อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 1110 ผู้ช่วยเยอะมาก
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1110 ผู้ช่วยเยอะมาก
เจ้าเสือน้อยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหน่อมแน้มว่า “นายหญิง ข้าก็หาผู้ช่วยมาเยอะมาก”
“โฮ้งๆ……”
“โอ้ว…..”
“เหมียว…..”
ลมกระโชกในป่าไผ่แรงขึ้นเรื่อยๆ
เสียงร้องของสัตว์ต่าง ๆ ก็ได้ยินมาจากที่ไกล ๆ จนใกล้
กู้ชูหน่วนสะดุ้ง
เจ้าสองตัวนี้ ไม่ได้เรียกสัตว์ทั้งโลกมาใช่ไหม?
หันตัวไป
กู้ชูหน่วนขนลุก
เพราะสิ่งที่นางเห็นคืองูหลากสีตะเกียกตะกายเลื้อยมาหา
ด้านหลังงูพวกนั้น ยังมีเสือ สิงโต แมว จิ้งจอก กระทิงไฟ ราชาหมาป่าต่างๆเป็นจำนวนมาก…..
พวกเขาวิ่งรวดเร็วมาก จนพื้นสั่นสะเทือน
“โอ้ว……”
“ซี๊ด……”
“ลูกพี่ พวกเรามาหมดแล้ว”
“ดี สวัสดีลูกพี่ของลูกพี่” เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กับเจ้าเสือน้อยพูดขึ้นมาอย่างพอใจ
“สวัสดีลูกพี่ของลูกพี่”
นกและสัตว์ป่าดุร้ายทุกชนิดต่างส่งเสียงร้องอย่างตื่นเต้น
ถึงกู้ชูหน่วนจะมีฝีมือไม่สูง แต่นางคือนายหญิงของราชางูเก้าหัวมรกตกับพยัคฆ์ดำโบราณ และก็เป็นเพื่อนของพวกเขา
“เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ นี่พวกเจ้าทำอะไร?”
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์พูดขึ้นอย่างแค้นเคืองว่า “พวกเขารังแกนายหญิง เท่ากับเป็นการรังแกพวกเรา ดังนั้นพวกเราจึงตามเพื่อนของพวกเรามา เพื่อช่วยนายหญิงแก้แค้น”
เจ้าเสือน้อยรีบพูดเสริมขึ้นว่า “พวกเขาเป็นลูกพี่งูยึดครองแต่ละอาณาเขต นายหญิง….ผู้ช่วยเรายังมีอีกเยอะ เพราะพวกเขาก็มีลูกน้อง”
เจ้าเสือน้อยพูดอย่างไม่ค่อยชัดถ้อยชัดคำ กู้ชูหน่วนกลับฟังรู้เรื่อง
มันอยากพูดว่า ขอเพียงพวกเขาสั่ง สัตว์ที่อยู่ในอาณาเขตของพวกมันก็ออกมาช่วยนางด้วย
“นายหญิง ข้ากับเจ้าเสือน้อยลักลอบเข้าไปในตระกูลไป๋หลี่ รู้แผนผังทั้งหมดของตระกูลไป๋หลี่แล้ว ตระกูลอื่นพวกเราไม่กล้ารับประกัน แต่หากอยากทำลายล้างตระกูลไป๋หลี่ พวกเรามีความมั่นใจ”
“ฮู้ๆ……”
ราชากระทิงไฟเก้าเขาพากระทิงไฟ วัว วัวนมยอดฝีมือวิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบ หายใจไม่ทัน
“ไอโย้ว ทำไมพวกเจ้าจะต้องวิ่งเร็วขนาดนั้น ไม่รอพวกเราเลย จนพวกเราหลงทาง อ้อมไปตั้งไกลค่อยกลับมา โถ่เอ้ย…..ข้าพาพี่น้องมาให้กำลังใจเจ้า ข้างหลังยังมีพี่น้องอีกจำนวนหนึ่ง ไม่นานพวกเขาก็จะมาถึงแล้ว”
“โถ่เอ้ย ใครกล้ารังแกเจ้า ข้าจะถีบเขาให้ตาย”
“ข้ากลืนมันลงไป”
“ลูกพี่ของลูกพี่ มีอะไรจะสั่งก็ว่ามาเลย พวกเราจะช่วยอย่างเต็มที่แน่นอน”
“……”
กู้ชูหน่วนกวาดสายตามองดู สัตว์ที่อยู่ข้างหน้ามีทุกชนิด วิ่งอยู่บนพื้น บินอยู่บนฟ้า แม้แต่ที่ว่ายอยู่ในน้ำก็วิ่งมา
และ….
ระดับพวกเขาต่างก็ไม่ด้อย ล้วนเป็นสัตว์อสูรชั้นสูง
ตอนที่มองดูนาง สายตาแต่ละตัวล้วนเต็มไปด้วยความเคารพนับถือ
กู้ชูหน่วนรู้สึกซาบซึ้งอย่างบอกไม่ถูก
นางลูบเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กับเจ้าเสือน้อย มุมปากเผยรอยยิ้มที่ห่างหายไปนาน
“ขอบคุณพวกเจ้า ขอบคุณทุกคน”
“นายหญิง งั้นตอนนี้พวกเราบุกไปฆ่า ทำลายล้างตระกูลไป๋หลี่ก่อน แล้วค่อยไปทำลายล้างตระกูลซ่างกวน”
กู้ชูหน่วนหันไปมองทางพระนครอย่างรู้สึกไม่ดี
“ตอนนี้ยังไม่ได้”
“ทำไมไม่ได้? นายหญิงกลัวคนไม่พอหรือ? หากคนไม่พอ ข้าจะไปตามมาอีก”
“ตระกูลไป๋หลี่มีอายุกว่าพันปี อำนาจความแข็งแกร่งไม่ได้มีเพียงสิ่งที่ปรากฏให้เห็นเท่านั้น อีกอย่าง….หากตระกูลอื่นมาช่วยล่ะ? ต่อสู้กับหนึ่งตระกูลไม่ใช่ปัญหา ต่อสู้กับสามตระกูลนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย”
ยิ่งไปกว่านั้น เบื้องหลังยังมีราชินี
ไม่รู้ว่าราชินีกับตระกูลไป๋หลี่เกี่ยวข้องกันยังไง?
ปล่อยนางออกมาหนึ่ง เพื่อจุดประสงค์อะไร
“งั้นพวกเราไม่แก้แค้นแล้วหรือ?”
“ความแค้นฆ่าล้างตระกูล จะไม่แก้แค้นได้อย่างไร แต่แค่ไม่ใช่ตอนนี้”
