อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 83

หลังจากกลับไปที่บ้านของพวกเขา หยูรู่และหยวนก็รีบเข้าสู่โลกของเกมที่เรียกว่า Cultivation Online

“ยินดีต้อนรับกลับมาพี่หยวน” เสี่ยวฮัวพูดกับเขาหลังจากรู้สึกได้ว่าการปรากฏตัวของเขากลับมาแล้ว

“สวัสดีเสี่ยวฮัว” หยวนทักทายเธอ

“วันนี้เราจะทำอะไรกันดีน้องยังต้องการฝึกใบมีดแห่งลมต่อไปมั้ย?” หยวนถามหยูรู่

“ใช่ แต่หนูไม่อยากทำให้ความก้าวหน้าของพี่ช้าลงด้วยการฝึกที่น่าเบื่อของหนู” เธอถอนหายใจ

“พูดอะไรเนี่ย ถ้าไม่ฝึกก็ไม่ดีขึ้น” หยวนพูดกับเธอ

“แม้ว่าอาจจะใช้เวลานาน แต่น้องก็ต้องทำในที่สุด”

“หนูก็คิดว่าอย่างนั้น…” หยูรู่พยักหน้า

และเนื่องจากพวกเขาออกจากระบบครั้งสุดท้ายในขณะที่พวกเขายังอยู่ในป่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องเดินทางไปไหน และสามารถล่ามอนสเตอร์ต่อไปได้ทันที

ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา…

“ยินดีด้วยหยูรู่ ในที่สุดเธอก็สามารถสังหารมอนสเตอร์ได้แล้ว”

หยวนพูดกับเธอขณะที่เขามองไปที่ศพของมอนสเตอร์ที่แยกจากกันอย่างหมดจดพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“ใช่! และระดับความเชี่ยวชาญของหนู มันเพิ่มขึ้น 1!” หยูรู่กล่าวด้วยสีหน้าตื่นเต้นบนใบหน้าของเธอ

“และตอนนี้หนูค่อนข้างมั่นใจในการควบคุมทักษะของตัวเองแล้ว เราสามารถทำบางสิ่งที่ยากกว่านี้ได้แน่นอนว่ามันอาจจะไม่ใช่เรื่องท้าทายสำหรับพี่ที่เราจะทำอะไรในระดับของหนูแต่ว่า…”

“บางอย่างที่ยากกว่านี้ หืมเธอมีอะไรในใจหรอ?” หยวนถามเธอ

“คุกใต้ดิน!” เธอพูดอย่างรวดเร็ว

“มีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งหลายตัวในดันเจี้ยนและหากพวกเราสามารถพบมอนสเตอร์ที่ไม่เคยมีใครค้นพบมาก่อนก็มีโอกาสสูงที่พวกเราจะได้รับสมบัติล้ำค่า!”

“ดันเจี้ยนเหรอเราจะหาพวกนั้นได้ที่ไหน” หยวนถามเธอ

“มีดันเจี้ยนที่เป็นที่รู้จักมากมายอยู่รอบๆสถานที่แห่งนี้ แต่ผู้เล่นคนอื่นๆได้ค้นหาไปหมดแล้วดังนั้นเราจะไม่พบสมบัติใดๆในนั้น” หยูรู่กล่าว

“อืมม…เสี่ยวฮัวละคิดยังไง เธอคุณรู้จักดันเจี้ยนแถว ๆ นี้หรือเปล่า อย่างถ้ำเงียบของแมงมุมปีศาจ” หยวนตัดสินใจถามเธอซึ่งดูเหมือนจะรู้ทุกอย่าง

“ถ้ำเงียบของแมงมุมปีศาจ…พี่หมายถึงรังมอนสเตอต์หรอ ที่ที่มอนสเตอร์มารวมตัวกัน และสร้างบ้านของพวกมัน โดยปกติจะมีสมบัติอยู่ข้างในเพราะมอนสเตอร์จะหยิบอะไรที่มีฉีโดยสัญชาตญาณ” เสี่ยวฮัวถามเขา

“ใช่นั่นแหละ! เจ้ารู้ไหมว่าเราจะหาได้ที่ไหน” หยูรู่ถามเธอ

“เสี่ยวฮัวน่าจะหาได้ด้วยความรู้สึกของเสี่ยวฮัวนะ…”

จากนั้นเสี่ยวฮัวก็หลับตาลง และความรู้สึกที่ลึกลับก็แผ่ขยายออกไปจากร่างเล็กๆของเธอ ใช้เวลาเพียงไม่นานพลังของเธอก็กวาดไปหลายไมล์ในพริบตา

‘ว้าว…ความรู้สึกของเทพที่ทรงพลังจริงๆ ฉันสงสัยว่ามันจะรู้สึกอย่างไรที่ได้เห็นสิ่งต่างๆมากมายจนถึงตอนนี้…มันอาจจะเหมือนมีตาที่สามารถมองลงมาจากท้องฟ้าได้เลย’ หยวนมองด้วยความอิจฉาเล็กน้อยเขาสงสัยว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะทำได้แบบเสี่ยวฮัว

‘ถ้าฉันสามารถใช้สัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ในโลกแห่งความเป็นจริงได้ละก็ คงจะดีไม่น้อยเลย’ หยวนถอนหายใจภายใน

ประมาณหนึ่งนาทีต่อมาเสี่ยวฮัวลืมตาขึ้นอีกครั้งและพูดว่า “มีรังมอนสเตอร์อยู่ห่างจากที่นี่ไม่กี่กิโลเมตรและมีมอนสเตอร์ประมาณ 30 ตัวอยู่ระหว่างระดับที่ 2 ถึงระดับที่ 6 ของผู้ฝึกวิญญาณ”

“ผู้ฝึกวิญญาณระดับหก…พี่คิดว่าพี่สามารถจัดการพวกนั้นได้มั้ยพี่ชาย หนูจะจัดการตัวที่ต่ำกว่าระดับสี่เอง” หยูรู่ถามเขา

“ได้แน่นอน” หยวนพยักหน้า

“สำหรับเสี่ยวฮัว…เจ้าสามารถอยู่ข้างหลังเราได้จนกว่าเราจะต้องการเจ้า เพราะมันจะไม่ท้าทายเลยถ้ามีใครที่เก่งมากมาสู้กับมอนสเตอร์เคียงข้างเราด้วย” หยูรู่พูดกับเธอ

“แม้ว่าพี่ชายจะมีพลังมากพอสมควร แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถทำลายมอนสเตอร์ที่สูงกว่าฐานการฝึกพลังของเขาได้” จากนั้นหยูรู่กล่าวเสริม

“โอเค” เสี่ยวฮัวพยักหน้า เธอจะไม่ทำอะไรนอกจากหยวนจะขอให้เธอทำ

“งั้นไปที่ รังมอนสเตอร์นี้กันเถอะ!”

เสี่ยวฮัวก็พาพวกเขาไปยังที่ตั้ง

หลายนาทีต่อมาเมื่อพวกเขามาถึงพื้นที่การแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นสำหรับทั้งหยวนและหยูรู่

<คุณได้ค้นพบ ‘ถ้ำวานรสี’>

“ถ้ำวานรสี…ฉันจำไม่ได้ว่าเคยเห็นชื่อนี้ในเว็บบอร์ด ดังนั้นเราควรเป็นคนแรกที่ค้นพบดันเจี้ยนนี้” หยูรู่กล่าว

“ดีแล้ว มาเคลียร์ดันเจี้ยนนี้กัน”

อย่างไรก็ตามก่อนที่หยวนจะก้าวไปสู่ถ้ำแห่งความมืดหยูรู่ก็คว้าแขนของเขาไว้และพูดว่า “เดี๋ยวก่อนพี่ชายพี่ลืมไปแล้วหรอ ถ้าเราเคลียร์ดันเจี้ยนนี้ด้วยกันชื่อของเราจะถูกประกาศให้คนทั้งโลกรู้! “

“โอ้ใช่…นั่นคงเป็นหายนะสำหรับพวกเรา พี่ไม่อยากให้เธอจมอยู่กับความยุ่งเหยิงของพี่” หยวนพยักหน้า

หากผู้คนเห็นว่าผู้เล่นหยวนมีเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆก็จะเริ่มมองหาหยูรู่เพื่อค้นหาเธอ ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการเห็น

“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ?” หยวนถามเธอ

“พี่ชายจะเข้าไปข้างในก่อน และกวาดล้างมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าแล้วกลับมาข้างนอกจากนั้นฉันจะเข้าไปข้างใน และจัดการมอนสเตอร์ที่อ่อนแอส่วนที่เหลือ” หยูรู่แนะนำ

“นั่นไม่ได้ฟังดูแย่นะ แต่พี่ก็ยังไม่อยากปล่อยให้น้องอยู่คนเดียวข้างใน…แม้ว่าพวกมันอาจจะอ่อนแอ แต่อุบัติเหตุก็อาจเกิดขึ้นได้”

หยวนพูดกับเธอด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง เมื่อมันเกี่ยวถึงความปลอดภัยของหยูรู่

“แล้วทำไมเสี่ยวฮัวไม่มากับหนูล่ะ เนื่องจากเธอเป็น NPC เธอจะไม่ปรากฏตัวในประกาศ” หยูรู่กล่าวหลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

“โอ้…ที่น้องพูดถึงนั่นก็เรื่องจริง!” หยวนพยักหน้า

“เอาล่ะไปกันเถอะ”

ไม่กี่อึดใจหยวนก็ดึงกริชห้วงดวงดาวของเขาออกมา และเข้าไปในถ้ำอันมืดมิด

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเข้าไปข้างในสถานที่ทั้งหมดก็สว่างไสวราวกับมีโคมไฟอยู่ข้างใน

เมื่อเขาไปถึงจุดสิ้นสุดของถ้ำมีพื้นที่กว้างขวางที่คล้ายกับพื้นที่บอสถ้ำปีศาจแมงมุม อย่างไรก็ตามตรงกลางของพื้นที่กว้างขวางนี้มีลิงที่มีขนสีเงิน และต้นไม้เรืองแสงขนาดใหญ่ ต้นไม้ต้นนี้สูงเกือบถึงเพดานถ้ำซึ่งมีความสูงมากกว่า 30 เมตรและลิงสีเงินส่วนใหญ่หลับสนิทอยู่รอบๆ ต้นไม้ขนาดมหึมานี้โดยมีพวกมันสองสามตัวเล่นอยู่บนกิ่งไม้หนาทึบ

หลังจากใช้เวลาหนึ่งนาทีในการวิเคราะห์สถานการณ์และนับวานรสีเงิน 6 ตัวที่มีระดับผู้ฝึกฝนวิญญาณระดับหกและ 8 ตัวในระดับที่ 5 ส่วนที่เหลืออยู่ระหว่างระดับที่สองและระดับที่สี่

เมื่อเขาพบเป้าหมายแล้วหยวนก็เดินเข้าไปใกล้ต้นไม้เรืองแสง

“ฮึก! ฮึก! ฮึก!”

“อู้! อู้! อู้!”

เมื่อวานรสีเงินที่เล่นอยู่บนต้นไม้สังเกตเห็นการปรากฏตัวของหยวนพวกเขาก็เริ่มกรีดร้องเพื่อเตือนคนที่หลับใหลและปลุกพวกเขาในทันที

“อู้! อู้! อู้!”

“ฮึก! ฮึก!”

วานรสีเงิน 36 ตัวกรีดร้องอย่างรวดเร็วล้อมรอบหยวนซึ่งยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าสงบดูเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสถานการณ์

ไม่กี่อึดใจต่อมาวานรสีเงินที่ทรงพลังกว่าบางตัวก็กระโดดเข้าหาหยวนพร้อมกับกรงเล็บอันแหลมคมของพวกมันที่กางออกกว้าง

เมื่อเห็นเช่นนี้หยวนจึงจัดการกริชสีดำในมือได้อย่างชำนาญ

“เทคนิคมีดพันเล่ม!”

กริชสีดำสั่นไหวและมีแสงสีดำหลายดวงปรากฏขึ้นรอบตัวเขา

วินาทีต่อมาวานรสีเงินที่วิ่งเข้าหาหยวนก็ล้มลงกับพื้นโดยไม่มีร่องรอยของชีวิตจากดวงตาหรือร่างกายของพวกมันอีก

เมื่อวานรสีเงินตัวอื่นเห็นสิ่งนี้พวกเขาก็เริ่มตื่นตระหนก อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้หนีไปไหน

หลังจากฆ่าวานรสีเงินไปสองสามตัวหยวนก็เริ่มการโจมตีของตัวเองโดยมุ่งเป้าไปที่วานรสีเงินที่มีฐานการฝึกฝนที่สูงขึ้นโดยเฉพาะ

ไม่กี่นาทีต่อมาวานรสีเงินทั้งหมดที่อยู่เหนือผู้ฝึกฝนวิญญาณระดับสี่ถูกสังหารเหลือเพียงตัวที่อ่อนแอกว่า

“…”

หลังจากที่ได้เห็นสมาชิกที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขาที่ถูก หยวนสังหารโดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ วานรสีเงินก็ไม่กล้าที่จะล้อมรอบเขาอีกต่อไป และเริ่มกลับไปที่ต้นไม้ใหญ่

หยวนเข้าหาต้นไม้ แต่เขาไม่ได้โจมตี วานรสีเงินทำให้พวกเขางง

หลังจากมองไปรอบ ๆ ต้นไม้ และแน่ใจว่าไม่มีอะไรที่หยูรู่ไม่สามารถจัดการได้หยวนก็หันกลับมา และออกจากที่เกิดเหตุโดยที่วานรสีเงินที่เหลือต่างตะลึง

“พี่! พี่สบายดีไหม?” หยูรู่ถามเขาหลังจากที่หยวนออกจากถ้ำเร็วกว่าที่เธอคาดไว้

“ใช่และฉันได้จัดการกับวานรสีเงินทั้งหมดที่อยู่มากกว่าระดับที่สี่แล้ว แม้ว่าฉันจะรู้สึกผิดเล็กน้อยหลังจากบุกเข้าไปในนั้น และฆ่าพวกเขาก็ตาม…” หยวนถอนหายใจ

“พี่ไม่ควรรู้สึกสงสารมอนสเตอร์นะพี่หยวนแม้ว่าพวกมันจะดูสงบสุข แต่เมื่อมองแวบเดียววานรสีเงินก็เป็นมอนสเตอร์ร้ายที่โจมตีผู้คนเป็นกลุ่มเมื่อพวกเขาหิวโหย พ่อค้าและนักเดินทางจำนวนนับไม่ถ้วนก็ต้องตกเป็นเหยื่อของวานรสีเงินนี้” เสี่ยวฮัวพูดกับเขา

“อย่างนั้นเหรอ…” หยวนพยักหน้า

“ยังไงก็ถึงคราวที่หนูจะสนุกแล้วล่ะ!” หยูรู่กล่าวขณะที่เธอดึงพัดทอวิญญาณของเธอออกมา

“ระวังนะหยูรู่ แม้ว่าเสี่ยวฮัวจะอยู่กับคุณ แต่อย่าฝืนตัวเองมากเกินไปเพราะยังมีวานรสีเงินอยู่ภายในอีกมากและครึ่งหนึ่งอยู่ในระดับที่สามขึ้นไป” หยวนพูดกับเธอ

จากนั้นเขาก็หันไปมองเสี่ยวฮัวและพูดกับเธอว่า

“เสี่ยวฮัวพี่ขอให้เธอปกป้องน้องสาวของพี่ด้วย แม้ว่าเธอจะไม่ตายจริงๆ แต่มันอาจส่งผลต่อการฝึกพลังของเธอ และพี่ไม่อยากเห็นศพน้องสาวของพี่แม้ว่า มันเป็นแค่เกมก็ตาม”

“ไม่ต้องห่วงพี่หยวนเสี่ยวฮัวจะปกป้องน้องสาวของพี่อย่างดีเลย!” เสี่ยวฮัวพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง

หยวนพยักหน้า และหยูรู่ก็เข้าไปในถ้ำวานรสีเงินโดยมีเสี่ยวฮัวอยู่เคียงข้างเธอ