อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 278 วิ่งไปทั่ว

ตอนที่ 278 วิ่งไปทั่ว

อันโหรวขยับถ้วยชาที่อยู่ในมือไปข้างหน้าเขาเล็กน้อย “ที่รัก ถ้าคุณไม่ดื่ม ฉันดื่มนะ!”

“อันโหรว! ตั้งแต่ตอนไหนกันที่เธอเอาคำพูดในใจของฉันไปใช้แบบนี้!” ถ้าหากวันหนึ่งเธอจะวิ่งไปทั่วแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าเขาจะกังวลขนาดไหนกันแน่?

“ถ้านายเป็นห่วงฉันละก็ ส่งคนมาหาฉันเลยไหม?” อันโหรวนั่งลงข้าง ๆ เขา ก่อนจะยกถ้วยชาร้อน ๆ ขึ้นจิบอย่างช้า ๆ

ดวงตาสีดำสนิทของจิ่งเป่ยเฉินยังคงจับจ้องค้างไปที่ตัวเธอ เขาส่งคนออกไปหาแล้ว แต่คนในบริษัทกลับบอกว่าเธออยู่ที่บริษัท สุดท้ายเขาจึงกลับมารอเธอที่บ้านแทน

ไม่อย่างนั้นตอนเธอกลับมาจะพบเขาได้อย่างไร

อันโหรวที่กำลังถือถ้วยชาร้อน ๆ ภายในมือก็เริ่มรู้สึกอุ่นมากขึ้น ก่อนจะจิบชาในมือต่อ พลันรู้สึกร้อนไปทั่วทั้งตัว แต่ทว่าอุณภูมิข้าง ๆ ตัวเธอกลับลดลงอย่างรวดเร็ว

หน้าหนาวแบบนี้เครื่องปรับอากาศแบบไหนถึงทำความเย็นแบบนี้ได้?

เขาโกรธอีกแล้วเหรอ จะโกรธมากกว่าผู้หญิงที่ชอบโกรธอีกเหรอเนี่ย!

“นายไม่ได้อ่านข่าวในอินเทอร์เน็ตเลยเหรอ? ข่าวเชิงลบของเหอเฉ่า” ภาพลักษณ์เสียหาย แน่นอนผลิตภัณฑ์ที่เธอเป็นโฆษกโฆษณาก็ย่อมเกิดแรงกระทบต่อการขายผลิตภัณฑ์ด้วยเช่นกัน

“ดูแล้ว แต่แล้วยังไง?” ตอนนี้เขาโกรธที่เธอออกไปไหนมาไหนโดยไม่เคยบอกเขาสักคำ

คำพูดทักทายสักคำก็แทบจะไม่มี ไม่มีแม้แต่ข้อความสักข้อความเลยด้วยซ้ำ!

“ฉันออกไปหาคนต้นเหตุเรื่องพวกนี้นั่นแหละ” เธอยื่นถ้วยชาร้อน ๆ ในมือให้เขา ก่อนจะหยิบ USB ส่งไปให้เขาตรงหน้า “นี่ไงผลลัพธ์!”

จิ่งเป่ยเฉินรับมาไว้ในมือ ไม่นาน USB สีขาวก็ถูกนำไปเสียบที่โน้ตบุ๊กของเขาซึ่งอยู่ตรงหน้า ดวงตาของเขาขณะนั้นยังคงจับจ้องมองไปที่ตัวเธอโดยไม่ละสายตาแม้แต่นิดเดียว “อย่าลืมหลังจากนี้ช่วยรายงานก่อนออกไปด้วย”

“จิ่งเป่ยเฉิน อย่าพูดแบบทำงานในบ้านสิ นี่นายจำเป็นต้องสนใจทุกอย่างด้วยงั้นเหรอ? ฉันออกไปไหนก็ต้องรายงานด้วย? นายไม่คิดอยากจะเซอร์ไพรส์บ้างเหรอ?”

“ฉันไม่อยากได้เซอร์ไพรส์” ถ้าหากเธอเป็นอะไรขึ้นมา เขาคงอยู่ไม่สุขและคงได้ร้องไห้จริง ๆ แน่ ทำไมต้องอยากได้เซอร์ไพรส์อะไรพวกนั้นด้วย

มุมปากของอันโหรวกระตุกขึ้นอย่างอดไม่ได้ เธอไม่ยอมรับความคิดของเขาเลยสักนิดเดียว “พวกเราจะออกไปไหนมาไหนก็เป็นอิสระนะ นายอย่ามาบังคับให้ฉันต้องหย่ากับนายเชียว!”

“โหรวโหรว!” จิ่งเป่ยเฉินอดไม่ได้ที่จะจ้องเธอด้วยการถลึงตาใส่ “อย่าพูดจาแบบนี้!”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ดูกังวลและจริงจังของเขาแบบนี้ เธอก็ยื่นมือออกไปบีบที่ใบหน้าของเขา “สามีที่รัก นายคงไม่ลิดรอนสิทธิ์ในการออกไปไหนมาไหนใช่ไหม อีกอย่างฉันคงไม่ปล่อยให้ตัวเองเกิดเรื่องขึ้นแน่ ๆ ก่อนหน้านั้นจนถึงตอนนี้นายยังไม่เข้าใจอีกเหรอ ต่อให้เจอเรื่องร้าย ๆ แค่ไหน นายก็ปกป้องฉันได้เสมอ เว้นเสียแต่นายจะปกป้องฉันไม่ได้ ซึ่งเรื่องแบบนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก ใช่หรือเปล่า คุณบิ๊กบอสจิ่ง!”

จิ่งเป่ยเฉินเมื่อมองเธอแบบนี้ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ปล่อยให้มือเล็ก ๆ บีบหน้าของเขาไปมา ดวงตาสีดำสนิทนั้นจ้องมองเธอราวกับหลงไปด้วยเสน่หา

อันโหรวมองตาของเขา ก่อนจะรีบดึงมือกลับไปทันที “แล้วที่โรงงานเป็นยังไงบ้าง?”

เมื่อมือเล็ก ๆ ที่อบอุ่นถูกดึงกลับไป จิ่งเป่ยเฉินก็รู้สึกราวกับขาดความสุขไปชั่วครู่หนึ่ง ถ้าหากจะเล่นหน้าเขาแบบเมื่อครู่นี้ละก็ เขาก็แทบไม่ปฏิเสธที่จะให้เธอเล่นแบบนี้อยู่เรื่อย ๆ

แต่การที่เธอเปลี่ยนหัวข้อสนทนาเร็วแบบนี้ มันเกินไปหน่อยหรือเปล่า?

ส่วนเรื่องหัวข้อคำถามพวกนั้น เขาก็ยินดีที่จะตอบกลับไปว่า “เป็นฝีมือของตัวเขาเองต่างหาก คนที่ตายไป พอวินิจฉัยว่าเป็นอะไรถึงเสียชีวิตก็พบว่าเป็นโรคมะเร็ง แต่เขาก็ซื้อประกันมาก่อนเป็นจำนวนมากพอสมควร และอาจจะทำให้คนในครอบครัวของเขาบางคนยุยงให้เกิดเรื่องแบบนี้”

อันโหรวหยิบถ้วยชาในมือของเขามาอีกครั้งหนึ่ง “แล้วทางโอวหยางลี่ นายมีแผนจะจัดการยังไง?”

เธอถามไปว่าจะโต้กลับยังไง ในเมื่อเขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโรงงานพวกนั้น บางทีอาจจะแก้ไขรับมือได้ยาก

“พรุ่งนี้พวกเราไปแช่น้ำพุร้อนกันหน่อยไหม?” ดวงตาของจิ่งเป่ยเฉินเป็นประกาย ก่อนจะเอนตัวเข้าไปใกล้หูของเธอ พร้อมกระซิบว่า “ไม่ต้องพาหยางหยางกับหน่วนหน่วนไปด้วย”

“ฉันถามถึงกลุ่มโอวหยางกรุ๊ปนะ!” เธอถามถึงเรื่องพวกนี้ ไม่ได้ถามว่าพรุ่งนี้จะไปไหน!

“สนใจพวกเขาแล้วจะได้อะไร? พรุ่งนี้ไปแช่น้ำพุร้อนกันเถอะ ถือว่านี่จะเป็นเรื่องที่ตัดสินใจเสริมความสุขให้ตัวเอง” จิ่งเป่ยเฉินหยิบโน้ตบุ๊กและเปิดไฟล์ใน USB เพื่อตรวจสอบข้อมูลอย่างจริงจัง

อันโหรวมองไปที่ใบหน้าของเหอเหมียวที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ มีวิดีโอสองไฟล์ ไฟล์หนึ่งเธอบอกว่าลูกของเหลียวเว่ยนั้นถูกเธอฆ่า ส่วนอีกไฟล์ก็คือเธอยอมรับว่าคนในภาพนั้นคือเธอ

“โหรวโหรว เธอนี่มันสุดยอดจริง ๆ” จิ่งเป่ยเฉินเอียงศีรษะเข้าไปใกล้เธอ พร้อมกับหอมไปที่แก้มของเธอเบา ๆ

อันโหรวชะงักมือของเธอทันที ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ตลอดชีวิตมานี้เธอไม่เคยถูกใครยกย่องมาก่อน ตรงกันข้าม ส่วนใหญ่แล้วเธอมักจะได้รับแค่คำชม แต่เธอแทบไม่ได้รู้สึกอะไรกับคนอื่นที่พูดแบบนั้นเลยสักนิดเดียว

แต่ทำไมกันนะ เวลาได้ยินจิ่งเป่ยเฉินพูดแบบนี้ หัวใจของเธอก็พลอยเต้นกระโจนราวกับมีความสุขเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นมาอย่างช้า ๆ

“คิดอะไรอยู่ ทำไมหน้าแดงแบบนั้น?” จู่ ๆ จิ่งเป่ยเฉินก็พูดขึ้นมาข้างหูของเธอ

เธอรีบเสแสร้งแกล้งดื่มน้ำทันที ก่อนจะถามเขาอย่างจริงจังว่า “วิดีโอนี้ นายคิดจะจัดการยังไง?”

“ฉันส่งให้ฉีเซิ่งเทียนไปแล้ว นี่คือสิ่งที่เขาควรเป็นกังวล สิ่งที่เธอควรกังวลก็คือพรุ่งนี้ไปแช่น้ำพุร้อนจะเอาชุดว่ายน้ำตัวไหนไป อยากให้ฉันช่วยเธอเลือกไหม?” จิ่งเป่ยเฉินวางคอมพิวเตอร์ลง ก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้เธอพลางเอ่ยถามน้ำเสียงที่คลุมเครือ

“ไม่ต้อง!”

“อืม เธอเลือกเองก็ได้”

“ฉันหมายความว่าฉันไม่ไป!” อันโหรวกลอกตามองบน ตอนนี้ด้านนอกวุ่นวายแบบนี้ เขายังมีกะจิตกะใจไปแช่น้ำพุร้อนอีก

เมื่อไหร่บิ๊กบอสจะหยุดเอาแต่ใจตัวเองสักที!

“โอเค เอาหยางหยางกับหน่วนหน่วนไปด้วย” จิ่งเป่ยเฉินเผยใบหน้าที่เรียบเฉยขึ้นมาบนใบหน้าที่หล่อเหลา “วันหยุดพักผ่อนหายากนะ ดีใจหน่อยสิ”

“ไม่ใช่สักหน่อย…….” อันโหรวจับไปที่หน้าท้องของเธอก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมา ใบหน้าที่สวยงามจ้องมองไปที่เขา “ที่รัก ความจริงฉันอยากจะไปด้วยจริง ๆ นะ แต่ว่าเหมือนว่าจะใกล้เป็นประจำเดือนแล้ว ขอโทษด้วยจริง ๆ นะ…..”

“อา…….” เมื่อเธอพูดจบ เขาก็กอดเธอทันที

“นายจะทำอะไร?” อันโหรวรีบเกาะไปที่คอของเขาอย่างรวดเร็ว

“ฉันอยากกอดเธอ” จิ่งเป่ยเฉินก้มหน้าลงมองเธอ

“งั้นพรุ่งนี้นายพาหยางหยางกับหน่วนหน่วนไปเที่ยวเล่นกันเถอะ! ในบ้านมีคนใช้เยอะแยะ ไม่ต้องห่วงฉันนะ!” อันโหรวพูดด้วยรอยยิ้ม

ช่วงเวลาพักผ่อนของเขานั้นหาได้ยากมาก โดยปกติแล้วความบันเทิงในชีวิตของเขาก็คือ……..เธอ

“ไม่ไป จะอยู่กับเธอที่บ้าน” เห็นได้ชัดเจนว่าเขาวางแผนจะไปด้วยกันอยู่แล้ว พอตอนนี้เธอไม่ไป เขาเองก็ไม่ไป

“หยางหยางกับหน่วนหน่วนที่น่าสงสาร….” อันโหรวพูดพลางทอดถอนใจ

“ไม่ต้องสนใจพวกเขา” ในขณะที่จิ่งเป่ยเฉินยังไม่ลืมที่จะมองหน้าเล็ก ๆ ของเธอ “เจ็บไหม?”

“เอ่อ..ไม่เจ็บ” ไม่เจ็บก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่รอยยิ้มที่ดูมีเลศนัยแวบเข้ามาในสายตานั้นหมายความว่ายังไง?

“โหรวโหรว…….”

“ไม่! ฉันขอปฏิเสธ!” เธอมองจิ่งเป่ยเฉินทะลุปรุโปร่ง ไม่ใช่ว่าอยากให้ตั้งครรภ์หรอกเหรอ?

แบบนี้ประจำเดือนก็ไม่มาสิบเดือน แบบนี้เป็นความคิดที่ดีจริง ๆ

“โหรวโหรว ฉันยังพูดไม่จบเลย” จิ่งเป่ยเฉินอุ้มเธอและพาไปที่ห้องน้ำ เธอรีบปฏิเสธเร็วเกินไป

“ก็เพราะว่าฉันเดาออกไง เรื่องลูกแฝดค่อยคุยกันวันหลังเถอะ!”

จิ่งเป่ยเฉินยืนอยู่ที่เดิมพลางมองเธอ ก่อนจะเดินหันหลังกลับไปหยิบชุดชั้นใน กางเกงใน และผ้าอนามัยมาปรนนิบัติภรรยาอย่างหมดหนทาง

ในคืนนั้นเหอเหมียวเอ่ยปากออกมาด้วยตัวเองว่ารูปนั้นเป็นเธอ เมื่อคลิปวิดีโอนั้นก็ถูกโพสต์ออกไป การปรากฏตัวขึ้นของเหอเหมียวนั้นเป็นที่ตกตะลึงในสายตาของทุกคนเป็นอย่างมาก เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วความน่าเชื่อถือนั้นสูงมาก

แต่เหตุการณ์นี้ไม่ได้จบลงง่าย ๆ วันรุ่งขึ้นจึงกลายเป็นข่าวประเด็นร้อนอีกครั้ง ผู้ชายที่อุ้มเธอนั้นคือโอวหยางลี่ ประธานโอวหยางของโอวหยางกรุ๊ป เสื้อผ้าที่สวมใส่ภายในรูปภาพนั้นเป็นช่วงฤดูร้อน ซึ่งช่วงเวลานั้นเขาก็ยังไม่ได้หย่า

ข่าวลือเรื่องการหย่าของโอวหยางลี่และเหลียวเว่ยก็ออกมา โดยโอวหยางกรุ๊ปใช้เวลาเพียงไม่กี่วันและภายในหนึ่งวันสั้น ๆ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ขึ้น