อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 386 โรงเรียนอนุบาลสายรุ้ง
ตอนที่ 386 โรงเรียนอนุบาลสายรุ้ง
“ฉันเพิ่งได้รับข่าวจากโรงเรียนอนุบาลสายรุ้งว่าสุดสัปดาห์นี้จะไปเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ ถ้าหากว่าเธออยากจะพาหน่วนหน่ วนกับหยางหยางไปโดยไม่อยู่โรงเรียนละก็ นี่ก็เป็นโอกาสที่ดีเลย!” ถ้าหากพลาดโอกาสครั้งนี้ไปก็ไม่รู้ว่าจะมีโ โอกาสอีกเมื่อไหร่
เมื่อได้ยินเสียงของฉีหย่วนหยางดังมาจากด้านหลัง เธอที่คิดพิจารณาอยู่ก็ได้สติกลับมา แม้จะไม่รู้ว่าตัวเองกำลั งคิดอะไรอยู่ก็ตาม
ครั้งสุดท้ายที่ไปพบโอวหยางลี่ที่เรือนจำก็ผ่านมาสามวันแล้ว จิ่งเป่ยเฉินไม่เคยเลิกตามหาเธอเลย เธอรู้สึกไม่เข ข้าใจเล็กน้อยกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่
ตามหาเธอเพื่อหย่า?
ถ้าหากเพราะเหตุผลนี้เธอจะรีบไปปรากฏตัวตรงหน้าเขาทันที
ใบทะเบียนสมรส รวมถึงเอกสารส่วนตัวและหลักฐานทุกอย่างก็อยู่บ้านของเขาทั้งหมด ถ้าหากว่าเขาอยากจะหย่าจริง ๆ เขา าสามารถจัดการมันได้อยู่แล้ว
เอกสารใบหย่าก็ได้ส่งให้เขาไปแล้ว
“จิ่งเป่ยเฉินคงไม่ปล่อยโอกาสครั้งนี้ไป” เธอตอบอย่างเรียบ ๆ
“มีคนมากมายก็ใช่ว่าจะไม่เกิดปัญหา” ฉีหย่วนหยางนั่งลงที่เก้าอี้โยกด้านหลังของเธอและแกว่งไปมาอย่างเกียจคร้าน ร ราวกับคนแก่ที่ออกมาตากอากาศใต้แสงแดด
แต่ว่าเขาไม่ใช่คนแก่และด้านนอกฝนก็กำลังตก
“เธอรออยู่ที่บ้านโดยไม่จำเป็นต้องออกไปปรากฏตัว” คนอย่างจิ่งเป่ยเฉิน ถึงปรากฏตัวก็หาเธอไม่เจอหรอก
“เป็นไปไม่ได้” บางทีงานนี้อาจจะเป็นจิ่งเป่ยเฉินที่คิดขึ้นมาก็ได้
ภายในวันนั้นต้องมีผู้คนมากมายที่คอยจับตามองหยางหยางและหน่วนหน่วนไว้อย่างแน่นอน ขอแค่มีคนเข้าใกล้ พวกเขาก็ จะรีบออกมาทันที
“งั้นเธอมีอะไรอยากจะบอกหยางหยางกับหน่วนหน่วน ถ้าไม่สามารถพามาได้ อย่างน้อยบอกข่าวหน่อยก็ยังดี”
“มี!”
คิดไอเดียที่ดีกว่านี้ออกแล้ว!
ภายในชั่วพริบตาก็เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ วันนี้อากาศดีมาก พูดได้ว่าหลังจากที่ฝนตกไปสองวัน อากาศก็แจ่มใส ท้องฟ ฟ้าปลอดโปร่ง
ทัวร์ของโรงเรียนอนุบาลสายรุ้งในการไปเข้าเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ ทุกชั้นเรียนจะมีคุณครูสองคนคอยดูแลอยู่ และยังมีค คุณครูสอนชีวิต รวมทั้งหมดมีคุณครูสามคน
นักเรียนสิบกว่าคนต่อคุณครูสามคน คุณครูหนึ่งคนแบ่งกันดูแลเด็กสามคน ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพาหน่วนหน่วนกับหยา างหยางออกไปโดยที่ไม่รู้ตัวได้
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงภายในที่แห่งนั้นหรือด้านนอกต่างมีคนของจิ่งเป่ยเฉินอยู่
หน่วนหน่วนมองดูฟอสซิลไดโนเสาร์ที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างตื่นเต้น “พี่ชาย นี่มันไดโนเสาร์อะไรเหรอ?”
“สเตโกซอรัส!” หยางหยางตอบกลับอย่างเรียบเฉย
“ว้าว พี่ชายสุดยอดไปเลย!” หน่วนหน่วนมองและชื่นชมหยางหยางอย่างสรรเสริญ พี่ชายของเธอเก่งและฉลาดที่สุด
เมื่อครู่คุณครูเพิ่งจะพูดไป แต่น้องสาวกลับไม่ได้ฟัง กำลังอยู่ในภวังค์อยู่!
ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังมองฟอสซิลอยู่ด้านหน้าก็เดินมาชนหยางหยาง
เธอย่อตัวลงมาขอโทษ “ขอโทษนะจ๊ะเด็กน้อย ขอโทษจริง ๆ เป็นความผิดของน้าเอง”
หยางหยางไม่ได้ตอบกลับไป ใครบางคนที่อยู่ด้านข้างเดินมาด้านหน้าและพาตัวผู้หญิงคนนั้นออกไปทันที
หน่วนหน่วนมองไปที่คุณน้าคนนั้นและคนที่วิ่งเข้ามาด้วยความตกใจ “พี่ชาย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
คงไม่ได้เพิ่งเดินมาชนพี่ชายหรอก คุณน้าก็ขอโทษแล้ว ทำไมถึงได้ถูกจับออกไปแบบนั้น!
“ไม่เป็นอะไร ไปดูกันต่อเถอะ!” หยางหยางจูงมือเธอและเดินตามคุณครูอนุบาลไป
มือของเขาแตะไปที่กระเป๋าเสื้อก็พบกระดาษเล็ก ๆ อยู่ด้านใน แต่ว่าตอนนี้ดูไม่ได้ ภายในพิพิธภัณฑ์จะต้องมีกล้องวง งจรปิดแน่ ๆ
รถลินคอล์นจอดอยู่ตรงข้ามพิพิธภัณฑ์ จิ่งเป่ยเฉินที่กำลังดูกล้องวงจรปิดอยู่นั้นเห็นผู้หญิงที่เดินมาชนหยางหยาง ง เขาจำใบหน้าของเธอไม่ได้ แม้ว่ารูปร่างจะคล้ายกับอันโหรวอยู่บ้าง แต่ว่าส่วนอื่น ๆ นั้นกลับไม่มีส่วนคล้าย
“ปล่อย!” เขาพูดอย่างเย็นชา
เมื่อก่อนมีอยู่หนึ่งครั้งที่เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขา และเขาก็ไม่ได้จับไว้ ครั้งนี้จะไม่มีทางปล่อยให้เธอหนีไป ป!
“พี่เฉิน พวกเราควรจะเปลี่ยนรถไหม?” แบบนี้พวกเขาดูโจ่งแจ้งเกินไปหรือเปล่า?
“ไม่เปลี่ยน” โหรวโหรวอาจจะคิดว่าเขาอยู่ที่นี่เพราะงั้นเขาก็จะอยู่ที่นี่ตลอด รอเธออยู่ที่นี่
คอยดูว่าเธอกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ อยากจะหนีเขาไปจริง ๆ งั้นเหรอ? แม้แต่หน้าก็ไม่คิดอยากจะเจอ!
“โอเค!” เขาเป็นพี่ใหญ่ ทำตามอย่างที่ว่าน่าจะดีที่สุด
ผลก็คือพวกเขาไม่เห็นแม้แต่เงาของอันโหรวเลยตลอดเวลาที่เฝ้าดูหยางหยางและหน่วนหน่วน
“บัดซบ!” จิ่งเป่ยเฉินกำหมัดแน่น ไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่มาปรากฏตัว
ภายในรถรู้สึกได้ถึงความเย็นชา ฉีเซิ่งเทียนโบกมือเพื่อส่งสัญญาณให้คนขับรถขับออกไป
“ขับตามรถโรงเรียนไป” จู่ ๆ จิ่งเป่ยเฉินก็สั่งขึ้นมา
รถโรงเรียนที่อยู่ด้านหน้าขับออกไป รถลินคอล์นยาวของพวกเขาก็ขับตามหลังไปทันที
รถโรงเรียนขับไปอย่างสวัสดิภาพโดยไม่เกิดเรื่องใด ๆ ขึ้น สถานการณ์แบบนี้ทำให้ใบหน้าของจิ่งเป่ยเฉินนั้นดำดิ่งลง ใบหน้าที่เคร่งขรึมปกคลุมไปด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมาก
ฉีเซิ่งเทียนลงจากรถไปรับหน่วนหน่วนและหยางหยางมา เด็กน้อยทั้งสองขึ้นรถมา หน่วนหน่วนก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของจ จิ่งเป่ยเฉิน
“พ่อจ๋า!” ตัวของหน่วนหน่วนนั่งลงบนตักของเขา ดวงตาสีฟ้ากลมโตเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“วันนี้เที่ยวสนุกไหม?” ฉีเซิ่งเทียนถามอย่างยิ้มแย้ม ตอนนี้จิ่งเป่ยเฉินเย็นชาจนอาจจะไม่ได้สนใจเธอ
“สนุกมากค่ะ! คุณลุงฉีครั้งหน้าพวกเรามากันอีกนะคะ!” หน่วนหน่วนมองฉีเซิ่งเทียนด้วยรอยยิ้ม
“ได้เลย!”
“พ่อจ๋า ทำไมไม่พูดคะ พ่อจ๋าไม่สบายเหรอ?” หน่วนหน่วนหันกลับไปมองเขา ท่าทางของพ่อดูเหมือนเหนื่อยล้าเหลือเกิน
“เปล่า พ่อจ๋าสบายดี” จิ่งเป่ยเฉินก้มลงมองเธอและโอบไปที่หลังของเธอ
ถ้าหากโหรวโหรวอยู่ข้าง ๆ ละก็ เขาคงจะดีขึ้นและมีชีวิตชีวามากกว่านี้แน่ ๆ
แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่ เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นเริ่มป่วยจริง ๆ แล้ว
ดูเหมือนว่าจะป่วยรุนแรงมากด้วย
“พ่อจ๋าต้องดูแลตัวเองนะคะ!” หน่วนหน่วนมองเขาอย่างเป็นห่วง
“อืม” จิ่งเป่ยเฉินพยักหน้า
ฉีเซิ่งเทียนมองไปที่หยางหยางที่นั่งเงียบมาตลอดทาง แม้ว่าเขาจะมีอารมณ์ที่เย็นชาแบบนี้มาตลอด แต่จู่ ๆ เขาก็รู้ สึกอยากแกล้งเขาเล่นเสียหน่อย
“หยางหยาง ทำไมไม่พูดเลย คิดอะไรอยู่เหรอ?”
หยางหยางที่กำลังคิดอยู่ว่ากระดาษแผ่นนั้นใช่จากแม่จ๋าหรือเปล่า ข้อความบนกระดาษนั้นคืออะไร?
แต่ว่าคำถามของฉีเซิ่งเทียนตอนนี้ หยางหยางมองไปที่เขาด้วยแววตาที่จริงจัง “ผมกำลังคิดอยู่ว่าไดโนเสาร์มีพละกำ ำลังมากมายขนาดนั้น ทำไมถึงสูญพันธุ์ไป?”
“คำถามนี้……..ให้พ่อเป็นคนตอบแล้วกันนะ!” ฉีเซิ่งเทียนปัดคำตอบไปให้อย่างสนุกสนาน
จิ่งเป่ยเฉินมองเขาอย่างเย็นชาโดยไม่ได้พูดอะไร
“คำถามนี้ยากเกินไป! ฉันก็ไม่รู้ หยางหยางโตขึ้นสามารถไปเป็นนักวิทยาศาสตร์ค้นพบหาความจริงก็ได้นะ!” ฉีเซิ่งเที ยนยกนิ้วโป้งขึ้นชื่นชมเขา พร้อมพยักหน้าอย่างครุ่นคิด
ในชั่วพริบตาก็เป็นวันจันทร์
วันนี้บริษัทจิ่งมีนัดประชุมที่สำคัญ แม้ช่วงนี้จิ่งเป่ยเฉินจะทำตัวเหมือนว่างงาน แต่วันนี้เขาต้องเข้าร่วมประชุม ด้วย เพราะเป็นโครงการที่เกี่ยวข้องกับความร่วมมือในอุตสาหกรรมไวน์คู่ค้าต่างชาติที่เขาติดต่อมาด้วยตัวเอง
หลินจือเซี๋ยวติดตามเขาอยู่ด้านหลัง เฝ้าดูเขาจัดการกับแขกอีกฝั่ง แต่ว่าทำไมเธอรู้สึกเหมือนบิ๊กบอสจะไม่สบาย
สีหน้าของเขาดูแดงเล็กน้อย ร่างกายของเขาก็ไม่ได้มีกลิ่นแอลกอฮอล์ คงไม่ใช่เพราะเมาแน่นอน
บิ๊กบอสป่วย!
เขาทำงานอย่างบ้าคลั่ง โหรวโหรวกลับมาเขาก็คงดีขึ้นอย่างมาก แต่ว่าตอนนี้โหรวโหรวไม่อยู่ เขาเลยเปลี่ยนไป เป็นสภาพแบบนี้
เธอเป็นกังวลว่าบิ๊กบอสจะล้มลงในสถานการณ์แบบนี้จริง ๆ
YOU MAY ALSO LIKE
