อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 402 ช่วยฉันถอดเสื้อผ้าหน่อย
ตอนที่ 402 ช่วยฉันถอดเสื้อผ้าหน่อย
“แกล้งหลอกหรือไง?” เธอเพิ่งพูดก็บอกว่าอิ่มแล้ว ถ้าหากเธอไม่พูดคงไม่ได้กินต่อหรอกใช่ไหม?
บิ๊กบอสเหลือบสายตามองไปที่เธอ ก่อนจะเดินขึ้นไปที่ชั้นบน
เธอวางชามในมือลงและเดินขึ้นไปชั้นบนกับเขา
จิ่งเป่ยเฉินเดินเร็วกว่าตัวเธอมาก แต่หลังจากกลับมาที่ห้องของตัวเอง เขาก็ยืนนิ่งอยู่ตรงข้างเตียงสักพัก
“โหรวโหรว ช่วยฉันถอดเสื้อผ้าหน่อย” เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอที่เดินเข้ามา จึงพูดออกไปอย่างใจเย็น
“ประธานจิ่ง บอส! มือขวาได้รับบาดเจ็บ ไม่ใช่ร่างกายเป็นอัมพาตนะ” อันโหรวเหลือบสายตามองไปที่เขา ก่อนจะเดินไปที่ห้องอาบน้ำและล็อกประตูทันที
เธอไม่ได้คิดจะอาบน้ำ ตัวเธอเพิ่งทำแท้งมา คงยังอาบน้ำไม่ได้แน่ ๆ
หลังจากที่ทำความสะอาดตัวเองอย่างง่าย ๆ เธอก็เดินออกมา ส่วนจิ่งเป่ยเฉินก็ยังคงยืนอยู่ข้างเตียง รูปร่างที่สูงโปร่ง ดวงตาสีดำยังคงจ้องมองเธอทุกฝีเท้า ทุกการกระทำ
“คืนนี้นายคิดจะยืนอยู่ที่นี่ทั้งคืนเลยหรือไง?” เธอก็ไม่คัดค้านอะไรหรอก ถ้าหากตื่นขึ้นมากลางดึกและยังเห็นเขายืนอยู่แบบนี้
“ฉันยังรอเธอชวนฉัน…..ไปนอนบนเตียงอยู่นะ” เธอไม่สังเกตเห็นเลยว่าตอนนี้เขายังไม่ได้เปลี่ยนรองเท้าด้วยซ้ำ
เขายังคงสวมรองเท้าหนังที่มีรอยเปื้อนเลือดอยู่
“นี่เตียงของนาย ยังต้องรอให้ฉันชวนไปนอนอีกเหรอ? จิ่งเป่ยเฉิน นายสุภาพและเกรงใจแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหนกัน? ดูเหมือนจะคิดว่าตัวเองเป็นคนนอกหรือไง เอาเถอะ ยินดีด้วยละกัน พรุ่งนี้นายต้องเริ่มฝึกเขียนด้วยมือซ้ายด้วย!” เธอมองเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะหันหลังและเข้านอนเพียงลำพัง
จิ่งเป่ยเฉินมองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ ขณะที่กำลังมองอยู่นั้นตัวเธอก็พลิกหน้าเบือนหนีไปอีกทาง
เขามองไม่เห็นใบหน้าของเธอแล้ว ดูท่าเธอจะไม่สนใจเขาเลยสักนิด!
หลังจากผ่านไปสักพักหนึ่ง ตัวเธอก็ไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน เขาจึงเอ่ยปากพูดอย่างเย็นชาไปว่า “มือฉันโดนน้ำไม่ได้”
ถ้าหากเธอหลับไปแบบนี้ ต่อให้เขาพูดอะไรไปก็ล้วนไม่ได้ยิน แต่ถ้าหากเธอยังไม่นอน เธอจะตอบกลับว่ายังไงกันนะ?
“ก็ไม่ต้องล้างสิ!” เธอไม่คิดอยากจะสนใจเขา และตอนนี้ตัวเธอนั้นง่วงมาก ๆ
บิ๊กบอสใบหน้าเริ่มมืดดำดิ่งลง เขามองดูแผ่นหลังของเธอเล็กน้อย ก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปในห้องน้ำ
จะให้เขานอนกับเธอได้ยังไงถ้ายังไม่อาบน้ำ ตัวของเขาต้องสะอาดสะอ้านที่สุด จะได้ตัวหอม ๆ
อันโหรวง่วงนอนมาก แต่เขายังยืนอยู่ข้างเตียงแทบไม่ขยับเขยื้อนไปไหน เธอลืมตาขึ้นมาก็มองเห็นเงาของเขาผ่านแสงไฟบนเตียงของเธอ
เธอนอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่ตอนนี้ได้ยินเสียงน้ำไหลดังออกมาจากห้องน้ำ มือของเขาดูเหมือนไม่คิดอยากจะใช้มันแล้วหรือไงกัน!
เมื่อจิ่งเป่ยเฉินถอดเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จเรียบร้อยก็ไปยืนอยู่ใต้ฝักบัว เขาหันหน้าไปทางน้ำอุ่นที่ถูกเปิด ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออก เมื่อหันหน้าไปมองก็เห็นอันโ โหรวเข้ามาด้วยใบหน้าที่เย็นชา
“ออกมาเลย!” มือของเขาบาดเจ็บอยู่แบบนี้ ถ้าโดนน้ำคงได้อักเสบและถูกตัดออกพอดี!
“เธอเข้ามาพูดกับฉันในฐานะอะไร?” มือของเขาตอนนี้เปียกน้ำไปแล้ว เมื่อน้ำสัมผัสกับบาดแผลมันเจ็บปวดมากจริง ๆ
แต่ในใจของเขานั้นกลับรู้สึกเกิดระลอกคลื่นเล็ก ๆ ขึ้นมา เพราะจู่ ๆ ก็เห็นเธอพุ่งเข้ามาแบบนี้ ดูท่าเธอคงเป็นห่วงเขาจริง ๆ
“นายไม่ต้องมาคิดเยอะหรอก ถ้าหากมือของนายยังเจ็บอยู่ แล้วเรื่องหย่าของฉันจะทำยังไง เพราะงั้นมือของนายต้องดีขึ้นให้เร็วที่สุด” เธอเดินเข้าไปตรงหน้าของเขา ก่อนจะดึง เขาออกมาจากห้องน้ำและหยิบผ้าเช็ดตัวติดมาด้วย
เมื่อออกมาจากห้องน้ำ เธอก็ยื่นผ้าขนหนูออกไปให้เขาตรงหน้าอีกครั้ง “ปิดไว้”
เพราะตอนนี้เขาแทบไม่ได้ใส่อะไรเลย!
“ไม่ปิด เว้นเสียแต่……” เขาก้มหน้าเข้ามากระซิบใกล้ ๆ หูของเธอ “เธอจะช่วยฉัน”
เธอไม่คิดอยากจะช่วยเขาเลยสักนิด!
“นายนั่งที่ข้างเตียงก่อน ฉันจะไปหยิบชุดยามาให้!” เห็นได้ชัดว่าตัวเธอเพิ่งทำแท้ง เธอสมควรเป็นคนไข้ไม่ใช่หรือไง?
ทำไมเขาถึงต้องมาป่วยแบบนี้? เหมือนกับว่าทำร้ายตัวเองเลย
มือตัวเองบาดเจ็บขนาดนั้น ก็รู้อยู่ว่าห้ามโดนน้ำ แต่นี่กลับเปิดฝักบัวคิดจะอาบน้ำ ผ้าพันแผลที่พันเอาไว้ก็เปียกหมดสิ
ไม่กี่วันก่อนไข้ของเขาก็ขึ้นสูง เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจะต้องมาเจอกับภาพเหตุการณ์พวกนี้
เมื่อหยิบกล่องยามา เธอก็ฉีกผ้าพันแผลที่มือของเขาออก ก่อนจะเห็นรอยแผลที่เปียกน้ำ คิดอยากจะเทแอลกอฮอล์ใส่ไปที่ใบหน้าของเขาจริง ๆ เขาแทบไม่ฟังเลยสักนิด ไม่รักร่างกายขอ องตัวเองแล้วหรือยังไง
จิ่งเป่ยเฉินก้มหน้าไปดูใบหน้าของเธอที่พยายามเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวัง เธอขยับมันอย่างเบา ๆ แต่ดูก็รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังโกรธอยู่
ความโกรธที่อยู่ในใจของเธอตอนนี้แน่นอนว่ามีเขาเป็นสาเหตุ นั่นแหละคือเหตุผลที่ทำให้เธอโกรธ
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ จิตใจของเขาก็รู้สึกผ่อนคลายลงมาก แม้ว่ามือจะบาดเจ็บ แต่อย่างน้อยได้โหรวโหรวมาอยู่เคียงข้างเขา แถมยังดูแลเขาอยู่แบบนี้ มันดีจริง ๆ
แต่เธอท้อง…
เธอมีลูก!
จู่ ๆ แสงไฟในห้องก็สว่างขึ้นมาราวกับเห็นภาพบางอย่าง ภาพที่วันนี้ได้เห็นฉีหย่วนหยาง สายตาของเขาบอกมาว่าตอนเธอจากไป เธอน่าจะฉีหย่วนหยางอย่างนั้นสินะ?
“เสร็จแล้ว ไปนอนได้แล้ว!” เธอวางกล่องยาไว้ที่ข้างเตียง เผื่อว่าหลังจากนี้จิ่งเป่ยเฉินจะทำเรื่องอะไรอีก ทางที่ดีควรเตรียมเอาไว้ เผื่อต้องทำแผลให้เขาอีก
แต่ก็ได้แค่หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก เพราะตอนนี้เธอรู้สึกง่วงมาก ง่วงจนจะหลับได้ทุกเมื่อ
เธอรีบขึ้นไปบนเตียงโดยไม่สนใจแม้แต่ร่างกายที่เปลือยเปล่าของจิ่งเป่ยเฉิน ก่อนจะนอนหันหลังให้กับเขา
เมื่อแสงไฟภายในห้องถูกหรี่ลง ตัวของเธอก็รู้สึกอุ่น ๆ มากขึ้นที่ด้านข้าง ไม่ช้าเธอก็รู้สึกเหมือนกับเธอถูกกอดด้วยอ้อมแขนของเขา
“นายนอนหลับได้แล้ว!” สัมผัสผู้หญิงคนอื่นซะสิ ไม่ต้องมาสัมผัสตัวเธอแล้ว!
มันสกปรก!
เขาหลับสบาย ๆ ท่ามกลางการกอดเธอก่อนนอน แม้จะใช้แขนโอบตัวเธอหลับไปก็ตาม
เมื่อเห็นว่าจิ่งเป่ยเฉินไม่ได้ตอบกลับคำพูดอะไรของเธอ และก็ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น เธอจึงผ่อนคลายลง ก่อนจะหลับตาสนิทและหลับไปทันที
เธอง่วงมาก ง่วงมากจริง ๆ
ครั้งนี้จะได้หลับสนิทสักที แต่รู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ เขาอยู่ข้างกายแบบนี้ เธอกลับหลับได้สนิทขนาดนั้น มันน่าจะเป็นฝันร้ายไม่ใช่หรือยังไง?
เมื่อตอนเช้ามาถึง เธอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกว่ามีคนกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ ตัวเธอ ลมหายใจของผู้ชายคนนี้ไหลผ่านมาโดนตัวเธอ เธอจึงลืมตาขึ้นมาอย่างช้า ๆ ดวงตาของเธอเห็นใบหน้าที่ห หล่อเหลาของจิ่งเป่ยเฉินที่กำลังหลับอยู่
“อุ้ก….” จู่ ๆ เธอก็รู้สึกไม่สบายท้องขึ้นมา ก่อนจะรีบเอนตัวไปด้านข้างเตียงทันที
“ฉันดูน่าขยะแขยงสำหรับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ?” เมื่อมองดูเขาแล้วจู่ ๆ ก็เกิดอยากจะอ้วกขึ้นมาแบบนั้น
ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเธอตั้งท้องและเกิดอาการแพ้ท้อง แต่แบบนี้เขากลับรู้สึกไม่สบายใจเลยสักนิด ตอนเธออุ้มท้องหยางหยางกับหน่วนหน่วน ตอนนั้นเธอจะแพ้ท้องหนักขนาดไหนกันนะ?
แถมตอนนั้นเขาก็ไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอด้วย!
เขารู้สึกเสียใจมากแค่ไหน เธอจะรับรู้บ้างหรือเปล่า?
เมื่อมองดูแผ่นหลังของเธอ เขาก็ขยับเข้าไปหา พร้อมกับกอดเธอไว้ “โหรวโหรว…..”
“อ้วกก……”
ไม่เป็นธรรมชาติเลย!
ลูกของเธอน่าจะไม่มีอยู่แล้วนี่ ทำไมถึงยังอ้วกอยู่อีก ไม่กี่วันที่ผ่านมาก็แทบไม่มีอาการแพ้ท้อง เมื่อคืนก็แค่อ้วกครั้งเดียว วันนี้ตอนเช้าก็อ้วกอีกแล้ว
หลังจากผ่านไปหลายนาที เธอก็รู็สึกดีขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองใบหน้าของเขาด้วยสายตาที่จริงจัง “มือนายดีขึ้นแล้วหรือยัง?”
บิ๊กบอสแอบตกใจเล็กน้อย เขาคิดว่าเธอน่าจะถามว่าทำไมตัวเธอยังอ้วกอยู่อีก
“ยังไม่ดีขึ้น” มือของเขายังไม่ดีขึ้นจริง ๆ แต่มันจะดีขึ้นถ้าหากเธอเลิกถามเรื่องหย่าอะไรพวกนั้น
อีกอย่างแค่คืนเดียวมันจะหายไวขนาดนั้นได้ยังไง
หลังจากที่อ้วกออกมา เธอก็นอนอยู่บนเตียงอีกครั้งด้วยท่าทางไม่สบายตัว ท้องของเธอรู้สึกหิว แต่ไม่คิดอยากจะลุกขึ้นเลยสักนิด ส่วนผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเธอเองก็น่าจะเหมื อนกัน แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะชี้นิ้วสั่งเขาอย่างไม่เกรงใจ
แต่ว่าตอนนี้
ทำไมเธอจะสั่งเขาไม่ได้ ในเมื่อสถานะของเขาตอนนี้ยังเป็นสามีของเธออยู่!
“ฉันหิวแล้ว นายช่วยไปเรียกพ่อบ้านให้เอาอาหารมาให้หน่อย ฉันไม่คิดจะลงไปนะ!” เธอหลับตาด้วยท่าทางที่ขี้เกียจ “ถ้าหากนายไม่คิดจะหย่าก็รับผิดชอบดูแลฉันซะ!”
YOU MAY ALSO LIKE
