อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 423 โหรวโหรวกับฉันที่เป็นรักแท้
ตอนที่ 423 โหรวโหรวกับฉันที่เป็นรักแท้
โอวหยางลี่โกรธ “เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นมือที่สามที่แทรกเข้ามา โหรวโหรวกับฉันสิที่เป็นรักแท้!”
“เมื่อก่อนนั้นคือรักแท้ แต่ว่าตอนนี้ถึงพวกเขาทั้งสองคนจะรักกันจริงก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนายเลยแม้แต่เสี้ยวเดียว” อดีตแฟนเก่าอย่างเขาควรที่จะไสหัวออกไปไกล ๆ ตั้งนานแล้ว!
ภายในห้องโถงยังคงครึกครื้น หลังจากที่ฉีเซิ่งเทียนมองเขาเดินเข้าไปก็เดินจากไปเช่นกัน
เขาหยิบแก้วไวน์จากมือของบริกรที่มาเสิร์ฟทั้งสองแก้วและกระดกเข้าปากอย่างรวดเร็วด้วยท่าทางที่โมโหอย่างมาก!
จิ่งเป่ยเฉินบอกว่าห้านาทีก็ปรากฏตัวออกมาจริง ๆ เขาน่าจะออกไปก่อน ไม่น่าคุยกับเธอนานเลยจริง ๆ อาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น
คลิปวิดีโอในมือของเขาก็ไม่อยู่แล้ว
ตอนนี้คาดว่าจะไม่มีหนทางอื่นแล้วจริง ๆ
ทันใดนั้นเสียงของฉีเซิ่งเทียนก็ดังขึ้นมาจากด้านในห้องโถงและยังหยิบไมโครโฟนมาอีก เสียงของเขากระจายไปทั่วห้อง
“วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดโอวหยางลี่ ทุกคนต่างทราบกันดีอยู่แล้วว่าสายตาของพี่สะใภ้ของพวกเราในตอนนั้นแย่เอามาก ๆ ที่ได้รักกับประธานโอวหยางลี่อยู่ช่วงหนึ่ง แต่ถึงยังไง งก็ยังได้ดูแลพี่สะใภ้อยู่บ้าง วันนี้บริษัทจิ่งจึงมีของขวัญพิเศษชิ้นใหญ่จะมอบให้กับเขา! “ ฉีเซิ่งเทียนขยับไมโครโฟนในมือ ผู้คนมากมายต่างจับตามองและให้ความสนใจเขา
อยากจะรู้ว่าบริษัทจิ่งนั้นส่งของขวัญอะไรให้กับโอวหยางกรุ๊ป คำพูดที่อวยพรเมื่อครู่ก็ฟังดูแปลก ๆ
“คุณนายโอวหยาง คุณยังจำฉันได้ไหม? ฉันเสี่ยวจางไง!”
“โทรผิดคนแล้ว!”
“อย่าเพิ่งวางสายสิคะ! เมื่อหกปีก่อนตอนที่คุณให้ฉันไปส่งของให้กับตระกูลอัน คุณไม่ได้พูดแบบนี้ ตอนนี้ฉันเงินไม่พอใช้แล้ว คุณจ่ายเงินมาให้ฉันเพิ่มเถอะ! ถ้าคุณไม่ให้ฉันจะไ ไปหาคุณอันที่บ้าน ได้ยินมาว่าเธอกลับมาแล้วด้วย!”
เสียงของปลายสายที่ดังก้องขึ้นมาในห้องโถงและเสียงของการชี้ตัวก็ไม่มีที่สิ้นสุด
เฉาลี่เฟยที่ดูเอื่อยเฉื่อยอยู่ในขณะนั้นก็พลันสะดุ้งขึ้นมาทันที “ปิดเดี๋ยวนี้! ปิดเดี๋ยวนี้!”
แน่นอนว่าไม่มีใครฟังคำพูดของเธอและเสียงบันทึกนั้นก็ยังคงเล่นต่อไป เฉาลี่เฟยยังขู่คนนั้นอีกว่าถ้าหากเธอไปละก็ อย่าคิดว่าจะอยู่ในเมือง A ได้อีก
เหลียนมู่เดินเข้าไปประคองตัวเธอ “เธอใจเย็นก่อน มันเป็นเพียงแค่เสียงบันทึกเท่านั้นเอง”
“ใช่ ๆ มันป็นแค่เสียงบันทึกเท่านั้น คลิปบันทึกเสียงนี้เป็นของปลอม! เทคโนโลยีสมัยนี้พัฒนาไปถึงไหนแล้ว แค่ทำบันทึกเสียงของปลอมนี้ขึ้นมามันไม่ยากหรอก!” เฉาลี่เฟยจับฟางเส้นสุดท้ ายเอาไว้อย่างกะทันหันและยืนตัวตรง
จนกระทั่งปล่อยมือออกจากเหลียนมู่
“คุณนายโอวหยาง ผู้หญิงอย่างคุณทำไมถึงไม่รักษาคำพูดกันนะ! และยังคิดจะมาตามเก็บฉันอีก ถ้าไม่ใช่เพราะคนของประธานจิ่งมาช่วยฉันไว้ ตอนนี้ฉันคงได้ตายลอยไปในคูน้ำแล้ว!” ชายที่ มีผู้บาดแผลบนใบหน้าเดินออกมาทีละก้าว ทีละก้าว
“เธออย่าพูดเหลวไหล! ฉันไม่รู้จักเธอเลย!” เฉาลี่เฟยเดินถอยหลังไปทีละก้าว ผู้ชายคนนี้ทำไมถึงได้มาปรากฏตัวที่นี่ได้
ไม่นึกเลยว่าจิ่งเป่ยเฉินจะดักฟังเธอคุยโทรศัพท์ งั้นก็แสดงว่าได้ยินในสิ่งที่เธอพูดกับ……”
จู่ ๆ ใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด จิ่งเป่ยเฉินจงใจที่จะทำให้พวกเขาอับอายและเสียหน้าในสถานการณ์แบบนี้
จนกระทั่งเมื่อครู่นี้จิ่งเป่ยเฉินยังเป็นคนที่เริ่มชนแก้วไวน์กับเธอก่อน เธอคิดว่าแผนการของลี่เอ๋อร์สำเร็จ จิ่งเป่ยเฉินยังทำดีกับเธอ
แต่ดูเหมือนตอนนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด
สิ่งที่เขาคิดตั้งแต่เริ่มต้นจนจบนั้นคือการเหยียบย่ำเธอให้จมดิน!
“คุณนายโอวหยางอย่าเพิ่งรีบร้อน เมื่อถึงเวลาพวกเราจะไปสถานีตำรวจและอธิบายให้ฟังอย่างชัดเจนในสิ่งที่เราได้ทำลงไป แม้ว่าจะผ่านไปตั้งหลายปีแล้วก็ตาม แต่ว่าฉันยังคงจำได้อย่างช ชัดเจน ดูเหมือนว่าความจำของฉันจะยังจำได้ไม่เลว!” คนคนนั้นที่ยืนอยู่ห่างเฉาลี่เฟยไปประมาณสองร้อยเมตรนั้นราวกับว่าเป็นปีศาจจากนรกที่จับจ้องมองมาที่เธอ
ทันใดนั้นร่างกายของเฉาลี่เฟยก็รู้สึกร้อนขึ้น ร้อนผิดปกติ เครื่องปรับอากาศภายในห้องโถงนั้นเปิดต่ำมาก ทั้ง ๆ ที่อากาศรอบ ๆ นั้นค่อนข้างเย็น เธอจะร้อนขึ้นมาได้ยังไง!
“คุณนายโอวหยางตื่นเต้นอะไรขนาดนี้ หน้าแดงหมดแล้ว! ผมยังมีบันทึกเสียงอื่น ๆ อีกนะ อยากจะฟังหรือเปล่า?” ฉีเซิ่งเทียนเดินลงมาจากด้านบนพร้อมกับไมโครโฟนที่อยู่ในมือของเขา “อย่างเ เช่นคุณกับท่านนี้ที่เริ่มช่วยเหลือกันผลิตสินค้าที่ผ่านมาตรฐานตั้งแต่แรกเริ่ม และส่งไปที่คุณเหลียนมู่ที่บริษัทอันที่พูดคุยกันอย่างประจ๋อประแจ๋ ผมได้ฟังแล้วขนลุกชะมัด!”
ผู้คนที่อยู่ล้อมรอบนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของฉีเซิ่งเทียนก็มองไปที่พวกเขาทั้งสองคน
สายตาเต็มไปด้วยความดูถูก!
เฉาลี่เฟยเป็นนักธุรกิจหญิงคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จมาโดยตลอดในการเลี้ยงดูลูกชายของเขาอย่างอิสระในสายตาของคนอื่น ๆ ไม่นึกเลยว่าเธอนั้นก็มีผู้ชายมานานแล้ว!
“เฟยเอ๋อร์!” เหลียนมู่โอบร่างกายที่เร่าร้อนของเธอและจับมือของเธอไว้ เขาอยู่มาจนถึงอายุขนาดนี้แล้ว แน่นอนว่าเข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ดี
ไม่นึกเลยว่าจะมีคนวางยาเธอ!
มือทั้งสองข้างของเฉาลี่เฟยนั้นดูเหมือนว่าจะไร้เรี่ยวแรง และทันใดนั้นก็หลุดจากตัวของเขา “ร้อน ร้อนมาก!”
“อย่าสิ! คุณนายโอวหยาง คุณเปิดมาขนาดนี้สายตาของผมรับไม่ได้หรอก!” ฉีเซิ่งเทียนรีบหันตัวไป รู้สึกว่ามีลมพัดผ่านเขาไป
โอวหยางลี่และเหลียนมู่ทั้งสองคนพยายามควบคุมเฉาลี่เฟย แต่ว่ากระดุมเสื้อผ้าของเธอนั้นกลับหลุดออกไปแล้ว
ด้านนี้เสียงดังโหวกเหวกโวยวาย แต่มุมอีกด้านของห้องโถงกลับเงียบสงัด
อันโหรวนั่งอยู่บนตักของจิ่งเป่ยเฉินพลางมองไปที่กลุ่มคนที่กำลังส่งเสียงดังน่ารำคาญอยู่ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย ไม่รู้ว่าเพราะไมโครโฟนในมือของฉีเซิ่งเทียนหรือเปล่า เสียงที่พว วกเขาคุยกันอยู่ด้านนั้นดังเข้ามาในหูของเธอแทบจะทุกคำ
“ทั้ง ๆ ที่ฉันตรวจสอบบริษัทของเหลียนมู่แล้ว เหมือนว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทตระกูลอัน” แต่ว่าเรื่องความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับเฉาลี่เฟยนั้นกลับเป็นเรื่องจริง
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอจะต้องสนใจ!
จิ่งเป่ยเฉินมองไปที่ใบหน้าของเธอ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เธอดูเศร้า พ่อถูกทำร้ายมาหลายปี แต่เธอก็ยังคงสงบนิ่งอยู่
เขาเจ็บปวด
เขาหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาเช็ดที่ริมฝีปากของเธอเบา ๆ และพูดขึ้นว่า “เขาใช้ชื่อของแม่เธอ”
อันโหรวตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาถึงบอกว่าแม่มีส่วนเกี่ยวข้อง?
“ไม่แปลกใจเลยที่ตามหาไม่เจอ พ่อเชื่อใจและไว้ใจแม่มาก จะมาสงสัยว่าของที่อยู่ในโกดังบริษัทอันเป็นของเธอได้ยังไง!” เธอไม่เคยสงสัยเลย
แม่ดีกับเธอและพ่อมาก ๆ และรักพวกเขามาก
เมื่อก่อนเธอเชื่อว่าพ่อกับแม่หย่ากันเพราะว่าพ่อคิดจะปกป้องแม่เท่านั้น
ไม่ใช่เพราะว่าไม่เชื่อใจเธออย่างแน่นอน!
ผลสุดท้ายกลับเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
“นายวางยาเฉาลี่เฟยงั้นเหรอ?” เธอที่กำลังเศร้าอยู่นั้น จู่ ๆ ก็ได้ยินเฉาลี่เฟยพูดว่าร้อน ความเศร้าก็พลันหายไปทันที
ดวงตาของเฉาลี่เฟยฉายแววที่อันตราย “ในเมื่อเธอชอบก็ลองให้เธอได้ลิ้มรสดูบ้าง”
“ไม่เลวเลยนี่! คนรักเธอก็อยู่ที่นั่น” เธอพูดและยิ้มก่อนจะหยิบแก้วนมขึ้นมาถือไว้
เธอดื่มนมร้อนไปสองจิบพลางดูสถานการณ์ภายในห้องโถงที่มีคนในเครื่องแบบเดินเข้ามาอย่างกะทันหัน
“เรื่องตระกูลอันจะถูกตรวจสอบใหม่ เมื่อถึงเวลานั้นเธอไม่ต้องไปหรอก ฉันไปก็พอแล้ว เธออยู่บ้านรอไปอย่างสบายใจ ไม่ต้องคิดเรื่องที่ไม่มีความสุข” เขากังวลว่าหลังจากที่เธอไปจะยิ่ งเศร้ามากกว่าเดิม
เรื่องนี้ถือว่าให้มันผ่านไป
ความจริงเธออยากจะไป แต่ว่าเมื่อคิดถึงเรื่องที่พวกเขาทำผิด ไม่นึกว่าจะเอาชื่อของแม่ไปใช้ หัวใจของเธอรู้สึกเศร้าเสียใจอย่างมาก
YOU MAY ALSO LIKE
