อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 444 เขาไม่เชื่อเธออย่างนั้นเหรอ?
ตอนที่ 444 เขาไม่เชื่อเธออย่างนั้นเหรอ?
จู่ ๆ ตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกประหม่าขึ้นมา นี่เขาไม่เชื่อเธออย่างนั้นเหรอ?
ความเป็นไปได้ที่จะเกิดเรื่องพวกนี้ยังคงมีอยู่
ถึงอย่างไรในลิ้นชักของเขาก็มีเส้นผมของเขาและหน่วนหน่วนอยู่ ไม่รู้ว่าเขาได้เอามันไปตรวจสอบแล้วหรือเปล่า แต่ถ้าหากไปทำเธอก็ไม่กลัว เพราะเธอมีเขาเป็นผู้ชายคนเดียว
ตั้งแต่ที่ตั้งท้องมาเธอก็รู้สึกหลับนอนสบายมากขึ้น มีแค่ครั้งเดียวที่นอนไม่หลับในตอนนั้น
แต่วันรุ่งขึ้นเมื่อตื่นขึ้นมาก็มีรอยแดงอยู่เต็มหน้าไปหมด ก่อนจะหาวให้จิ่งเป่ยเฉินที่อยู่ตรงหน้าเธอได้เห็น
หลินจือเซี๋ยวรู้สึกว่าตัวเองเหมือนถูกมีดเย็น ๆ จี้อยู่ที่หลังตลอดเวลา ถ้าหากมันเป็นมีดจริง ๆ ละก็ ป่านนี้หัวของเธอคงหลุดกระเด็นไปแล้วแน่ ๆ
อันโหรวพิงตัวของจิ่งเป่ยเฉิน ก่อนจะพูดว่าพึมพำเบา ๆ “งืม…….ฉันยังไม่ตื่น”
แต่วินาทีต่อมา เธอก็ถูกอุ้มขึ้น ก่อนจะลงไปข้างล่างและเดินขึ้นไปบันไดอีกฝั่ง
“นายจะทำอะไร?”
“นอนต่อไง”
“ไม่เอา ต้องไปทำงาน!” ท้องอยู่แบบนี้ยังมาทำอะไรแบบนี้อีกได้ยังไง
บิ๊กบอสเผยใบหน้าที่เย็นชา เขาอุ้มเธอไว้ไม่กล้าที่จะรีบเดิน “งานสำคัญกว่าสุขภาพร่างกายเธอเหรอ?”
“ทุกอย่างสำคัญหมดแหละ!”
ไม่ช้าเธอก็รู้สึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของเขา ก่อนจะกลืนน้ำลายลงไปอย่างเงียบ ๆ และพูดขึ้น “ฉันแค่ง่วงนอนเล็กน้อยเท่านั้นเอง ไว้นอนในรถก็หายแล้ว”
“ไม่ได้ อยู่บ้านพักผ่อน เดี๋ยวฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง” หลังจากนี้เห็นทีคงต้องปฏิเสธไม่ให้หลินจือเซี๋ยวนอนกับเธอแล้ว
เพราะไม่รู้เลยว่าพวกเธอสองคนเมื่อคืนพูดคุยกันจนถึงกี่ทุ่มกันแน่
“แต่ฉันหิวแล้ว อยากหาอะไรกิน” เธอต้องรีบพูด ไม่อย่างนั้นคงได้อยู่บนเตียงสักพักหนึ่งแน่ ๆ
“เดี๋ยวฉันเอามาให้เธอเอง”
เธอนอนอยู่บนเตียงสบาย ๆ จิ่งเป่ยเฉินที่กำลังจะออกไปก็ถูกมือของเธอจับเขาเอาไว้ ก่อนจะเข้าไปรัดคอและดึงใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเข้ามาใกล้ ๆ เธอคลี่ยิ้มออกมาด้วยความมันเขี้ยว “ที่รัก ใจดีจังเลย!”
บิ๊กบอสมองเธอด้วยความพอใจ ก่อนจะพูดออกมาเบา ๆ “มีอีกไหม?”
“ฉันรักคุณนะ!”
ขณะที่เขากำลังจะพูด ริมฝีปากของเขาก็ถูกจูบ
การจูบในตอนเช้าอย่างกะทันหันทำให้หัวใจของเขาเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
ในช่วงวินาทีต่อมา เขาก็ถูกเปลี่ยนสถานะจากนายกลายเป็นบ่าว ถูกเธอขโมยความสวยงามของเขาไปซะแล้ว…….
บิ๊กบอสผู้น่าสงสารตอนนี้เหมือนกับถูกเปลวไฟกำลังยั่วยุ คงจะมีแต่การอาบน้ำเย็นเท่านั้นที่จะช่วยดับไฟของเขาให้เย็นลงได้
อันโหรวนอนลงบนเตียงอีกครั้ง ก่อนจะมองดูตัวเขาเดินออกไป สิบเดือนกว่าแล้ว ขยับเขยื้อนยากมากจริง ๆ
แต่ตอนนี้เธอก็ไม่ได้มีทางเลือกอื่นอะไรมาก นอกจากอดทนไว้เท่านั้น!
……
“ทำไมกัน?”
อันโหรวมองดูเฉาลี่เฟยที่อยู่ฝั่งตรงข้ามผ่านกระจกใส ทำไมเธอถึงได้ใช้ชื่อแม่ของเธอทำเรื่องไม่ดีแบบนั้นกัน?
เดิมทีเธอไม่คิดอยากจะมาดูเลยสักนิดเดียว แต่ในใจมีความสงสัยอยากรู้ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่บ้าง?
เฉาลี่เฟยสวมชุดนักโทษสีส้ม มองเธอด้วยสายตาที่ดูเลือนราง ราวกับคล้ายเห็นเธอเหมือนกับแม่ไม่มีผิด
“ไม่มีเหตุผลว่าทำไม แต่เรื่องเกิดขึ้นมาถึงจุดนี้แล้ว เธอถามว่าทำแบบนี้หมายความว่ายังไง เธอหาเธอไม่เจอ บางทีเธอคนนั้นอาจจะยังไม่อยากกลับมาก็ได้!”
แม่เธออาจจจะยังไม่กลับมาก็จริง แต่ไม่ช้าก็เร็วจะต้องกลับมาอยู่ดี
ทำไมเธอถึงไม่คิดอยากจะกลับมากัน!
จิ่งเป่ยเฉินยืนอยู่ข้าง ๆ อันโหรว มือใหญ่ ๆ วางไว้ตรงบ่าของเธอเบา ๆ สายตาที่เย็นชาของเขากวาดมองไปที่เฉาลี่เฟยที่อยู่ตรงข้าม ภายในดวงตาเผยอารมณ์ที่ไม่ชอบใจ
“โหรวโหรว เธอไม่ควรกลับมาที่นี่เลยด้วยซ้ำ! พอเธอกลับมาก็ทำให้ตระกูลโอวหยางของพวกเรากลายเป็นแบบนี้ ตอนนี้เธอเห็นพวกเราเป็นแบบนี้แล้ว พอใจหรือยัง มีความสุขแล้วสินะ!” เฉาลี่เฟยไม่คิดอยากจะเห็นเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
ถ้าหากไม่ใช่เพราะเธอ ตอนนี้กลุ่มบริษัทโอวหยางกรุ๊ปคงจะเป็นไปด้วยดีแล้ว
“นั่นเป็นเพราะพวกคุณทำตัวเองต่างหาก ก่อนหน้านั้นก็ไม่ใช่ฉันเป็นคนทำ แต่เป็นพวกคุณต่างหากที่แอบอ้างใส่ร้ายชื่อของแม่!” เธอไม่เชื่อหรอกว่าแม่ของเธอจะกล้าทำร้ายพ่อแบบนั้น
พ่อเองก็ต้องคิดแบบนั้นเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นช่วงเกิดคดีใหญ่แบบนั้น พอเกิดเรื่องพ่อจะขอหย่ากับแม่ทำไม นั่นก็เพื่อป้องกันไม่ให้แม่เข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
“ธุรกิจการค้าก็เหมือนกับสนามรบ เธอเป็นลูกสาวในไข่ทองคำที่ไม่ได้เข้าใจอะไรเลยสักนิด ประธานจิ่งน่าจะรู้ดี! ไม่ว่าจะมีความลับอะไรอยู่ ถ้าอยากรู้ละก็ ไปถามเขาน่าจะรู้ดีที่สุดแล้ว!” ในเมื่อตอนนี้เธออยู่ในสถานะที่ไม่ดีก็ต้องทำให้พวกเขาไม่ดีตามไปด้วย
ดวงตาของอันโหรวมองไปที่การเคลื่อนไหวของเธอ ตอนนี้แม่ของเธออยู่ที่ไหน เฉาลี่เฟยน่าจะรู้ดีที่สุด แต่เหตุผลที่เธอหลีกเลี่ยงแบบนั้น มันหมายความว่ายังไงกันแน่?
จะเป็นฝีมือของจิ่งเป่ยเฉินจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?
อันโหรวลุกขึ้น ก่อนจะคว้าแขนของเขาและยิ้มออกมา “พวกเราไปกันเถอะ!”
บิ๊กบอสกวาดสายตาอย่างเย็นชามองไปที่เฉาลี่เฟย แม้เธอจะลงหลุมตายไปแบบนั้น แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะสร้างความวุ่นวายให้กับเขาอีก โหรวโหรวคงไม่คิดว่าตัวเขานั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้ด้วยหรอกนะ
“โอวหยางลี่ก็อยู่ที่นี่ เธออยากไปหาเขาไหม?”
“ไม่อยากจะเห็นเขา!” เธอเอนตัวพิงไปที่แขนของเขา ก่อนจะรู้สึกถึงลมหายใจที่คุ้นเคย มันเป็นความรู้สึกที่เธอนั้นรู้สึกสบายใจมากจริง ๆ
“อืม ไม่คิดอยากเจอก็ไม่ต้องเจอ” จิ่งเป่ยเฉินโอบเอวเธอเบา ๆ ก่อนจะพาเธอเดินออกไป ตอนที่เธอคิดอยากจะมาก็พาเธอมา
แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหลังพาเธอมาแล้วจะได้เจอกับผลลัพธ์แบบนี้
ดูเหมือนเธอจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเลยด้วยซ้ำ!
“จิ่งเป่ยเฉิน จู่ ๆ ฉันก็เพิ่งมารู้ตัวเองว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวที่ดีเท่าไร ขนาดแม่ของตัวเองก็ไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน แถมยังไม่ค่อยเชื่อฟังคำพูดของเธออีกด้วย” จู่ ๆ เธอก็คลี่ยิ้มออกมาและมองเขาด้วยตาที่เบิกกว้าง
จิ่งเป่ยเฉินเปิดประตูรถ ก่อนจะเอามือใหญ่ ๆ ยันประตูเอาไว้ คอยปกป้องให้เธอเข้าไปนั่งที่ข้างใน
หลังจากที่รถได้แล่นออกไป จู่ ๆ เขาก็พูดตอบประโยคคำถามที่ว่านั้น “โหรวโหรวของฉันต้องเป็นลูกสาวที่ดีอยู่แล้ว”
“แต่ฉันไม่เชื่อฟังคำพูดของแม่เลยนะ!”
“คำพูดของผู้อาวุโสใช่ว่าจะถูกเสมอไป บางทีไม่ต้องฟังมากก็ได้” ไม่อย่างนั้นโหรวโหรวคงไม่ได้แต่งงานกับเขาแน่ ๆ ไม่ฟังนั่นแหละดีที่สุดแล้ว
“นั่นคงไม่ใช่เพราะว่าคำพูดของนายถูกหรอกมั้ง แต่ในใจนายดูมีความสุขจังนะ ตอนที่ฉันไม่ฟังคำพูดของแม่!” บางทีครั้งนี้ไม่แน่ว่าแม่ของเธออาจจะปรากฏตัวขึ้นก็ได้
แต่คงเป็นไปไม่ได้แน่
จิ่งเป่ยเฉินจัดเตรียมเกาะส่วนตัวเอาไว้แล้ว ยกเว้นแขกที่ได้รับเชิญ คนอื่น ๆ ไม่อนุญาตให้ขับเครื่องบินผ่านไปที่นั่น แม้แต่เรือเองก็ไม่สามารถเข้าใกล้ที่แห่งนี้ได้ ตอนนี้บนฟ้าและบนดินไม่มีทางไหนสามารถผ่านไปได้ง่าย ๆ
ต่อให้เธอจะหนีก็หนีไม่ได้ดั่งใจต้องการ!
จู่ ๆ ภายในรถก็เงียบลง ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขาตอนนี้เหมือนตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
บิ๊กบอสก้มหน้าลงมองเธอ ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาขยับเข้าไปใกล้ตัวเธอ ก่อนจะพูดว่า “คิดอะไรอยู่?”
“ฉันกำลังคิดอยู่ว่าครั้งนี้จะหนีไปยังไงดี ถ้าจะหนีไปละก็ คงจะมีวิธีเดียวเท่านั้น”
บิ๊กบอสขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย ถ้าหากเขาบอกสถานที่จัดงานแต่งไปให้เธอฟังละก็ มีหวังเธอได้เตรียมแผนหนีแน่ ๆ
“วิธีอะไรงั้นเหรอ?” เขาจะต้องหาหนทางเตรียมการป้องกันเอาไว้ก่อนล่วงหน้าบ้างแล้ว
“หนีกระโดดลงทะเลเป็นอาหารให้ฉลามกิน!”
นี่เหรอวิธีแก้ปัญหา?
นี่มันหาทางตายชัด ๆ
“โหรวโหรว…….”
“ฉันล้อเล่น!” เธอไม่ตายง่าย ๆ หรอก ในท้องของเธอยังมีลูกน้อย ๆ รออยู่อีกด้วย!
แถมยังคิดลังเลที่จะจากตัวเขาไปด้วย อีกทั้งยังมีหยางหยางและหน่วนหน่วนอีก
ไม่ช้าตัวเธอก็รู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นลง เมื่อครู่เธอแค่ล้อเล่น แต่กลับทำให้ใครบางคนโกรธขึ้นมาจริง ๆ
เธอเหลือบสายตามองไปอย่างช้า ๆ ทันใดนั้นก็พุ่งตัวเข้าไปกอดชายที่อยู่ข้าง ๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ที่รัก อย่าโกรธสิ ฉันเตรียมของขวัญสุดพิเศษไว้ให้คุณด้วยนะ! รับรองคุณจะต้องมีความสุขมากแน่ ๆ”
จิ่งเป่ยเฉินกอดเธอกลับ น้ำเสียงที่นุ่มลึกของเขาดังขึ้นอีกครั้ง “ตอนนี้เธอบอกฉันเลย! ฉันทนรอไว้ไม่ไหวแล้ว”
“บอกนายตอนนี้ก็ไม่เซอร์ไพรส์สิ!” เธอจะต้องเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ!
“คืนนี้ถังซั่วขอให้ฉันไปมอบรางวัล เธออยากไปด้วยกันไหม?”
บิ๊กบอสกำลังจะมอบของให้อย่างนั้นเหรอ?
ในเมื่อพวกเขาต่างก็พี่น้องที่ช่วยเหลือกันและกัน บางทีเธอน่าจะไปด้วย!
YOU MAY ALSO LIKE
