อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 1128 ทำไมจะไม่ช่วย
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1128 ทำไมจะไม่ช่วย
กู้ชูหน่วนกำลังคิดที่จะเรียกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กลับมา
เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์กลับปรากฏตรงหน้ากู้ชูหน่วน จนนางตกใจแทบตาย
“ใช่แล้ว นายหญิง ลืมบอกท่านไปเรื่องหนึ่ง คืนนี้ราชินีให้ซ่างกวนหมิงหลางกับฝูกวงปรนนิบัติ จากนั้น ดูเหมือนจะร่วมรักกับชายรูปงามอีกสองคน ถึงในชายรูปงานสองคนนั้นคนหนึ่งคือเลว่อิ่ง อีกคนหนึ่งไม่รู้ว่าเป็นใคร”
“เราจะไปช่วยไหม?”
บอกว่าร่วมรัก หลังจากร่วมรักเสร็จแล้ว ก็จะดูดเลือดของพวกเขาจนหมด
งั้นฝูกวงกับเลว่อิ่งก็ต้องตายนะสิ?
“ช่วย ทำไมจะไม่ช่วย”
กู้ชูหน่วนกระซิบพูดข้างหูเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ จากนั้นก็มองดูใบหน้าเย่จิ่งหานที่หลับอยู่ ในใจรู้สึกหนักอึ้ง
ค่ำคืน ภายในตำหนักเฉิงลู่
ซ่างกวนหมิงหลางกับฝูกวงนอนเรียงอยู่บนเตียงไม้จันทน์หกฟุต
พวกเขาต่างถูกสะกดจุดไว้ ไม่สามารถขยับเคลื่อนไหว บนกายสวมชุดบางเบา
ราชินีมาถึง
มองดูพวกเขาจากที่สูง มุมปากเผยรอยยิ้มชั่วร้าย
ซ่างกวนหมิงหลางกับฝูกวงต่างรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า แทบอยากที่จะมุดรูหนีไป
พวกเขาสองคน คนหนึ่งสง่างาม องอาจกล้าหาญ ถึงจะดูค่อนข้างเย็นชา แต่ก็ดูดีอย่างเป็นพิเศษ
อีกคนหนึ่งใบหน้างดงามดั่งเด็กน้อยสุดจะพรรณนา ผิวพรรณขาวเนียนมีน้ำมีนวล หากบีบคงจะมีน้ำแตกออกมา
ฮัวอิ่งคว้าเสื้อผ้าบางเบาของฝูกวงขึ้นมา พร้อมยิ้มพูดว่า “พวกเจ้าสองคนรูปงามอย่างมาก”
ฝูกวงจ้องมองดูอย่างโกรธจัด พร้อมพูดขึ้นว่า “รอนายหญิงของข้ากลับมา นางไม่ปล่อยเจ้าแน่”
“นายหญิงของเจ้า? ฮ่าๆ….หากนายหญิงของเจ้าสามารถช่วยเจ้าได้ เจ้ายังจะต้องนอนอยู่ที่นี่รอข้าร่วมรักหรือ”
“ทำความชั่วจนถึงที่สุดเวรกรรมจะตามสนอง เจ้าไม่ได้ตายดีแน่”
“พัฟ….”
ฮัวอิ่งฟาดตบเขาหนึ่งที ลายนิ้วมือห้านิ้วโดดเด่นอยู่บนใบหน้างดงามของเขา
“เจ้าลืมไปแล้วหรือว่า วันนั้นเจ้าตกลงกับข้าว่ายังไง? ต้องการให้ข้าเตือนเจ้าอีกทีไหม”
ฝูกวงโกรธจัด
เขาไม่ลืมอยู่แล้ว
วันนั้นเพื่อช่วยเขา เลว่อิ่ง
ถูกนางล่วงเกิน
เขาถูกทรมานจนใกล้ตาย
นับจากตอนนั้น เขากับเลว่อิ่งก็ถูกแยกจากกัน ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของเลว่อิ่งเป็นอย่างไรบ้าง
“หากวันนี้ข้าไม่พอใจ เลว่อิ่งก็จะไม่ได้เห็นแสงแดดของวันพรุ่งนี้” ฮัวอิ่งพูดเดือน
ฝูกวงกัดฟัน กลืนความเกลียดชังทั้งหมดลงไป
หลังจากที่เลว่อิ่งถูกนางล่วงเกิน เขาก็อยากที่จะฆ่านางอยู่ตลอดเวลา
แต่เขารู้ว่า ตอนนี้ยังทำไม่ได้
เขาทำได้อดทน
อดทนต่อความเจ็บปวดแล้วมีชีวิตอยู่ต่อไป รอจนนายหญิงฟื้นคืนชีพ
“แบบนี้ค่อยว่าง่าย ข้าชอบแบบนี้”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฝูกวงรูปงามหรือเปล่า ฮัวอิ่งอดไม่ได้ที่จะบีบแก้มน่ารักของเขา
สายตาของนางหันไปมองซ่างกวนหมิงหลาง
ผู้ชายคนนี้เป็นชายหนุ่มอัจฉริยะของทวีปปิงหลิง
คนอัจฉริยะต่างชื่นชม อิจฉา
แต่สำหรับนาง ต่อให้ซ่างกวนหมิงหลางสง่างามแค่ไหน เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ก็เทียบฝูกวงเลว่อิ่ง ชิงเฟิงเจี่ยงเสวีย ตลอดจนพวกเซียวหยู่เซวียน เวินเส้าหยีไม่ได้
รสชาติของคนพวกนั้นหอมหวาน
แต่ขั้นสูงสุดระดับสาม ก็ถือว่าไม่เลว
“ซ่างกวนหมิงหลางทายาทตระกูลซ่างกวน….หน้าตาไม่เลว ได้ยินว่ากำลังก็ไม่เลว ไม่รู้เรื่อง บน เตียง เป็นยังไง?”
“ราชินี วังหลังของท่านมีชายรูปงามเป็นพัน ทำไมยังจะต้องให้หมิงหลางปรนนิบัติ”
“ต่อให้วังหลังมีชายรูปงามเป็นพัน ยังไงก็ไม่ใช่เจ้า”
“หากราชินียอมปล่อยหมิงหลาง หมิงหลางยอมติดตามราชินีไปชั่วชีวิต ทำงานแบ่งเบาภาระราชินี”
“มีคนทำงานเพื่อข้ามากมายแล้ว ไม่จำเป็นต้องเพิ่มเจ้า หากเจ้าต้องการทำเพื่อข้าจริงๆ ก็ตั้งใจทำตอนนี้แหละ…..”
ฮัวอิ่งกัดฟันพูดคำว่าทำเพื่อ อย่างมีความหมายแฝง เป็นใครก็สามารถฟังรู้เรื่องและเข้าใจดี
นางเอื้อมมือไปลูบใบหน้าหล่อเหลาของซ่างกวนหมิงหลาง พร้อมๆค่อยเลื่อนลง
ทุกครั้งที่นางเคลื่อนไหว ซ่างกวนหมิงหลางขนลุกไปทั่วทั้งร่างกาย
