อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 50 ขอบเขตสวรรค์
“พาข้าไปหาจ้าวแห่งภูเขา!”
หลัวหลิงบอกกับทหารยาม
อย่างไรก็ตามก่อนที่พวกเขาจะไป หยวนได้บอกกับเสี่ยวฮัวว่า
“ข้าคนเดียวก็คงพอจะจัดการกับจ้าวแห่งภูเขาได้ เจ้าอยู่ที่นี่เพื่อไม่ให้เมืองถูกมอนสเตอร์โจมตีได้มั้ย พอจัดการเสร็จแล้วค่อยมาหาพี่”
ผู้คนที่นั้นดูจะเหนื่อยล้ากันแล้ว และเขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากการป้องการที่นี่จากเขา หายไปอย่างกะทันหัน
เสี่ยวฮัวพยักหน้า และกล่าวว่า
“เสี่ยวฮัวจะจัดการมอนสเตอร์ที่นี่เอง”
“ขอบคุณนะเสี่ยวฮัว”
“พวกเจ้าสองคนอยู่ที่นี่ และคอยช่วยเธอ”
หลัวหลิงพูดกับพี่น้องของเธอ
จากนั้นหยวนก็ติดตามหลัวหลิงและทหารยามไปที่ภูเขา ในขณะที่หลัวลี่ และหลัวหมิงอยู่ด้านหลังเสี่ยวฮัวเพื่อช่วยเหลือผู้คน
เมื่อหยวนจากไปหลัวลี่ก็โค้งคำนับเสี่ยวฮัว
“ผู้อาวุโสโปรดดูแลพวกเราด้วย”
เสี่ยวฮัวพยักหน้า และเธอหันไปมองมอนสเตอร์นับร้อยในสนามรบ
‘มันต้องใช้เวลามากหากต้องฆ่าทีละตัว’
เธอคิดกับตัวเอง
‘พี่หยวนบอกว่าฉันสามารถใช้พลังได้ตราบเท่าที่ฉันมีสติกับสิ่งรอบข้าง และไม่ทำลายอะไร’
“บอกทหารยามถอยออกไป”
จู่ๆ เสี่ยวฮัวก็พูดกับหลัวลี่
“ได้ค่ะ!”
หลัวลี่พยักหน้าไม่กล้าสงสัยในคำพูดของเธอ หลังจากเห็นการแสดงออกบนใบหน้าที่จริงจัง
“ถอย! ทหารยาม! ถอยกลับไปที่ประตู!”
หลัวลี่ตะโกนเสียงดัง
ทหารยามรีบกลับไปที่ประตูอย่างรวดเร็วหลังจากได้ยินคำพูดของเธอ และโล่งใจที่เขาไม่ต้องต่อสู้อีกต่อไป
อย่างไรก็ตามผู้เล่นคนอื่นๆต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดนี้
“อ้าว! แล้วมอนสเตอร์ล่ะ?!”
“NPC พวกเจ้าให้เราต่อสู้เองทั้งหมดเลยหรอ”
“แต่นั่นก็หมายถึงคะแนนที่มากขึ้นของข้า!”
แม้ผู้เล่นจะมีความโกรธ แต่หลัวลี่ก็ไม่สนใจ และหันไปพูดกับเสี่ยวฮัว
“ผู้อาวุโสเสี่ยว ยามได้ถอยกลับไปที่ประตูหมดแล้ว!”
เสี่ยวฮัวพยักหน้า หายใจลึกๆ ก่อนจะหลับตา
“…”
“…”
เพียงไม่นานเสี่ยวฮัวก็ค่อยๆลืมตาขึ้น และการจ้องมองของเธอก็กระพริบด้วยแสงสีทองที่เหมือนจะมีเจตจำนงแห่งสววรรค์อยู่ภายใน
เธอยกแขนขวาขึ้นไปในอากาศอย่างใจเย็นก่อนที่จะกดฝ่ามือลง
“ขอบเขตสวรรค์…”
เสี่ยวฮัวพึมพำเสียงเบา
ตู้ม!
ฐานการฝึกฝนแห่งราชาวิญญาณของเสี่ยวฮัวก็ระเบิดขึ้นทำให้ท้องฟ้าที่มืดสลัวสว่างขึ้นทันที และทั้งสนามรบก็เต็มไปด้วยแสงสีทองราวกับพวกเขาถูกแสงแดดอาบอยู่
“แสงสีทองนี่มันอะไรกัน? เกิดอะไรขึ้น?”
ทั้งผู้เล่นและทหารยามต่างงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
ท่ามกลางความสับสนของผู้เล่น ทันใดนั้นมอนสเตอร์ก็เริ่มกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ราวกับว่ากำลังถูกเชือด
ฟุ้บ!
มอนสเตอร์ที่อยู่ในแสงสีทองภายในขอบเขตสวรรค์ของเสี่ยวฮัวถูดบดเป็นเนื้อราวกับมีก้อนหินที่มองไม่เห็นตกลงมาทับพวกมันยังไงยังงั้น
และภายในไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น มอนเตอร์ก็กลายเป็นเพียงซากศพที่ถูกทับจนแบนเท่านั้น
“…”
สถานที่แห่งนี้เงียบลงไปทันทีหลังจากที่ทุกคนได้เห็นฉากที่น่าตกใจนี้ และความน่ากลัวของเสี่ยวฮัว
ในขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งของเมือง หยวนก็ตกใจเมื่อเขาได้รับหลายพันคะแนนในครั้งเดียว
‘หา! คะแนนเหล่านี้มากจากไหนกัน? หวังว่าเสี่ยวฮัวคงไม่ทำอะไรอีกแล้วนะ!’
หยวนหวั่นใจ
“นั่นคือจ้าวแห่งภูเขา”
ทหารยามพูดขึ้น
“นั่นนะหรอ?”
หยวนพูดไม่ออกเมื่อเห็นกลุ่มคนกำลังพยายามสู้กับหมีดำตัวสูง 7 เมตรในระยะไกล
หลัวหลิงพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
“อันที่จริงนั่นคือ จ้าวแห่งภูเขา อสูรดำและดูเหมือนจะก้าวเข้าสู่นักรบวิญญาณระดับหกตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นมัน ไม่แปลกใจเลยทำไมพ่อของข้าถึงพ่ายแพ้แก่มัน”
“เจ้าว่าเจ้าจะปราบมันได้มั้ย?”
หลัวหลังหันไปมองหยวนด้วยสีหน้ากังวล เธอรู้สึกว่าเธอขออะไรจากเขามากเกินไป
“ข้าจะพยายามให้ดีที่สุด”
หยวนตอบในเวลาต่อมา
“อย่าฝืนตัวเองมากเกินไปนะหยวน ถ้าเอาชนะมันไม่ได้ เจ้าก็หนีไปก่อน”
“ข้าจะทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไงกัน ในเมื่อเมืองอาจจะล่มสลายหากข้าพ่ายแพ้มัน”
หยวนส่ายหัว
“หยวน…”
หลัวหลิงมองเขาด้วยสายตาหลงใหล ก่อนหน้านี้เขาดูเหมือนเด็ก แต่ตอนนี้เขาเป็นฮีโร่ในสายตาของเธอ
ไม่กี่อึดใจต่อมาเมื่อพวกเขาเข้าใกล้พอ หลัวหลิงก็จะโกนใส่ทหารยามที่ตอนนี้พวกเขาถึงขีดจำกัดแล้ว
“ถอยกลับออกไป! กองกำลังเสริมมาแล้ว!”
“ท่านหญิง!”
การแสดงออกที่เต็มไปด้วยความสุขบนหน้าของทหารยามเมื่อเห็นหลัวหลิง และหยวนซึ่งสวมหน้ากากอยู่ข้างๆเธอซึ่งกำลังเปล่งออร่าอยู่
“ข้าจะช่วยเจ้าอย่างสุดความสามารถหยวน”
เธอพูดหลังจากที่มาถึงหน้าจ้าวแห่งภูเขา
หยวนพยักหน้า และจ้องมองไปที่จ้าวแห่งภูเขาด้วยสายตาที่จริงจังผ่านทางรูบนหน้ากาก
‘ช่างเป็นสายตาที่น่ากลัว และเต็มไปด้วยออร่ากระหายเลือด จ้าวแห่งภูเขานี้แข็งแกร่งกว่าแมงมุมปีศาจแน่นอน’
แม้จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ หยวนก็ยังรู้สึกสงบกว่าตอนที่เขาสู้กับแมงมุมปีศาจ อาจจะเพราะหน้ากากที่เขาใส่นี่แหละ หรือเขาอาจจะคุ้นเคยกับสถานการณ์เช่นนี้แล้ว จิตใจของเขาเงียบสงบมากในขณะนี้
“…”
เมื่อจ้าวภูเขาเห็นรัศมีแห่งความมั่นใจของหยวน ก็หรี่ตาลง และจ้องมองเขาอย่างเงียบๆ
ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว
“ไม่ว่าเจ้าจะนำผู้เชี่ยวชาญมากี่คนก็ตาม ข้าก็จะทำลายเมืองนี้เพื่อล้างแค้นให้กับลูกของข้า!”
โฮกกกกกกกกกกกก !!!!!
จ้าวแห่งภูเขาปล่อยเสียงคำรามก่อนที่จะพุ่งไปที่หยวนและหลัวหลิงด้วยดวงตาสีแดงที่เต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน แม้กระทั่งทำให้พื้นสั่นสะเทือนในแต่ละก้าวของมัน
YOU MAY ALSO LIKE
