อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 6 ผู้รับใช้

“การค้นหาเป็นยังไงบ้าง พบข้อมูลเกี่ยวกับผู้เล่นคนนี้แล้วหรือยัง”

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลานั่งอยู่บนเตียงโดยมีคอนโซลของเกม Cultivation Online สวมอยู่บนหัวของเขา เขามองไปที่ชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ข้างๆประตู

“ขออภัยนายน้อย แต่ดูเหมือนว่าผู้เล่นคนนี้จะมีความเด็ดเดี่ยวในการรักษาตัวตนของเขาไว้เป็นความลับ แม้แต่ข้อเสนอของเราก็ไม่สามารทำให้เขาเผยตัวออกมาได้”

ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า เขานอนไม่หลับตลอดสองวันที่ผ่านมา เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับหยวน แต่ผลลัพธ์ที่ได้มากลับเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ไม่กินเหยื่อยังงั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้นสิ่งที่เราต้องทำ คือเพิ่มสิ่งล่อใจเข้าไป แล้วปรับรางวัลเป็นยี่สิบล้าน เว้นแต่ว่าผู้เล่นคนนี้จะร่ำรวยมากๆอยู่แล้ว ไม่ยังงั้นไม่ช้าก็เร็วเขาจะกินเหยื่ออย่างแน่นอน”

ชายหนุ่มกล่าวอย่างลวกๆ ราวกับว่าเงินยี่สิบล้านไม่มีความหมายในสายตาของเขา

“เข้าใจแล้วครับ”

ชายวัยกลางคนจึงทิ้งให้ชายหนุ่มอยู่คนเดียวแล้วเดินจากไป

“ฉันจะจับผู้เล่นคนนี้ให้ได้ ไม่ว่าจะราคาเท่าไรก็ตาม คนๆนี้เป็นลูกของเลดี้ลัคกี้ หรือมีความเชื่อมโยงกับผู้สร้างเกมรึเปล่านะ เขาถึงได้รับสิ่งต่างๆ ที่คนทั่วไปไม่มีโอกาสได้ ถ้าฉันให้เขามาเข้าร่วมกลุ่มของฉันละก็ ตำแหน่งของฉันก็จะสูงขึ้นอย่างแน่นอน”

มีฉากคล้ายๆกันนี้เต็มไปทั่วโลก โดยมีคนจำนวนมากทำทุกวิถีทางเพื่อหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับหยวน เพราะตอนนี้เขาอยู่เหนือคนอื่นๆในเกม โดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้หยวนเองก็ไม่ได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นเลย เพราะในสายตาของหยวน Cultivation Online นี้ก็เป็นเพียงแค่เกมเท่านั้น แต่ไม่ใช่สำหรับคนอื่นๆ ที่มีแรงจูงใจแอบแฝงอยู่

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว หยวนก็เข้าไปในเกม แต่ก็ยังไม่พบร่างเล็กๆของเสี่ยวฮัวเลย

“เธอมีปัญหากับครอบครัวรึเปล่านะ ที่อยู่ข้างนอกจนดึกขนาดนั้น”

เขานึกถึงความเป็นไปได้นี้

“บางทีเธออาจจะโกหกเกี่ยวกับครอบครัวของเธอ เพื่อไม่ให้ฉันกังวล และเล่นได้นานขึ้น…”

หยวนถอนหายใจคิดถึงสาวน้อยผู้ร่าเริง ถ้าไม่มีเธอ แล้วจะมีอะไรทำอีกในโลกนี้? ความแข็งแกร่ง ความมั่งคั่ง ชื่อเสียง หยวนไม่ได้สนใจสิ่งเหล่านี้เลย เขาเพียงแค่อยากใช้ร่างกายตามปกติ และเล่นสนุก อย่างที่เขาไม่สามารถทำได้ในโลกแห่งความเป็นจริง

หยวนดึงสร้อยคอที่เสี่ยวฮัวให้เขาก่อนเธอจะจากไปออกมาดู เขาส่ายหัวและถอนหายใจพูดว่า

“ฉันไม่ควรใจร้อนขนาดนี้ ฉันจะรอเสี่ยวฮัวเหมือนที่เธอรอคอยการกลับมาฉัน”

ดังนั้นหยวนจึงนั่งลงเพื่อฝึกฝนอีกครั้ง ในตอนแรกมันน่าเบื่อ ในขณะที่เขาเริ่มคุ้นเคยกับการฝึกฝนอย่างช้าๆ เขาก็เริ่มรู้สึกมีความสุข เหมือนได้รับการนวดระหว่างงีบหลับ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และท้องฟ้ายามค่ำคืนก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“มันจะต้องใช้เวลานานขึ้นเรื่อยๆ ในการเลื่อนไปยังระดับถัดไป และความต้องการของพลังฉีที่จำเป็นในการเพิ่มระดับ จะเพิ่มเป็นสองเท่าในทุกๆระดับ มันยังมีอีกกี่ระดับกันนะ?”

หยวนครุ่นคิด แต่เมื่อเขารู้ว่าเขาเป็นผู้ฝึกพลัง เขาก็ต้องฝึกพลังต่อไปอยู่ดี ทำให้เขากังวลเกี่ยวกับระดับหลังๆ

“ต้องใช้เวลาหนึ่งเดือนในการฝึกฝนอย่างเต็มที่ เพื่อทำการเลื่อนระดับในขั้นต่อไป เห้อ การฝึกพลังนี้ช่างน่าเบื่อเหลือเกิน”

ขณะที่หยวนกำลังจะออกจากระบบในคืนนี้ เสียงประกาศก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า ดึงดูดสายตานับไม่ถ้วนจากคนด้านล่าง

ในขณะที่หยวนกำลังสงสัยว่าผู้รับใช้แบบไหนที่ดอกบัวขาวได้รับ คนอื่นๆก็ประหลาดใจเมื่อเห็นผู้เล่นดอกบัวขาว แทนที่จะเป็นผู้เล่นหยวนอย่างที่คิด ทำให้สร้างความตกตะลึงให้กับโลกอีกครั้ง แต่แน่นอนหลายคนก็รู้สึกโล่งใจที่รู้ว่าหยวนไม่ได้เป็นบรรพบุรุษของโลกอีกต่อไป

‘บรรพบุรุษ’ เป็นชื่อที่สร้างขึ้นโดยชุมชนของคนที่เล่นเกม หมายถึงผู้ที่ปรากฏตัวในระบบนี้ในฐานะ ‘คนแรกของโลก’ หลังจากการประกาศครั้งแรกของหยวน

“ผู้รับใช้งั้นหรอ”

ทันใดนั้นหยวนก็เริ่มมีความปรารถนาที่จะได้รับผู้รับใช้ แต่จะมีผู้รับใช้ได้อย่างไรกันนะ?

หลังจากออกจากเกม หยูรู่ก็อยู่ข้างๆ พร้อมอาหารเย็นในมือของเธอ

“หยูรู่ จะได้รับผู้รับใช้ในเกมนี้ได้ยังไงหรอ?”

หยวนถามน้องสาวของเขา

“ผู้รับใช้หรอ? มีคนได้รับแล้วหรอคะ?”

เธอถามด้วยความอยากรู้

“นอกจากนี้หนูยังไม่รู้เรื่องเลยว่ามีคนที่ได้รับผู้รับใช้แล้วนะคะพี่ชาย”

“ผู้เล่นนั้นชื่อดอกบัวขาว”

“ดอกบัวขาวงั้นหรอ?”

หยูรู่จำชื่อนั้นได้ทันที่

“เธอเป็นหนึ่งในผู้เล่นอันดับต้นๆ ตอนนี้เธอเป็นผู้ฝึกวิญญาณระดับห้า นอกจากนี้เธอยังเป็นหญิงสาวที่ร่ำรวยในชีวิตจริงอีกด้วยค่ะพี่”

“ผู้ฝึกวิญญาณระดับห้า ถือเป็นยอดฝีมืองั้นหรอ?”

หยวนซึ่งเป็นผู้ฝึกฝนจิตวิญญาณระดับเจ็ดแล้ว รู้สึกประหลาดใจที่ได้ยินว่าคนที่อยู่หลังเขาสองระดับอยู่ในอันดับต้นๆ

‘พวกเขาเป็นผู้เล่นระดับต้นจริงหรอ? ฉันแทบจะไม่ได้ฝึกพลังเลย แต่ฉันก็ยังมีระดับพลังที่สูงกว่าคนที่อยู่ในอันดับต้นๆอีกนะ’ หยวนสงสัย

“หยูรู่ ผู้ที่มีระดับพลังสูงที่สุดในเกมตอนนี้คือใครหรอ?”

“หนูได้ยินมาว่าเป็นคนที่เขารู้จักกันในนามจักรพรรดิสายฟ้า เป็นผู้ฝึกวิญญาณระดับหกนะพี่”

“โอ้โฮ ตั้งชื่ออะไรของเขา”

“นั่นคือสิ่งที่พี่สนใจหรอ” หยูรู่หัวเราะ

“แล้วพี่ละ การฝึกพลังของพี่เป็นยังไงบ้าง ให้หนูเดา…. คงจะเป็นผู้ฝึกวิญญาณระดับสองสินะ”

หยวนยิ้ม “ผิดแล้ววว!”

“ผู้ฝึกวิญญาณระดับแรกหรอ?”

“ผิดอีกแล้ว”

“อย่าบอกนะ ว่าพี่ยังไม่ได้ฝึกฝนอะไรเลยอะ!”

“หยูรู่ พี่กลายเป็นคนที่น่าสงสารและอ่อนแอในสายตาของเธอตั้งแต่เมื่อไร พี่ผิดหวังมากเลย”

หยวนพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย

“ไม่เป็นไร พี่ก็ไม่ได้รู้จักกับใครในเกมอยู่แล้ว และอย่างที่เธอพูดแหละ พี่มัวแต่เล่นกับ NPC เธอก็รีบมาเล่นกับพี่ได้แล้ว จะได้เล่นด้วยกัน”

“สัปดาห์นี้ยังไม่ได้เลยพี่ หนูยังเรียนอยู่เลย แต่สัปดาห์หน้าหนูปิดเทอมแล้ว”

“โรงเรียนหรอ พี่อิจฉาเธอจัง” หยวนยิ้มอย่างขมขื่น

“การไปโรงเรียนไม่ได้น่าอิจฉาเลยนะพี่ชาย มันน่าเบื่อและเหนื่อยต่างหาก” หยูรู่ถอนหายใจ

“แต่พี่ก็ยังอิจฉาเธอ และนักเรียนที่ได้ไปเรียนอยู่ดีนะ” เขาถอนหายใจออกมา

หลังจากคุยกันต่ออีกไม่กี่นาที หยูรู่ก็กลับไปที่ห้องของเธอเพื่อนอน และหยวนเองก็เข้านอนเช่นกัน

“ถ้าเธอไม่ปรากฏตัวในวันพรุ่งนี้ ฉันควรใช้สร้อยเส้นนั้นเรียกเธอรึเปล่านะ”

เขาบอกตัวเองก่อนจะหลับไป