อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 414 อุบัติเหตุทางรถยนต์
ตอนที่ 414 อุบัติเหตุทางรถยนต์
เขาคิดไว้แล้วว่าครั้งหน้าจะไปที่เกาะ หลังจากนั้นจะเอาเรือและเครื่องบินออก ดูสิว่าเธอจะหนีไปไหนพ้น!
“ทำไมนายไม่โกรธ?”
อาจจะเพราะตอนเขาโกรธ เธอไม่ได้อยู่ข้างเขา ตอนนี้เขาไม่ได้โกรธแล้ว!
บิ๊กบอสเอื้อมมือไปลูบที่ใบหน้าของเธอและพูดออกมาหนึ่งคำ “โกรธ”
“อุบัติเหตุทางรถยนต์เป็นเรื่องจริง?” ดูจากสภาพเขาแล้ว ดูเหมือนว่าไม่ได้เกิดอุบัติเหตุจริง ๆ
“จริง แต่ว่าฉันไม่ได้เป็นอะไร” ถุงลมนิรภัยดันออกมา เขาเลยไม่ได้รับบาดเจ็บ
รูปที่เผยแพร่ออกไปในอินเทอร์เน็ตก็แต่งรูปทั้งนั้น แต่ผลสุดท้ายยังไม่ทันรอเธอมาหากลับได้รับเอกสารหย่าจากเธอ เขาจะไม่โกรธได้ยังไง
อันโหรวรู้สึกผิดหวัง ตอนแรกโกรธเอามาก ๆ เมื่อเห็นเสี่ยวอวี๋ที่หน้าตาน่ารักและยังมีใบรับรองพ่อลูกอีก
ฝ่ามือของเขายังมีสะเก็ดรอยแผลเป็นอยู่ เมื่อสัมผัสใบหน้าเธอเลยรู้สึกรำคาญเล็กน้อย
“ดูเหมือนว่าต่อจากนี้ฉันสามารถที่จะนอกใจได้อย่างไร้ซึ่งยางอาย!” เธอพูดติดตลกด้วยรอยยิ้ม
“เธอกล้า?”
ครั้งเดียวเขาก็รับไม่ไหวแล้ว ยังจะไร้ยางอายอีก เธอคิดอยากจะไปอยู่กับใครอีก?
“เธออย่าได้คิดไปหาฉีหย่วนหยาง เขาไม่ได้อยู่ในประเทศแล้ว!” มันเป็นเรื่องเล็กน้อยที่จะให้เขามีบริษัทเล็ก ๆ ในต่างประเทศ
“คงจะไม่กลับมาอีก” เธอขมวดคิ้วขึ้น “ปล่อย”
“ที่รัก เธอทำแบบนี้ฉันก็เสียใจนะ” บิ๊กบอสไร้เดียงสา หลังจากนี้ต้องช่วยเลี้ยงลูกคนอื่น แต่ว่าก็จะไม่ยอมให้พ่อของลูกนั้นปรากฏตัวขึ้นในชีวิตของพวกเขาอีก
“ฉันคิดว่าหัวใจของนายแตกสลายไปแล้ว” เธอเอื้อมมือมาจับมือของเขา ก่อนจะยิ้ม “ปล่อยได้แล้ว!”
จิ่งเป่ยเฉินปล่อยมือ แต่ว่ายังโอบตัวของเธอไว้แน่น อันโหรวนั่งลงบนตักของเขา
เมื่อมีเธออยู่ในอ้อมกอด สีหน้าที่เคร่งขรึมของเขาก็ค่อย ๆ ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา “ที่รัก ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย”
“นายจงใจหรือเปล่า?” ใช้กลอุบายรอให้เธอรู้เรื่องที่เข้าใจเขาผิดแล้วรอให้รู้สึกผิด?
“อยากจะกินที่รัก” นานแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้ อันโหรวไม่ได้เข้าใจเขาผิดไป มันช่างดีเหลือเกิน
“จิ่งเป่ยเฉิน นายนี่มันหน้าด้านจังเลยนะ มือของนายก็หายดีแล้วยังจะกล้าใช้คนท้องให้ป้อนนายอีกเหรอ?” เธอมองไปที่โต๊ะอาหาร ล้วนเป็นอาหารที่เธอกินเหลือจะป้อนเขายังไง?
“จะเป็นอะไรไป ภรรยาตัวเอง” ภรรยาตัวเอง รับผิดชอบเอง แล้วก็เจ็บเอง
อันโหรวถอนหายใจ ก่อนจะหยิบมีดและส้อมขึ้นมา ในจานของเธอยังมีขนมปังอีกแผ่นอยู่ เธอหั่นและป้อนเข้าไปในปากของเขา
เสียงเคี้ยวของเขานั้นเบามาก ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “ขอโทษจริง ๆ”
“ฉันได้เลือกสถานที่จัดงานแต่งงานเอาไว้แล้ว บนเกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก ดูว่าเธอจะหนีไปยังไง” ตอนแรกเขาไม่คิดอยากจะพูด แต่เขาอดไม่ได้ที่จะเห็นใบหน้าเล็ก ๆ ที่สงบของเธอรู้สึ กผิด
เธอเม้มปากอย่างช้า ๆ ไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอก
เธอไม่ได้บอกว่างานแต่งครั้งหน้าจะหนีไปสักหน่อย!
และการแต่งงานครั้งนี้แม่ก็ไม่ได้ปรากฏตัวออกมา ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
“แต่งงานบนเกาะ เธอชอบไหม?” ถ้าหากว่าไม่ชอบจริง ๆ จะเปลี่ยนก็ได้
ฟ้าดินเป็นพยานเธอก็ชอบหมด
ขออย่าได้หนีไป ห้ามหนีไปเด็ดขาด เขาจะปกป้องเธอทุกย่างก้าว
“ชอบ” พิธีแต่งงานแบบไหนก็ชอบ ขอแค่ไม่บ้าคลั่งขึ้นมาและหนีออกไปแบบไร้สติก็พอ
แต่ว่า……
เธอก้มลงมองไปที่ท้องน้อยที่แบนราบ ในท้องมีลูกอยู่จะแต่งงานได้ยังไง?
แบบนั้นใส่ชุดเจ้าสาวก็ไม่สบายตัวสิ
“เรื่องงานแต่งงานนี่รีบเหรอ?” พวกเขาเพิ่งจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา แล้วจะแต่งงานกันเร็วแบบนี้……..
“รีบ”
“เป็นเพียงแค่พิธีเท่านั้น พวกเรามีใบทะเบียนสมรสกันอยู่แล้ว ประเพณีสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?” เธอหยิบแก้วน้ำผลไม้ที่คนรับใช้เอามาเสิร์ฟยื่นให้เขา “อีกอย่างนายอยากจะให้ฉันที่ม มีลูกกับคนอื่นแต่งงานกับนายงั้นเหรอ?”
จิ่งเป่ยเฉินเหลือบตามองไปที่แก้วน้ำผลไม้ “โหรวโหรว……”
“โอเค ถือว่าฉันไม่ได้พูดอะไร เรื่องงานแต่งค่อยคุยกันวันหลัง ได้แต่งกับนายแน่!” เมื่อเขาไม่ยอมเอื้อมมือมารับแก้วไป แก้วจึงส่งตรงไปที่ปากของเขา
ดีอะไรอย่างนี้
บิ๊กบอสรู้สึกเหมือนว่าเป็นภาพลวงตา โหรวโหรวอยู่ในอ้อมกอดเขา และยังพูดว่าจะแต่งงานกับเขาแน่ ๆ หนำซ้ำยังป้อนน้ำผลไม้ให้อีก
“ดื่ม” ดื่มแน่นอน
อันโหรวไม่อยากเห็นรอยยิ้มที่ปรากฏบนหน้าของเขา มันทำให้เธอนึกถึงแรงกระตุ้นวันนั้น ไม่ควรทำเลยจริง ๆ
เธอควรจะลากอันหยาพั่นไปหาเขา!
เธอเอียงหน้าไปก็เห็นหน่วนหน่วนและหยางหยางยืนมองพวกเขาอยู่ไม่ไกล
หน่วนหน่วนยิ้มพลางหัวเราะจนตัวสั่น ส่วนใบหน้าของหยางหยางก็ยังคงเรียบเฉย แต่ก็มองออกว่าดูมีความสุขไม่น้อย
เธอเองก็ยิ้มตาม ไม่มีอะไรสำคัญไปว่าตอนนี้แล้ว เรื่องมันผ่านไปแล้ว
หลังจากมื้ออาหาร อันโหรวก็เดินไป ส่วนบิ๊กบอสก็ยังคงเดินตาม
เธอยืนอยู่ตรงระเบียงและหันไปมองเขา “พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน!”
“ไม่อนุญาต”
“แต่วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ไม่งั้นวันนี้ก็ไปแล้ว” เธอเพิ่งจะตั้งท้องได้หนึ่งเดือน ไปทำงานไม่ได้ วันที่เหลือจะใช้ชีวิตยังไง น่าเบื่อสิ้นดี!
“ไม่ได้”
งานเลขาของเขาหนักมาก ตอนนี้เธอตั้งท้องอยู่ จะรับมือกับงานที่มากมายและกดดันแบบนั้นได้ยังไง
อันโหรวเดินเข้าไปตรงหน้าและโอบไปที่เอวของเขา ก่อนจะวางคางลงตรงอกแกร่ง “ที่รัก นายให้ฉันไปเถอะ! นอนอยู่ที่บ้านมันน่าเบื่อนะ!”
จิ่งเป่ยเฉินได้ยินเธอเรียกที่รักด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแบบนั้นก็สั่นไหวขึ้นมาทันที ก่อนจะกอดเธอกลับ “โหรวโหรว ร่างกายเธออาจจะทนไม่ไหว”
บิ๊กบอสรักเธอมาก
“จะเป็นไปได้ยังไง ตอนที่ฉันท้องหยางหยางกับหน่วนหน่วน ฉันยังทำงานตั้งห้าหกเดือน!” ตอนนั้นเธอไม่มีเงิน ไม่ทำงานจะเลี้ยงตัวเองและเลี้ยงลูก ๆ ได้ยังไง
เขากอดเธอแน่นขึ้น “เพราะงั้นยิ่งไปไม่ได้เลย”
บิ๊กบอสยิ่งรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น
เจ็บปวดที่ตัวเองไม่รีบตามหาเธอ ถ้าเขาตามหาเธอ พวกเขาคงไม่มีชีวิตแบบนั้น
อันโหรวโกรธเล็กน้อย เธอไม่อยากจะอยู่แต่ในบ้านไปตลอด ตอนเช้าเขาก็ไม่อยู่บ้าน หยางหยางกับหน่วนหน่วนก็ไปโรงเรียน เหลือเธอเพียงคนเดียว
น่าเบื่อเกินไป……..
“ช่วงนี้ที่ฉันไม่อยู่บริษัทคงจะดีมากเลยสินะ! ฉันแค่ไปเฉย ๆ ไม่ต้องทำงานหนักขนาดนั้นก็ได้ ฉันอยากอยู่กับนาย ตอนเช้านายไม่คิดอยากจะเห็นฉันทุกย่างก้าวงั้นเหรอ?” ถ้าหากว่าเข ขากล้าพูดว่าไม่ เธอก็จะไม่ไปจริง ๆ
ไม่ไปทำงานที่บริษัทของเขา แล้วค่อยไปทำงานที่บริษัทของคนอื่นแทน
ไม่เชื่อหรอกว่าผู้อำนวยการแผนกการวางแผนของ TE และหัวหน้าเลขานุการของบริษัทจิ่งจะหางานไม่ได้
“อยาก”
โหรวโหรวของเขามักจะหาทางมาประนีประนอมกับเขา แน่นอนว่าเขาอยากจะเห็นเธอทุกวัน และสามารถที่จะอยู่ในสายตาของเขาเป็นครั้งคราว
“งั้นก็ตัดสินใจแบบนี้แหละ”
“อืม……” จิ่งเป่ยเฉินก้มลงมองเธอ “มีรางวัลอะไร?”
“ฉันทำงานให้นาย นายให้เงินเดือนฉัน นายยังอยากได้รางวัล?” เธอพูดขึ้น ก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นไปหอมแก้มของเขา
เธอที่กำลังจะเคลื่อนตัวออกกลับถูกกดท้ายทอยเอาไว้ ริมฝีปากของเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น ลิ้นที่สอดเข้ามาอย่างคล่องแคล่วพัวพันกันอย่างดูดดื่ม
ความรู้สึกที่คุ้นเคย หัวใจก็พลันเต้นรัวขึ้นมา ใบหน้าขาวค่อย ๆ เริ่มแดงระเรื่อ
YOU MAY ALSO LIKE
