อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 437 ร่างกายนี้จะไม่แต่งงาน
ตอนที่ 437 ร่างกายนี้จะไม่แต่งงาน
ร่างกายนี้จะไม่แต่งงาน!
ฉีเซิ่งเทียนมองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอที่แม้จะโกรธแต่ยังดูน่ารัก
เขาทำท่าทางเข้าใจ! “OK!”
เขาเข้าใจอะไร? เขาไม่เข้าใจอะไรเลย!
แต่ว่าหลินจือเซี๋ยวโชคดีตรงที่ฉีเซิ่งเทียนออกไปจากห้องทำงานของเธอแล้ว
เธอมองไปที่ประตูที่พังอยู่ก็พลันรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา
ประตูของเธอ!
ที่บ้านเฉิน
“ซ่า……”
จู่ ๆ น้ำในถังน้ำก็ถูกสาดลงมาจากด้านบน เฉินเหยียนลุกขึ้นด้วยความโมโห “ไอ้สารเลวที่ไหน!”
“ฉันเอง!”
ฉีเซิ่งเทียนโยนถังน้ำในมือลงบนพื้นพลางมองเฉินเหยียนที่เปียกปอนไปทั้งตัว “เอาโทรศัพท์คืนมาให้ฉัน!”
“อ้อ…..” เธอลูบใบหน้า โชคดีที่เป็นน้ำสะอาด ไม่อย่างนั้นเธอได้ฆ่าฉีเซิ่งเทียนแน่!
“เธอหมายความว่าไง?” ฉีเซิ่งเทียนยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ เขามองเธอตั้งแต่เหนือคอขึ้นมา เพราะตั้งแต่คอลงไปเธอใส่ชุดนอนสายเดี่ยว เขาไม่อยากจะมอง
“ก็โทรศัพท์ของนายเพิ่งโดนน้ำสาดไปเมื่อกี้ไง…” เฉินเหยียนหยิบโทรศัพท์เครื่องสีดำออกมาโชว์ให้เขาดู “เสี่ยวเทียนเทียน โทรศัพท์ที่นายอยากได้!”
“เฉินเหยียน!”
ฉีเซิ่งเทียนมองเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยความโกรธ ถ้าหากรู้ว่าโทรศัพท์อยู่กับเธอ เขาคงไม่มีทางสาดน้ำใส่เธอ!
“ชื่อของฉันเพราะมากงั้นเหรอ? ตะโกนเสียงดังอยู่ได้ ตื่นเต้นหรือไง?” เฉินเหยียนลุกขึ้นและสะบัดน้ำออกจากตัว “เสี่ยวเทียนเทียน วิธีเรียกให้ลุกจากเตียง[1] นี่พิเศษมากเลยนะ”
“แค่ปลุก!” ลุกจากเตียงอะไร แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่นึกเลยว่าจะพูดจาโผงผางแบบนี้
“ก็เหมือนกัน นายมาหาฉันที่บ้านแต่เช้าก็เพื่อมาเอาโทรศัพท์ ไม่ใช่เพราะนายคิดถึงฉันเหรอ? เสี่ยวเทียนเทียนทำแบบนี้ฉันเสียใจนะ!” เธอเหยียบเตียงและขยับไปใกล้เขา
ฉีเซิ่งเทียนหันตัวหนีทันที ก่อนจะมองไปที่โทรศัพท์ เขารู้สึกโกรธจนแทบอยากจะระเบิดออกมา!
“เธอใช้โทรศัพท์ของฉันส่งข้อความอะไรไปหาเซี๋ยวเซี๋ยว?”
เฉินเหยียนที่ยืนอยู่บนเตียงมองด้านหลังของเขาที่ดูโกรธอย่างมาก ดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนั้นกับเขาจะมีความขัดแย้งกันนะ!
การทะเลาะกันถือว่าเป็นสีสันในชีวิต ถ้าไม่ทะเลาะกันเลย ความสัมพันธ์จะแน่นแฟ้นได้ยังไง?
“นายพูดเรื่องหยาบคายแบบนี้กับฉันดูไม่มีมารยาทมากเลยนะ! หรือว่ารูปร่างที่ร้อนแรงของฉันจะดึงดูดนายเข้าให้แล้ว?” เฉินเหยียนเลิกคิ้วและเอื้อมมือทั้งสองข้างโอบไปที่หลังของเขา
เหมือนว่าฉีเซิ่งเทียนจะมีตาหลัง เธอที่เพิ่งเอื้อมมือมา เขาก็รีบเดินหนีออกไปทันที
น้ำเสียงยังคงเคร่งขรึม “พูดมาว่าเธอส่งอะไรไป”
“เสี่ยวเทียนเทียน ซ่อมโทรศัพท์แล้วกู้คืนไฟล์ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับนายอยู่แล้ว ถ้านายอยากจะรู้ก็ค่อยไปซ่อมโทรศัพท์เอาแล้วกัน!” เธอกระโดดลงจากเตียงและเดินเข้าห้องน้ำไป
ฉีเซิ่งเทียนฟังเสียงน้ำที่ดังมาจากด้านในอย่างโกรธเคือง เขาอยากจะรู้จริง ๆ ว่าเธอส่งข้อความอะไรไปให้หลินจือเซี๋ยว!
“เธอจะไม่พูดจริง ๆ ใช่ไหม!”
“ถ้านายอยากรู้ขนาดนั้น ทำไมไม่ไปถามเธอ?”
“เธอมันเหี้ยมโหด!” ฉีเซิ่งเทียนกำโทรศัพท์ในมือและเดินออกไปด้วยความโกรธ
ถ้าหากหลินจือเซี๋ยวยอมพูด เขาคงไม่มีทางมาหาเธอที่นี่!
ทันทีที่เขาเดินลงมา คนรับใช้ในบ้านเฉินต่างก็มองเขา “เขยทำไมกลับเร็วจังเลย!”
“เขยอะไร! อย่ามาเรียกมั่วซั่ว! ระวังปากของเธอด้วย!” ฉีเซิ่งเทียนจ้องมองคนรับใช้ตาถลึง ทำคนรับใช้คนนั้นตกใจจนต้องรีบก้มหน้าทันที
ไม่ใช่เขยแล้วจะเป็นอะไร?
หรือว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะแย่?
ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธอย่างมากด้วย!
……
แผนกสูตินรีเวช โรงพยาบาลรุ่ยหยา
อันโหรวนอนลงอย่างสบาย ๆ เครื่องอัลตราซาวนด์แนบไปที่ท้องน้อยที่แบนราบของเธอ หน้าจอแสดงจุดสีดำเล็ก ๆ หัวใจของเธอก็พลันรู้สึกอ่อนโยนขึ้นมาทันที
จิ่งเป่ยเฉินยืนอยู่ข้างตัวเธอ มือใหญ่ ๆ ของเขากุมมือเล็ก ๆ ของเธอไว้ เธอพบว่ามือของเขานั้นเย็นเฉียบจนรู้สึกได้ถึงเหงื่อที่ซึมออกมาเล็กน้อย
เขาคงคิดว่าเด็กในท้องนั้นไม่ใช่ลูกของเขา คงโกรธมากแน่ ๆ
อยากจะบอกเขาเร็ว ๆ แต่การบอกเขาในคืนงานแต่งงานนั้นความหมายจะไม่เหมือนกัน เขาคงจะดีใจมากแน่ ๆ
“ลูกน้อยสบายดี ตัวชี้วัดทุกอย่างโดยรวมปกติ” หมอพูดขึ้น
เธอเงยหน้ามองจิ่งเป่ยเฉิน สายตาที่เย็นชานั้นกำลังมองมาที่เธอเช่นกัน
เธอลุกขึ้นมาทันที ก่อนจะดึงมือของเขาไว้ไม่ให้ปล่อย “รู้สึกแปลก ๆ บ้างหรือเปล่า?”
เขาตอบอย่างแผ่วเบา “อืม”
ถ้าหากว่าเป็นเขาก็น่าจะดีกว่านี้
อันโหรวมองเขา ทั้ง ๆ ที่ดูไม่มีความสุข แต่กลับต้องการแสดงให้เห็นด้วยท่าทางสบาย ๆ “ลูกในท้องของโหรวโหรวนั้นก็คือลูกของฉันจึงโกรธไม่ได้” เธอรู้สึกอยากจะหัวเราะออกมา
เขาทำแบบนี้ได้ มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ
ทั้งชีวิตที่เย่อหยิ่งผูกโยงจากฟากฟ้ามาโดยตลอด แต่ตอนนี้ต้องทนเพื่อลูกในท้องของภรรยาตัวเองที่ ‘ไม่ใช่’ ของเขา
หัวใจของเขาจะต้องเจ็บปวดแน่นอน!
เธอจับมือของเขาแน่นขึ้น คุณหมอยื่นฟิล์มผลตรวจให้กับเขา ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินออกไป
ระหว่างทางไปบริษัท แผ่นฟิล์มนั้นก็ไม่รู้ว่าเขาไปโยนทิ้งไว้ที่ไหนแล้ว
“ที่รักโกรธเหรอ?” เธอแนบชิดตัวเขาและเงยหน้ามองใบหน้าที่เย็นชาของเขา
เขาโอบเอวเธอจากด้านหลัง บิ๊กบอสพยักหน้าอย่างเย็นชา เขาแกล้งทำเป็นไม่โกรธเพราะงั้นจึงยอมรับอย่างตรงไปตรงมา
“งั้นในอนาคตพวกเราค่อยให้กำเนิดลูกอีกคน นายจะยังโกรธอีกไหม?” เธอพูดและหัวเราะ
“ก็โกรธ”
อันโหรวลูบท้องน้อยของตัวเองและพูดโทษตัวเอง “เซ่อเซ่อที่น่าสงสาร พ่อจ๋าไม่รู้จักลูก! แต่เขาก็ยังเก็บลูกไว้ พ่อจ๋าเขาดีจริง ๆ หลังจากนี้ต้องเชื่อฟังพ่อเขามาก ๆ นะ”
ทันใดนั้นบรรยากาศภายในรถก็เงียบสงัด จิ่งเป่ยเฉินก้มหน้าลงมองใบหน้าที่นิ่ง ๆ ของเธอ เขาโกรธก็โกรธ แต่เมื่อมองเธอที่อยู่ในอ้อมกอด ความโกรธนั้นก็หายไปในทันที
เธอเบ้ปาก “งั้นนายก็ค่อยโกรธก็ได้!”
“โหรวโหรว…….”
“นายเสียใจที่เก็บเขาไว้เหรอ?” เธอเอนหัวพิงไปที่ต้นขาของเขา มองเขาจากมุมนี้ดูหล่ออะไรขนาดนี้!
เธอยังคงลุ้นว่าลูกในท้องของเธอนั้นจะเป็นเพศหญิงหรือเพศชาย จะหน้าตาเหมือนเขาหรือว่าเธอ
แต่ว่าชื่อนั้นไม่ได้ จะเป็นชื่อจิ่งเซ่อไม่ได้!
“เปล่า” เก็บลูกของเธอเอาไว้ เธอดูดีใจขนาดนี้ แน่นอนว่าเธอต้องอยากให้เก็บไว้
เขาไม่กล้าจะคิดจินตนาการเลยว่าถ้าหากวันนั้นได้ทำร้ายลูกคนนี้ไป เธอจะเป็นยังไง เธอคงจะเกลียดเขาไปจนวันตายแน่นอน
เธอชอบเด็กขนาดนั้น รักหน่วนหน่วนและหยางหยางมาก ไม่ว่าพ่อของเด็กจะเป็นใคร อย่างน้อยก็เป็นลูกของเธอ
“บิ๊กบอสจิ่งใจกว้างจริง ๆ คนอื่น ๆ จะรู้ไหมนะ?” มือเล็ก ๆ ของเธอจับนิ้วมือของเขาและประสานมือกันแน่น
“คนอื่นไม่จำเป็นจะต้องรู้” เขายังไม่ได้บอกคนอื่นเรื่องที่เธอท้อง เด็กในท้องยังอายุครรภ์ไม่ถึงเดือน เพิ่งจะครบหนึ่งเดือน
ทันใดนั้นเธอก็คิดอยากจะแกล้งเขาเล่น “หลังจากที่ลูกเกิดมา เมื่อโตขึ้นหน้าตาก็อาจจะไม่เหมือนนาย แล้วคนอื่นจะมองนายยังไง?”
“ยีนกลายพันธุ์”
เหตุผลนี้…….
เธอหัวเราะและยังคงแกล้งเขาต่อ “ไม่เหมือนจริง ๆ นะ ถึงจะกลายพันธุ์ก็คงไม่เปลี่ยนไปจนเหมือนคนอื่นหรอก”
“เป็นเด็กผู้หญิงเถอะ!”
เด็กผู้หญิงหน้าตาเหมือนเธอก็คงไม่มีปัญหาอะไรแล้ว
จะไม่มีคนมาสงสัยแน่นอน
“เป็นความคิดที่ดีนะ!”
แต่ว่าไม่รู้ว่าเซ่อเซ่อน้อยที่รักนั้นจะเป็นผู้หญิงหรือเปล่า!
จิ่งเป่ยเฉินและอันโหรวเดินออกมาจากลิฟต์ก็เห็นฉีเซิ่งเทียนที่เดินมาหาพวกเขาด้วยท่าทางที่ย่ำแย่
ทั้งตัวเต็มไปด้วยความเกลียดชังและท่าทางดูโกรธเป็นอย่างมาก!
[1] เป็นคำสแลงที่แปลว่าเสียงครางเวลามีเซ็กซ์
YOU MAY ALSO LIKE
