อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 194

ตอนที่ 194 ความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

“แม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ แต่ข้าเคยพูดกับหญิงสาวนามเฟยยู่หยานมาก่อน เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่มีความสามารถและน่าเคารพจริงๆข้านึกไม่ถึงว่าจะมีใครโกหกเรื่องแบบนี้ได้แล้วคนที่อ้างว่าจะสามารถเล่นพิณบ่วงวิญญาณได้ล่ะเจ้ารู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังของเขาหรือไม่?” ผู้อาวุโสซูถามทหารยามทั้งสอง

“ไม่เลยครับอาจารย์ซู บุคคลนั้นสวมหน้ากากหยกดําดังนั้นเราจึงไม่สามารถระบุตัวตนของเขาได้อย่างไรก็ตามเขาสวมเครื่องแบบศิษย์ของวิหารแก่นมังกรดังนั้นเราจึงสามารถสันนิษฐานได้ว่าเขาเป็นศิษย์ที่นั่น”

ผู้อาวุโสซูพยักหน้าหลังจากเงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็พูดกับองครักษ์ทั้งสองว่า

“นําพิณบ่วงวิญญาณมาที่นี่ข้าจะดูเองว่าบุคคลลึกลับนี้สามารถเล่นพิณที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเทพธิดาแห่งพิณได้จริงๆหรือไม่!”

ในขณะเดียวกันที่โรงแรมพฤกษาสวรรค์ผู้อาวุโสชานกล่าวกับศิษย์หญิงทั้งสามว่า

“พรุ่งนี้เช้าเจอกัน”

ศิษย์หญิงยืนอยู่นอกห้องด้วยสีหน้าไม่เต็มใจและไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเพราะพวกเธอถูกแยกห้องออก

แต่ผู้อาวุโสชานไม่สนใจพวกเธอและพูดกับหยวนว่า

“ไปที่ห้องของเรากันเถอะ”

หลังจากเปิดประตูผู้อาวุโสชานก็จับมือของหยวนและดึงเขาเข้าไปในห้องอย่างแรง

“ท่านปู่! ท่านต้องปกป้องหยวนจากผู้อาวุโสชาน!”ซวนหวู่ฮั่นกล่าวกับผู้อาวุโสซวนด้วยสีหน้าจริงจังและประหม่า

รอยยิ้มหวานอมขมกลืนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้อาวุโสซวนขณะที่เขากล่าวว่า

ม เธอเป็นแบบนี้เสมอ

“ไม่ต้องห่วงผู้อาวุโสชานจะไม่ทําอะไรกับศิษย์หยวนแน่นอนแม้ว่าข้าจะไม่อ แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆข้าจะปกป้องเขาเพื่อเจ้า”

“ถึงท่านจะพูดแบบนั้นข้าก็ไม่มั่นใจ! แค่คอยจับตาดูหยวนจนถึงพรุ่งนี้เช้านะท่านปู่!” ซวนหวู่ฮั่นกระตุ้นเขา

“เจ้าไม่จําเป็นต้องพูดซ้ําไปซ้ํามา ผู้อาวุโสในนิกายไม่ได้รับอนุญาตให้มีความสัมพันธ์กับเหล่าศิษย์ดังนั้นเจ้าสามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจ” ผู้อาวุโสซวนกล่าว

“ถ้าท่านว่ายังงั้นละก็..”

ซวนหวู่ฮั่นและเด็กผู้หญิงอีกสองคนเข้าไปในห้องของพวกเขาในภายหลังขณะที่ผู้อาวุโสซวนเข้าไปในห้องของเขา

“ผู้อาวุโสฉานไร้ยางอาย!เธอจะอ่อยเขา ต่อหน้าศิษย์ทําไมถ้าเธอไม่ได้ตั้งใจจะทําอะไร!”ชวนหวู่ฮั่นบ่นเสียงดังทันทีที่ประตูของพวกเขาปิดลง

“แม้ว่าอาจารย์ของข้าจะมีข้อบกพร่องของตัวเองแต่เธอก็ไม่ควรพูดกับอาจารย์ด้วยคําหยาบคายเช่นนี้ศิษย์ซวน!”เฟยยู่หยานขมวดคิ้วทันทีเธอรู้สึกถึงภาระหน้าที่ในการปกป้องภาพลักษณ์ของผู้อาวุโสชานในฐานะศิษย์ของเธอ

หมินลี่ส่ายหัวไปมา เธอเดินเข้าไปในเตียงที่มีอยู่สองเตียงเพื่อนอนโดยไม่สนใจอีกสองคนในขณะที่พวกเขายังคงโต้เถียงกัน

ในอีกห้องหนึ่งผู้อาวุโสชานพูดกับหยวน

“คืนนี้เจ้าจะนอนเตียงเดียวกันกับข้าศิษย์หยวน”

หยวนมองรอยยิ้มที่มีเสน่ห์บนใบหน้าของผู้อาวุโสชานพร้อมกับเลิกคิ้วแล้วเขาก็พูดว่า

“ไม่เป็นไรผู้อาวุโสชานท่านสามารถเก็บเตียงไว้นอนคนเดียวได้”

“อะไรนะแล้วเจ้าจะไปนอนที่ไหน” ผู้อาวุโสชานกล่าว

“มีเตียงที่สองในห้องนี้รู้ไหม” ผู้อาวุโสซวนกล่าวกับผู้อาวุโสชานหลังจากปิดประตู

หยวนจึงพูดว่า

“ไม่….ข้าจะออกจากระบบดังนั้นข้าไม่ต้องการเตียงแต่อย่างใด”

“ออกจากระบบ…?” ผู้อาวุโสชานมองไปที่หยวนพร้อมกับเลิกคิ้วอย่างงุนงงเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ยินคํานี้

“ใช่นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมท่านถึงสามารถเก็บเตียงไว้นอนคนเดียวได้ ตอนนี้ถึงเวลาอาหารเย็นแล้วข้าจะก ลับมาในตอนเช้าราตรีสวัสดิ์ผู้อาวุโส”

หลังจากพูดแบบนั้นหยวนก็ออกจากเกมและหายตัวไปจากในห้องของพวกเขา

“อะไรกัน เขาไปไหน?” ผู้อาวุโสชานพิมพ์ด้วยเสียงงุนงง

แม้แต่ผู้อาวุโสซวนยังรู้สึกงุนงงกับการหายตัวไปอย่างกะทันหันของหยวน

อย่างไรก็ตามก่อนที่พวกเขาจะคิดมากเกินไปเกี่ยวกับสถานการณ์เช่นปรากฏการณ์แบบนี้ ผู้อาวุโสซวนและผู้อาวุโสชานก็เลิกสนใจเรื่องนี้ทันที

“ข้าจะฝึกฝนหล่ะ ถ้าท่านกล้าลองทําอะไรตลกๆข้าจะทําให้ท่านเสียใจ” ผู้อาวุโสชานกล่าวกับผู้อาวุโสซวนขณะที่เธอนั่งบนเตียงในท่าดอกบัวและหลับตาลง

ผู้อาวุโสซวนส่ายหัวและกล่าวว่า

“ภรรยาของข้าอาจจะตายไปแล้วแต่ความภักดีของขาที่มีต่อเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

จากนั้นเขาก็นั่งบนเตียงในทิศทางตรงกันข้ามและหลับตาเพื่อฝึกฝน

ผู้อาวุโสชานไม่พูดอะไรและนิ่งเงียบ

ในขณะเดียวกันหลังจากกินอาหารเย็นหยวนก็จัดการความคิดของเขาก่อนที่เขาจะเริ่มฝึกฝน

แต่ด้วยความประหลาดใจ หยวนไม่สามารถจัดการความคิดของเขาได้เนื่องจากเสียงเพลงของพิณจากเทพธิดาแห่งพิณดังก้องอยู่ในหัวของเขา

“พิณ…”

ด้วยเหตุผลบางอย่างหยวนรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นเร็วขึ้นเมื่อเขานึกถึงรูปลักษณ์ที่ไร้ที่ติของ เทพธิดาแห่งพิณซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดคนหนึ่งที่เขาเคยเห็นในชีวิตของเขาเลยสาวงามลึกลับในระหว่างการประเมินตัวละครของเขาก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งความงามที่ไร้ที่ติเช่นเดียวกัน

อย่างไรก็ตามแม้ว่าสาวงามในระหว่างการประเมินตัวละครจะสวยงามมากแต่หยวนก็ไม่รู้สึกแตกต่างใดๆห ลังจากได้พบกับเธอซึ่งมันแตกต่างจากเทพธิดาแห่งพิณที่ทําให้หัวใจของเขากระพือปีกเมื่อใดก็ตามที่ภาพใบหน้าของเธอปรากฏขึ้นในใจ

“อะไรคือ…ความรู้สึกที่บอกไม่ถูกนี้กันนะ?”หยวนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อยสงสัยว่ามีอะไรผิดปกติกับร่างกายของเขาหรือที่แย่กว่านั้นคือหัวใจของเขา

“ฉันไม่สามารถฝึกฝนได้ ในขณะที่จิตใจของฉันเป็นแบบนี้…หรือฉันควรจะนอนหลับบ้าง” หยวนถอนหายใจในใจก่อนที่จะเลิกฝึกฝนในคืนนี้

แน่นอนว่ามันยังคงเป็นเรื่องยากสําหรับหยวนที่จะหลับไปเนื่องจากใบหน้าที่สวยงามและรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเทพธิดาแห่งพิณจะยังคงอยู่ในหัวของเขาและปฏิเสธที่จะจากไปครึ่งค่อนคืน

และถึงแม้หยวนจะหลับไปได้หลังจากที่ยากลําบากมากแต่เทพธิดาแห่งพิณก็ยังคงปรากฏตัวในความฝันของเขาและเล่นพิณกับเขาไปเรื่อยๆจนเขาตื่นขึ้นมาเพราะหยรูปลูกเพื่อให้รับประทานอาหารเช้า