อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 195

ตอนที่ 195 การปลดปล่อยพลังฉี

“ทําไมถึงฝันอะไรแปลกๆแบบนี้นะ… “หยวนคิดกับตัวเองหลังจากตื่นนอน

ด้วยเหตุผลบางอย่างเขารู้สึกเศร้าเล็กน้อยที่ตื่นขึ้นมาราวกับว่าเขาต้องการที่จะฝันต่อไปและเล่นพิณกับเทพธิดาแห่งพิณต่อ

“ฉันสงสัยว่าฉันจะได้เล่นพิณกับเธอตัวจริงไหม ถ้าฉันขึ้นไปที่สวรรค์ชั้นบน:หยวนถอนหายใจในใจและรู้สึกปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะได้พบกับเทพธิดาแห่งพิณอีกครั้ง

หลังอาหารเช้า หยูรู่ก็พูดว่า

“พี่ชายการแข่งขันพิณจะเริ่มขึ้นในวันพรุ่งนี้ใช่ไหม”

“ใช่ ถูกต้องแล้ว” หยวนพูด

“ตอนนี้พี่เดินทางมาที่สถานที่จัดงานหรือยัง”หยูรูถามหยวน

“พี่อยู่ที่นั่นแล้ว พี่มาถึงเมื่อวานนี้”

“หนูเข้าใจแล้ว…แต่หนูต้องการความช่วยเหลือในการออกจากเมืองนี้หนูไม่ได้เข้าสู่ระบบตั้งแต่ที่เราเล่นด้วยกันครั้งล่าสุดและใบอนุญาตขอเข้าเมืองของหนูจะหมดอายุทันทีเมื่อหนูเข้าสู่ระบบในครั้งต่อไปหนูจะต้องถูกลงโทษเพราะอยู่นานเกินกว่าที่หนูได้รับอนุญาตไว้”หยูรี่พูด

“โอใช่…พี่ลืมเรื่องนั้นไปเลย…”หยวนพึมพําแล้วเขาก็พูดว่า

“ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวพี่จะส่งเฟิงเฟิงไปช่วยเธอเองเมื่อเธอเข้าสู่ระบบมา”

“โอเค ขอบคุณนะคะพี่ชาย!”

ในเวลาต่อมาหยวนก็กลับเข้าสู่เกม

“ยินดีต้อนรับกลับมาศิษย์หยวน”ผู้อาวุโสชานลืมตาขึ้นในขณะที่เธอรู้สึกถึงการปรากฏตัวของหยวน

“ข้ากลับมาแล้วผู้อาวุโสชาน”

ทันทีที่หยวนอ้าปากพูดผู้อาวุโสชานก็เอื้อมมือมาจับแขนของเขาก่อนจะดึงเขาขึ้นไปบนเตียง

“ผู้อาวุโสชาน?!” หยวนพูดด้วยน้ําเสียงตกใจเมื่อจู่ๆผู้อาวุโสชานก็สวมกอดเขาบนเตียงและปฏิบัติต่อเขาเหมือนหมอนข้าง

“เจ้าปล่อยให้หญิงสาวแสนสวยอย่างข้าอยู่ห้องเดียวกับชายชราทั้งคืนได้อย่างไร เจ้าไม่สนใจเลยหรือ..” ผู้อาวุโสชานถอนหายใจออกมาเสียงดัง

คิ้วของผู้อาวุโสซวนกระตุกเมื่อได้ยินคําพูดของเธอและเขาพูดว่า

“ข้าอาจจะแก่กว่าเจ้า แต่เจ้าจะเรียกตัวเองว่าเป็นหญิงสาว…นั่นไม่เกินไปหน่อยหรือ?”

อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสชานไม่สนใจคําพูดของผู้อาวุโสซวนและยังคงกอดร่างของหยวนต่อไปและพันขาเธอไว้รอบขาของเขา

“เจ้าคิดอย่างไรศิษย์หยวนข้าสามารถอยู่เช่นนี้ได้นานเท่าที่เจ้าต้องการ…เพียงแค่บอกข้าว่า…”

ผู้อาวุโสชานกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์บนใบหน้าของเธอ

ป้อง!

ก่อนที่หยวนจะตอบกลับผู้อาวุโสชานรู้สึกว่ามีบางอย่างกระแทกเข้าที่หัวของเธออย่างแรง

“อ๊า! ท่านกล้าตีข้าได้ยังไงผู้อาวุโสซวน!”ผู้อาวุโสชานตะโกนด้วยน้ําเสียงเจ็บปวดก่อนจะหันกลับไปมองข้างหลัง

แต่เมื่อเธอหันไปมองก็ทําให้เธอประหลาดใจ ผู้อาวุโสซวนยังคงนั่งอยู่บนเตียงและไม่มีใครที่อยู่ใกล้เธอเลย

“หมายความว่ายังไงข้าไม่เคยตีเจ้าเลยสักนิด”ผู้อาวุโสซวนกล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง แต่การแสดงออกของผู้อาวุโสชานว่าเจ็บปวดก็ดูจริงเป็นอย่างมาก

“งั้นเมื่อกี้ใครตีข้าล่ะ! ท่านจะบอกว่าผีทํางั้นหรือ!”ผู้อาวุโสชานไม่เชื่อผู้อาวุโสซวน

“ข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้ากําลังพูดถึงอะไรผู้อาวุโสชานเจ้ากําลังอ้างว่าข้าจะตีเจ้าแต่ดูที่มือของข้าสิ มันว่างเปล่าข้ายังไม่ได้ทําอะไรเลย!”ผู้อาวุโสซวนแสดงให้เธอเห็นมือของเขา

ผู้อาวุโสชานหรี่ตามองไปที่เขารู้สึกเหมือนมีใครเอาบางอย่างฟาดเข้าที่ศีรษะของเธออย่างแรงและมันก็มีความรู้สึกแข็งด้วยแต่ไม่มีทางที่ผู้อาวุโสซวนจะตีเธอจากที่ไกลๆแล้วจากนั้นก็ซ่อนอาวุธอย่างรวดเร็วได้ดังนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ผู้อาวุโสชวนนึกย้อนกลับไปอีกครั้งว่าเธอโดนจริงๆหรือเปล่า?หรือเธอจินตนาการถึงความเจ็บปวดไปเอง? มันไร้สาระมากไม่ว่าเธอจะคิดยังไงก็ตาม!

อย่างไรก็ตามเนื่องจากไม่มีหลักฐานหรือคําอธิบายเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้ผู้อาวุโสชานจึงตัดสินใจที่จะไม่สนใจมันและกลับไปสนใจหยวนเหมือนเดิม

“อีมเจ้าคิดว่าอย่างไรศิษย์หยวนข้าสามารถสอนเจ้าได้หลายอย่าง…”

ป้อง!

“อ๊า!”

หลังจากโดนครั้งที่สอง ผู้อาวุโสชานก็หันกลับไปมองผู้อาวุโสซวนทันทีที่เธอหันกลับมา เธอก็มองไปที่ใบหน้าของผู้อาวุโสซวนทันที

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เห็นในตอนแรก แต่เธอต้องเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งที่สองอย่างแน่นอน!

“การปลดปล่อยพลังฉี!” ผู้อาวุโสซวนพึมพําด้วยน้ําเสียงตกใจ

“เมื่อกี้เจ้าพูดอะไรนะการปลดปล่อยพลังฉี?” ผู้อาวุโสชานมองเขาด้วยใบหน้านิ่วคิ้วขมวด

ผู้อาวุโสซวนพยักหน้าและกล่าวว่า

“เมื่อกี้ข้าได้เห็นมันด้วยตาของตัวเอง!มีคนปลดปล่อยพลังวิญญาณของพวกเขาและตบหัวเจ้า!”

“อะไรนะ?!” ผู้อาวุโสชานลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันทีจากนั้นเธอก็พูดต่อว่า

“เป็นไปได้ยังไง?! มีเพียงผู้ฝึกฝนในระดับปรมาจารย์วิญญาณเท่านั้นที่จะมีความสามารถในการปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมาภายนอกร่างกายของพวกเขาได้! ทําไมคนแบบนั้นถึงโจมตีข้าโดยไม่มีเหตุผลละ?!”

ผู้อาวุโสซวนก็หันไปมองหยวนบางทีอาจจะมีปรมาจารย์วิญญาณอยู่ที่ไหนสักแห่งคอยปกป้องหยวนอยู่และผู้เชี่ยวชาญคนนี้ไม่ชอบสิ่งที่ผู้อาวุโสชานทํากับเขา?

ในขณะนี้ผู้อาวุโสชวนและหยวนกําลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทันใดนั้นเสียงเด็กก็ดังก้องอยู่ในหัวของผู้อาวุโสชาน

“เลิกยุ่งกับพี่หยวนซะ…” เสียงของเสี่ยวฮัวดังก้อง น้ําเสียงฟังดูหงุดหงิดและอิจฉาเล็กน้อย

“เอ๋?” ผู้อาวุโสชานหันไปมองหยวนด้วยตาเบิกกว้าง

“เมื่อกี้เสี่ยงของใครกัน? ศิษย์หยวนมีน้องสาวระดับปรมาจารย์วิญญาณคอยดูแลเขาอยู่งั้นหรอ! ข้ารู้แล้ว! เขามาจากตระกูลที่มีอํานาจมาก!ผู้อาวุโสชานคิดกับตัวเองหลังจากนั้นก็รู้สึกเหงื่อออกเล็กน้อย

“เอ๋…ยังไงก็ตามไปดูกันดีกว่าว่าศิษย์คนอื่นตื่นหรือยัง…”ผู้อาวุโสชานพูดพลางแสร้งทําเป็นว่าทุกอย่างปกติ

ผู้อาวุโสซวนเฝ้าดูผู้อาวุโสชานหายไปจากห้องพร้อมกับเลิกคิ้วด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้

จากนั้นเขาก็มองไปที่หยวนซึ่งดูงงงวย

ในเวลาต่อมาพวกเขาตามผู้อาวุโสชานออกไปข้างนอก

“สาวๆตื่นหรือยัง” ผู้อาวุโสชานเคาะประตู

ไม่กี่นาทีต่อมาหมินลี่ก็เปิดประตูและกล่าวว่า

“สวัสดีตอนเช้าผู้อาวุโสชานผู้อาวุโสซวนและศิษย์หยวน”

“อีกสองคนอยู่ไหน” ผู้อาวุโสชานถาม

หมินลี่เปิดประตูเพื่อแสดงให้พวกเขาเข้าไปในห้องและทั้งซวนหวู่ฮั่นและเฟยยู่หยานยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงของพวกเธอ

“พวกเธอใช้เวลาเกือบทั้งคืน ในการปะทะวาจากัน..”หมินลี่กล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่ค่อนข้างขมขื่นบนใบหน้าของเธอ