อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 285 อยากเล่นก็ไปคลอดเอง

ตอนที่ 285 อยากเล่นก็ไปคลอดเอง

“อยากเล่นก็ไปคลอดเอง” จิ่งเป่ยเฉินเดินก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะอุ้มหยางหยางจากทางด้านหลังออกไป

“พี่เฉิน พี่พูดง่ายนะ ฉันจะไปหาแบบอันโหรวได้ที่ไหน ไม่สิ ฉันจะไปหาผู้หญิงสักคนที่มีลูกและจะพากลับมาเลย!” ฉีเซิ่งเทียนมองหยางหยางที่จิ่งเป่ยเฉินอุ้มออกไปอย่างอาลัยอาวรณ์ ครอบครัวทั้งสี่คนค่อย ๆ เดินออกไป

“ฉีเซิ่งเทียน ดูเหมือนนายจะข้ามวัยเด็กของนายไปนะ นายไม่คิดว่าเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจนโตนั้นน่าสนใจกว่าเหรอ? สำหรับความรู้สึกของนายที่ลึกซึ้ง ดูพี่เฉินสิ หยางหยางที่ดูเย็นชาแบบนั้น!” หมิ่นลี่เองก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์ เขายังไม่ได้อธิบายอะไรเลยนะ!

“นั่นก็เพราะพันธุกรรม พี่เฉินนิสัยแบบนั้นนายหวังว่าหยางหยางจะเหมือนพี่สะใภ้งั้นเหรอ? ฉันคิดว่าเด็กน้อยเป็นแบบนี้ก็น่ารักและยังเท่มากอีกด้วย!” ฉีเซิ่งเทียนมองหยางหยางและหน่วนหน่วนที่อันโหรวกำลังป้อนขนมให้อยู่ ก่อนจะละสายตากลับมา “ถังซั่ว นายดูแลน้องสาวตัวเองด้วยนะ! อย่ามาทำลายเด็ดขาดเชียว”

“รู้แล้ว” ถังซั่วพูดออกมาก่อนจะเดินออกไป

“นายไม่เห็นเหรอว่าวันนี้ถังซือเถียนไม่ได้มาด้วย?” ถังซั่วจัดการเขาก็วางใจ “แม้จะควบคุมเธอยากแต่ก็ใช่ว่าจะควบคุมไม่ได้!” หมิ่นลี่กวาดสายตาไปรอบ ๆ “ไปกันเถอะ! ไปดื่มกัน!”

การปรากฏตัวหยางหยางและหน่วนหน่วนภายในงานเลี้ยงและเรื่องการขอแต่งงานที่ยิ่งใหญ่นั้นต้องเป็นฉากที่สื่อนำกลับไปเขียนพาดหัวข่าวใหญ่และพิมพ์รายงาน

เมื่อเด็กน้อยทั้งสองนั้นรับประทานอาหารเสร็จก็ถูกพากลับไปที่ห้องนอน

จิ่งเป่ยเฉินอุ้มหยางหยางกลับไปที่ห้องนอน เมื่อเขาวางตัวหยางหยางลง เด็กน้อยก็ดึงแขนของเขาเอาไว้ “เดี๋ยวก่อนครับ”

จิ่งเป่ยเฉินได้ยินเสียงของหยางหยางก็หยุดชะงักและก้มลงไปมองการเคลื่อนไหวของหยางหยาง

ความจริงแล้ววันนี้เขาซาบซึ้งใจมากที่หยางหยางบอกว่าให้โหรวโหรวเป็นของขวัญกับเขา เพราะนั่นแสดงว่าภายในใจของหยางหยางนั้นเริ่มยอมรับในตัวเขาแล้ว

นี่ถือเป็นการก้าวกระโดดอย่างมากสำหรับเขา!

หยางหยางหยิบกล่องสีดำยาวที่มีลวดลายสีดำเข้มขึ้นมายื่นให้เขา “นี่ต่างหากถึงเป็นของขวัญของพ่อ”

“ขอบคุณนะ” เขายื่นมือไปรับไว้ก่อนจะแกะออกอย่างช้า ๆ ด้านในนั้นเป็นปากกาสีดำหนึ่งแท่งที่มีตัวอักษรจิ่งสลักอยู่ เขียนคล้ายกับอักษรหยางหยาง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เขาก็โน้มตัวเข้าไปจุ๊บที่หน้าผากเล็ก ๆ นั้น “พ่อชอบมากเลย”

“ราตรีสวัสดิ์ครับ” หยางหยางไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมเพราะสำหรับเขาแล้วถือว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

“ราตรีสวัสดิ์” จิ่งเป่ยเฉินหยิบกล่องนั้น ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง เขาเห็นอันโหรวยืนอยู่หน้าห้อง

เขายื่นกล่องที่อยู่ในมือให้เธอดู ก่อนจะโอบเอวของเธอและพาเดินไปที่ห้องนอน “ลูกชายให้มา”

“สวยตายแหละ!” อันโหรวรู้จักนิสัยของหยางหยางดี หากพิจารณาจากความเห็นที่มากมายเกี่ยวกับเขาก่อนหน้านี้ จู่ ๆ วันนี้กล้าที่จะพูดออกมาแบบนั้น หมายความภายในใจของเขานั้นเริ่มยอมรับจิ่งเป่ยเฉินแล้ว

นี่ถือเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ

“เธอสวยกว่าอีก” จิ่งเป่ยเฉินรู้สึกว่าเขามีความสุขมากที่สุดในตอนนี้เหมือนว่ามีทุก ๆ อย่างบนโลกใบนี้

“นายไม่ลงไปแล้วงั้นเหรอ?” พวกเขาออกมาแบบนี้เหมาะสมแล้วจริง ๆ เหรอ?

ทันใดนั้นจิ่งเป่ยเฉินก็โน้มตัวเข้ามากอดเธอ พลางมองเธอด้วยสีหน้าที่คลุมเครือ “ฉันอยากได้ของขวัญจากเธอ”

“ของขวัญของฉันตอนนี้ยังให้ไม่ได้ วันมะรืนนะ!” จู่ ๆ เธอก็นึกออกว่าจะให้อะไรเขาเป็นของขวัญ

ตอนที่เขานั้นคุกเข่าขอเธอแต่งงาน ความคิดนั้นจู่ ๆ ก็โผล่เข้ามาในหัวสมองของเธอทันที

“ฉันจำได้ว่ายังไม่มา” จิ่งเป่ยเฉินมองเธออย่างสงสัย เมื่อคืนเขายังนอนอยู่แม้ว่าจะมาวันนี้ วันมะรืนก็ไม่อาจหนีเขาไปได้

“ที่ฉันบอกไม่ได้หมายถึงฉัน! ในหัวของนายกำลังคิดอะไรอยู่ ฉันบอกนายตอนไหนว่าของขวัญของฉันคือฉัน?” เธอเริ่มหงุดหงิดขึ้นเล็กน้อย

“หรือว่าไม่ใช่?” เขาต้องการแค่เธอ

อันโหรวมองไปที่รอยยิ้มของเขา ก่อนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

หลินจือเซี๋ยวเธอมันคนทรยศ!

เธอพูดกับจิ่งเป่ยเฉินไว้แล้วว่าตัวเธอเองไม่มีของขวัญอะไรที่จะมอบให้กับเขา เธอจึงคิดไอเดียหื่น ๆ ของเธอส่งไปให้จิ่งเป่ยเฉิน หลังจากนั้นเขาก็รู้ทันที

“ไม่จริง! นายต้องเชื่อฉันนะ!” ทันทีที่เธอพูด ประตูที่อยู่ด้านหลังก็ถูกเปิดออก จิ่งเป่ยเฉินอุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน

ปัง! เสียงปิดประตูห้องดังขึ้นทันที

เธอหันไปมองเตียงที่อยู่ด้านหลัง ซวยแล้ว ซวยแล้ว เธอตายแน่ ๆ

เขาพาเธอตรงดิ่งไปที่เตียงนอน เธอรีบเอื้อมมือออกมาดึงคอเสื้อของเขาไว้ทันที ก่อนจะยิ้มให้เขาจาง ๆ “นายได้ยินแล้วว่าของขวัญที่ฉันจะให้นายคือวันมะรืนนี้ จะพาหน่วนหน่วนกับหยางหยางไปเปลี่ยนนามสกุลที่สำนักกิจการพลเรือน”

จิ่งเป่ยเฉินรู้สึกประหลาดใจในตอนแรกเพราะการกระทำของเธอจึงหยุดฟังในสิ่งที่เธอพูด ภายในใจนั้นก็รู้สึกเอ่อล้นออกมาอย่างบอกไม่ถูกจริง ๆ

แทบจะรอไม่ไหวที่จะจูบเธอและพูดถึงความรู้สึกตื่นเต้นในเวลานี้

“เดี๋ยวก่อน! นายอย่าเพิ่งดีใจไป!” อันโหรวมองสายตาที่เป็นประกายของเขา เธอรู้ว่าหากเธอพูดออกไปเขาจะต้องดีใจเป็นอย่างมากแน่ ๆ

แต่เธออยากจะให้มันเป็นแบบนี้จริง ๆ หยางหยางและหน่วนหน่วนเป็นลูกของเขาจะใช้นามสกุลเดียวกับเขาก็ถือเป็นเรื่องสมเหตุสมผล

“โหรวโหรว เธอทำแบบนี้เพราะไม่อยากมีลูกคนที่สามแล้วงั้นเหรอ?” จิ่งเป่ยเฉินคิดถึงความเป็นไปได้ก็รู้สึกไม่มีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย

แต่เขาก็จะเคารพในการตัดสินใจของเธอ พวกเขามีหยางหยางและหน่วนหน่วนแล้ว หากเธอไม่อยากให้กำเนิดลูกอีกคนก็หยุดไว้ก่อนชั่วคราวก็ได้

เพียงแค่ชั่วคราว…

“จิ่งเป่ยเฉิน นายอยากจะได้ของขวัญที่ดีเลยพูดขึ้นมาแบบนี้ ถ้าฉันบอกว่าไม่อยาก นายจะทำยังไง?” เธอขมวดคิ้วขึ้น เรื่องที่ควรจะสนใจในตอนนี้ก็คือเรื่องที่พวกเขาจะเปลี่ยนนามสกุลไม่ใช่เหรอ?

“เธอบอกว่าจิ่งหยางและจิ่งหน่วนฟังดูไม่เพราะ” หลังจากที่พวกเขาพูดออกมา เขาเองก็รู้สึกแปลก ๆ เหมือนกัน

“ฉันรู้! ฉันถึงตัดสินใจใส่นามสกุลของนายไว้ด้านหน้าชื่อของพวกเขาไง จิ่งอันหยาง จิ่งอันหน่วน ได้ไหม?” อันโหรวจ้องมองไปที่เขา ภายในใจนั้นรอคำตอบของเขาอยู่

“ทำไมจะไม่ได้” ความจริงแล้วเขาดีใจเป็นอย่างมาก

นี่คืองานวันเกิดอายุสามสิบปีของเขาที่มีความสุขที่สุด ไม่มีวันไหนที่มีความสุขมากขนาดนี้

จิ่งอันหยาง จิ่งอันหน่วน มีนามสกุลเขาและนามสกุลเธออยู่ ช่างเป็นชื่อที่ไพเราะจริง ๆ

“จิ่งเป่ยเฉิน ทำไมวันนี้พ่อแม่นายถึงไม่มา?” วันเกิดของเขาแต่กลับไม่เห็นพวกท่านเลย

“พวกเขาไม่ชอบงานที่คึกคักเท่าไร” ถ้าหากพวกเขาอยากเห็นฉากขอแต่งงานก็คงได้ดูวิดีโอผ่านทางออนไลน์แล้ว

“แบบนี้นี่เอง! ฉันให้ของขวัญกับนายแล้ว ตอนนี้นายก็ช่วยออกไปจากตัวฉันตอนนี้ เดี๋ยวนี้ ทันที!” แม้เธอจะกินข้าวไปเล็กน้อยตอนที่พาหน่วนหน่วนกับหยางหยางไปกิน แต่ตอนนี้ยังเร็วเกินไป

“คุณนายจิ่ง ดีใจมากที่ต้องบอกเธอว่าฉันจะแกะของขวัญแล้วนะ” ทันทีที่เขาพูด มือของเขาที่อยู่ด้านหลังของเธอก็คลำหาซิปจากด้านหลัง

‘คุณนายจิ่ง’ สามคำนี้ทำให้เธอสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง แต่มือใหญ่ ๆ ที่โอบรอบตัวเธออยู่นั้นก็ทำให้เธอได้สติกลับมาทันที

“ฉันไม่ใช่ของขวัญนะ! อย่ามาแกะ! ไม่อนุญาตให้ถอด!” เธอดิ้นจนทำให้ตัวของเธอเอนไปด้านข้าง รู้สึกว่าหลังของเธอนั้นเย็นเฉียบ เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้แต่ก็ไม่มีน้ำตาไหลออกมา

ของขวัญของเธอไร้ที่ติมีสิทธิ์อะไรมาถอด!

“ลูกชายให้มา ไม่แกะก็ไม่ได้นะ” ระหว่างที่พูดชุดราตรีของเธอก็ถูกเขาถอดมาอยู่ที่เอว ผมสีดำกระจัดกระจายลงมาปกปิดเรือนร่างที่โป๊เปลือยของเธอ ผิวขาว ๆ ในตอนนี้ให้ความรู้สึกที่ปลุกอารมณ์สัตว์ร้ายมากยิ่งขึ้น

เลือดที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายตอนนี้พร้อมที่จะจู่โจม

“ที่รัก เบา ๆ หน่อยจะได้ไหม?” พรุ่งนี้เธอยังอยากไปแช่น้ำพุร้อนอยู่นะ!