อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 1154 ข้อแลกเปลี่ยน (จบ)
อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1154 ข้อแลกเปลี่ยน (จบ)
เวินเส้าหยีไม่เห็นตระกูลไป๋หลี่อยู่ในสายตา
แต่เขาสนใจวิญญาณของกู้ชูหน่วนที่อยู่ในตระกูลไป๋หลี่ดวงนั้น
“อย่างมากข้าแค่รับปากปล่อยซือโม่เฟย แต่ถ้าตกอยู่ในมือของข้าอีก ข้าจะหลอมเขา เอาเลือดหยินบริสุทธิ์ของเขามาเพิ่มพลังเหมือนเดิม”
“ไม่ได้”
“เจ้าไม่มีสิทธิ์ต่อรอง ไม่มีเจ้า ข้าก็ เอาวิญญาณสองดวงที่อยู่กับราชินีและตระกูลไป๋หลี่ได้เหมือนเดิม”
“วิญญาณมีทั้งหมดเจ็ดดวงกระมัง ไม่มีข้า เจ้าไม่มีวันหาดวงสุดท้ายพบ”
“เจ้าเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าข้าจะหาดวงสุดท้ายไม่พบ”
“ก็ถ้าเจ้าหาเจอ ทำไมนอกจากสามดวงที่อยู่กับข้าแล้ว กลับหาดวงอื่นไม่เจอเลยล่ะ”
“พรึ่บ…”
เวินเส้าหยีโบกมือเบาๆ ก็ดูดจอมมารไปได้แล้ว
เขาบีบคอของจอมมาร ขอเพียงออกแรงนิดเดียว จอมมารก็ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย
เขาเอ่ยเตือน “การหาวิญญาณเป็นเรื่องช้าเร็วเท่านั้น แต่เขามีแค่ชีวิตเดียว เจ้าจะลองชั่งใจดูก็ได้”
“เจ้าโหด”
“สิบวัน ข้าให้เวลาเจ้าแค่สิบวันเท่านั้น ถ้ายังฆ่าราชินีและเอาวิญญาณสองดวงมาในสิบวันไม่ได้ เจ้าก็รอเก็บศพซือโม่เฟยเลยแล้วกัน”
“สิบวันจะพอที่ไหน แค่เอาวิญญาณมาจากตระกูลไป๋หลี่ก็ไม่พอแล้ว”
“ตระกูลไป๋หลี่จะตายหมดหรือไม่ เกี่ยวอะไรกับข้า? ข้าต้องการแค่วิญญาณที่อยู่ตระกูลไป๋หลี่ดวงนั้น”
“สามเดือน”
“สิบวัน”
เวินเส้าหยีไม่ยอมให้ต่อรองแม้แต่น้อย
ใช่ว่าเขาไม่ให้เวลา แต่ราชินีเร่งรัดมาตลอด อีกไม่นานก็ถึงวันแต่งงานของพวกเขาแล้ว เขาต้องกำจัดนางก่อนที่จะถึงวันนั้น
“ได้ สิบวันก็สิบวัน เจ้าต้องขจัดวิชาพิษกู่ให้ฝูกวงและเลว่อิ่งในสองวันนี้”
“ได้”
เวินเส้าหยีคลายมือที่จับจอมมาร
จอมมารวิ่งจู๊ดไปอยู่ข้างตัวกู้ชูหน่วนทันที
“พี่สาว…”
“อาโม่ เจ้าเป็นเด็กดีอยู่ที่นี่สิบวัน สิบวันให้หลังข้าจะมาพาเจ้าไป”
“อาโม่อยากไปกับพี่สาว”
“เด็กดี ที่นี่ไม่มีใครกล้าทำอะไรเจ้า ข้ามีธุระต้องทำ ไม่สะดวกจะพาเจ้าไปด้วย”
จอมมารอาลัยอาวร กู้ชูหน่วนกลับตัดใจปล่อยมือของเขา เดินออกจากห้องลับไปทันที
ขณะที่เดินถึงข้างตัวเวินเส้าหยี กู้ชูหน่วนเอ่ยเสียงเย็น “ถ้าอาโม่ถูกทำร้าย รับรองว่าเจ้าจะไม่ได้วิญญาณสามดวงที่อยู่ในตัวข้าแน่”
“พี่สาว…”
จอมมารตามไป ทว่าประตูห้องลับปิดดังครืนแล้ว
กู้ชูหน่วนยืนอยู่นอกห้องลับ มองแวดล้อมที่ไม่คุ้นตา ไม่ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วของจอมมารที่ข้างหูอีก
นางย่างเท้าจากไป ไม่แลเวินเส้าหยีมากอีกสักสายตา
นางไม่รู้ว่าเวินเส้าหยีทำได้อย่างไร
เพียงวันเดียวก็ขจัดพิษกู่ให้ฝูกวงและเลว่อิ่งได้แล้ว พร้อมช่วยพวกเขาออกมาจากในวัง
ในป่า
กู้ชูหน่วนแปลกใจ
ฝูกวงและเลว่อิ่งแปลกใจยิ่งกว่า
ฝูกวงเอ่ยขึ้น “คนที่ขจัดพิษกู่และฟื้นฟูวิทยายุทธ์พวกเราคือชายลึกลับคนหนึ่ง แม่นางมู่ เจ้ารับปากอะไรราชินีโหด นางถึงยอมปล่อยพวกเราอย่างนี้”
“รับปากอะไรนั้นไม่สำคัญ ก่อนหน้านี้พวกเจ้าเคยรับปาก ขอแค่ข้าช่วยพวกเจ้า พวกเจ้าก็จะรับปากเป็นองครักษ์ประจำตัวให้ข้าหนึ่งปี คุ้มครองข้าตลอดเวลา เรื่องนี้ยังมีผลอยู่หรือไม่”
“แน่นอน เจ้าช่วยชีวิตพวกเรา หนึ่งปีนี้ ขอแค่เจ้าไม่ทำเรื่องผิดต่อฟ้าดิน พวกเราก็จะฟังคำสั่งของเจ้า”
หนึ่งปีให้หลัง พวกเขาค่อยตามหานายหญิงต่อ
“ดี สามวันให้หลัง ข้าต้องการลบชื่อตระกูลไป๋หลี่ออกจากโลกนี้”
“แม่นางมู่ เจ้าช่วยพวกเราออกมาได้ จะช่วยคนในหอกระบี่ออกมาได้ด้วยหรือไม่”
