อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 49 การบุกรุกของมอนเตอร์

หลังจากเห็นการแจ้งเตือนบนท้องฟ้า และไม่ต้องการให้คนอื่นนำหน้าเขา หยวนเลยบอกว่า

“ไปกันเถอะ!”

หยวนและตระกูลหลัววิ่งออกไปนอกประตูเมือง ซึ่งมีผู้คนหลายร้อยคนมารวมตัวกันแล้ว

มีคนราวหนึ่งร้อยคนสวมชุดเกราะที่ดูคล้ายกันในขณะที่คนที่เหลือสวมอุปกรณ์ทั่วไปและไม่เข้าชุดกัน เห็นได้จากชุดเลยว่าใครเป็นผู้เล่น และใครเป็น NPC

‘มีผู้เล่นมากมายที่นี่…’

หยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยแม้จะรู้สึกประหม่าเช่นกัน เขากลัวว่าเขาอาจจะเปิดเผยตัวตนเมื่อเริ่มต่อสู้

“เสี่ยวฮัว…”

ทันใดนั้นเขาก็เรียกหาเธอ แล้วถามว่า

“มีอุปกรณ์อะไรที่ปิดหน้าได้บ้างไหม อย่างพวกหน้ากากอะไรแบบนี้”

เสี่ยวฮัวพยักหน้าและคุ้ยกระเป๋าเก็บของของเธอ

“นี่พี่หยวน”

เสี่ยวฮัวส่งหน้ากากสีดำที่ดูสง่างามซึ่งสามารถปกปิดทั้งใบหน้าเขาได้

“ขอบคุณเสี่ยวฮัว พี่จะคืนเจ้าในภายหลังนะ”

เขากล่าวขณะที่รับหน้ากากมา

“พี่หยวนพี่สามารถเก็บมันไว้ได้เลยนะ”

เสี่ยวฮัวบอกกับเขา

หยวนพยักหน้าให้ทันที และสวมหน้ากาก เขารู้สึกได้ว่าจิตใจของเขาผ่อนคลาย และรู้สึกสงบมากขึ้น

ครอบครัวหลัวสงสัยว่าทำไมหยวนต้องปิดหน้า แต่พวกเขาไม่มีเวลาถาม ในขณะที่มีคนตะโกนบอกด้วยความตื่นเต้นว่า

“มอนสเตอร์มาที่นี่แล้ว!”

เมื่อผู้คนได้ยินดังนั้น ก็หยิบอาวุธพร้อมต่อสู้

ในไม่ช้ามอนสเตอร์หลายร้อยตัวที่อยู่ระหว่างระดับที่สามและระดับที่เจ็ดของผู้ฝึกฝนวิญญานก็วิ่งเข้าหากำแพงเมือง

“ปกป้องเมือง!”

ทหารยามคำรามเสียงดังทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปทันที และสถานที่ที่นั้นก็กลายเป็นสนามรบอย่างรวดเร็ว โดยมีทั้ง NPC และผู้เล่นที่กำลังต่อสู้กับมอนสเตอร์

หยวนและตระกูลหลัวเริ่มการโจมตีมอนสเตอร์ทันที

หลังจากที่หยวนตัดหัวมอนสเตอร์ได้สามตัวอย่างรวดเร็วด้วยเทคนิคธรรมดาๆ เขาก็รีบไปยังแนวหน้าที่แทบไม่มีผู้คนเลย แต่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ และเริ่มสังหารมากขึ้นอย่างง่ายดายด้วยการฟาดดาบแค่ครั้งเดียว

มอนสเตอร์ที่หยวนสังหารไม่มีโอกาสแม้แต่จะกรีดร้องก่อนที่จะกลายเป็นศพ และเมื่อครอบครัวหลัวเห็นว่าเขาสังหารมอนสเตอร์ได้อย่างง่ายดาย พวกเขาก็เบิกตากว้างด้วยความชื่นชม และหวาดกลัว

จริงอยู่ที่หยวนเป็นนักรบวิญญาณที่ต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ระดับต่ำกว่าเขา แต่วีธีที่เขาสังหารมอนสเตอร์อย่างง่ายดายนั้นมันเหมือนกับการที่เขาแค่เดินเล่นในสวนสาธารณะเท่านั้นเอง

อย่างไรก็ตามไม่ใช่แค่ตระกูลหลัวที่ประหลาดใจกับความกล้าหาญของหยวน ผู้เล่นคนอื่นๆก็ยังสังเกตเห็นการปรากฎตัวของเขาในสนามรบเช่นกัน

“ใครกันที่เป็นคนฉายเดี่ยว! เขาฆ่ามอนสเตอร์ราวกับมันเป็นเพียงแค่ลูกไก่!”

“เขาอาจจะเป็น NPC ที่คอยช่วยเหลือสถานการณ์นี้ก็ได้!”

“ลืมเขาไปก่อน! ดูเด็กผู้หญิงคนนั้น เขาฆ่ามอนสเตอร์ด้วยมือเปล่าเลยนะ!”

ผู้คนที่นั่นเฝ้าดูขณะที่เสี่ยวฮัวตบมอนสเตอร์ทุกตัวที่กล้าเข้ามาโจมตีเธอ ด้วยการตบหน้าเพียงครั้งเดียวก็สามารถสังหารมอนสเตอร์ได้ ทุกคนตกใจอย่างมาก

คะแนนเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องสำหรับหยวน แม้แต่ในขณะที่เสี่ยวฮัวฆ่ามอนสเตอร์ได้มากกว่าสองร้อยคะแนนในไม่กี่นาที

ในขณะเดียวกันผู้เล่นคนอื่นๆ ประสบปัญหาในการจัดการมอนเตอร์เพียงตัวเดียว และส่วนใหญ่มีแต้มน้อยกว่า 10 แม้จะผ่านไปหลายนาทีก็ตามม

‘มีมอนสเตอร์กี่ตัวกันเนี่ย?!’

หยวนคิดในใจ หลังจากที่สังหารไปกว่า 500 ตัวแล้ว แต่ก็ยังถูกล้อมรอบด้วยพวกมันอยู่

นอกจากนี้เขายังต้องการใช้ดาบแยกสวรรค์ เพื่อกวาดล้างให้ไวขึ้น แต่เขาไม่ต้องการทำลายเมืองแปงนี้ที่อยู่ข้างหลัง ดังนั้นจึงล้มเลิกที่จะใช้ และเอาชนะมอนสเตอร์ได้ด้วยการโจมตีธรรมดา

“หยวนมอนสเตอร์ที่นี่แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จ้าวแห่งภูเขาน่าจะอยู่ใกล้ๆแล้ว!”

หลัวหลิงบอกเขา

“จ้าวแห่งภูเขางั้นหรอ ถ้าเราฆ่าลูกน้องมัน มันไม่ยิ่งจะโจมตีเมืองนี้หรอกหรอ?”

“พ่อของข้ากำลังจะไปสู้กับจ้าวแห่งภูเขาตอนนี้!”

หยวนพยักหน้า

“ถ้าอย่างนั้นเรามาปกป้องเมืองต่อไป จนกว่าเขาจะเอาชนะจ้าวแห่งภูเขาได้!”

“ดาบตัดโลหิต!”

ดาบในมือของหยวนสั่นไหว และมอนสเตอร์อีกสองสามตัวก็ถูกสังหารในการโจมตีเพียงครั้งเดียว

(3)>

“ฮ่า!”

หลังจากฆ่ามอนสเตอร์อีกสองสามร้อยตัวความเข้าใจของหยวนก็ดีขึ้นอีกครั้ง

หลายนาทีต่อมาของการต่อสู้ ในขณะที่ผู้เล่นและ NPC เริ่มหมดแรง มีคนสวมชุดเกราะของเมืองแปงเดินเข้ามาหาตระกูลหลัว และตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

“พวกท่าน! ตอนนี้จ้าวหลัวกำลังอยู่ในสภาวะวิกฤตหลังสู้กับจ้าวแห่งภูเขา!”

“อะไรนะ! เกิดอะไรขึ้นกับท่านพ่อ! แล้วจ้าวภูเขาล่ะ?!”

หลัวหมิงรีบตะโกนกลับ

หลังจากหายใจเข้าลึกๆ ทหารยามก็บอกต่อว่า

“จ้าวหลัวเขา เขาแพ้การต่อสู้กับจ้าวแห่งภูเขา! เขาแทบจะไปไหนไม่ได้ด้วยร่างกายของเขาตอนนี้ เขากำลังรักษาโดยแพทย์! และเขาไม่สามารถสู้ต่อไปได้อีก!”

“เป็นไปได้ยังไงกัน?”

หลัวลี่ปิดปากด้วยความตกใจหลังจากได้ยินข่าว

“นี่หมายความว่าจ้าวแห่งภูเขายังคงอาละวาดอยู่ใช่ไหม ถ้าเราไม่รีบไปปราบมัน มอนสเตอร์จะฆ่าผู้คน และยึดครองเมืองนี้ในท้ายที่สุด”

หลัวหมิงกล่าวพร้อมขมวดคิ้ว

“เราค่อยกังวลเกี่ยวกับท่านพ่อที่หลังเถอะ ตอนนี้เราต้องเอาชนะจ้าวแห่งภูเขาให้ได้!”

หลัวหลิงหันไปมองหยวนซึ่งสังหารมอนสเตอร์อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา

จากนั้นเธอก็วิ่งไปหาหยวน และพูดว่า

“หยวน! พ่อของเราแพ้ให้กับจ้าวแห่งภูเขา!”

“อะไรนะ! พ่อเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?!”

หยวนถามด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ

เธอพยักหน้าและกล่าวว่า

“ชีวิตของเขาไม่ได้ตกอยู่ในอันตรายแล้ว แต่เขาไม่สามารถมาต่อสู้ได้อีก และเจ้าเป็นคนเดียวที่แข็งแกร่งพอที่จะสู้กับมัน ได้โปรดช่วยเราด้วย เอาชนะจ้าวแห่งภูเขาให้เราที! เราจะทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนเจ้า!”

หยวนไม่จำเป็นต้องคิดอะไร แล้วพยักหน้าตอบทัน

“ได้ เดี๋ยวข้าจะสู้กับจ้าวแห่งขุนเขาเอง”