อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 1138 เพลี่ยงพล้ำหนัก

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1138 เพลี่ยงพล้ำหนัก

เงียบกริบทั้งลาน ไป๋หลี่ป้าหันไปมองทางผู้เฒ่าหนิง “เจ้าบ้านหนิง หนนี้ท่านคงไม่คิดช่วยนางอีกกระมัง”

ผู้เฒ่าหนิงแค่นฮึเสียงเย็น “ข้าตาแก่เป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนั้นเชียวหรือ ขอเพียงเขาคือตัวอัปมงคล ข้าจะไม่ช่วยเขาเด็ดขาด”

ที่ผู้เฒ่าหนิงกล่าวคือเขา ไม่ใช่นาง

ความหมายในคำพูดของเขาคือ เขาจะไม่ช่วยจอมมาร แต่กับผู้หญิงคนนั้น เขาจะดูสถานการณ์ก่อน

ถ้อยคำนี้พูดเหมือนไม่ได้พูด

ทีแรกเจ้าบ้านไป๋หลี่ต้องการให้ผู้เฒ่าหนิงแสดงท่าทีให้ชัดเจน แต่กลับกล่าวถ้อยคำคลุมเครือ

ไป๋หลี่หยุนเยว่เอ่ย “กับตัวกระจ๊อกมิต้องถึงมือท่านหรอก เจ้าบ้าน ให้ข้าจัดการเถอะ ข้าต้องเด็ดหัวของนางมาได้แน่”

ไป๋หลี่หยุนเยว่คือผู้อาวุโสอันดับต้นๆ ของตระกูลไป๋หลี่ ฐานะสูงส่งและมีวิทยายุทธ์ล้ำเลิศยิ่งกว่าผู้อาวุโสใหญ่ที่เพิ่งเสียชีวิตเก้าคนนั้น

หากเขาลงมือ ตามหลักแล้วผู้หญิงคนนั้นต้องไม่มีโอกาสรอดแน่ แต่จากสองครั้งเมื่อก่อนหน้านี้ ทุกคนยังกังวลอยู่บ้าง

“นางปีศาจ รับกับความตายเถอะ”

ครั้นไป๋หลี่หยุนเยว่ลงมือก็คือท่าไม้ตาย หมัดเฉียนคุนอสนีบาตหนึ่งเสือกมาทางกู้ชูหน่วนแรงๆ

ด้วยความหนักของหมัดนี้ ทำให้กระแสลมเป็นต้องกระเทือน

กู้ชูหน่วนปล่อยมือที่กุมมือกับจอมมาร ครั้นสองมือเป็นวงล้อ กระบี่ในมือศิษย์สำนักใหญ่ต่างๆ ก็ชักออกจากฝัน ลอยไปกลางอากาศเป็นค่ายกลกระบี่อันทรงพลังหนึ่ง

ค่ายกลกระบี่บดบังหมัดเฉียนคุนอสนีบาตของไป๋หลี่หยุนเยว่ แผ่อายสังหารอันเย็นเฉียบออกมาจากปลายกระบี่

อายสังหารกระจัดกระจาย พลานุภาพข่มหมัดเฉียนคุนอสนีบาต บดเบียดไปทางไป๋หลี่หยุนเยว่ไม่หยุด

สีหน้าไป๋หลี่หยุนเยว่เปลี่ยนพลัน

นางคือระดับสี่ขั้นต้น

แต่เขาคือระดับสี่ขั้นปลาย

เขาใช้พลังแปดส่วนตั้งแต่แรกเริ่มลงมือ ยามนี้ พลังแปดส่วนกลับหวิดจะทัดทานหนึ่งกระบวนท่าของอีกฝ่ายไม่ได้

นี่คือปีศาจอะไรกัน

เขากระตุ้นพลังต่อ คิดจะเปลี่ยนกระบวนท่าต่อต้าน

ทว่าเขาถูกอายจากกระบี่ข่มทั่วร่างหนักหน่วง ข่มจนเขากระดุกกระดิกไม่ได้

อย่าว่าแต่เปลี่ยนกระบวนท่าเลย แม้แต่กำลังภายในก็กระตุ้นไม่ออกแล้ว

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาต้องตายแน่

ศิษย์ที่วิทยายุทธ์อ่อนด้อยมองไม่ออก เห็นแต่หมื่นกระบี่กำลังห้อมล้อมไป๋หลี่หยุนเยว่ ตัวกระบี่เปล่งประกายแยงตา ไม่รู้ว่าใครกำลังได้เปรียบกันแน่

แต่ผู้ที่มีวิทยายุทธ์สูงส่งกลับมองออก

อดทึ่งกับกู้ชูหน่วนที่อยู่แค่ระดับสี่ไม่ได้ ถึงกับสามารถปล่อยพลังระดับสี่ขั้นปลาย สยบไป๋หลี่หยุนเยว่ได้ในกระบวนท่าเดียว

นี่จะโรคจิตไปแล้ว

กร้าวแกร่งยิ่ง

น่ากลัวยิ่งกว่านางปีศาจมู่หน่วนคนนั้น

แต่ที่สำคัญคือ นางอายุยังน้อย

เสียงผู้เฒ่าหนิงพกพาความสั่นเครือเล็กน้อย “หมื่นดาบคืนสำนัก…วิทยายุทธ์นี้มิใช่สูญหายไปนานแล้วหรือ”

ผู้อาวุโสตระกูลเวินเอ่ย “เจ้าบ้าน นังคนนี้ไม่ธรรมดา ต้องกำจัดหรือไม่”

เวินเส้าหยียิ้มเย็นไม่เอื้อนเอ่ย

นั่นคือกู้ชูหน่วน

จะธรรมดาได้อย่างไร

แห่งหนใดมีนางอยู่ ก็ต้องไก่เตลิดสุนัขวิ่งพล่านทั้งนั้น

เวินเส้าหยีจับจ้องกู้ชูหน่วน พ่นออกมาประโยคหนึ่งอย่างเย็นชา “กำจัด…แต่ต้องให้ข้าลงมือเอง”

“อุ๊ก…”

มุมปากไป๋หลี่หยุนเยว่มีเลือดไหลออกมาสายหนึ่ง

แววตากู้ชูหน่วนพลันโหดเหี้ยม หงายมือคิดจะให้หมื่นกระบี่แทงเข้าที่หัวใจของเขา

เจ้าบ้านไป๋หลี่เห็นท่าทางไม่ดี สองมือโบก ทำลายการรุกที่กู้ชูหน่วนจะสังหารไป๋หลี่หยุนเยว่ด้วยฝ่ามือ ส่วนอีกฝ่ามือหนึ่งก็โจมตีด้านหลังกู้ชูหน่วน

สายตากู้ชูหน่วนเคร่งเครียดทันใด

นางปล่อยไป๋หลี่หยุนเยว่อย่างไม่เต็มใจ

กับคนตระกูลไป๋หลี่ มีเท่าไรนางก็จะฆ่าเท่านั้น

แต่หากนางไม่ละมือ ก็จะประสบกับการโจมตีจากด้านหลัง

ขณะที่กำลังลำบากใจ กลับเห็นจอมมารถอนเท้าวิ่งอ้าว ใช้ร่างกายของตัวเองกำบังฝ่ามือระห่ำถึงตายของเจ้าบ้านไป๋หลี่

กู้ชูหน่วนตะลึง ดังกำลังฝ่ามือที่จะสังหารไป๋หลี่หยุนเยว่ให้ตาย เปลี่ยนเป็นอาวุธลับ พุ่งไปทางไป๋หลี่หยุนเยว่

ส่วนอีกมือหนึ่งก็เกี่ยวเอวกำยำของจอมมารพุ่งทะยานออกไป หลบกระบวนท่าของเจ้าบ้านไป๋หลี่