อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 11 : การแสดงที่ดี [รีไรท์]

ตอนที่ 11 : การแสดงที่ดี

“พี่สาวลูซี่” ชายผู้ที่ประกาศหมายเลขเมื่อครู่นี้ หลังจากที่เห็นใบหน้าของเธอนั้นก็พลันมีรอยยิ้มปรากฏขึ้น

อันโหรวมองผู้หญิงคนนี้อย่างระมัดระวัง ในเมื่อเธอคือแฟนสาวที่เป็นข่าวลือของประธานจิ่ง

“ไม่ใช่ฉันพูดคุยกับคุณเหรอว่าคุณเฉินชอบผู้หญิงที่เซ็กซี่และดูมีเสน่ห์ เธอ…” คนที่พูดอยู่นั้นจู่ ๆ ก็หยุดพูด และเอ่ยออกมาเบา ๆ

“ความชอบของประธานจิ่งนั้น ฉันไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องหรอก อีกอย่างฉันก็เป็นแม่ที่มีลูกสองคนแล้วด้วย” เมื่อกล่าวจบ ใบหน้าของลูซี่ก็พลันเปลี่ยนไป

“เป็นแม่คนแล้ว ทั้งยังมีลูกสองคนอีก! นี่มันคนเฒ่าคนแก่จริง ๆ พระเจ้า ทำไมถึงได้มีคนแบบนี้เข้ามากัน จะต้องเป็นคนที่โสดเท่านั้นสิ!” ผู้หญิงบางคนกรีดร้องออกมา

เมื่อฉีเซิ่งเทียนได้มาถึงชั้นที่สิบห้า ดวงตาที่ใสสะอาดนั้นก็พลันเปลี่ยนเป็นหรี่มองเล็กน้อย จากนั้นจึงพยักหน้าให้คนข้าง ๆ

“ขอโทษด้วยครับ คุณท่านนี้ พวกคุณถูกคัดออกแล้ว โปรดออกจากบริษัทตระกูลจิ่งด้วย”

ผู้หญิงที่กรีดร้องนั้นแทบไม่อยากจะเชื่อ ดวงตาของเธอพลันเบิกกว้าง เธอยังไม่ทันจะสัมภาษณ์แต่กลับถูกคัดออกแบบนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะผ่านไปยังด่านสุดท้ายได้!

ฉีเซิ่งเทียนเดินไปหาอันโหรว เขาขยับแว่นตาเล็กน้อย “นี่ยัยขี้เหร่ รอการสัมภาษณ์และการแสดงของเธออยู่นะ” เขาจงใจพูดแบบนั้น เพื่อจะให้เธอได้รับรู้ว่าเธอนั้นกำลังเดินเข้ามาผิดที่ผิดทางเสียแล้ว

“ต้องทำให้คุณพอใจอย่างแน่นอน” คำพูดไม่กี่คำที่ดูเรียบง่ายนั้นแสดงให้เห็นถึงทัศนคติของเธอ มันไม่ได้อ่อนน้อมถ่อมตน แต่กลับแฝงไปด้วยความมั่นใจในตัวเอง

หลังจากนั้นเมื่อถึงเวลาเรียกหมายเลขสิบ เธอก็เดินเข้าไป

ลูซี่เห็นท่าทีเช่นนั้นจึงระเบิดอารมณ์ออกและตะโกนใส่ฉีเซิ่งเทียนเสียงดังทันที “นี่คุณคิดจะทำอะไรของคุณกัน คนแบบนี้เหรอที่จะเป็นโฆษกโฆษณาสำหรับผลิตภัณฑ์ใหม่ของตระกูลจิ่ง?”

“รอให้คุณได้ตำแหน่งนี้ของบริษัทตระกูลจิ่งก่อนแล้วกัน ถึงตอนนั้นจะมาอธิบายให้คุณฟังอีกครั้ง” ฉีเซิ่งเทียนยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องสัมภาษณ์

สีของหน้าของลูซี่ก็พลันเปลี่ยนไปทันที ฉีเซิ่งเทียน พวกเราจะได้เห็นดีกัน!

อันโหรวที่ตอนนี้กำลังเตรียมตอบคำถามอยู่ในห้องรอ เธอเปิดกระดาษไปมา เมื่อเห็นรูปร่างในแบบที่ไม่ซ้ำกันแบบนั้น

การสัมภาษณ์ของแผนกวางแผนนี่ค่อนข้างจริงจังกับเรื่องรูปร่างพอสมควร

อะไรกัน? ใครเป็นตั้งคำถามพวกนี้เนี่ย!

“หมายเลขสิบ เชิญเข้ามา เตรียมตัวเริ่มได้”

ในขณะที่ในใจเธอนั้นกำลังกู่ร้องอยู่ เธอก็ได้ยินเสียงเรียกหมายเลขของตนเอง

หมายเลขเก้าที่เข้าไปใช้เวลานานแค่ไหน ทำไมถึงได้ออกมาเร็วขนาดนี้ ดูท่าคงจะตกรอบสินะ

เธอวางกระดาษในมือลง ก่อนจะจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมพลางขยับตัวไปมา เพื่อแสดงให้เห็นถึงรูปร่างของเธอได้อย่างสมบูรณ์แบบโดยไม่ไร้มารยาท

เมื่อผลักประตูเข้าไป เธอก็ตัดสินใจอีกครั้ง ก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเดินเข้าไปข้างใน

เมื่อมองไปยังโต๊ะของกรรมการ หือ? คนที่นั่งอยู่ตรงกลาง คนที่กำลังคิ้วขมวดแน่นและในมือกำลังควงปากกาไปมา นั่นไม่ใช่ว่าคนนั้นคือจิ่งเป่ยเฉินหรอกเหรอ?

ที่ห้องโถงชั้นแรกก็พบเขาไปแล้ว ตอนนี้ก็ยังมาพบเขาอีก

ในตอนนั้นเอง จิ่งเป่ยเฉินก็เงยหน้ามองขึ้นมาพอดี ปากกาที่หมุนควงอยู่หยุดลงทันที

คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขานั้นคือฉีเซิ่งเทียน เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและกำลังเฝ้าดูการแสดงของเธออยู่

“แสดงรูปร่างในแบบที่คุณคิดว่าเป็นเอกลักษณ์ที่สุดทีสิ” ผู้สัมภาษณ์ที่นั่งอยู่ทางขวาเอ่ยขึ้น ในใจของเขานั้นเกิดข้อสงสัยว่าหญิงชราผู้นี้เข้ามาถึงด่านสุดท้ายได้ยังไงกัน

เพียงแต่บอสสองคนที่อยู่ด้านข้างกลับไม่พูดจาสักคำ เธอจึงทำได้แค่ยกมือเพื่อเริ่มสัญญาณ

อันโหรวกระแอมไอเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ ลดเสียงลง “รูปร่างที่ดูสวยงามคือการแสดงรูปร่างที่ดีที่สุดของตัวเอง เมื่อคำถามพวกนี้เข้ามาในหัวใจ ภาพแรกที่คิดได้ก็คือการสวมใส่บิกินี่บนชายหาดหรือการเดินบนเวที เพียงแต่ว่า..”

“ผู้หญิงคนนี้พูดได้ดี แต่ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่ามาสัมภาษณ์ผิดที่อยู่หรือเปล่านี่สิ” ฉีเซิ่งเทียนยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าลงไปเพื่อที่จะพูดกับจิ่งเป่ยเฉินที่อยู่ข้าง ๆ