อัจฉริยะตัวน้อยกับคุณพ่อสุดโฉด - ตอนที่ 456 เร่งงานแต่ง
ตอนที่ 456 เร่งงานแต่ง
“ที่บ้านเองก็เร่งให้แต่งงานไม่ใช่เหรอ? พี่ไม่คิดจะหาแฟนสักคน ไม่ออกไปดูแล้วจะมีแฟนได้ยังไงกัน!” ถังซือเถียนก้มหน้ายิ้ม “พี่คะ ฉันจะรอพี่อยู่ที่นี่ กินอาหารมื้อเย็นด้ว วยกัน จำเป็นต้องพาพี่ออกไปชมโลกภายนอกบ้าง”
“ฉันเห็นมาเยอะแล้วในบริษัท”
ศิลปินนักแสดงผู้หญิงมากมายในบริษัทต่างก็เป็นดอกไม้ทั้งนั้น
“มันไม่เหมือนกัน! พ่อกับแม่คงไม่ชอบพวกนักแสดงหรอก เพราะอะไรพี่ก็รู้ดี!” ถึงแม้พี่ชายจะไม่ได้เลี้ยงคนอื่น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะดูแลคนทั้งหมดได้ วงการบันเทิงนั้นวุ่นวาย มีเสี่ยเลี้ยงเป็นเรื่องธรรมดา
สะใภ้ของบ้านตระกูลถังเป็นนักแสดงไม่ได้!
ถังซั่วเงียบไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าเขาควรจะหาแฟนสาวหนึ่งคน “เธอออกไปรอข้างนอก รองานนี้เสร็จก่อน”
“ได้เลย!”
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
ถังซั่วและถังซือเถียนเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ของโรงแรมนั่วเทียนด้วยกัน
ผู้คนมากมายทั้งชายหญิงเป็นภาพที่ดูครึกครื้นอย่างมาก
แต่ว่าด้านซ้ายขวาของถังซั่วนั้นเป็นผู้ชายทั้งหมด
“พวกนายทำอะไร เหลือที่ให้กับพี่ชายของฉันด้วย!” ถังซือเถียนมองพวกเขาด้วยท่าทางโกรธเคือง
พวกเขาติดงานเลยมาสาย แต่…..
“ซือเถียน เธอพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง! พวกเราเป็นผู้ชายแล้วจะนั่งข้างประธานถังไม่ได้งั้นเหรอ? นี่เธอเลือกปฏิบัติเหรอ!” ผู้ชายด้านข้างของถังซั่วโต้กลับ
“แล้วแต่ ตามสบายละกัน แต่อย่ามอมเหล้าพี่ชายฉันมากเกินไปนะ! เขาคออ่อน” ถังซือเถียนพูดจบก็นั่งลงและพยักหน้าพลางยิ้ม
เดิมทีถังซั่วอารมณ์ไม่ค่อยดีอยู่แล้ว เมื่อได้ยินถังซือเถียนพูดเมื่อตอนกลางวัน ภายในใจก็รู้สึกร้อนเป็นไฟ อยากที่จะระบายอารมณ์
ไม่จำเป็นต้องให้คนด้านข้างมอม เพราะตัวเขาเองดื่มไปไม่น้อยเลยทีเดียว
บรรยากาศภายในห้องโถงนั้นดูมีชีวิตชีวามาก ไม่เข้ากับเขาเลยจริง ๆ เขาหมกมุ่นอยู่ในโลกของตัวเองเพียงลำพัง ไม่สามารถคลี่คลายตัวเองได้
ถังซือเถียนมองถังซั่วที่นอนฟุบไปกับโต๊ะอยู่ฝั่งตรงข้าม ก่อนจะลุกขึ้นไปหาเขา “ฉันบอกพวกนายแล้วไง ทำไมถึงดูไม่ได้เลย พี่ชายดื่มจนเมาแบบนี้พาเขาไปที่ห้องนอน”
ผู้ชายทั้งสองคนพยุงถังซั่วออกไปจากห้องโถง ถังซือเถียนเองก็เดินตามพวกเขาไป ก่อนจะปิดประตูห้อง บรรยากาศที่คึกคักในห้องโถงต่างจากพวกเขา
เมื่อถึงภายในห้องทั้งสองคนก็โยนถังซั่วลงไปบนเตียงและเหลือบไปมองหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียง ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างเปล่งประกายความฉลาดแปลก ๆ
“มองอะไร? ยังไม่ไปอีก?” ถังซือเถียนมองพวกเขา
ทั้งสองคนรีบออกจากห้องไป ถังซือเถียนเดินไปที่เตียงและหยิบยาออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะใส่ยานั้นลงในแก้วน้ำบนหัวเตียงและใช้นิ้วคนให้เข้ากัน
เธอมองอันโหรวที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนเตียงอย่างเงียบ ๆ เธอยกศีรษะของเธอขึ้นแล้วดึงคางลง
เผยอปากและรินน้ำเข้าไปในปาก
ถังซือเทียนวางเธอลง แก้วในมือก็ไม่กล้าวางไว้ที่เดิมจึงถือออกไปด้วย ก่อนจะปิดประตู
“อืม……..”
อันโหรวขยับปากเล็กน้อย ร้อนจัง ที่บ้านไม่เปิดเครื่องปรับอากาศเหรอ?
ทำไมถึงได้กลิ่นแอลกอฮอล์?
เธอจำได้ว่าเธออยู่ที่งานนิทรรศการเครื่องประดับ ทำไมถึงได้มานอนอยู่บนเตียง?
ด้านข้างยังมีผู้ชายอยู่ด้วย
เธอโน้มตัวเข้าไป
เหมือนว่าถังซั่วจะตื่นขึ้นมาพอดี เขามึนกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขารู้สึกเพียงว่ามีผู้หญิงนอนอยู่ข้างกายเขา
ฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำจิตใจของเขา
ปวด ปวดจะตายอยู่แล้ว!
ลูกน้อย ลูกอย่าเพิ่งไปนะ!
อันโหรวใช้ปากกัดไปที่ไหล่ของผู้ชายคนนั้น ร่างกายเล็กงอตัว เธอเจ็บปวดไปทั่วร่างกายและเริ่มมีเหงื่อซึมออกมา
ความเจ็บปวดบนไหล่นั้นส่งผลให้ถังซั่วมีสติขึ้นมาชั่วขณะ เมื่อรู้ว่าตัวเองทำอะไรก็ทำให้เขารู้สึกตกตะลึง
ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ยังคงกรีดร้อง “อ๊าก!”
ทำไมเสียงนี้ถึงเหมือน……อันโหรว
ถังซั่วพลิกตัวกลับ ไฟในห้องจู่ ๆ ก็ถูกเปิดขึ้น
แสงไฟสว่างจ้าและลมหายใจที่เย็นเฉียบเข้ามาใกล้ จิ่งเป่ยเฉินเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย
เขามองอันโหรวที่มีใบหน้าแดงก่ำและผ้าปูที่นอนสีขาวที่เปื้อนเลือด
หัวใจของเขานั้นเหมือนมีมีดเข้ามาทิ่มแทงจนเจ็บปวด!
และผู้ชายที่อยู่ข้างเธอนั้นคือถังซั่ว!
ถังซั่วที่ยังรู้สึกตัวไม่เต็มที่เท่าไรนั้นก็รู้สึกได้ถึงไอเย็นที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ สายตาที่เลือนรางมองพวกเขาสองคน
ร่างกายนั้นตกลงมาจากเตียงทันที
“โหรวโหรว!”
จิ่งเป่ยเฉินรีบถอดเสื้อสูทออกมาคลุมร่างกายของเธอทันที ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาอย่างระมัดระวัง
โหรวโหรวของเขา……….
รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่คุ้นเคยใกล้เข้ามา ราวกับว่ากำลังหาที่พักพิง พูดอยู่ในอ้อมกอดของเขาไม่หยุด “เป่ยเฉินลูก ลูกของเรา…..”
“ช่วยเขา รีบช่วยเขา!”
อันโหรวพึมพำอย่างงุนงง หนึ่งชีวิตที่อยู่ในร่างกายของเธอ……..
ลูกน้อยของพวกเขา?
จิ่งเป่ยเฉินมองใบหน้าที่แดงก่ำของเธอก็รู้ว่าเธอนั้นผิดปกติ
เขามองไปที่ถังซั่วที่กลิ้งไปอยู่บนพื้นเมื่อครู่ ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้อง
อันโหรวอ่อนแรงลง มือน้อย ๆ นั้นจับไปที่แขนเสื้อของเขาและพูดเบา ๆ “ลูก ลูกของเรา………”
“โหรวโหรว ไม่ต้องพูดแล้ว!” ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นซีดขาว มองแล้วหัวใจเหมือนจะแตกสลาย
ออกมาเพียงไม่กี่ชั่วโมง ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้!
ถ้าหากว่าไม่ได้ดูกล้องวงจรปิดจากโทรศัพท์มือถือของเธอ เขากลับมาแล้วไม่เจอเธออยู่ที่นี่!
สมควรตาย!
“โอ๊ย…..เจ็บ!”
เมื่อเธอพูดจิ่งเป่ยเฉินก็รู้สึกว่ามีเลือดไหลออกมา เลือดไหลออกมาเยอะมาก เด็ก…….อาจจะรักษาไม่ทันแล้ว
……
โรงพยาบาลรุ่ยหยา
จิ่งเป่ยเฉินยืนรออยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด เสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงของเขานั้นเต็มไปด้วยเลือด แม้แต่มือของเขาก็เปื้อนคราบเลือดสีแดง
ดึกแล้ว ทางเดินด้านนอกนั้นเย็นผิดปกติ กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อก็แรงอย่างมาก เครื่องปรับอากาศด้านในโรงพยาบาลยังคงเปิดอยู่
เขาเหมือนว่ามาจากขุมนรก ทั่วร่างกายเต็มไปด้วยลมหายใจที่มืดมน
ภายในหัวของเขาคิดถึงโหรวโหรวเมื่อครู่ เลือดทั่วร่างกายนั้นหลั่งออกมาจากกระแสเลือด น้ำตาที่อาบลงมาที่แก้มนั้น และยังคงคิดถึงคำพูดที่ให้ช่วยลูกน้อยของพวกเขาไว้
ลูกของพวกเรา?
ที่เธอพูดว่าลูกน้อยของเขานั้น หรือว่า……..