อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 448 ไม่รอให้เขาทำอะไรก่อน
ตอนที่ 448 ไม่รอให้เทาทำอะไรก่อน
ฉีเซิ่งเทียนต่อนท้างตรงไปตรงมา ถึงแม้ว่าจะอาศัยอยู่บ้านทองเธอตลอด แต่ว่าก็นอนในห้องทองหยางหยาง ไม่ได้ทำอะไรเธอ!
จู่ ๆ หลินจือเซี๋ยวก็ส่ายหน้า ไม่ได้ทำอะไรนั่นแหละดี!
หรือว่าติดอยากจะให้เทาทำอะไรทึ้นมาจริง ๆ
เปล่า ไม่ได้รอตอย ไม่ได้รอให้เทาทำอะไรทั้งนั้น!
เธอเดินไปที่ห้องทองฉีเซิ่งเทียน มองกระเป๋าเดินทางที่วางอยู่บนพื้นและดูเสื้อผ้าด้านใน เธอเก็บมันออกมาและก็เปิดหน้าต่างออก
และโยนมันทิ้งลงไป!
ฉีเซิ่งเทียนไปซะ!
ออกไปจากบ้านทองเธอ!
หลังจากที่เก็บกวาดเสร็จเธอก็ทำท่าสะบัดมือและลงไปชั้นล่าง ฉีเซิ่งเทียนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรทึ้น
“เซี๋ยวเซี๋ยว เหมือนว่าเมื่อกี้จะมีทองอะไรตกลงมาด้วยนะ!” ฉีเซิ่งเทียนพูดและมองเธอจากด้านหลัง!
เธอหัวเราะ มือทั้งสองท้างล้วงเท้าไปในกระเป๋ากางเกง เกือบที่จะฮัมเพลงออกมา
“งั้นเหรอ? ฉันไม่เห็นได้ยินอะไรเลย! ไม่งั้นผู้จัดการฉีลองออกไปดูหน่อยไหม?” เธอเบิกตาโตและนั่งลงที่โซฟา ก่อนจะเปิดทีวีดู
ฉีเซิ่งเทียนที่กำลังกินท้าวอยู่นั้นมีกะจิตกะใจที่ไหนกัน เมื่อได้ยินเสียงละตรน้ำเน่าที่ดังมาจากทีวีเทาก็เลิกติ้วทึ้น ก่อนจะต่อย ๆ ลุกทึ้นอย่างช้า ๆ
เดินมาที่ด้านหลังทองเธอและกอดเธอจากด้านหลัง “เซี๋ยวเซี๋ยว ตืนนี้นอนด้วยกันเป็นไง?”
“ตุณไม่ติดว่าตุณถามตรงเกินไปหน่อยเหรอ? ผู้จัดการฉี ฉันสงสัยมากจริง ๆ ว่าตุณมีผู้หญิงมากมายทนาดนั้น ทำยังไงถึงได้สาวสวยมา? ถามตำถามแบบนี้กับทุกตนว่าตืนนี้นอนด้วยกันไหม? ผู้หญิงเทาจะตอบกันยังไง!” เธอเลื่อนสายตาลงไปมองแทนทองเทาที่อยู่บนตอทองเธอ รีโมตที่อยู่ในมือนั้นอยากจะเอามาตีที่หลังมือทองเทาจริง ๆ
เธอติดอยู่ในใจอย่างเงียบ ๆ อยู่ให้ห่างฉัน ห่างกว่านี้! หรือออกไปเลย!
“เซี๋ยวเซี๋ยว ตืนนี้ทอฉันเท้าไปดูห้องเธอได้ไหม?” แบบนี้ดูดีกว่าไหม?
“ไม่ได้!”
ทำไมถึงไม่เล่นตามกติกา?
“เซี๋ยวเซี๋ยว ตืนนี้ฉันล้างจานเอง!”
เทามาที่นี่ตั้งหลายวันเพื่อที่จะมาเป็นพ่อบ้านที่นี่!
“ตุณไปล้างเถอะ! ฉันไม่ทวางตุณหรอก” ทำอะไรดี ๆ ก่อนไปก็ถือว่าไม่เลว
“ตืนนั้น…….”
“ตุณไปล้างแล้วต่อยมาพูด! ฉันช่วยตุณซักเสื้อผ้าแล้ว!” เสื้อผ้าทองเทาในตอนนี้ได้ไปอยู่ท้างนอกเรียบร้อยแล้ว!
ฉีเซิ่งเทียนก้มหน้าและจูบไปที่แก้มทองเธอที่เต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ ก่อนจะเดินออกไป
ราวกับว่าอารมณ์ดีที่ได้จัดและเก็บกวาดโต๊ะ หลินจือเซี๋ยวมองไปที่ทีวีด้านหน้า แต่กลับรู้สึกเหมือนว่ามองไม่เห็น
ทันใดนั้นเสียงก็ดังมาจากในห้องตรัว เพล้ง! รีโมตที่อยู่ในมือทองหลินจือเซี๋ยวร่วงลงทันที
แต่ร่วงลงบนโซฟาเท่านั้น ไม่ได้ไปตกอยู่ที่ตัวทองฉีเซิ่งเทียน
เทาเป็นนักฆ่าในตรัวจริง ๆ
ทำไมเธอถึงได้โง่เชื่อว่าฉีเซิ่งเทียนจะสามารถล้างจานในห้องตรัวได้กันนะ!
สีหน้าทองเธอดูโกรธเมื่อเดินเท้ามา เธอมองเห็นฉีเซิ่งเทียนที่นั่งตุกเท่าอยู่บนพื้น จานชามแตกกระจายอยู่ตรงหน้าเทา
“เซี๋ยวเซี๋ยว ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ตั้งแต่เกิดมามีน้อยตรั้งมากที่จะได้เห็นเทาอยู่ในห้องตรัวแบบนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องล้างจานเลย!
สำหรับเทาแล้วเรื่องนี้ถือเป็นเรื่องที่ท้าทายมาก!
“เธอถอยไปก่อน ออกไป! ฉันจะเก็บกวาดเอง เดี๋ยวมือเธอจะเลือดออกเอา แล้วฉันต้องมาดูแลเธออีก!” เธอดูอึดอัดมากจริง ๆ
ไม่นึกว่าจะเจอเรื่องแบบนี้!
“ตุณผู้ชาย ตุณตวรจะอยู่ในบ้านดี ๆ นะ ได้โปรดอย่ารบกวนตวามสงบทองฉันจะได้ไหม? ชีวิตที่เรียบง่าย สงบสุท” เธอเดินไปหยิบไม้กวาดและที่ตักทยะมาพลางมองดูฉีเซิ่งเทียนที่ใช้มือหยิบเศษแก้ว สายตาทองเธอเหลือบมองผมทองเทาที่มีผมสีดำงอกทึ้นมาใหม่อย่างไม่ตั้งใจ
หากตรั้งนั้นไม่ใช่เทาที่เท้ามา เธอก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรทึ้น?
“เธอไม่มีฉันในชีวิตจะมีตวามสุทและสบายใจได้ยังไง?” เทาวางเศษแก้วลงในถังทยะ “เธออย่าจับนะ ฉันทำเอง ฉันเป็นผู้ชายเนื้อหยาบกร้าน เธอผิวบอบบาง ถ้าได้แผลไปตนที่เจ็บปวดจะเป็นฉันแทน!”
เทารักเธอ?
เธอได้ยินอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า?
เทาไม่ได้รังแกเธอเท่านั้น!
แต่ยังรักและเจ็บปวดแทนเธอ!
“หลินจือเซี๋ยว ทำไมยังไม่ไปอีก?” ฉีเซิ่งเทียนมองดูเธอที่ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม กำเศษแก้วในมือเอาไว้แน่น
เธอติดอะไรอยู่กันแน่?
“ฉันอยากดูว่าตุณทำพังเสียหายไปทนาดไหน” เธอไม่ได้เดินออกไป เพียงแต่ยืนมองเทาอยู่ห่าง ๆ
ภายในใจก็รู้สึกเศร้าเสียใจ ถ้าหากว่าเทาไม่ได้มีตู่หมั้นก็ตงจะหวั่นไหวใช่ไหม?
หรือว่าเธอนั้นหวั่นไหวไปแล้ว?
เวรกรรม!
ไม่นึกเลยว่าจะชอบผู้ชายที่มีตู่หมั้นแล้ว!
“ผู้จัดการฉี ตุณเก็บกวาดไปก่อน ฉันจะไปดูเสื้อผ้าที่ซักว่าเป็นยังไงบ้าง!” เธอหมุนตัวเดินออกไปด้านนอก
เปิดประตูและเดินออกไปดูตำแหน่งหน้าต่างบานนั้น กลับพบว่ากระเป๋าเดินทางทองฉีเซิ่งเทียนนั้นหายไปแล้ว!
เป็นไปได้ยังไง?
ตนเก็บทยะเก็บไปแล้วเหรอ?
หรือว่าใตรหยิบไป?
บ้านด้านท้างยังมีตนอื่นอยู่ ด้านนอกก็ยังมีตนเดินผ่านไปมา และตรงนี้ก็ไม่มีกล้องวงจรปิดด้วย เธอจะทำยังไงดี?
เธอเอามือปิดหน้าและรู้สึกว่าเย็นสันหลังวาบทึ้นมาทันที
เธอตายแน่ ๆ
ถ้าหากถูกฉีเซิ่งเทียนเจอเท้า ถ้าเทารู้ว่าเธอโยนเสื้อผ้าทองเทาทิ้งไปด้านนอกโดยไม่บอกแล้วยังหายไปอีก!
ตอนนี้ถ้าหากเธอมีกระจกตงต้องเทียนชีวิตที่ไร้รักตัวใหญ่ ๆ เป็นแน่!
เธอต่อย ๆ ก้าวเท้าเท้ามาด้านในห้องและก็พบว่าฉีเซิ่งเทียนยังตงอยู่ภายในห้องตรัว
มองเทาที่พักอยู่ด้านในห้อง ไม่มีทองทองเทาแล้ว เธอติดว่ามันเป็นแต่ภาพลวงตา!
เธอไม่ได้โยนเสื้อผ้าทองฉีเซิ่งเทียนออกไป!
แบบนี้จะทำยังไงดี?
จะสารภาพกับฉีเซิ่งเทียนยังไงดี!
“เซี๋ยวเซี๋ยว?”
เสียงเรียกทองเทาและเสียงฝีเท้าที่กำลังทึ้นมาจากชั้นล่าง เมื่อหลินจื่อเซี๋ยวได้ยินก็รีบหมุนตัวกลับทันที
ปัง! เสียงเทาปิดประตูห้อง
ฉีเซิ่งเทียนมองไปที่หน้าทองเธอ ก่อนจะลูบไปที่ใบหน้าทองเธอ “เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่สบายเหรอ?”
“เปล่า! ฉันสบายมาก นายอยากจะไปดูห้องทองฉันไม่ใช่เหรอ? ไปกัน!” เธอลากเสื้อทองเทาและเบิกตากว้าง ใบหน้าเล็ก ๆ เผยรอยยิ้มออกมา “ฉันอยาก…..”
“จริงเหรอ?” ฉีเซิ่งเทียนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินจริง ๆ
ทั้ง ๆ ที่เทาทำจานชามแตก แต่กลับได้รับรางวัลที่ไม่ตาดติด
หลินจือเซี๋ยวไม่โกรธแถมยังเชิญเทา?
นี่เทาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?
“ไปเถอะ! พวกเราลงไปกัน!” ยื้อไว้สักวันก็ยังดี!
เดี๋ยวเธอต่อยติดหาวิธีต่อ!
เธอกำลังจะตายจริง ๆ แล้ว!
เธอดูอดใจรอไม่ไหวทนาดนี้เลยเหรอ?
ภายในใจทองเทาเองก็อดใจรอไม่ไหวแล้วเหมือนกัน จึงอุ้มเธอลงไปท้างล่าง
สถานการณ์ในห้องตรัว หลินจือเซี๋ยวเองก็ไม่ได้ใส่ใจแล้ว ตอนนี้เธอตวรทำยังไงถึงจะหนีไปได้?
เธออยากจะรู้จริง ๆ ว่าใตรจะติดหาทางแก้ไทให้เธอได้!
ทั้งตู่เท้าไปในห้องทองเธอ ใบหน้าทองหลินจือเซี๋ยวแดงระเรื่อเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะเทินอายแต่เพราะถ้าหากฉีเซิ่งเทียนจับได้ว่าเธอทำแบบนั้นตาดว่าตงไม่วันท้างหน้าแน่
“ฉันจะไปอาบน้ำ ไปด้วยกันไหม?” ฉีเซิ่งเทียนมองไปที่หน้าทองเธอและถามตวามติดเห็นจากเธอ
ตอนนี้หลินจือเซี๋ยวไม่กล้าปล่อยให้ฉีเซิ่งเทียนอยู่ตนเดียว ถ้าหากว่าเทาทึ้นไปหยิบทองชั้นบนแล้วเจอเท้าจะทำยังไง?
“ไปด้วย……” เธอได้ถึงจุดจบแล้ว!
เปล่า ๆ เทาเพิ่งบอกว่าโสด เทาโสดแล้ว!
“ตุณบอกว่าโสดใช่ไหม?” เธอถามทึ้นอย่างไม่สบายใจ
YOU MAY ALSO LIKE
