อัจฉริยะข้ามยุทธภพออนไลน์ - ตอนที่ 88

“เสี่ยวฮัว อย่าบอกนะว่าเธอกำลังจะ…” หยวนมองเธอด้วยดวงตาเบิกกว้าง

เสี่ยวฮัวพยักหน้าและกล่าวว่า

“พี่หยวนดูเหมือนพี่อยากจะจับดาบ และเสี่ยวฮัวเชื่อว่าเราควรลงทุนในอนาคตของพี่หยวน เพราะไม่ต้องสงสัยเลยว่าพี่จะกลายเป็นบุคคลที่ยิ่งใหญ่ในอนาคตแน่นอน”

“แม้ว่าจะเป็นความจริงที่พี่อยากจะลองจับดาบ แต่มันก็จะเกินไปหน่อยถ้าจะบอกว่าต้องการดาบเล่มนั้น…” หยวนพูดด้วยสีหน้างงงวยบนใบหน้าของเขา

อย่างไรก็ตาม หยูรู่กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

“ไม่จำเป็นต้องอ่อนน้อมถ่อมตนหรอกพี่ชาย พี่อาจจะหลอกคนอื่นได้ แต่พี่ไม่สามารถหลอกหนูได้หนูรู้ว่าพี่ต้องการดาบเล่มนั้น และอย่างที่เสี่ยวฮัวพูดพี่คุ้มค่ากับการลงทุน”

“ หยูรู่…เธอ…”

หยวนส่ายหัวใส่น้องสาวของเขาที่ทรยศเขา เหตุผลเดียวที่เขาปฏิเสธอาวุธวิญญาณเป็นเพราะเขากลัวราคามหาศาล ที่เสี่ยวฮัวอาจต้องจ่ายเพื่อให้ได้มาสำหรับเขา

“เจ้าต้องการอะไรเพื่อแลกกับอาวุธวิญญาณนี้ เจ้ากำลังมองหาบางอย่างเป็นพิเศษหรือเปล่า?” เสี่ยวฮัวกลับมาหามาดามเฟิง

“จริงๆแล้วข้าหวังว่าจะแลกเปลี่ยนดาบเทพสวรรค์เป็นอาวุธวิญญาณอีกอันหนึ่งที่ข้าสามารถใช้ได้ แต่ว่าข้ามีดาบเทพสวรรค์มานานกว่า 500 ปีแล้ว และมีคนมากมายที่สนใจมัน แต่ข้าก็ไม่ได้พบกับบุคคลอื่นที่มีอาวุธวิญญาณจนถึงวันนี้เลย ข้าสงสัยว่าท่านพอจะมีอาวุธวิญญาณในตอนนี้บ้างไหม” ท่านหญิงเฟิงถอนหายใจ

“อาวุธหรอ แม้ว่าเสี่ยวฮัวจะไม่มีอาวุธวิญญาณ แต่ก็มีสมบัติมากมาย…”

จากนั้นเสี่ยวฮัวก็เปิดแหวนมิติของเธอ และเริ่มดึงอาวุธออกมาทีละชิ้นจนพื้นเกลื่อนไปด้วยอาวุธอย่างน้อยหนึ่งโหล อาวุธแต่ละอันเปล่งออร่าอันทรงพลังของตัวเองออกมา

“…”

ไม่ใช่แค่ท่านหญิงเฟิง แต่แม้แต่หยูรู่และหยวนก็จ้องมองไปที่เสี่ยวฮัว พร้อมกับมองไปที่ใบหน้าของเธอ เธอมีสมบัติมากมายแค่ไหน?

“นี่คือทั้งหมด…”

ร่างกายของท่านหญิงเฟิงสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นหลังจากรู้สึกได้ถึงออร่าที่ออกมาจากสมบัติเหล่านี้

“พวกมันล้วนแต่เป็นสมบัติระดับเทพที่มีคุณภาพสูงสุดเลือกอาวุธได้มากเท่าที่เจ้าต้องการ”

เสี่ยวฮัวพูดด้วยสีหน้าสงบ เนื่องจากเธอวางแผนที่จะมอบอาวุธเหล่านี้ให้หยวนในอนาคตอยู่แล้ว ดังนั้นมันก็ไม่แตกต่างหากเธอแลกเปลี่ยนพวกมันเป็นอาวุธอื่นที่เขาจะใช้

“สมบัติระดับเทพ…” ปากของหยูรู่น้ำลายไหลจากการมองเห็นสมบัติล้ำค่ามากมาย

สมบัติเพียงชิ้นเดียวจากของเหล่านี้จะสั่นคลอนทั้งโลกและฐานผู้เล่นทั้งหมด แต่มันยังมีอีกหลายสิบชิ้นที่วางอยู่ตรงหน้าของเธอ หากเธอโพสต์สิ่งนี้ในฟอรัมออนไลน์ ก็จะไม่มีใครเชื่อเธอแม้ว่าพวกเขาจะถูกทำร้ายจนตายก็ตาม

หลังจากเงียบอยู่นานเสี่ยวฮัวก็พูดขึ้น

“เจ้าไม่พอใจเหรอ ถ้าเจ้าเลือกไม่ได้เสี่ยวฮัวจะแลกเปลี่ยนพวกมันทั้งหมดกับอาวุธวิญญา…”

“รอสักครู่… ” ท่านหญิงเฟิงพูดด้วยเสียงสั่น

“ข้าแค่พูดไม่ออกสมบัติเพียงชิ้นเดียวในสิ่งของเหล่านี้สามารถหาเงินมาได้อย่างง่ายดายไม่ต่ำกว่า 500 ล้านเหรียญทอง…และท่านยินดีที่จะแลกเปลี่ยนทั้งหมดสำหรับอาวุธวิญญาณ…? นั่นจะทำให้ข้าดูเหมือนว่าข้าพยายามจะใช้ประโยชน์จากท่าน!”

“แล้วเจ้าต้องการอะไรแลกเปลี่ยนสำหรับอาวุธวิญญาณ?” เสี่ยวฮัวถามเธออีกครั้ง เสี่ยวฮัวดูเหมือนรำคาญที่เธอไม่สามารถตัดสินใจได้

“ถ้าท่านไม่รังเกียจข้าจะเอาสมบัติระดับเทพทั้งสามชิ้นนี้…” มาดามเฟิงหยิบอาวุธระดับเทพสามชิ้นออกจากพื้นและแสดงให้เสี่ยวฮัวดู

“ตกลง.” เสี่ยวฮัวพยักหน้าโดยไม่ลังเล เพราะเธอคงไม่รังเกียจแม้ว่าท่านหญิงเฟิงจะต้องการพวกมันทั้งหมดก็ตาม

เมื่อมาดามเฟิงยอมรับอาวุธระดับเทพแล้วเสี่ยวฮัวก็เก็บส่วนที่เหลือเข้าไปในแหวนมิติของเธอ

ในขณะเดียวกันท่านหญิงเฟิงก็ได้ดึง ดาบเทพสวรรค์ออกจากตู้โชว์และส่งมอบให้กับหยวน

“ขอบคุณสำหรับการทำธุรกิจกับฟินิกซ์สวรรค์แขกผู้มีเกียรติ”

“นี่คือดาบเทพสวรรค์…”

หยวนถือดาบขนาดใหญ่ที่สูงเกือบจะถึงความสูงของเขาด้วยมือทั้งสองข้างของเขา มันแทบจะทำให้เขาล้มเนื่องจากน้ำหนักอันมหาศาลของมัน

“นี่มันหนักกว่าที่ข้าคิดไว้มาก…” หยวนอุทานหลังจากนั้น

“มันมีน้ำหนักมากกว่า 1,000 จินไม่ต้องพูดถึงอาวุธวิญญาณยังจำเจ้าไม่ได้ว่าเป็นเจ้าของนายของมัน หากเจ้าสามารถควบคุมมันได้มันก็ควรจะเบาเหมือนขนนก” ท่านหญิงเฟิงกล่าว

แล้วเธอก็พูดต่อว่า

“โอ้ข้าลืมถามเจ้าเรื่องนี้ แล้วเจ้าได้รับการยอมรับจากอาวุธวิญญาณอีกอันของเจ้าหรือไม่”

“เอ๊ะ ทำไมเหรอ?” หยวนถามเธอ

“อืมม” เธอพยักหน้าและพูดต่อ

“คนส่วนใหญ่สามารถทำสัญญากับอาวุธวิญญาณได้ครั้งละหนึ่งชิ้นเท่านั้น เว้นแต่พวกเขาจะมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง แม้ว่าจะมีความสามารถในการควบคุมอาวุธวิญญาณสองอันพร้อมกัน แต่ก็มีโอกาสสูงที่อาวุธวิญญาณจะปฏิเสธซึ่งกันและกัน เนื่องจากอาวุธวิญญาณส่วนใหญ่ไม่ชอบแบ่งปันทรัพยากรของพวกมันเอง”

“แบ่งปันทรัพยากรของพวกมัน?” หยวนเลิกคิ้ว

“อาวุธวิญญาณเติบโตขึ้นพร้อมกับเจ้าของของพวกมัน แต่ถ้าเจ้ามีอาวุธวิญญาณสองอัน พวกมันก็จะต้องแบ่งปันประสบการณ์นั้นและชะลอการเติบโตลงครึ่งหนึ่ง” ท่านหญิงเฟิงอธิบายให้เขาฟัง

“ข้าไม่รู้เลยว่ามันจะเป็นแบบนั้น…และใช่ข้าทำสัญญากับกริชห้วงดวงดาวแล้ว” หยวนพูดกับเธอ

“มันจะแย่มากถ้าข้าไม่สามารถทำสัญญาได้ เพราะข้าก็ชอบกริชห้วงดวงดาวเหมือนกัน”

“อืม…ไม่มีอันตรายหากลองพยายามดูก่อน ถ้าไม่ได้ผลข้าจะคืนเงินให้เจ้า” มาดามเฟิงกล่าว

“ไม่ต้องห่วงพี่หยวนด้วยพรสวรรค์ของพี่ พี่จะไม่มีปัญหาในการควบคุมอาวุธวิญญาณสองชิ้นพร้อมกัน!” เสี่ยวฮัวพูดกับเขา

“ถูกต้อง พี่อย่าดูถูกตัวเอง” หยูรู่ตบหลังเขาเพื่อให้กำลังใจ

หยวนพยักหน้าและวางดาบลงบนพื้น จากนั้นเขาก็ใช้นิ้วจิ้มกริชห้วงดวงดาวก่อนที่จะบีบเลือดหยดลงบนดาบ

ทันทีที่เลือดของเขาสัมผัสกับดาบเทพสวรรค์ มันก็เริ่มสั่นสะท้านทันที อย่างไรก็ตามไม่ใช่แค่ดาบเทพสวรรค์เท่านั้นที่มีปฏิกิริยาต่อเลือดของหยวน ขณะที่ท่านหญิงเฟิงก็รู้สึกตัวสั่นลงไปถึงกระดูกสันหลังของเธอ

‘กลิ่นนี้คือ…?’

มาดามเฟิงเลิกคิ้วโดยไม่รู้ตัวหลังจากได้กลิ่นหอมที่ไม่อาจพรรณนาได้ ที่จู่ๆก็ปรากฏขึ้นในห้องและดึงดูดความสนใจของเธอขึ้นมาทันที

ในขณะเดียวกันดาบเทพสวรรค์ ที่อยู่บนพื้นก็เริ่มลอยขึ้นจากพื้น

“หื้ม?”

หยวนรู้สึกตื่นเต้นหลังจากที่ได้เห็นดาบเทพสวรรค์ มีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับกริชห้วงดวงดาวเมื่อเขาหยดเลือดลงไป

กริชห้วงดวงดาวของเขาก็เริ่มสั่นสะท้านราวกับว่ามันพยายามสื่อสารกับดาบเทพสวรรค์

หลังจากผ่านไปหนึ่งนาทีโดยที่อาวุธวิญญาณทั้งสองสั่นไม่หยุดทันใดนั้นพวกมันก็หยุดเคลื่อนไหว

<ยินดีด้วย! ดาบเทพสวรรค์จำได้ว่าคุณเป็นเจ้าของ!>

<ดาบเทพวิมานสวรรค์ชั้นสูง >

<ระดับ: 0>

<ระดับ: อาวุธวิญญาณ>

<อัตราการเติบโต: ช้ามาก>

<ความต้องการ: ???>

<รายละเอียด: ดาบในตำนานที่ครั้งหนึ่งเคยใช้โดยจักรพรรดิดาบ มันอาจจะเบาเหมือนขนนกหรือหนักเท่าดวงดาว>

“มันได้ผล! สัญญาได้ผล! มันจำข้าได้ว่าข้าเป็นเจ้านายมัน!”

หยวนตะโกนด้วยความตื่นเต้นหลังจากเห็นการแจ้งเตือน

“ยินดีด้วยพี่หยวน” เสี่ยวฮัวพูดกับเขาโดยที่เธอไม่แปลกใจเลย

“เห็นไหมไม่มีอะไรที่พี่ทำไม่ได้หรอกพี่ชาย” หยูรู่กล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขากำลังเฉลิมฉลองท่านหญิงเฟิงก็ขยับเข้ามาหาหยวน

“เป็นอะไรไปท่านหญิงเฟิง” หยวนถามเธอเมื่อเธอเข้าใกล้เขามาก

“ข้าขอโทษ แต่ตอนนี้ข้าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้…” ท่านหญิงเฟิงพูดขึ้นในขณะที่เธอคว้ามือของหยวนที่ยังมีเลือดออกเล็กน้อยแล้วยกขึ้นมาที่ใบหน้าของเธอเอง

“อ้าาา…”

มาดามเฟิงหายใจเข้าลึกๆพร้อมกับการแสดงออกที่ร่าเริงบนใบหน้าของเธอก่อนที่เธอจะอ้าปากและเอานิ้วที่มีเลือดออกของหยวนเข้าปากของเธอเองทำให้ทุกคนที่นั่นตกใจ

“ท่านหญิงเฟิง?!”

หยวนอุทาน แต่เขาไม่ดึงแขนออกทันที เพราะเมื่อเขาพยายามเขาก็ขยับตัวไม่ได้เพราะเขาถูกปรมาจารย์วิญญาณจับไว้แน่น และเขารู้สึกได้ว่าท่านหญิงเฟิงกำลังดูดนิ้วของเขา หรือยิ่งกว่านั้นคือกำลังดูดเลือดของเขา

“เจ้าทำอะไรกับพี่ชายของข้า?!” หยูรู่ก็ร้องออกมาดัง ๆ ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เกือบจะราวกับว่าเธอตกอยู่ในภวังค์ท่านหญิงเฟิงไม่สนใจทุกสิ่งรอบตัวเธอและยังคงดูดนิ้วของหยวนต่อไปพร้อมกับการแสดงออกที่น่าหลงใหลบนใบหน้าของเธอดูเหมือนว่าเธอหลงใหลในรสชาติเลือดของเขา

“ไปให้พ้นพี่หยวน!” เสี่ยวฮัวโบกแขนเสื้อของเธอพร้อมกับขมวดคิ้วบนใบหน้าเล็กและกลมของเธอ เธอบังคับให้ท่านหญิงเฟิงออกจากหยวนที่กำลังหวาดกลัว

“ขอบคุณพระเจ้าที่นิ้วของข้ายังอยู่!” หยวนถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากเห็นว่านิ้วของเขาแม้ว่าจะเปียกไปด้วยน้ำลายของท่านหญิงเฟิง แต่ก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม

หลังจากเงียบไปชั่วครู่ท่านหญิงเฟิงก็หายจากความงุนงงของเธอและเมื่อเธอรู้ว่าเธอทำอะไรลงไปเธอก็คุกเข่าลงบนพื้นทันทีพร้อมกับใบหน้าแดงระเรื่อ

“ขอโทษด้วย! ข้าไม่…ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับข้าตอนนี้! บางอย่างเกี่ยวกับเลือดของเจ้าดึงดูดข้าและข้าก็ไม่รู้ตัว…! ข้าสาบานว่าข้าไม่ได้ตั้งใจ!”

“เลือดของข้า…?” หยวนมองนิ้วที่เปียกของเขาพร้อมกับเลิกคิ้ว ทำไมเลือดของเขาถึงดึงดูดเธอ? เว้นแต่ท่านหญิงเฟิงจะกลายเป็นแวมไพร์ไม่มีคำอธิบายที่เป็นเหตุเป็นผลของการกระทำของเธอในตอนนี้เลย

“ได้โปรดเชื่อข้าเถอะข้าไม่รู้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้!” ท่านหญิงเฟิงยังคงขอโทษหยวนอย่างเต็มที่

“ไม่เป็นไร…ข้าก็แค่แปลกใจนิดหน่อยแค่นั้นแหละ…” หยวนพูดพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า