อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 348 ลูกสาวของฉันงดงามจริง ๆ
ตอนที่ 348 ลูกสาวของฉันงดงามจริง ๆ
เมื่อมองลูกสาวที่มีหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะจุ๊บแก้มเธอเบา ๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจว่า “ลูกสาวของฉันงดงามจริง ๆ”
“แม่จ๋าสวยที่สุดค่ะ!” ร่างเล็ก ๆ ของหน่วนหน่วนเดินเข้าไปในอ้อมกอดของเธอ “ตัวแม่จ๋าหอมจังเลย”
“ไปกันเถอะ พวกเราไปดูพี่ชายกัน!” เธอจูงมือหน่วนหน่วนออกไป
อันโหรวดีใจมาก ภายในใจของเธอนั้นรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก
แม่ไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ แต่หยางหยางและหน่วนหน่วนก็คือคนในครอบครัว และก็ยังมีจิ่งเป่ยเฉินอีก
แต่ว่า……..
ภายในใจของเธอนั้นกลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ นับตั้งแต่วันนั้นที่ได้เห็นเอกสารที่มีลายเซ็นของเขาในบ้านของโอวหยางลี่ เธอก็รู้สึกเหมือนมีหนามคอยทิ่มแทงใจของเธออยู่ หากดึงออกมาเลือดคงจะค่อย ๆ ไหลออกมา
พวกเขาที่เพิ่งเดินไปถึงหน้าห้องนอนของหยางหยาง หยางหยางก็เปิดประตูห้องออกมาพอดี เด็กตัวน้อยในชุดสีแดงปรากฏออกมาตรงหน้าพวกเขาทั้งสอง
“พี่ชายโคตรเท่เลย!”
“ยังคงหล่อเหลาเหมือนเดิมไม่มีผิด แถมยังหล่อกว่าพ่ออีกตั้งเยอะ!” อันโหรวย่อตัวลงและช่วยเขาแต่งตัวให้เรียบร้อยอีกครั้ง
“หล่อกว่าฉันเท่าไรกันเชียว?” ทันใดนั้นเสียงของจิ่งเป่ยเฉินก็ดังมาจากด้านหลัง
อันโหรวตกใจ ทำไมเขากลับมาเร็วขนาดนี้?
คงไม่ได้ถูกเขาจับได้ว่าเลิกงานก่อนเวลาหรอกนะ!
“ถึงยังไงลูกก็หล่อกว่านาย!” เธอไม่ได้มองเขาและยังคงจ้องไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ที่เรียบเฉยของหยางหยาง “ศิษย์ได้รับการอบรมรมสั่งสอนจากครู แต่เก่งกว่าครูซะอีก ตอนนี้ตุ้ยนุ้ยแต่โตมาจะต้องหล่อกว่านายแน่ ๆ”
“ใช่ หล่อกว่าฉัน รอให้เขาโตก่อนแล้วค่อยพูด เมื่อถึงตอนนั้นจะมีนัยมากขึ้น” จิ่งเป่ยเฉินอุ้มหน่วนหน่วนขึ้นมากอด ก่อนจะก้มลงไปมองพวกเขา “ลงไปกัน!”
อันโหรวจูงมือหยางหยางเดินตามพวกเขาลงไป “ไม่ต้องไปฟังพ่อจ๋าหรอก ถึงจะมีนัยลูกก็ต้องชนะแน่ ๆ”
ในแต่ละวันไม่รู้ว่าจิ่งเป่ยเฉินคิดถึงเรื่องอะไรบ้าง ถึงได้เปรียบเทียบหยางหยางของเธอแบบนี้
“โหรวโหรว ฉันยังอยู่ตรงนี้นะ” เขายังยืนอยู่และได้ยินอย่างชัดเจน ไม่คิดเลยว่าเธอจะ………
“ก็ใช่สิ! ก็พูดให้นายฟังไง” เธอยิ้มพลางหัวเราะ ถึงยังไงเขาก็มองไม่เห็น
หลังจากที่เดินลงมาชั้นล่างก็ถ่ายรูปหยางหยางและหน่วนหน่วน แต่ก่อนมื้อเย็นนั้นก็ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลูก ๆ ก่อน เพราะไม่สามารถให้เสื้อที่ปักด้วยไหมนี้เลอะน้ำแกงก่อนวันงานได้
จิ่งเป่ยเฉินอาบน้ำเสร็จก็มองมาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นอันโหรวยังนั่งพิงอยู่ที่หัวเตียง ช่วงเวลานี้เธอปกติเธอจะนอนรอเขา แต่คืนนี้ไม่คิดว่าจะยังนั่งอยู่ที่หัวเตียง
เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเธอช้า ๆ “คืนนี้มีเงื่อนไข?”
“เงื่อนไขอะไร?” อันโหรวมองเขาที่เดินเข้ามาอย่างไม่เข้าใจความหมายของเขา
“ท่าทาง…….”
อันโหรวรู้สึกว่าเธอต้องแกล้งโง่แล้ว เพื่อที่คืนนี้จะได้รู้เรื่องกำหนดวันแต่งงาน บนเตียงนอนนั้นไม่ใช่ที่ที่จะมานั่งคุยเจรจากันได้
เธอหดตัวลงและนอนลงไปใต้ผ้าห่ม พลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมศีรษะของตัวเอง
“คืนนี้ไม่เอา ขอพักผ่อนหนึ่งวัน!” เสียงกึกก้องภายใต้ผ่าห่มคำรามออกมา!
จิ่งเป่ยเฉินใช้ผ้าขนหนูเช็ดไปที่ผมก่อนจะโยนมันทิ้งและก็เอนตัวลงแอบเข้าไปใต้ผ้าห่ม…….
ทันใดนั้นมือของเขาก็ถูกมือเล็ก ๆ นั้นจับไว้ เขาขมวดคิ้วขึ้น ใบหน้าที่เย็นชานั้นเผยรอยยิ้มออกมา เขายื่นมืออีกข้างเข้าไป
“ซี๊ด…….”
จิ่งเป่ยเฉินจู่ ๆ ก็มองไปที่ผ้าห่มทันที จากความเจ็บปวดที่ข้อมือของเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
โหรวโหรวกัดเขา
“จิ่งเป่ยเฉิน มือของนายหยุดจับมั่วซั่วได้แล้ว!” เธอดึงผ้าห่มออกอย่างโกรธเคือง ใบหน้าของเธอนั้นแดงเล็กน้อยเพราะหายใจไม่ออก เส้นผมของเธอก็พันกันยุ่งเหยิง
เขาพุ่งตัวเข้าไปหาใบหน้าเล็ก ๆ ที่สง่างามและโน้มตัวลงไปจูบที่แก้มของเธออย่างรวดเร็ว “น่ารักจัง”
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาชมว่าน่ารักสักหน่อย เปล่าเลย ฉันโตมาขนาดนี้ก็ต้องน่ารักอยู่แล้ว!” เธอกำลังโกรธอยู่นะ! จู่ ๆ มาชมว่าเธอน่ารักทำไม!
“สวย อ่อนโยน มีคุณธรรม…….”
“พอ ไม่ต้องพูดแล้ว นอนได้แล้ว” เขาดึงมือกลับมา หมอนถูกโยนทิ้งไป เขานั่งลงบนเตียงพลางมองเธอ “ราตรีสวัสดิ์”
“นายไม่เก็บหมอนเหรอ?”
บิ๊กบอสเอื้อมมือไปปิดไฟ ภายในห้องที่มืดสนิทนั้นเสียงทุ้มต่ำของเขาก็เอ่ยขึ้น “เธอโยนมันก็ต้องไปเก็บเอง ฉันไม่เก็บ”
“แล้วแต่นาย!” ถึงยังไงเธอก็มีหมอนนอน
เธอสัมผัสไปที่ตำแหน่งหมอนของเธอและนอนลงอย่างสงบ แต่ว่าเมื่อเธอเอนตัวลงนอน หัวของอีกคนก็ล้มตัวลงนอนข้าง ๆ เธอ
ลมหายใจอุ่น ๆ นั้นลอดเข้ามาในหูของเธอ เธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย “หมอนของนายอยู่บนพื้นนะ!”
เอวของเธอถูกรัดแน่น แก้มของเธอก็แนบชิดกับเขา ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขานั้นใกล้ใบหูของเธอมาก ๆ “โหรวโหรว แบบนี้เรียกว่านอนใช้หมอนร่วมกัน”
“นายปล่อยฉันนะ เดี๋ยวฉันจะไปหยิบหมอนนายขึ้นมาเอง” พวกเขาอยู่ใกล้กันเกินไป ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของเขาพ่นลงมาที่ตัวเธอไม่หยุด
ชายคนนี้เจตนาชัด ๆ
เธอจะต้องสงบสติอารมณ์และทำจิตใจให้บริสุทธิ์ จะต้องไม่ถูกล่อลวงจากการยั่วยวนของเขา
“ทำไมไม่คุยเรื่องพิธีแต่งงาน?” เธอพยายามเปลี่ยนเรื่อง
ทันใดนั้นเธอก็ถูกเขากัดไปที่ใบหู ตัวของเธอสั่นเทาเล็กน้อย น้ำเสียงของเธอก็อ่อนแรงลง “ต้องมาคิดคำนวณหาฤกษ์ เลือกวันที่เป็นมงคลไหม?”
“ได้อยู่กับเธอก็เป็นมงคลทุกวันไม่ใช่เหรอ?”
คำบอกรักกะทันหันแบบนี้ทำให้เธอใจอ่อนยวบ “งั้นนายก็ตัดสินใจเลย! แต่ว่าต้องบอกฉันก่อนด้วยนะ ฉันนอนก่อนแล้ว นายก็รีบนอนได้แล้วนะ”
YOU MAY ALSO LIKE
