อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 398 ผลข้างเคียงที่ตามมา
ตอนที่ 398 ผลข้างเคียงที่ตามมา
แน่นอนว่าส่งผลกระทบต่อตัวของเธอเอง ไม่อย่างนั้นคงจะมีผลข้างเคียงที่ตามมา ไม่มีทางหายดีแน่
วันนั้นจิ่งเป่ยเฉินตัดสินใจที่จะทำแท้งลูกของเธอแล้วไม่ใช่เหรอ เธอที่ถูกยาสลบไป แม้สติจะไม่มี แต่ทำไมถึงเกิดอาการแพ้ท้องขึ้นมาแบบนี้?
“โหรวโหรว เธอเป็นอะไรไป?” โอวหยางลี่มองไปยังใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอที่กำลังซีดเผือดและเต็มไปด้วยความกังวล
อันโหรวไม่ได้สนใจเขา ยิ่งมีคนสนใจเขามากขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งทำมากขึ้นเท่านั้น คนประเภทนี้ดูท่าจะไม่มีทางยอมแพ้ง่าย ๆ ปกติแล้วเขาแทบจะหลบซ่อนตัวเองอยู่เสมอถ้าหากไม่ม มีอะไรเกิดขึ้น
ที่ชั้นสองทุกห้องดูเหมือนจะไม่มีแม้แต่เงาของจิ่งเป่ยเฉิน ที่ชั้นสามก็ดูเหมือนจะไม่อนุญาตให้ขึ้นไป เมื่อเธอคิดอยากจะขึ้นไปดู สัญชาตญาณของเธอบอกว่าจิ่งเป่ยเฉินนั้นอยู่ข้างบ บน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ให้เธอมาที่นี่แน่ ๆ
บอดี้การ์ดสองคนกำลังยืนเฝ้าทางขึ้นไปชั้นสาม เธอไม่มีทางเลือกอะไรอื่นอีก นอกจากต้องลงไปที่ด้านล่างแทน
ในเมื่อเขาอยู่ที่นี่ ยังไงเขาก็ต้องออกมาอยู่ดี
โอวหยางลี่ตามตัวเธอตลอดเวลา ที่งานเลี้ยงตอนนี้เริ่มมีเสียงพูดคุยกันดังมากขึ้นเรื่อย ๆ ดูเหมือนทุกคนต่างก็จับจ้องมาที่ตัวเธอ
อันที่จริงเธอไม่คิดอยากจะสนใจเลยสักนิดเดียว เพียงแค่ต้องการที่นั่งเท่านั้น เมื่อหาได้แล้ว โอวหยางลี่ก็รีบเดินตรงไปที่ตรงข้ามเธอ เธอหรี่ตาลงมองเขา ก่อนจะพูดขึ้นว่า “นายช่วยหายไปจากหน้าฉันสักทีจะได้ไหม?”
เธอไม่คิดอยากจะเห็นหน้าเขาเลยจริง ๆ
“โหรวโหรว เธอดูเหมือนจะไม่สบายเลยนะ ไปที่โรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อนไหม!” ใบหน้าของเธอที่ไร้เครื่องสำอางปกปิด ถ้าหากมีพวกลิปสติกมาทาเบา ๆ หรือไม่ก็ลงบลัชออนบาง ๆ ใบหน น้าของเธอน่าจะดูดีไม่ใช่น้อย
“ถ้าคิดจะสนใจนัก นายควรออกไปจากหน้าฉันได้แล้ว ฉันจะรู้สึกสบายขึ้นมาทันที ฉันเห็นหน้านายจนเบื่อแล้ว!” ตั้งแต่ตอนเย็นเธอแทบไม่ได้กินอะไรเลย ตอนนี้เริ่มรู้สึกหิวขึ้น มานิดหน่อยแล้ว
“อันโหรว เธอกับจิ่งเป่ยเฉินไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว ตอนนี้เธอมาที่นี่เพื่อหวังมาจับผู้ชายหรือเปล่า แต่งตัวสวยขนาดนี้ หรือว่าฉันยังไม่คู่ควรกับเธออีก? เธอต้องการเง งินเท่าไร?” โอวหยางลี่รู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่เธอทิ้งไปก็เลยพูดด้วยความรู้สึกโมโห
อันโหรวเม้มริมฝีปาก ก่อนจะมองไปที่เขาอย่างเย็นชา “ฉัน….นายซื้อไม่ไหวหรอก”
“มีอะไรจะซื้อไม่ได้กัน เธอยังคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูตระกูลอันอยู่อีกเหรอ อัญมณีที่มีตำหนิแบบนี้ ตระกูลอันก็ไม่อยู่แล้ว เธอมีแค่ลูกติด คิดเหรอว่าตัวเธอจะแพงขนาดนั้น?” ” ไม่ว่าสถานการณ์ของกลุ่มโอวหยางกรุ๊ปจะไม่ดีขนาดไหน แต่เรื่องของผู้หญิงก็ถือว่ายังเหนือกว่าที่อื่น ๆ อยู่ดี
“ฉันไม่มีอะไรทั้งนั้น เพราะงั้นนายอยู่ให้ห่างฉันด้วย!” เธอเอียงศีรษะมองไปยังทางเข้าห้องโถง จิ่งเป่ยเฉินทำไมถึงยังไม่มาอีก
จู่ ๆ ตัวเขาก็ลุกขึ้นมา พร้อมกับเดินไปหาเธอ ก่อนจะคว้าข้อมือของเธอและดึงขึ้นมาทันที “อันโหรว พวกเราควรกลับบ้านกันนะ! พวกเขาทุกคนต่างก็รู้ดีว่าพวกเราเป็นคู่รักในวัย ยเด็ก เธอกับจิ่งเป่ยเฉินถอนหมั้นกันแล้ว ไม่ใช่เพื่อฉันแล้วจะเพื่อใครอีก เธอพูดไปแบบนั้นจะได้อะไรขึ้นมา”
คำพูดในใจของเธอมันทำให้เขารู้สึกโกรธขึ้นมา เยี่ยมจริง ๆ
“ปล่อยนะ!” เธอตะโกนพูดขึ้น!
“โหรวโหรว อย่าเอาแต่ใจสิ! มีคนอยู่เยอะแยะแบบนี้ หรือว่าเธออยากจะกลายเป็นเป้าหมายสายตาของทุกคนกัน?”
ภายในห้องที่หรูหราชั้นสาม จิ่งเป่ยเฉินที่นั่งอยู่บนโซฟาที่ตกแต่งสไตล์ยุโรปกำลังนั่งมองดูภาพบนหน้าจอของกล้องวงจรปิด
ข้อมือที่เรียวบางของโหรวโหรวถูกโอวหยางลี่ดึงขึ้นมา ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเต็มไปด้วยความโกรธและรังเกียจ
เด็กในท้องของเธอเป็นลูกของโอวหยางลี่จริง ๆ เหรอ?
ถ้าหากเป็นของโอวหยางลี่จริง ๆ งั้นเธอก็ต้องถูกบังคับขืนใจ เด็กที่เกิดจากการบังคับขืนใจ เธอยังคิดอยากจะคลอดอยู่อีกหรือไง?
ถ้าหากเธอเต็มใจจริง ทำไมตอนนี้เธอถึงปฏิบัติกับโอวหยางลี่แบบนั้น?
เขาจับแก้วไวน์ในมือแน่น มองดูโอวหยางลี่อยู่เบื้องหน้าโหรวโหรว ไม่นานแก้วไวน์ก็แตกในมือของเขา ตอนนี้แก้วไวน์ผสมกับเลือดไหลออกมาเป็นน้ำ
“พี่เฉิน มือพี่เลือดไหลแล้ว!” ฉีเซิ่งเทียนรีบหยิบผ้าพันแผลและผ้าเช็ดหน้ามาให้เขาทันที
แต่แล้วก็ถูกจิ่งเป่ยเฉินโยนมันทิ้งลงพื้นไป!
ฉีเซิ่งเทียนเหลือบมองไปที่หน้าจอตรงหน้า ในเมื่อคิดอยากจะออกไปแล้วทำไมไม่ยอมออกไป มาอยู่ที่นี่เพื่อดูกล้องวงจรปิดเพื่ออะไรกัน?
เพียะ!
เสียงที่ดังออกมาจากจอ ทันใดนั้นทั้งสองคนต่างก็รีบมองไปที่เกิดเหตุทันที อันโหรวเอามือตบไปที่หน้าของโอวหยางลี่
แน่นอนว่าโอวหยางลี่จะต้องโกรธมากแน่ ๆ
“พี่….”
ฉีเซิ่งเทียนยังไม่ทันได้พูดจบ ชายตรงหน้าก็ลุกขึ้นและเดินออกไปทันที
ภายในห้องโถง ข้อมือของอันโหรวถูกโอวหยางลี่จับไว้ เขาคิดอยากจะจูบเธอ ด้วยเหตุนี้เธอเลยตบที่หน้าเขาอย่างแรง
ในขณะนั้นภายในห้องโถงทุกคนต่างมองมาที่พวกเขา ดวงตาของโอวหยางลี่ตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ เธอตบหน้าเขา ดีจริง ๆ แถมยังเป็นต่อหน้าคนอื่น ๆ อีก เธอแทบไม่ไว้หน้าเขาเลยสักนิ ด
“อันโหรว เธอกล้าตบฉันงั้นเหรอ! ผู้หญิงที่แทบไม่มีอะไรดีอย่างเธอ! ฉันจะเอาคืนบ้าง!” โอวหยางลี่ยกมือขึ้นเพื่อหวังจะตบหน้าของอันโหรวคืน เมื่อครู่นี่เขาโกรธเพราะคำพ พูดของเธอ แต่ตอนนี้กลับหงุดหงิดเพราะการกระทำของเธอแทน
เธอหันหน้าหนีทันที ไม่กล้ามองไปที่มือใหญ่ ๆ ที่กำลังจะฟาดลงมา หลังจากผ่านไปได้สักวินาทีหนึ่งเธอก็ไม่ได้รู้สึกเหมือนกับถูกตบ แค่ได้ยินเสียงร้องตะโกนของโอวหยางลี่แทน ไม่ช้ามือของเขาที่จับข้อมือเธออยู่ก็ปล่อยออกทันที
อันโหรวมองไปที่ภาพตรงหน้า ฉีหย่วนหยางตอนนี้กำลังใช้แรงจับไปที่ข้อมือของโอวหยางลี่ มือของเขาแต่เดิมเจ็บอยู่แล้วเลยทำให้ไม่มีแรงอะไรมากนัก อีกทั้งตอนนี้ฉีหย่วนหยางเ เองก็ใช้แรงสู้กลับ มันเลยทำให้เขาตะโกนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ปล่อยซะ!”
“นายเป็นใคร เรื่องของพวกเราไม่ใช่เรื่องของนาย ไม่ต้องมายุ่ง!”
ฉีหย่วนหยางผลักเขาเต็มแรง ก่อนจะปล่อยมือโอวหยางลี่ให้ล้มลงไป โอวหยางลี่ตอนนี้เซไปที่ด้านหลัง ก่อนจะตั้งหลักมายืนอย่างมั่นคงอีกครั้งหนึ่ง
อันโหรวแหงนหน้ามองไปที่เขา ภายใต้แสงไฟคริสตัลที่สว่างไสว เผยให้เห็นมุมปากของเขายกขึ้น มันเป็นรอยยิ้มที่ดูชั่วร้าย ดวงตาที่ราวกับดอกท้อมีเสน่ห์ไม่ใช่น้อย ก่อนที่สายตา นั้นจะมองไปที่โอวหยางลี่และพูดออกไปว่า “คนของผม คุณกล้าทำร้ายอย่างนั้นเหรอ?”
“คนของแกเนี่ยนะ?” โอวหยางลี่ยืนตัวตรงมองไปทางอันโหรว ก่อนจะมองไปที่ฉีหย่วนหยาง ผู้ชายคนนี้ดูโหดร้ายราวกับปีศาจมากเกินไปแล้ว
ชุดสูทสีม่วงแดงบนตัวเขาเผยให้เห็นอารมณ์ที่ดูลึกลับไม่ใช่น้อย โดยเฉพาะดวงตาที่คล้ายกับดอกท้อไม่มีความหวาดกลัว จะยิ้มแต่ก็เหมือนไม่ได้ยิ้ม ตั้งแต่ตอนไหนกันที่เมือง A มีตัวประหลาดเช่นนี้ ทำไมเขาถึงไม่รู้อะไรเลยสักนิด
“เธอเป็นอดีตพนักงานของผม จะไม่ให้เรียกคนของผมแล้วจะให้เรียกว่าอะไร” ฉีหย่วนหยางก้มหน้ามองไปที่ใบหน้าของอันโหรวที่ตอนนี้เผยอารมณ์ที่เย็นชาออกมาเบา ๆ “ใช่หรือเปล่า คุณอัน?”
“ประธานฉี คุณไม่พูดไปเลยว่าจะให้ฉันกลับไปทำงานที่ TE ต่อ” เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมา
“ใช่ งั้นคุณก็เป็นของผมเหมือนเดิมต่อนะ!” คิ้วของฉีหย่วนหยางกระตุกขึ้น รอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายปรากฏขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะหันไปมองทางโอวหยางลี่และพูดขึ้นว่า “กล้าลงมือแตะต ต้องคนของผม คิดอยากจะตายแล้วอย่างนั้นเหรอ?”
ผู้คนต่างตกใจ ประธานของ TE บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ต่างประเทศ แม้แต่คู่ค้าใหญ่ ๆ ของบริษัทจิ่งเองก็ถูกบริษัท TE ฮุบเอาไว้ในมือ
ผู้ชายแบบนี้ปรากฏตัวขึ้นที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ทำไมพวกเขาถึงไม่ได้ส่งเสียงทักทายเลยสักนิด อีกอย่างประธานคนนี้เองก็ดูหล่อเหลาและดูดีไม่ใช่น้อย ถ้าเทียบกับประธานจิ่งแล ล้วดูแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
คนหนึ่งสูงส่งและดูเย็นชา อีกคนดูลึกลับและดูโหดเหี้ยมราวกับปีศาจ!
“ประธานฉี นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด เร็ว ๆ นี้กลุ่มโอวหยางกรุ๊ปจะมีโครงการที่ดีมาก ๆ เลย จะต้องมีประโยชน์แน่ ๆ ประธานฉี ไม่ทราบว่าคุณสนใจหรือเปล่า พรุ่งนี้ผมจะได้ไปหาคุณด้วยต ตัวเอง คิดว่ายังไงครับ?” ภายใต้แรงกดดันของจิ่งเป่ยเฉิน ตอนนี้กลุ่มโอวหยางกรุ๊ปก็มีแต่ต้องล้มละลาย
เมื่อเป็นแบบนั้น จิ่งเป่ยเฉินจะฮุบในสิ่งที่เขาอยากได้ เขาต้องทำแบบนั้นแน่ ๆ
“ไม่สนใจ แต่คุณยังไม่บอกเลยนะคุณคิดอยากจะตายยังไง” เขาเดินไปที่ด้านหน้า มุมปากค่อย ๆ เผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายออกมา “แต่ว่า….”
YOU MAY ALSO LIKE
