อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 455 เธอไม่ใช่คู่แข่งของฉีเซิ่งเทียน
ตอนที่ 455 เธอไม่ใช่คู่แข่งของฉีเซิ่งเทียน
ไม่ว่าทางไหนเธอก็ไม่ใช่คู่แข่งของฉีเซิ่งเทียนทั้งนั้น
เรื่องน่าโมโหเมื่อตอนกลางวันราวกับว่าผ่านไปแล้ว หลังจากมื้อเย็นยังไปเดินชอปปิงกับเขา
กระเป๋าใบเล็กใหญ่ล้วนเป็นของเธอ ฉีเซิ่งเทียนเขาบอกว่าไม่ซื้อ!
พอกลับมาบ้านก็พบว่าเขาเอากระเป๋าเดินทางของตัวเองเก็บไว้ที่รถนานแล้ว ทำให้เธอกังวลตั้งนาน!
เพราะฉะนั้นจึงโกรธอีกครั้ง!
ฉีเซิ่งเทียนเริ่มเกลี้ยกล่อมคนอีกครั้ง การหาแฟนคนที่ตัวเองชอบนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อโกรธหรือโมโหก็ต้องเกลี้ยกล่อม
……
นิทรรศการการออกแบบเครื่องประดับในแวบแรกที่เห็นมีทั้งชายและหญิงรูปงาม ดูร่ำรวยเงินทองและดูเป็นแฟชั่น
อันโหรวและวิเวียนทั้งสองคนยืนอยู่ในมุมเงียบ ๆ มองอวี๋กุยห่าวที่ดูกระตือรือร้นให้คำอธิบายและช่างพูดช่างเจรจา
“ความจริงแล้วฉันคิดว่าเธอน่าจะเหมาะสมกับงานขายมากกว่า” อันโหรวมองพลางยิ้ม
“อวี๋กุยห่าวเธอมีพรสวรรค์ แต่ว่า…….เธอไม่สนใจเรื่องนั้นเลย เทียบกับเธอถือว่ายังห่างไกล” วิเวียนหันไปมองใบหน้าที่เงียบสงบของเธอ “แต่ว่าเธอก็ไม่สนใจเรื่องนั้นเหมือนกัน”
“ฉันได้รับมันมา เห็นมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นมากลับไม่ภักดี” แต่ว่าตอนนี้เธอกลับคิดว่าบางครั้งอยากที่จะออกแบบจริง ๆ
ช่วงนี้เธอกำลังวาดภาพเป็นสร้อยข้อมือขนาดเล็ก ว่าจะให้ลูกในท้องของเธอ
เพียงแต่ยังวาดไม่เสร็จดี ยังต้องแก้ไขอยู่ น่าจะเสร็จเรียบร้อยก่อนที่จะคลอด
“ไม่ภักดีจนกลายเป็นเธอแบบนี้ก็ไม่เลวนะ” วางแผนกลยุทธ์ได้ดีขนาดนั้น
ท่ามกลางฝูงชนเธอเห็นร่างคนที่คุ้นเคยอยู่ในนั้น เธอยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน
ถังซือเถียนมองเห็นเธออยู่ตรงนี้ก็เดินมุ่งหน้ามาทางเธอ
“พี่โหรวโหรวอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ! พี่เฉินไม่อยู่งั้นเหรอ?” นานแล้วที่ไม่ได้เห็นพวกเขาแยกกันอยู่แบบนี้
ช่วงนี้พี่เฉินดูแลและใกล้ชิดเธอมากเกินไป
จิ่งเป่ยเฉินกำลังประชุมเรื่องสำคัญอยู่ แต่ว่าเธอไม่อยากจะนั่งรถออกไปไกลก็เลยให้หลินจือเซี๋ยวไปแทน
“ไม่อยู่” อันโหรวตอบกลับอย่างยิ้มแย้ม
ถังซือเถียนชอบจิ่งเป่ยเฉิน แต่ว่าเธอเป็นน้องสาวของถังซั่ว เธอจะเมินเฉยไม่ได้
“พี่โหรวโหรว งั้นฉันขอตัวไปดูของก่อนนะ ไม่กวนแล้ว!” ถังซือเถียนพูดจบก็เดินออกไปทันที
ถังซือเถียนเดินเข้าไปในฝูงชน เสียงของวิเวียนก็ดังเข้ามาในหูของเธอ “คู่แข่งความรักงั้นเหรอ?”
“สายตาคมกริบมาก ไม่มีหรอกคู่แข่งความรัก” ถ้าหากว่าจิ่งเป่ยเฉินต้องการอยู่กับเธอก็คงจะอยู่ด้วยกันไปนานแล้ว
“ในเมื่อคืนดีกันแล้วก็ให้มันผ่านไป อยู่อย่างเป็นสุข ส่วนแม่เธอก็หยุดสนใจไปสักพักก่อน” ตอนนี้ไม่เห็นแม้แต่เงา เพราะงั้นความคิดเห็นทั้งหมดของเธอที่ว่าไม่ให้แต่งงานนั้นถือว่าไม่นับ
อันโหรวยิ้ม เธอเองก็อยากจะสนใจคำพูดของแม่ แต่ว่าแม่ไม่ปรากฏตัวออกมาเลย ยิ่งไปกว่านั้นคือทำไมถึงไม่ยอมให้แต่งงาน?
เว้นแต่เรื่องเมื่อหกปีก่อนจะเกี่ยวข้องกับจิ่งเป่ยเฉิน แต่ในใจยังคงเชื่อว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา
ถังซือเถียนเดินมาตรงหน้าเธออีกครั้งอย่างกะทันหัน ในมือมีกล่องสีม่วงที่สวยงามอยู่ “พี่โหรวโหรว เมื่อก่อนมีเรื่องที่ทำผิดไปอยู่ ถ้าพี่ไม่ถือสา นี่เป็นของที่มอบให้ถือเป็นคำขอโทษจากฉัน”
“ไม่ต้องหรอก ฉันไม่ได้โกรธ” ในสายตาของเธอนั้นไม่เคยเอาถังซือเถียนมาเป็นคู่ปรับเลย
“พี่โหรวโหรว พี่ไม่ได้โกรธฉันหรอกใช่ไหม? ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ นะ เมื่อก่อนไม่รู้ว่าอันอีหานจะเป็นพี่! พูดจาไม่เหมาะสมไปตั้งมาก พี่ชายของฉันเองก็สั่งสอนฉันไปเหมือนกัน แล้วยังส่งฉันไปต่างประเทศอีกต่างหาก แต่ช่วงนี้ฉันกลับมาแล้ว” ถังซือเถียนย่อตัวลงขอโทษ “พี่โหรวโหรวเป็นพี่ใหญ่ ฉันจะละเลยไม่ได้ ยกโทษให้ฉันนะคะ! ฉันเห็นว่าสร้อยเส้นนี้สวยดี ดูเหมาะกับพี่มากเลย”
สายตาของอันโหรวมองไปยังกล่องสร้อยที่อยู่ในมือของเธอ ความจริงแล้วเป็นตัวเธอเองที่ออกแบบ เพราะงั้นเลยไม่ได้รู้สึกอะไรมากกับของชิ้นนี้
เธอจริงใจก็เพียงพอแล้ว ส่วนสร้อยเส้นนี้ไม่เป็นไรจริง ๆ
ปกตินิทรรศการขนาดใหญ่นั้นจะคึกคักอยู่ตลอด พนักงานเสิร์ฟเดินผ่านมาถังซือเถียนจึงหยิบแก้วน้ำผลไม้มาสองแก้ว และหนึ่งในนั้นก็ส่งให้กับอันโหรว “พี่โหรวโหรว ถ้าพี่ไม่เอาสร้อย งั้นถือว่าน้ำผลไม้นี่แทนไวน์แล้วกัน ดื่มแล้วถือว่าพี่จะให้อภัยอดีตที่ผ่านมาของฉัน ได้ไหม?”
อันโหรวมองเธอด้วยความงุนงงเล็กน้อย ถังซือเถียนได้รับแรงกระตุ้นอะไรมาหรือเปล่า?
เธอเป็นลูกสาวตระกูลถัง ทำตามอำเภอใจมาตั้งแต่เล็ก มักทำอะไรตามอารมณ์ของตัวเอง ทำไมต้องมาขอโทษเธอด้วย?
“พี่โหรวโหรว ถ้าพี่ไม่ให้อภัยฉัน ฉันจะกลับไปบอกพี่ชาย พี่ก็รู้นิสัยของพี่ชายฉันดี แม้จะดูอ่อนโยนแบบนั้น แต่ว่าเมื่อโกรธเป็นไฟขึ้นมาแล้วละก็….. โกรธจนส่งฉันไปอยู่เมืองนอกตั้งนาน” ถังซือเถียนมองเธออย่างน้อยใจ “พี่โหรวโหรวคะ ถือว่าพี่เห็นแก่หน้าพี่ชายของฉัน ให้อภัยฉันได้ไหม? ฉันรับประกันเลยว่าหลังจากนี้จะไม่ทำเรื่องอะไรหรือพูดอะไรที่ไม่ดีกับพี่อีก”
ถังซือเถียนยังไงก็เป็นคุณหนูถังที่มีชื่อเสียง และช่วงนี้ตัวเองเป็นที่นิยมมากด้วย หนำซ้ำตอนนี้ยังมีผู้คนต่างกำลังมองดูพวกเขาอยู่
ถังซือเถียนที่พูดมาแบบนั้น ถ้าเธอยังปฏิเสธต่อไปคงต้องโดนคนเป็นหมื่นเป็นพันชี้หน้าด่าแน่……..
โชคดีที่เป็นน้ำผลไม้ ถ้าเป็นไวน์เธอคงไม่มีทางแตะมันแน่นอน
เธอรับแก้วน้ำผลไม้มาและยกขึ้นดื่ม หนึ่งอึกดื่มไปไม่น้อยทีเดียว
ถังซือเถียนเองก็ดื่มไปเล็กน้อย ใบหน้าที่สวยงามนั้นมองเธอ “พี่โหรวโหรว งั้นหลังจากนี้พวกเราเป็นพี่น้องกันแล้วนะ พี่ให้อภัยฉันแล้ว!”
อันโหรววางแก้วน้ำผลไม้ลงและยิ้มตอบ “อืม”
“งั้นพวกเราไปเดินชอปปิงกัน เมื่อก่อนก็เป็นลูกสาวตระกูลอันจะต้องเข้าใจมากแน่! ฉันอยากซื้อของขวัญให้แม่ พี่ช่วยฉันเลือกหน่อยสิว่าอันไหนเหมาะกับเธอ ได้ไหมคะพี่โหรวโหรว?” ถังซือเถียนเดินมาควงแขนเธอพลางกะพริบตามอง
เธอเป็นแบบนี้ไปแล้วเหรอ?
ตัวเธอปฏิเสธได้ไหม?
“ไปเถอะ” วิเวียนยิ้มตอบ
อันโหรวถูกถังซือเถียนลากไป
วิเวียนยังคงยืนอยู่ที่เดิมพลางมองถังซือเถียนลากอันโหรวไปที่ตู้โชว์ด้วยรอยยิ้ม
ด้านหน้าของเธอมีคนเดินมาพูดคุยกับเธอ จึงบดบังสายตาของเธอไป
……
ห้องทำงานประธานบริษัทถัง
ถังซือเถียนมองถังซั่วที่อยู่ฝั่งตรงข้ามและค่อย ๆ เดินไปหาเขา “พี่คะ ฉันเลี้ยงข้าวมื้อเย็น! คืนนี้นะ!”
“ไม่ว่าง”
“ไม่ว่างอะไรกัน ไม่อยากไปมากกว่า งานของพี่ทำวันนี้ไม่เสร็จ พรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อก็ได้! ไม่ใช่งานใหญ่อะไรสักหน่อย!” ถังซือเถียนดึงแขนของเขาและพูดเบา ๆ “พี่คะ ฉันแค่อยากให้พี่ผ่อนคลายบ้าง ช่วงนี้ดูยุ่งไม่มีเวลาว่างเลย ดูหดหู่เหลือเกิน!”
“ฉันสบายดี” ถังซั่วเลื่อนสายตาจากหน้าจอและมองไปที่เธอ “วันนี้เธอไปไหนมา?”
“ก็งานนิทรรศการดีไซเนอร์ต่างประเทศของวิเวียนที่ออกแบบเครื่องประดับของบริษัทพี่เฉินไม่ใช่หรือไง! งานนิทรรศการเครื่องประดับ ฉันไปดูเฉย ๆ แล้วก็เจอพี่โหรวโหรว ไม่ได้เจอตั้งนาน เธอสวยมากเลย พี่เฉินโชคดีจริง ๆ ที่ขอพี่โหรวโหรวแต่งงาน ฉันอิจฉาพวกเขาจัง ตอนนี้ฉันไม่อยากแต่งงานกับพี่เฉินแล้ว เพียงแค่ต้องการให้พวกเขาอยู่ด้วยกันดี ๆ”
เมื่อถังซือเถียนพูดจบก็ก้มมองปฏิกิริยาของเขา ตัวของเขาแข็งทื่อขึ้นมาทันที เป็นไปตามคาดจริง ๆ พี่ชายชอบอันโหรวจริง ๆ ด้วย!
ไม่คิดเลยว่าเมื่อก่อนเธอจะไม่รู้เรื่องนี้
“เหมาะสมกันดี” ถังซั่วพูดออกมา ก่อนจะกลับไปจัดการทำงานต่อ
YOU MAY ALSO LIKE
