่สุดเป็นอันดับสองแต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นวิธีที่ผู้ฝึกฝนใช้มากที่สุด เนื่องจากวิธีอื่นๆนั้นค่อนข้างเป็นไปไม่ได้”

เฟิงยู่เชียงกล่าวและเธอก็พูดต่อ

“วิธีการแรกอย่างที่คนส่วนใหญ่รู้ คือการพัฒนาจากระดับปรมาจารย์วิญญาณ และกลายเป็นจ้าววิญญาณ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้นท่านจะสามารถเข้าถึงบันไดสู่สวรรค์ และขึ้นบันไดได้โดยไม่จําเป็ นต้องมีการท้าทาย ในขณะที่ท่านมีคุณสมบัติที่จะก้าวขึ้นไปพร้อมกับการฝึกฝนของท่านแล้ว ”

“สําหรับวิธีที่สองของเราอย่างที่ท่านทราบก็คือ การท้าทายบันไดสู่สวรรค์ และพยายามจัดการกับการท้าทายเพื่อให้ได้รับการยอมรับ และมีคุณสมบัติพอในการไต่เต้าขึ้นไป นี่เป็นวิธีที่ใช้กัน มากที่สุดเพียง เพราะทําให้ผู้ฝึกฝนที่ยังไปไม่ถึงระดับจ้าววิญญาณขึ้นสู่สวรรค์ชั้นบนแน่นอนว่า มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทําได้ และมีผู้ฝึกฝนเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะผ่านการท้าทายและขึ้นสู่ดินแดนถัดไปได้ ซึ่งส่วนมากจะเกิดขึ้นในทุกๆ 100 ปี”

“สําหรับวิธีที่สามและวิธีสุดท้าย…แม้ว่านี่จะเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดในการขึ้นไป แต่ก็เป็นวิธีที่เป็นไปไม่ได้ที่สุดเช่นกัน เนื่องจากต้องให้คนจากสวรรค์ชั้นบนลงมาที่สวรรค์ชั้นล่าง และพาท่านไปยังสวรรค์ชั้นบน เป็นสิ่งที่มีเพียงตระกูลเจ็ดมรดก และสี่ตระกูลโบราณเท่านั้น ที่สามารถทําได้เนื่องจากพวกเขามีครอบครัวในสวรรค์ชั้นบน”

“อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะทําสิ่งนั้นได้ แต่ก็ต้องใช้ทรัพยากรจํานวนมาก เพื่อ ให้ใครบางคนในสวรรค์ชั้นบนลงมาสู่สวรรค์ชั้นล่างได้”

“อ๋อ ข้าเข้าใจแล้ว…”

หยวนพึมพําในขณะที่เขาได้รับความเข้าใจที่มากขึ้นเกี่ยวกับสวรรค์ชั้นบนและบันไดสู่สวรรค์

หลังจากนั้นหยวนก็พูดว่า

“ข้ากําลังจะออกจากระบบเดี๋ยวนี้ มีหลายอย่างเกิดขึ้นในวันนี้ และข้าต้องการพักผ่อนบ้าง”

“แล้วพบกันนายน้อย”

“ลาก่อนพี่หยวน”

หยวนออกจากระบบในช่วงเวลาต่อมา

เมื่อเขากลับสู่โลกแห่งความเป็นจริง หยวนก็หายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์ก่อนที่เขาจะเริ่มฝึกฝนจนกระทั่งหยูรูเข้ามาในห้องของเขา

” พี่ชายพี่คงรู้เรื่องนี้แล้ว แต่เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างที่น่าอัศจรรย์เกิดขึ้นในเกมวันนี้”

หยุรูพูดกับเขาขณะที่เธอทําความสะอาดร่างกายของเขา

“เกิดอะไรขึ้น?” หยวนถามเธอ

“ผู้เล่นหลายคนในทวีปตะวันออกได้ยินเสียงคํารามของสัตว์ร้ายที่เดินทางไกลหลายแสนไมล์บางคนถึงกับพูดว่ามันฟังดูเหมือนเสียงคํารามของมังกร! อาจจะมีเหตุการณ์พิเศษ และเสียงคํารามก็เป็นสัญญาณบางอย่าง!”

“จริงเหรอพี่ไม่ได้ยินอะไรเลย” หยวนพิมพ์

แม้ว่าผู้อาวุโสซวนจะพูดกับเขาเกี่ยวกับการท้าทายของเขาที่หอคอย แต่ผู้อาวุโสซวนไม่เคยพูดถึงมังกรที่หนีออกจากหอคอย และเขาก็ไม่ได้พูดถึงเสียงคํารามที่ดังมาจากมัน

“ถ้าเป็นเรื่องจริงที่ต้องลองเข้าร่วมกิจกรรมนี้! ใครจะรู้ว่าพี่จะได้อะไรจากมัน!” หยุรูพูดกับเขา

” ตกลง” หยวนพูด

“หนูจะคอยดูข้อมูลไว้เสมอ สําหรับข้อมูลใดๆเกี่ยวกับงานนี้ เมื่อหนูได้เรียนรู้อะไรบางอย่างหนูจะบอกให้พี่รู้ทันที!”

ในเวลาต่อมาหยุรู่ก็ออกจากห้องของเขา และกลับไปที่ห้องของเธอเอง

หลังจากนั้นหยวนยังคงฝึกฝนต่อไปตลอดทั้งคืน

หลังจากทํากิจวัตรตอนเช้า หยวนก็กลับเข้ามาในเกมและสงสัยกับตัวเองว่า

“วันนี้ข้าจะทําอะไรดี”

หยวนดึงหนังสือคู่มือ และเริ่มพลิกหน้าหนังสือจนกว่าเขาจะพบสิ่งที่น่าสนใจ

“โอ้ใช่แล้วข้าสงสัยว่าห้องโถงภารกิจหน้าตาเป็นอย่างไร นับตั้งแต่พวกเขาแนะนําให้กับเหล่าศิษย์ข้าควรไปดูตอนนี้”

ด้วยความคิดนี้หยวนจึงออกไปข้างนอก

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ออกไปในทันที และหันไปมองที่บ้านของหมินหลี่ราวกับว่าเขาคาดหวังให้เธอออกมาและตามเขาไปรอบ ๆ

แต่ที่น่าประหลาดใจคือหมินหลี่ก็ไม่ได้ปรากฏตัวออกมา

“ข้าเดาว่าวันนี้ ข้าคงจะอยู่คนเดียว”

หยวนยักไหล่อย่างสบาย ๆ ก่อนจะเดินไปที่ห้องโถงภารกิจ

ขณะที่หยวนเดินออกไปจากบริเวณนั้นหมินลี่ก็แอบมองผ่านม่านหน้าต่างของเธอ และมองดูหลังของหยวนหายไปจากมุมมองของเธอ

เมื่อหยวนหายไปหมินลี่ก็นั่งยองๆ และเอามือปิดหน้าด้วยท่าทางเขินอาย

“เมื่อวานข้าพูดไปว่าอะไรนะ! ทําไมข้าถึงเสนอตัวให้เขา?! ตอนนี้เขาคงคิดว่าข้าเป็นอีตัวที่จะแสนอร่างของเธอให้ใครก็ได้ที่จะช่วยให้ข้าบรรลุเป้าหมายได้! พูดไปโดยไม่ได้คิดเลย! “

หมินลี่ร้องเสียงดังพร้อมกับใบหน้าแดงก่ําของเธอ เธอรู้สึกเหมือนขุดหลุมแล้วกระโดดลงไป

“ข้าอยากจะตามเขาไปดู ว่าวันนี้เขาจะไปไหน แต่ข้าไม่มีความกล้าพอที่จะยืนต่อหน้าเขาและทําเหมือนเมื่อวานนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น! อ๊ะ! ไอ้บ้า! ข้าควรรออีกสักหน่อยก่อนจะเชิญเขาเข้าร่วม ครอบครัวหมิน!”

ในเวลาต่อมาหยวนก็มาถึงห้องโถงภารกิจ มันเป็นอาคารสองชั้นขนาดใหญ่ที่มีศิษย์เข้าและออกจากที่นั่นตลอดเวลา เป็นหนึ่งในพื้นที่ที่หยวนมีประสบการณ์มากที่สุด

ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ เนื่องจากสถานที่แห่งนี้เป็นที่ที่ศิษย์ส่วนใหญ่ไปเพื่อรับคะแนนการมีส่วนร่วมของพวกเขา ซึ่งเป็นข้อบังคับ หากพวกเขาต้องการอะไรจากนิกาย