อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 439 ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองจะค่อย ๆ คลี่คลาย
ตอนที่ 439 ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองจะค่อย ๆ คลี่คลาย
อันโหรวรู้สึกว่าเธอไม่ควรเข้าไปยุ่งแบบสุ่มสี่สุ่มห้า เรื่องนี้ควรรอให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคลี่คลาย
“จือเซี๋ยว เธอจำได้หรือเปล่าตอนที่เฉินเหยียนมาบริษัทเมื่อวาน ตอนมาหาฉัน เธอได้กลิ่นบุหรี่บ้างไหม?”
เพราะคนท้องไม่สามารถสูบบุหรี่ได้
“ถึงมีกลิ่นบุหรี่ก็อธิบายอะไรไม่ได้ เธออาจจะไปเล่นกับเพื่อนที่สูบบุหรี่มาแล้วเธอไม่ได้ใส่ใจ” หลินจือเซี๋ยวพูดพลางพยักหน้า เธอต้องเชื่อมั่นในความรู้สึกของตัวเอง
โอเค ฉันยอมแพ้เธอแล้ว!
“ถ้าเธอไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ขอตัวก่อนนะ”
“ฉันไม่เป็นไรแล้ว เธอไปเถอะ!” หลินจือเซี๋ยวที่เพิ่งร้องไห้คลี่ยิ้มออกมา แต่ว่าประตูนี่จะทำยังไง?
ทำไมโลจิสติกส์ถึงยังไม่มาซ่อมอีกนะ?
ไม่ได้เจตนาหรอกใช่ไหม?
หลังจากที่อันโหรวเดินออกไปจากห้องทำงานของหลินจือเซี๋ยวก็เดินตรงไปที่ห้องทำงานของจิ่งเป่ยเฉิน
“ฉีเซิ่งเทียนคงไม่ได้ทำเรื่องโง่อะไรหรอกใช่ไหม?” เธอรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก
“ไม่ เขาเป็นคนมีเหตุผลมากกว่าที่เธอคิด”
ดูเขามั่นใจแบบนั้นเธออาจจะคิดมากเกินไป
……
วันนี้ค่อนข้างที่จะมีเวลาว่าง พวกเขาจึงออกไปก่อนเวลา
หยางหยางและหน่วนหน่วนที่ไปโรงเรียนมีคนรับใช้ไปรับพวกเขากลับบ้าน นาน ๆ ทีพวกเขาจะไปรับ
เดินมาในโรงเรียนอนุบาลก็ถูกสายตานับไม่ถ้วนจับจ้องมาที่เธอ ซึ่งสำหรับอันโหรวนั้นเธอชินแล้ว
หยางหยางและหน่วนหน่วนเห็นพวกเขาเดินมาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที และแน่นอนว่าหน่วนหน่วนเองก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขา ส่วนหยางหยางที่อยู่ด้านหลังก็เดินตามหน่วนหน่วนมาอย่างมั่นคง
อันโหรวจับมือข้างเดียวเดินออกไปด้านนอก บิ๊กบอสเองก็ยืนอยู่ที่ขอบถนน
พ่อจ๋าไม่มีตัวตนอย่างนั้นเหรอ?
หลังจากที่ขึ้นรถไปเด็กน้อยทั้งสองก็นั่งประกบข้างอันโหรวซ้ายขวาและยังเบียดไปถึงด้านหน้าข้างคนขับ
สถานภาพทางครอบครัวดูน่าเป็นห่วง!
“มองอะไร จะให้ฉันขับไหม?” บิ๊กบอสมองไปที่คนขับรถอย่างเย็นชา
เสี่ยวหยางไม่กล้าตอบกลับพลางรีบขับรถไปทันที
บนรถมือน้อย ๆ ของหน่วนหน่วนลูบไปที่ท้องน้อยของเธอ “แม่จ๋า น้องคนเล็กอยู่ในนั้นเป็นเด็กดีไหม?”
“ดีจ้ะ” ตัวเล็กแบบนั้นการเคลื่อนไหวของทารกในท้องยังอีกห่างไกล
“เมื่อก่อนหนูก็เด็กดีแบบนี้ไหมคะ?” หน่วนหน่วนมองเธออย่างสงสัย น้องคนเล็กที่อยู่ในท้องของแม่จ๋าถือเป็นเรื่องอัศจรรย์อย่างมาก!
“เด็กดีจ้ะ” อันโหรวลูบไปที่เส้นผมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “เมื่อก่อนหน่วนหน่วนเป็นเด็กดีมาก ๆ”
“น้องคนเล็กเมื่อไหร่จะเกิดมาคะ? หนูอยากเจอเร็ว ๆ จัง!” หน่วนหน่วนสัมผัสไปที่ท้องของเธออย่างอาลัยอาวรณ์ แต่กลับไม่รู้สึกอะไรเลย
“อีกแปดเดือนนะคะ” ถ้านับถึงปีนี้ก็คงจะปีหน้า!
วงจรการตั้งครรภ์นั้นยาวนาน
บิ๊กบอสที่อยู่ตรงหน้าเองก็เจอปัญหาที่เหมือนกัน สิบเดือน!
เขาต้องงดเซ็กซ์ไปสิบเดือน!
และต้องงดเซ็กซ์นี้เพื่อเด็กที่ไม่ใช่ลูกของเขาตั้งสิบเดือน!
ทันใดนั้นบิ๊กบอสก็รู้ตัวทันที
บรรยากาศภายในรถนั้นเย็นลงอย่างกะทันหัน อันโหรวเหลือบมองด้านหลังที่เย็นชา
เขาเป็นอะไร?
หน่วนหน่วนเองก็มองไปที่จิ่งเป่ยเฉินด้านหน้า “แม่จ๋า พ่อจ๋าไม่ดีใจเหรอ?”
“ดีใจ” จิ่งเป่ยเฉินกัดฟันพูดสองคำและไม่ได้หันไปมองพวกเขา
หยางหยางมองไปที่แม่จ๋า พ่อจ๋ากับแม่จ๋าเข้าใจผิดกันหรือเปล่า?
แต่ว่าใบหน้าของทั้งคู่นั้นปกติมาก
คุณลุงฉีงานยุ่งอยู่นอกประเทศ พ่อกับแม่จ๋าที่เมื่อก่อนเข้าใจผิดยังไม่คลี่คลายอีกเหรอ?
อันโหรวจับไปที่ไหล่ของหยางหยางอย่างกะทันหันและก้มหน้าลงพูดข้างหู “หลังจากนี้ต้องอยู่กับพ่อจ๋าบ่อย ๆ นะ”
“อืม” หยางหยางพยักหน้าตอบ
จิ่งเป่ยเฉินแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เขาไม่ได้ต้องการให้ลูกชายมาอยู่เป็นเพื่อน เขาต้องการแค่เธอ!
คำพูดของเธอเมื่อกี้หมายความว่าไง?
คิดจะหนีไปไม่กลับมาอีก?
ไม่ได้ หลังจากนี้จะไปไหนต้องพาเธอไปด้วย
……
หลินจือเซี๋ยวเลิกงานก็เดินทางกลับบ้าน ก่อนจะพบว่าหน้าประตูบ้านมีรถสองคันจอดอยู่ มาที่นี่ทำไมกัน?
มาพลอดรักกันต่อหน้าเธองั้นเหรอ?
เดิมอยากจะขับรถออกไป แต่ว่านี่มันบ้านของเธอไม่ใช่บ้านของคนอื่น คนที่จะต้องออกไปคือพวกเขาทั้งคู่!
ยังไม่ทันจะจอดรถก็เห็นฉีเซิ่งเทียนเดินมา ตามมาด้วยเฉินเหยียนที่มีใบหน้ายิ้มแย้ม
เมื่อเธอลงจากรถก็ถูกฉีเซิ่งเทียนดึงมือไว้ “ปล่อยนะ ฉีเซิ่งเทียน คุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”
“เสี่ยวเทียนเทียน ทำกับผู้หญิงสวยโหดร้ายแบบนี้ได้ยังไง! อ่อนโยนหน่อยเข้าใจไหม?” เฉินเหยียนพิงรถสปอร์ตสีเหลืองและในมือถือแว่นกันแดด “นายทำแบบนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบหรอกนะ มีแค่ฉันที่รับนายได้ ฉันดูแล้วนายควรยอมรับชะตากรรมตัวเองเถอะ!”
“ถูกต้อง คุณเฉินเหยียนพูดถูกต้องที่สุด ผู้จัดการฉีรีบปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ พวกคุณทั้งสองคนรีบกลับไปเถอะ ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้า!” เธออยากจะสลัดแขนออกจากมือของเขาเต็มทน ทั้งยังพยายามรั้งไว้ด้านนอก
ฉีเซิ่งเทียนกำลังจะระเบิดออกมา ตอนที่เฉินเหยียนมาที่นี่นั้นบอกว่าจะมาอธิบายทุกอย่างให้ชัดเจนต่อหน้าหลินจือเซี๋ยว แต่ว่าเมื่อเจอหน้าหลินจือเซี๋ยวทำไมเธอถึงได้พูดอะไรเลอะเทอะแ แบบนี้!
อยากจะไปฉีกปากของเธอออกจริง ๆ
“เสี่ยวเทียนเทียน ไม่คิดเลยว่านายจะเป็นผู้ชายแบบนี้ รั้งผู้หญิงเอาเป็นเอาตายแบบนี้ ชื่อเสียงของนายไม่ต้องการแล้วหรือไง?” เฉินเหยียนสวมแว่นตากันแดดและดันมันขึ้นเล็กน้อย “เซี๋ย ยวเซี๋ยว ผู้ชายกลัวเรื่องหน้าที่การงานผิดพลาด ผู้หญิงเราก็กลัวแต่งกับผู้ชายที่ไม่ดี เธอคิดดี ๆ แล้วกันนะ! ว่าควรแต่งงานกับเขาหรือเปล่า!”
หลินจือเซี๋ยวรู้ว่าไม่สามารถสะบัดมือออกจากเขาได้ จึงได้แต่มองเฉินเหยียนอย่างไร้หนทาง “คุณเฉินน่าจะเห็นชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ? เขาเป็นคู่หมั้นของคุณนะ!”
“อ้อ….ขอบคุณเธอที่คอยเตือนสติ ฉันเกือบจะลืมไปซะแล้ว! เดิมทีคนที่หน้าไม่อายคือคู่หมั้นของฉันเอง!” เฉินเหยียนพยักหน้าและใช้นิ้วแตะไปที่ริมฝีปาก ก่อนจะพูดว่า “ความจริงแล้วฉัน ก็ไม่ว่าอะไรนะถ้าเขาจะไปมีดอกไม้ริมทางด้านนอก แค่กลับมาบ้านก็พอแล้ว!”
ใจกว้างเกินไปไหม!
หลินจือเซี๋ยวถึงกับพูดไม่ออก!
เฉินเหยียนไม่แคร์ แต่ว่าเธอแคร์!
เมื่อเฉินเหยียนเปิดประตูรถ ฉีเซิ่งเทียนก็จับประตูรถเอาไว้ “เฉินหยียนมาอธิบายก่อน!”
“อธิบายอะไร? นายเมาแล้วเกิดเรื่องอะไรที่จะต้องมานั่งอธิบาย?” เธอเลิกคิ้วขึ้น “เซี๋ยวเซี๋ยว เธอระวังตัวเอาไว้หน่อยนะ! ไวน์ของเขาไม่ค่อยจะดีเท่าไร”
ตอนนี้หลินจือเซี๋ยวแค่ต้องการให้พวกเขาทั้งคู่กลับไปสักที ไม่ต้องมาปรากฏตัวให้เธอเห็น
โดยเฉพาะฉีเซิ่งเทียนที่ตอนนี้กำลังจับมือของเธออยู่!
“ผู้จัดการฉี ฉันว่าคุณก็ควรจะกลับไปได้แล้วนะ!” เธอใช้มืออีกข้างของเธอบีบมือของเขา บีบบีบบีบ!
“เซี๋ยวเซี๋ยว เจ็บ…..” ฉีเซิ่งเทียนก้มมองเธอโดยไม่สนใจเฉินเหยียนที่อยู่ตรงหน้า
“แต่ว่าฉันเจ็บกว่านะ! คุณดึงแขนฉันไม่ปล่อยเลย” หลินจือเซี๋ยวมองมือของเขาที่ปรากฏรอยแดงขึ้นมา ก็พลันรู้สึกคับข้องใจเล็กน้อย
ประตูรถของเขาเดี๋ยวปิดเดี๋ยวเปิดจนกระทั่งรถสปอร์ตคันสีเหลืองนั้นขับออกไปจากพวกเขา
ฉีเซิ่งเทียนกระตุกปากตัวเอง ยัยผู้หญิงนั่นน่ารำคาญสิ้นดี!
หมดกันหลินจือเซี๋ยว เธอจะต้องโดนกินแน่!
สามารถย้อนเวลากลับไปได้ไหมนะ?
เธอจะไม่ลงมาจากรถเด็ดขาด!
“ผู้จัดการฉี คู่หมั้นของคุณโกรธแล้วหรือเปล่า? คุณไม่ตามเธอไปเหรอ?” เธอสะบัดมือ สะบัดไม่หยุด อยากจะหลุดพ้นจากมือของเขา
“พวกเรายกเลิกงานแต่งงานไปแล้ว” ฉีเซิ่งเทียนมองเธอและยกมือทั้งคู่ขึ้นมา “เซี๋ยวเซี๋ยว เธอนี่มันโหดร้ายมาก!”
“ผู้จัดการฉี คุณทำให้มุมมองของฉันเปลี่ยนไปนะ” หัวใจของเธอรู้สึกเศร้าจริง ๆ “ถึงคุณจะไม่ได้ชอบเธอ แต่เด็กก็ไร้เดียงสา”
ไม่รับผิดชอบผู้หญิง แต่เด็กก็ไม่สนใจเลยงั้นเหรอ?
YOU MAY ALSO LIKE
