อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 410 บุตรบุญธรรม
ตอนที่ 410 บุตรบุญธรรม
สีหน้าของอันหยาพั่นเริ่มแย่ลง อย่างแรกเธอเริ่มกระวนกระวายใจอย่างที่สองเพราะความจงใจ
เธอเพียงต้องการให้ลูกพี่ลูกน้องของเธอเชื่อว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของจิ่งเป่ยเฉิน จนกระทั่งเชื่อว่าเป็นลูกสาวนอกสมรสและบอกได้แค่ว่าเธอคือ…….
“บุตรบุญธรรม” เธอพูด
อันโหรวจับกระโปรงตัวเองพลางหัวเราะออกมา “น่ารักที่สุด จิ่งเป่ยเฉินนายคิดว่าไง?”
จู่ ๆ บิ๊กบอสก็ถูกเรียก ภายในใจของเขากระตุกเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าโหรวโหรวกำลังโกรธ
ความโกรธเป็นสัญญาณที่ดี กลัวเพียงอย่างเดียวว่าเธอจะไม่โกรธ
“หน่วนหน่วนน่ารักกว่า”
ใบหน้าของอันโหรวนิ่งขึ้น เขาไม่ยอมตอบคำถามของเธอ
“ฉันคิดว่าหลานสาวของฉันน่ารักมาก” อันหยาพั่นพูดพลางยิ้มราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ฉันว่าทำไมเด็กน้อยคนนี้หน้าตาเหมือนกับฉันแบบนั้น! คงไม่ใช่ลูกสาวนอกสมรสของฉันหรอกใช่ไหม?” ฉีเซิ่งเทียนลุกขึ้นมาอย่างกะทันหันและเดินไปตรงหน้า
หลินจือเซี๋ยวหยิบแก้วขึ้นมา อย่างที่คิดไว้จริง ๆ เจ้าพ่อพันธุ์ม้าไม่น่าเชื่อถือเลย!
คนเสเพลกลับใจยังไงก็ยังเป็นคนเสเพล
อันหยาพั่นจับไปที่แขนของเสี่ยวอวี๋อย่างแน่น เป็นไปไม่ได้!
เด็กที่เป็นบุตรบุญธรรมจะเป็นลูกนอกสมรสของฉีเซิ่งเทียนได้ยังไง?
“ไม่ได้ปิดบังพวกคุณหรอก เมื่อหลายปีก่อนมีนางแบบต่างชาติคนหนึ่งรูปร่างดี ลักษณะหน้าตาเหมือนเสี่ยวอวี๋มาก! ไม่ใช่มรดกของฉันจริง ๆ เหรอ?” ฉีเซิ่งเทียนย่อตัวลงตรงหน้าเสี่ยวอวี๋ “เสี่ยวอวี๋ เธอชอบลุงหรือเปล่า?”
“อืม ๆ” เสี่ยวอวี๋พยักหน้า
“งั้นลุงขอเส้นผมสักเส้นสองเส้นได้ไหม? คุณลุงจะไปตามหาพ่อแม่ที่แท้จริงของหนูให้” ฉีเซิ่งเทียนพูดอย่างอ่อนโยน
“ได้ค่ะ!” เสี่ยวอวี๋ยื่นมือมาและดึงเส้นผมของตัวเองมาให้ไว้ในมือของฉีเซิ่งเทียน
ฉีเซิ่งเทียนหยิบเส้นผมมาดู เด็กตัวน้อยลงมือได้อย่างโหดเหี้ยม
เขาหยิบถุงซิปล็อกใสออกมาใส่เส้นผมของเธอไว้ ก่อนจะลูบไปที่หัวของเธอ “เด็กดี ดูสิว่าอยากกินอะไร กินได้เลยนะคุณลุงเลี้ยง”
“ขอบคุณค่ะคุณลุง” เสี่ยวอวี๋เงยหน้ามองเขาและยิ้มออกมา
ฉีเซิ่งเทียนเดินไปที่เดิมและพบว่าด้านซ้ายและด้านขวาสองคนนั้นกลายเป็นโรงงานเครื่องปรับอากาศไปเสียแล้ว
ปกติพี่เฉินก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว แต่ว่าหลินจือเซี๋ยว………
เขานั่งลงข้างเธอและเอาแก้มแนบข้างหูของเธอ “เป็นอะไร? โกรธเหรอ?”
“ไม่มีทาง? ฉันแค่กำลังคิดว่าผู้จัดการฉีน่าจะต้องตรวจสอบดี ๆ ไม่แน่ว่าอาจจะมีมรดกตกทอดอยู่ไม่น้อย” เขาเป็นเจ้าพ่อเพลย์บอย คาดว่าเด็กคงจะวิ่งทั่วเมือง A
เวลาเจอเด็กวิ่งไปมา ไม่ใช่ว่าความจริงแล้วนั้นเป็นลูกของฉีเซิ่งเทียนหรอกนะ?
“หลินจือเซี๋ยว ฉันก็เลือกผู้หญิงเหมือนกันนะ หยุดคิดเรื่องมั่วซั่วในหัวสมองของเธอเดี๋ยวนี้เลย” ฉีเซิ่งเทียนพยักหน้าพลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อย รู้ว่าภายในใจของเธอนั้นกำลังคาดเดาอะไรมั่วซั่วอยู่
“ฉันไม่ได้คิดมั่วซั่วนะ” เธอคิดว่ามันอาจจะเป็นไปได้
“ฉีเซิ่งเทียน สุขสันต์วันเกิด งานเลี้ยงสนุกมาก ฉันขอตัวก่อนนะ” เธอยังคิดว่าจิ่งเป่ยเฉินจะต้องทำอะไร แต่ผลสุดท้ายก็ไม่ได้ทำอะไรเลย ปล่อยเธอไว้ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์
จิ่งเป่ยเฉินรีบลุกขึ้นทันทีและเดินตามเธอออกไปจากห้อง
“พี่เฉิน….” ถังซือเถียนลุกขึ้นมาอย่างตื่นเต้น ทำไมถึงได้ออกไปแบบนี้กัน?
อันหยาพั่นมองไปที่ถังซือเถียน ผู้หญิงคนนี้คือใครกัน?
หลังจากที่อันโหรวและจิ่งเป่ยเฉินออกไป เธอก็รีบเดินตามออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ว่าย่างก้าวของบิ๊กบอสนั้นเดินปกป้องเธออย่างใจเย็น
หลังจากที่ขึ้นมาบนรถ อันโหรวก็พบว่าที่ที่พวกเขาจะไปนั้นไม่ใช่บ้าน เธอหันไปมองจิ่งเป่ยเฉิน “ไปไหน?”
“โรงพยาบาล”
เธอจับไปที่ท้องโดยไม่รู้ตัว “นายยังคิดจะให้ทำแท้งงั้นเหรอ?”
น้ำเสียงของเธอนั้นสงบลง รู้นานแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ทำไมครั้งก่อนถึงไม่ให้ทำแท้งไป เธอไม่ได้ตอบโต้อะไร ทำตอนที่ยังไม่ทันได้เตรียมตัวน่าจะดีกว่านี้
ตอนนี้ทำให้เธอรู้ว่ายังมีลูกอยู่ในท้องกลับจะทำร้ายเอาลูกออกอีก
บรรยากาศภายในรถกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ภายในใจของอันโหรวนั้นเศร้าเสียใจอย่างมาก หรือว่าเธอไม่มีแม้แต่หนทางอะไรเลย?
ถ้าบอกเขาไปจะเป็นยังไง?
“ไม่ทำแท้งได้ไหม ฉันไม่อยากพรากเขาไปอีก” เมื่อก่อนไม่คิดอยากจะท้อง แต่ในเมื่อท้องแล้วเธอไม่มีทางทิ้งเขาได้ลงคอหรอก!
“นั่นไม่ใช่ลูกของฉัน นอกเสียจากเธอจะบอกว่านั่นคือลูกฉัน!” บิ๊กบอสพูดอย่างเย็นชาและขยับไปใกล้เธอ
“จะใช่ลูกของนายหรือไม่ นายตัดสินด้วยตัวเองไม่ได้หรือไง?”
“แล้วเธอล่ะ? เธอเชื่อฉันบ้างไหม?” เขาไม่ได้เป็นคนนอกใจ หรือว่ามันยังไม่ชัดเจนอีก?
หัวใจของเขามีเพียงเธอแค่คนเดียว ไม่นึกเลยว่าเธอจะเชื่อคำพูดคนแปลกหน้า แต่ไม่เชื่อคำพูดของเขา!
ตอนนั้นที่คุยประเด็นกันว่าเชื่อหรือไม่เชื่อนั้น ไม่ใช่ว่าพามาเจอพี่น้องแล้วหรือไง?
เธอหันหน้าออกไปมองด้านนอกและไม่มองเขาอีก
มือทั้งสองข้างยังคงลูบไปที่ท้องน้อย ลูกของเธอ……
จิ่งเป่ยเฉินเห็นท่าทีของเธอที่นิ่งแบบนั้น ภายในใจก็เกิดไฟโกรธขึ้นมา เธอดูไม่สนใจไยดีอะไรเลย!
เงาสะท้อนของเขาบนกระจกหน้าต่างรถ อันโหรวนั้นเห็นอย่างชัดเจน คิ้วที่ขมวดขึ้น ใบหน้าที่เคร่งขรึมปรากฏให้เห็นได้หลายครั้ง
เธอเลิกคิ้วขึ้นอย่างช้า ๆ ลมหายใจของเขายังคงอยู่รอบตัวเธอ ออกไปก็ไม่ได้ หนีก็ไม่พ้น
แสงไฟสว่างในโรงพยาบาล อันโหรวมองดูรถที่จอดนิ่ง ประตูถูกเปิดออก แต่ว่าเธอกลับไม่คิดอยากจะลงจากรถ ก่อนที่จะถูกเขาอุ้มลงมาจากรถ
ครั้งก่อนที่มาทำแท้งนั้นก็อุ้มเธอเอาไว้แบบนี้ เธอมองไปทางโรงพยาบาล มองดูทุกย่างก้าวที่เดินเข้าไป หัวใจของเธอรู้สึกหนาวเหน็บขึ้นมาทันที
แค่บอกว่าเธอไม่เชื่อ เขาเองก็ไม่เหมือนเดิม
จิ่งเป่ยเฉินคิดว่าเธอจะพูดอะไร แต่ว่าเธอนั้นไม่ได้พูดอะไรออกมาจริง ๆ เงียบแบบนั้นทำให้หัวใจของเขานั้นดำดิ่งลง
เด็กในท้องของเธอไม่ใช่ลูกของเขาจริง ๆ งั้นเหรอ?
เขาเกือบจะคิดว่าเป็นลูกของเขาแล้วเสียอีก!
ทันใดนั้นอันโหรวก็หลับตาลง อยากจะหายไป เธอไม่อยากเห็นเด็กต้องมาหนีหายไปจากเธอ
“ถ้ารู้อย่างนี้ครั้งก่อนจะเก็บเขาไว้ทำไม ยังจะทำให้ฉันต้องมาทุกข์ทรมานครั้งที่สอง” น้ำเสียงของเธอแผ่วเบาลง
เธอแค่ทุกข์ทรมานครั้งที่สอง เขากลับทุกข์ทรมานอยู่ทุกวัน!
เป็นทุกข์อยู่ตลอดเวลาจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ภรรยาของเขา ลูกในท้องของภรรยานั่นก็ไม่ใช่ลูกของตัวเอง
กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อเริ่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ ร่างกายของเธอเริ่มสั่นสะท้านขึ้นมา
มือเล็ก ๆ จับเสื้อของเขา “ขอร้องอย่า…..”
“เธอเปิดตาดูก่อน”
เธอไม่อยากเปิดตาดูห้องผ่าตัดอันเยือกเย็น ภายในห้องผ่าตัดนั้นมีหมออยู่เต็มไปหมด
เธอไม่อยาก!
“โหรวโหรว……”
“จิ่งเป่ยเฉิน ฉันเกลียดนาย!” เธอลืมตาขึ้นมาจ้องมองไปที่ดวงตาสีดำเข้มของเขา
ใบหน้าที่โกรธยังคงสวยงาม สมกับที่เป็นโหรวโหรวของเขา
เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย “ช่วยฉันดึงผมมาสักเส้น”
“อะไร?” อันโหรวมองไปรอบ ๆ ห้องที่พวกเขาอยู่ว่าคือที่ไหน ห้องทดลอง?
“เมื่อครู่ฉีเซิ่งเทียนเอาเส้นผมให้กับฉันอยู่ในกระเป๋ากางเกง” เขาเดินเข้ามาหาเธอด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาพลางก้มหัวลง “ดึงมาสักเส้น”
“ฉันไม่อยากดึงแค่เส้นเดียว อยากจะดึงมาทั้งกำ เอาให้หัวนายล้านไปเลย!” เธอดึงเส้นผมของเขาอย่างแรง มองเห็นเส้นผมภายใต้แสงไฟ รู้สึกอยากจะโยนมันทิ้งลงพื้น
“นายอยากจะอธิบายอะไร? ถึงผลตรวจจะออกมาว่าไม่ใช่พ่อลูกกันแล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าเส้นผมที่นายหยิบออกมาจากกระเป๋ากางเกงนั่นเป็นเส้นผมของเสี่ยวอวี๋ที่ฉีเซิ่งเทียนดึงออกมาจริง ๆ” เหมือนว่าเธอจะไม่ได้พูดถึงชื่ออันหยาพั่นออกมา