อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม - บทที่ 1198 เขายังมีชีวิตอยู่

อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1198 เขายังมีชีวิตอยู่

“ข้าต้องออกไปตอนกลางคืนอีกครั้ง”

เย่จิ่งหานไม่แม้แต่จะคิด พูดปฏิเสธทันทีว่า “ไม่ได้ ออกไปครั้งหนึ่งก็อันตรายมากแล้ว ออกไปอีกครั้งราชินีต้องสงสัยแน่”

“ไปหรือไม่ไปก็มีค่าเท่ากัน นางสงสัยสถานะของข้าตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือ?”

“แบบนั้นก็ไม่ได้”

“งั้นเจ้าพูดมา เสี่ยวเซวียนเซวียนกับลูกน้องสองคนของเจ้าจะทำยังไง? ให้ราชินีฆ่าตามอำเภอใจหรือ?”

กู้ชูหน่วนจ้องมองดูสายตาเย่จิ่งหาน พร้อมพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “งั้นเจ้าว่าควรทำยังไง?”

“เมื่อกี้เจ้าสืบรู้อะไรมาบ้าง?”

“เจอราชินีตัวจริงในห้องลับ นางถูกราชินีตัวปลอมทรมานตายแล้ว”

“แค่นี้?”

“แล้วเจ้าอยากได้อะไรอีก?”

นิ้วมือเรียวยาวจองเย่จิ่งหาน เคาะบนโต๊ะเบาๆ

เปิดโปงว่านางเป็นราชินีตัวปลอม?

แบบนี้ใช้เวลานาน เสี่ยงอันตรายเกินไป

เอาขวานผานกู่เปิดมิติ ไปขนผู้ช่วยมาจากทวีปเย่หยู่?

ขวานผานกู่ไม่เพียงไม่อยู่ในมือพวกเขา ต่อให้อยู่ในมือพวกเขา ระยะทางแสนไกล ต้องใช้เวลานาน

เผชิญหน้าราชินีโดยตรง?

พลังบำเพ็ญของมู่หน่วนไม่เพียงพอ พลังของเขายังไม่ฟื้นกลับคืนมาทั้งหมด ขาก็ยังไม่หาย ข้างกายราชินีมียอดฝีมือมากมาย ล้วนมีพลังล้ำเลิศ เผชิญหน้าโดยตรงไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาเลย

“ได้ แต่รอกลางคืนไม่ได้แล้ว อีกครึ่งชั่วยามละกัน”

“อีกครึ่งชั่วยาม?”

กู้ชูหน่วนมองดูด้านนอก

ตอนนี้ฟ้าสว่างแล้ว เวรยามด้านนอกยิ่งหนาแน่น จะหลบสายตามากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?

และเมื่อคืนนางก็ไม่อยู่ ตอนนี้หายไปอีก จะไม่ทำให้คนอื่นยิ่งสงสัยหรือ?

ไม่รอให้กู้ชูหน่วนได้สติกลับมา เย่จิ่งหานก็ตะโกนพูดกับทหารที่เฝ้าด้านนอกว่า “ไปทูลราชินี บอกว่าข้าต้องการพบนาง”

คนที่อยู่ด้านนอกอึ้ง ไม่นานก็โค้งคำนับแล้วไปทูลราชินี

เย่จิ่งหานพูดขึ้นว่า “ข้ารั้งราชินีไว้ เจ้ารีบไปรีบมา จะต้องตามหาเซียวหยู่เซวียนกับชิงเฟิงเจี่ยงเสวียให้เจอ”

“เจ้าไม่กลัวราชินีทำอะไรเจ้าหรือ?” กู้ชูหน่วนกะพริบตามองดูเขาอย่างมีเลสนัย

เย่จิ่งหานหัวเราะเย้ย พร้อมพูดขึ้นว่า “อย่างนางคู่ควรหรือ?”

“อืม นางไม่คู่ควร นางก็ทำได้เพียงล่ามเจ้าด้วยโซ่เหล็กพันปี ผูกติดกับเตียงไว้แล้วชื่นชมตามอำเภอใจเท่านั้น”

คำพูดนี้ดูเรียบเฉย แต่ก็เหน็บแนม แต่ในสายตากู้ชูหน่วน มองไม่เห็นถึงท่าทีหยอกล้อเลย กลับเหมือนมีอะไรหนักใจ ไม่สดชื่นแจ่มใส

กู้ชูหน่วนที่เป็นแบบนี้ ปกคลุมไปด้วยความเศร้าเสียใจ คำพูดโกรธเคืองของเย่จิ่งหานมาถึงปากแล้วก็หยุด

นางเจออะไรในทางลับกันแน่ หรือไปรู้อะไรมาก?

สามารถทำให้นางหนักใจได้ขนาดนี้ คงไม่ใช่เรื่องเล็กมั้ง?

เย่จิ่งหานต้องการพบราชินี ราชินีตอบตกลงอย่างดีใจอยู่แล้ว แม้แต่การประชุมว่าราชการเช้าก็ไม่ไป มาหาเย่จิ่งหานทันที

เย่จิ่งหานหาเหตุผล ให้กู้ชูหน่วนไปยังห้องยาเพื่อปรุงยาสำคัญมาบำรุงร่างกายให้เขา

กู้ชูหน่วนมาถึงห้องยา แล้วพูดเท็จขึ้นมาว่าต้องใช้เวลาสองชั่วยามในการปรุงยาสำคัญ สองชั่วยามนี้ใครก็ห้ามรบกวนนาง จะได้ไม่เป็นห่วงส่งผลกระทบต่อการปรุงยา เป็นผลร้ายต่อเย่จิ่งหาน

จากนั้นนางก็ใช้วิชาตัวเบาคล่องแคล่ว หนีออกไปอีกครั้ง

เวลากลางวัน อยากที่จะหลบจากสายตาที่คอยจับตาดูพวกนั้นเป็นเรื่องยากมาก

โชคดีที่ นางไม่รู้ว่าใครแอบช่วยเหลือบ้าง ช่วยนางเบี่ยงเบนความสนใจคนที่คอยจับตามองพวกนั้น กู้ชูหน่วนมาถึงในห้องเล็กไม่ไกลจากห้องทรงอักษรอย่างน่ากลัว แต่ปลอดภัยดี

เปิดประตูทางลับอย่างชำนาญ แล้วก็เข้าไปในห้องลับ

เหมือนอย่างครั้งก่อน ทุกๆ สองสามก้าวที่นี่จะมีทางแยก

อาศัยความทรงจำที่ดีอย่างน่าทึ่ง มาถึงยังสถานที่ที่กักขังตัวราชินีตัวจริง

ที่นี่ว่างเปล่า ศพของราชินีตัวจริงไม่รู้ว่าหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เหลือไว้เพียงโซ่เหล็กพันปี

กู้ชูหน่วนรู้สึกถึงลางสังหรณ์ไม่ดีอะไรบางอย่างขึ้นมา

ศพของราชินีตัวจริงไม่เห็นแล้ว งั้นที่นางแอบลักลอบเข้ามาในห้องลับถูกจับได้แล้วหรือเปล่า?

ไม่ว่าจะถูกจับได้แล้วหรือไม่ กู้ชูหน่วนก็จำต้องมุ่งไปข้างหน้าแล้ว

นางรู้ดีอย่างที่สุด ตัวปลอมนั่นรู้สถานะไม่ธรรมดาของนางแต่แรกแล้ว แต่นางก็ยังไม่ลงมือฆ่า

แสดงว่า…..

บนตัวนางมีสิ่งที่คนตัวปลอมนั่นต้องการ

เดินไปอีกหลายทางแยก กู้ชูหน่วนสะบัดหัวอยู่หลายที รู้สึกเวียนหัวขึ้นมาเป็นครั้งคราว

นางคุ้นเคยกับลมหายใจนี้มาก?

เหมือน….ดวงจิตของคนคนนั้น….?

กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าควรดีใจหรือเป็นกังวล?

นางมาเพื่อตามหาเซียวหยู่เซวียน กลับสัมผัสได้ถึงลมปราณของดวงจิตดวงนั้นอย่างไม่คาดคิด

ดวงจิตนั้นอ่อนแรงมาก ที่นี่มีทางแยกมากมาย กู้ชูหน่วนจำต้องใช้ตำแหน่งของดวงจิตที่สัมผัสได้นั้น แล้วตามหาไปอย่างระแวดระวัง หวังว่าจะสามารถตามหาเจอเซียวหยู่เซวียนอยู่ที่นั่น

เดินแล้วเดินเล่า ไม่รู้ว่าเดินมานานเท่าไหร่ ยังคงมองไม่เห็นดวงจิตดวงนั้น แต่นางสัมผัสได้ถึงดวงจิตดวงนั้นอยู่ตรงข้างหน้า

“เหี้ย ห่าอะไรกันเนี๊ย ทางลับนี้ทำไมถึงได้ใหญ่ขนาดนี้”

กู้ชูหน่วนสงสัยอย่างหนักว่า บนพื้นเป็นพระราชวัง

ในนี้ก็เป็นพระราชวัง

ใต้พื้นทั่วทั้งพระราชวังน่าจะถูกขุดหมดแล้ว ไม่อย่างนั้นทำไมถึงได้เดินอยู่ในนี้นานขนาดนั้น แล้วก็เดินไม่ถึงที่สิ้นสุด

เพราะเดินอยู่นานมากแล้ว วกไปวนมา ต่อให้ทำเครื่องหมายไว้แล้ว หากจะกลับไปยังทางเข้า ยากยิ่งกว่าปีนขึ้นสวรรค์

นางมีเวลาเพียงสองชั่วยาม

ตอนนี้อย่างน้อยก็ผ่านไปแล้วหนึ่งช่วยยามกว่า

เวลากระชั้นชิดมาก

นางจึงจำต้องยอมปล่อยวาง

แต่นางก็ไม่พอใจ

เดินไปอีกหนึ่งทางแยก อาณาเขตตรงหน้ากว้างใหญ่ขึ้นมาทันที

กู้ชูหน่วนตกตะลึงกับภาพตรงหน้าอย่างมาก

ที่นี่มีพื้นที่อย่างน้อยหนึ่งพันตารางเมตร ตรงกลางมีสระเงินทรงกลมขนาดหลายร้อยตารางเมตร

สระเงินเต็มไปด้วยทองขาว ทองขาวเป็นเหมือนอย่างคลื่น คลื่นลูกแล้วคลื่นลูกเล่า ราวกับอยากกระโดดออกมาจากในสระเงิน โบยบินไปทั่ว

รอบผนังสระเงินทั้งสี่ด้านฝังสลักไปด้วยเพชรตาแมว ไข่มุกราตรี มุกนิลจินดา หินโมราต่างๆเป็นต้น

ไม่ว่าชิ้นไหนก็มีมูลค่าอย่างมาก

ที่นี่อยู่ใต้พื้นดิน มืดมิดไร้แสงสว่าง แต่เพราะมีรัศมีจากสิ่งของล้ำค่าพวกนี้ ส่องสว่างไสวไปทั่วทั้งวังใต้ดิน

ดวงจิตบนหน้าผากสั่นไหว ราวกับกำลังเรียกหาดวงจิตในสระเงินดวงนั้น

น่าเสียดายที่ดวงจิตดวงนั้นไม่รู้ถูกอะไรควบคุมอยู่ ต่อให้มันยากที่จะกลับมาอย่างร่างกายของนางแค่ไหน แต่ก็กลับมาไม่ได้

กู้ชูหน่วนมั่นใจว่า

ใต้สระเงิน มีดวงจิตหนึ่งดวงของกู้ชูหน่วนอย่างแน่นอน

ทองขาวมีพิษ และก็ไม่รู้ว่าลึกกี่เมตร นางไม่กล้าเสี่ยง จำต้องเดินต่อไปข้างหน้า ขอให้สามารถตามหาเจอเซียวหยู่เซวียนภายในเวลาอันสั้นที่สุด

หลังจากเดินมาได้อีกสักพัก เหมือนนางจะได้ยินเสียง

กู้ชูหน่วนเดินไปอย่างเบามือเบาเท้า อาศัยแสงไฟอันมืดมิด มองเห็นเงาร่างอันคุ้นเคย

กู้ชูหน่วนตะลึงขนลุกขึ้นมาทันที ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง พร้อมรีบหลบซ่อนตัวไว้อย่างดี

เป็นราชินีตัวปลอมคนนั้น

นางกำลังไปหาเย่จิ่งหานไม่ใช่หรือ?

ทำไมถึงมาปรากฏที่นี่?

เย่จิ่งหานรั้งตัวนางไว้ไม่ได้หรือ?

ไม่….

ด้วยความสามารถของเย่จิ่งหาน ไม่มีทางที่จะไม่สามารถรั้งไว้เพียงสองชั่วยาม

นอกเสียจาก…

คนที่ไปเจอเย่จิ่งหาน คือตัวแทนของราชินีตัวปลอม

“เป็นอย่างไรบ้าง เตรียมพร้อมแล้วหรือยัง? วันนี้พวกเจ้าก็จะได้กลายเป็นกายเดียวกับข้าแล้ว ฮ่าๆๆ….”

“ทรราช เจ้าฝันไปเถอะ”

ชิงเฟิง……

เป็นเสียงของชิงเฟิง

ชิงเฟิงอยู่ที่นี่ งั้นเซียวหยู่เซวียนก็อยู่ที่นี่หรือเปล่า?

กู้ชูหน่วนแอบมองไปข้างหน้า

สิ่งที่ทำให้นางดีใจก็คือ ด้านข้างราชินีตัวปลอมคนนั้นมีคนนั่งอยู่สามคน

คนหนึ่งคือชิงเฟิง คนหนึ่งคือเจี่ยงเสวีย

ยังมีอีกคนหนึ่งคือเซียวหยู่เซวียน…..

กู้ชูหน่วนดีใจมาก

เสี่ยวเซวียนเซวียนยังมีชีวิตอยู่

เขายังมีชีวิตอยู่